خاطرات روزانه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی/ سال ۱۳۷۵ / کتاب «سردار سازندگی»
ادعای حسین روحانی برای همکاری با هاشمی در مکتب تشیع!!
یکشنبه 19 اسفند 1375 //29 شوال 1417 // 9 مارس 1997
ساعت نُه و نیم صبح، دکتر حسین روحانی[1] آمد. توضیح داد که قبل از انقلاب، در رابطه با انتشارات مکتب‌تشیع، با ما همکاری داشته و در ساواک، در آن رابطه بازجویی شده و اکنون استاد دانشگاه است. نمونه‌هایی از آثارش را آورد و برای نشر آنها کمک خواست. گفت، موقع خواندن صمدیه[2]، با آیت‌الله خامنه‌ای هم مباحثه بوده و صمدیه را پیش آشیخ رحمت‌الله فشارکی [در حوزه علمیه مشهد] خوانده‌اند.
آقای هدایت لطفیان، فرمانده جدید ناجا [= نیروی انتظامی] آمد. گزارشی از وضع ناجا داد؛ چهره منفی و بدی را ترسیم کرد. درگذشته هم‌که فرمانده قرارگاه حمزه بود، در ملاقات‌ها، چنین وضعی داشت. برای برنامه‌هایش استمداد کرد.
آقای [علیرضا] افشار، [فرمانده نیروی مقاومت بسیج] و همکارانش آمدند و برای نیازهای بسیج استمداد کردند. جمعی از مسئولان اصناف تولیدی و توزیعی آمدند. خدمات و مشکلاتشان را گفتند. عصر در جلسه هیأت دولت شرکت کردم. چند مصوبه داشتیم. تا ساعت نُه شب کارکردم و به خانه آمدم.
[1] - دکتر محمدحسین روحانی، (۱۳۱۵- ۱۳۷۹)، مترجم و محقق ایرانی. در حوزه علمیه مشهد صرف و نحو، و ادب و تفسیر و کلام را فراگرفت. در سال ۱۳۴۸ لیسانس فلسفه، در ۱۳۵۲، فوق‌لیسانس زبان و ادبیات و زبان عربی، در ۱۹۷۵ میلادی، فوق‌لیسانس بهداشت از دانشگاه شیکاگو و در ۱۳۶۲ دکترای فرهنگ عربی و علوم قرآنی از دانشگاه تهران گرفت. پانزده سال (۱۳۴۹- ۱۳۶۴) عضو فرهنگستان زبان ایران بود و سال‌ها در دانشگاه‌های مختلف به تدریس تاریخ ادبیات عربی و فارسی پرداخت. ایشان با دایرة‌المعارف تشیع و دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی همکاری داشت. تخصص وی بیشتر در حوزهٔ تاریخ معاصر خاورمیانه و جنبش‌های معاصر از کشورهای عربی بود. مهم‌ترین آثار ایشان، کتاب‌های «در خاورمیانه چه گذشت؟»، «تاریخ معاصر کشورهای عربی»، «تفسیر کلامی قرآن مجید» و ترجمه هفت جلد از «تاریخ ابن اثیر» است.
[2] - صمدیه، جزو کتب درسی در علم نحو و یکی از کتاب‌های جامع‌المقدمات در دروس حوزوی است. کتاب فوائد الصمدیه، کتابی است، مختصر و دقیق با عباراتی زیبا و نثری استوار و لطیف. شیخ بهایی این کتاب را سال 1030 هجری قمری تألیف کرد. یکی از مهم‌ترین و دقیق‌ترین کتاب‌ها در علم نحو است که شیخ بهایی به برادر کوچکش، عبدالصمد دیکته کرده و سپس در اختیار اهل فضل قرار داده است.