خاطرات روزانه آیت الله هاشمی رفسنجانی / سال ۱۳۷۶/ کتاب « انتقال قدرت»
از دیدار با فرزند یزد تا سفر به شهر سید محمد خاتمی!
سه‌شنبه ۲۴ تیر ۱۳۷۶ // ۹ ربیع‌الاول ۱۴۱۸// ۱۵ جولای ۱۹۹۷
آقای [سید محمد] خاتمی، [رئیس‌جمهور منتخب] آمد. گزارشی از مذاکراتش با رهبری را داد. مشکل وزرای امور خارجه و ارشاد را حل کرده، اما بر سر مسئله وزارت اطلاعات به توافق نرسیده‌اند. آقایان [سید محمد موسوی] خویینی‌ها و [حسین] هاشمیان را پیشنهاد داده که رهبری نپذیرفته‌اند؛ احتمالاً در این پیشنهادها خودشان جدی نبوده‌اند. درباره مشکل آقای کرباسچی و برای وزارت کشور هم به نتیجه نرسیده‌اند. با من هم درباره همین‌ها مشورت کرد. مذاکراتمان ناتمام ماند، چون وقت تمام شد. با روزنامه جمهوری اسلامی مصاحبه مفصلی نمودم؛ حدود ۶۰ سئوال پرسیدند.
آقایان دکتر حبیبی، [معاون اول رئیس‌جمهور]، ترکان، [وزیر راه و ترابری] و سعیدی‌کیا و میرزاده، [رئیس سازمان برنامه و بودجه]، برای مسئله پیمان فرودگاه امام خمینی آمدند. سازمان برنامه، مبلغ قرارداد را زیاد می‌داند. پس از تعیین حکمیت آقای سعیدی‌کیا و ابراز نظر هم نتوانسته‌اند به نتیجه برسند. دکتر حبیبی هم نتوانسته مسئله را حل کند. پس از مذاکرات، قرار شد تخفیف بیشتری گرفته شود.
پس از نماز، برای سفر به یزد به فرودگاه [مهرآباد] رفتم. با تأخیر حرکت کردیم. ناهار در هواپیما صرف شد. در فرودگاه یزد، پس از استقبال رسمی، با هلی‌کوپترها برای مراسم شروع کار فولاد اردکان، برای تولید ۵/۲ میلیون تُن گندله در ۲ فاز، به اردکان رفتیم. بازدید و توجیه شد و صحبت کوتاهی داشتم.
برای بازدید از کارخانه فولاد کوره بلند که با طراحی و اجرای نیروهای داخلی ساخته شده و نزدیک به تکمیل است، به میبد پرواز کردیم. از فاز اول ۴۰۰ هزار تُن فولاد و چدن و فاز دوم یک میلیون تن است. سرمایه آن‌ها غیردولتی است و ارزبری ۱۷ میلیون دلاری و فاز دوم ۵ میلیون مارک است.
برای افتتاح نورد سبک کارخانه، به طرف محل فولاد آلیاژی حرکت کردیم. از لوح ابتکاری پرده برداشتیم؛ لعابی روی نوشته‌ها کشیده بودندکه به تدریج سوخت و خطوط آشکار شد. سپس آقای فانیان، مدیرعامل توضیح داد و از نمایشگاه محصولات مستقیم و غیر مستقیم آلیاژی و سپس از خطوط تولید، مخازن تغذیه‌کننده، کوره‌ها، خطوط ریخته‌گری، کوره‌های‌کربن و گاززدایی و دو خط نورد سنگین و سبک بازدیدکردیم. خط نورد سبک افتتاح شد و در حال کار آن را تماشا کردیم. کارخانه‌ای بسیار مهم و عظیم است. با ماشین بخش‌های دیگر آن را دیدیم.
سپس در مراسم افتتاح، گزارش آقای محلوجی، [وزیر معادن و فلزات] را شنیدیم؛ با ۵۲۰ میلیون دلار و ۳۵ میلیارد تومان به ظرفیت ۴۰۰ هزار تُن ساخته شده؛ در صورتی که فولاد معمولی تولید کند و ۱۵۰ هزار تُن اگر با آلیاژ بالا تولید و اگر مجموعه‌ای از آلیاژها را تولید کند - که عملاً چنین است- ۲۴۰ هزار تُن تولید می‌کند و در مدت ۳ سال، هزینه ارزی خود را پس می‌دهد. مصرف فولادهای آلیاژی در کشور در همین حدود است.
خانم دانیلی، مدیر شرکت فولاد ایتالیا هم صحبت کرد و تمجید زیاد از این کارخانه نمود و گفت بهترین کارخانه جهان از این نوع است. من هم صحبت دلگرم‌کننده در اهمیت این تکنولوژی داشتم و نقش آن را در استقلال و ارتقای صنایع کشور توضیح دادم. نشان به مهندس شکرریز و لوح تقدیر به مدیران دادم و لوح‌های سپاس و تندیس‌های اهدایی کارکنان کارخانه ایثارگران یزد را دریافت کردم.
بعد از نماز، برای افتتاح، به محل پُست ۴۰۰ کیلوولت برق در نزدیکی فولاد رفتیم. گزارش شنیدیم و صحبت کوتاهی کردم. گفتند، لازم است نیروگاه جدیدی در منطقه کرمان و یزد برای جلوگیری از افت انرژی خط انتقال از بندرعباس و کمبود برق در آینده ساخته شود.
برای افتتاح فاز دوم، به محل کارخانه کابل‌سازی شهید قندی رفتیم. از کارخانه بازدید کردم. خیلی عظیم و پیشرفته و مرتب است و ما را در ردیف سازندگان مهم کابل قرار داده است. در مراسم، اظهارات مدیرکارخانه و مهندس غرضی، [وزیر پُست و تلگراف و تلفن] را شنیدیم. برایشان صحبت کردم و چند لوح تقدیر دادم و لوح سپاس توسط رئیس دانشگاه به من اهدا شد. چند طرح توسعه تلفن را نیز افتتاح کردم.
شام خوردیم و به میهمانسرای استانداری در محله قدیمی شهر رفتیم؛ یک منزل ساده و قدیمی است. عفت و همراهان، همه میهمان خانواده شهید صدوقی بودند. با خستگی خوابیدم.