سخنرانی
  • صفحه اصلی
  • سخنرانی
  • سخنرانی آیت الله هاشمی رفسنجانی در مراسم گردهمایی سراسری اعضای کمیته اجرایی کاهش آلودگی هوای شهرهای بزرگ

سخنرانی آیت الله هاشمی رفسنجانی در مراسم گردهمایی سراسری اعضای کمیته اجرایی کاهش آلودگی هوای شهرهای بزرگ

  • پارک پردیسان
  • پنجشنبه ۱ بهمن ۱۳۸۳

بسم‎الله الرحمن الرحیم
الحمدالله والسلام علی رسول‎الله و آله
ان‏شاءالله از این برنامه و اجتماع که برپا نموده‎اید، برکت بگیرید که یکی از کارهای ضروری زمان است.
از سازمان محیط‎زیست و کمیته‎های رفع‎آلودگی هوا تشکر می‎کنم که در این مدت کارهایی را انجام دادندو نتایج آن را در گزارش خانم ابتکار و آقای شفیع‎پور شنیدیم که مایه خوشحالی است.
سال‏هاست که بشر نگران آلوده شدن محیط زندگی خود است و ظرفیت محیط زیست بشر در حال آسیب دیدن است . پردیسان برای من جای خاطره‎انگیزی است. ما در دوران جنگ و در دهه اول انقلاب به طور طبیعی به این‎گونه مسائل توجه نداشتیم که نمونه آن پردیسان است. فراموش شده بود که در قلب تهران چنین جایی تعبیه شده و باید از آن استفاده شود. حدود سال 70 تصمیم گرفتیم که اینجا را فعال نماییم و برای سومین مرتبه است که خودم به اینجا می‎آیم. الان بخشی از اهداف طراحی شده تحقق پیدا کرده است و موزه‎ای که دیدیم، جای بسیار دیدنی است و باید بیشتر به مردم معرفی شود تا استفاده بهتر و بیشتری از آن صورت پذیرد.
الان در مسائل محیط‎زیست مسأله مهم هماهنگی است و سازمان به تنهایی نمی‎تواند با امکانات محدود خود از عهدة این کار برآید و باید از همه دستگاه‎ها کمک گرفته شود تا این مشکل حل شود و اگر هماهنگی دستگاه‎ها نباشد، کار پیشرفتی نخواهد داشت و طبق گزارشی که ارائه شد، بخش‏هایی از کار را باید وزارتخانه‌های نفت و صنایع انجام دهند و همه صنایعی که در سراسر کشور گسترده هستند، موظفند خروجی گازها را کنترل نمایند.
زباله‎های شهری باید به گونه‎ای جمع‎آوری شود که موجب آلودگی نشود. لذا همه ارگان‎ها باید در این کار همکاری کنند و کمیته‎های شما نمونه خوبی است که شما برای چند شهر بزرگ تصمیم می‎گیرید و مسائل در حدّ جهانی و منطقه‎ای است. همان‎گونه که ما در جنگ کویت به شدّت ضرر کردیم.
استفاده از سموم وکودها بسیار مهم است و دنیا همه این موارد را درک کرده که بحث توسعه پایدار را مطرح کرده است و ما هم نمی‎توانیم توسعه نداشته باشیم. چون اگر توسعه نداشته باشیم، خواهیم مرد و اگر توسعه ما پایدار نباشد و به آینده توجه نکنیم، آثار منفی آن بسیار جدّی خواهد بود. در درجه اول همکاری جهانی لازم است و الان آمریکایی‎ها از متخلّفین اصلی این موضوع هستند.
چون آنها حدود 25درصد آلودگی‎ها را در کرة زمین تولید می‎کنند و حاضر نیستند به پیمان‎های ذیربط تعهد بسپارند و به وظیفه خود عمل نمایند و می‎خواهند همانند گذشته از چیزهای قبلی استفاده نمایند که موجب آلودگی محیط زیست خودشان و دنیا می‎شوند که خطرناک است.
در داخل کشور برخی نمی‌خواهند منابع نقد را سرمایه‎گذاری کنند. این کار بسیار مهم، به فرهنگ و آموزش نیازمند است و باید در متن جامعه همانند غذا و آب احساس نیاز شود و به محیط زیست اهمیت داده شود و باید از مدرسه‎ها و کودکستان‎ها آغاز شود و از ابتدا جزو برنامه‎های معلوماتی و درسی بچه‎ها باشد و کارهای محیطی‎زیستی را یاد بگیرند و از چیزهایی که محیط زندگی آن‎ها را آلوده می‎کنند، تنفر پیدا کنند که این کار مقدور است و سازمان محیط‎زیست باید از دانشمندان و کارشناسان استفاده نماید و این آموزش‎ها در عمق وجود انسان‎ها وارد شود و ناخداگاه در همه‎جا حافظ محیط‎زیست باشند و ناچاریم که آن را آموزش دهیم.
در مصوّبات مجمع هم در بندهای مهمی به محیط‎زیست پرداختیم و بنا داریم در آینده نظارت کنیم و نظارت ما هم بسیار جدّی خواهد بود که بر مقررات و اجرا نظارت دقیق‎تری داشته باشیم. چون می‎دانیم این غفلت‎ها گریبانگیر فرزندانمان خواهد شد و عرصه را بر آن‎ها تنگ خواهد کرد.
لذا اگر سوخت هیدروژنی می‎تواند جواب دنیا را بدهد، باید آن را جدّی گرفت و بتوانیم از سوخت‎های پاک استفاده کنیم. در کشور ما گاز عظیم‎ترین منبع سوخت است و اگر از سوخت‎های ناپاک استفاده کنیم، ظلم است. سوخت پاک از هر نظری باصرفه‎تر است.
در مصرف سوخت و کیفیت آن بسیار اسراف داریم که موجب ضررهای بسیار اقتصادی می‎شود و اگر پنج‎سال دیگر این روند استفاده از سوخت ادامه پیدا کند، هرچه داریم، باید صرف سوخت نماییم که امر نیازمند هوشیاری، بیداری، برنامه‎ریزی و پرهیز از شعارهای بی‎محتوا می‌باشد و باید برای مردم عقلانیت ایجاد شود و کسی نتواند آن‎ها را فریب دهد. چون این امر یک مسأله جدّی، انسانی، اساسی و بنیانی در زندگی بشر است که متأسفانه کشورهای فقیر به خاطر فقر و کشورهای غنی به خاطر اسراف و اتلاف منابع در تخریب محیط‎زیست سهم دارند.
وظیفه سازمان‎های جهانی در این زمینه بسیار سنگین است و همه ما وظیفه داریم. مطمئن باشید که نظام از شما پشتیبانی می‎کند و نظام هم مصمّم است با نیرویی بیشتر وارد این عرصه شود. تجربه فعلی شما موفق بوده است و باید با تنوّع و پشتکار بیشتر ادامه یابد. شما را به خدا می‎سپارم و برای توفیق شما دعا می‎کنم.
والسّلام ‎علیکم ‎و رحمه‎الله