خاطرات روزانه آیت الله هاشمی / سال ۱۳۷۵/ کتاب سردار سازندگی
طرح مطالعاتی احداث کانال اتصال دریای خزر به خلیج فارس
جمعه 13 مهر 1375 | 20 جمادیالاول 1417 // 4 سپتامبر 1996
دیشب و امروز، بیشتر وقتم صرف مطالعه گزارش [وزارت] جهادسازندگی از نتیجه بررسیهای امکانسنجی احداث آبراه خزر تا خلیج فارس شد. کتاب حجیمی شده است؛ همه را خواندم. نتیجه مرحله اول مطالعات، مثبت است. طول آبراه 2070 کیلومتر و هزینه قابل پیشبینی 6 هزار و 700 میلیارد تومان و زمان اجرا 25 سال و بازده حق ترانزیت در سال حدود 12 هزار میلیارد تومان و خیلی مطالب دیگر؛ باید مطالعه را ادامه دهند. سئوالات متعددی، هنوز هم بیجواب است.[1]
آب استخر را خالی کردم و آن را شستم. در حیاط خانه قدم زدم، ولی به خاطر زنبورهایی که در اطراف ظرف عسل جمع شده بودند، کمتر از حیاط استفاده کردم. ظرف را برای جداکردن عسل از موم، در آفتاب گذاشتهایم.
عصر آقای [محمدحسن] رحیمیان، [رئیس بنیاد شهید] و فرزندانش آمدند. برای مشکلات دستجرد اصفهان کمک خواستند و گزارشکار بنیاد شهید را دادند. دکتر [سیفالله] وحید [دستجردی، رئیس سازمان هلالاحمر] آمد. گزارش معالجه کسالتش را داد؛ از سرطان روده نجات یافتهاست. گزارش کمکها به پناهندگان کرد و سودان و پاکستان را داد و استمداد کرد. آقای درویش آمد. برای تغییر شغل استمدادکرد و پیشنهادهایی برای تجارت فرش داشت. دو پیام برای سمینارهای کرمان و کردستان اصلاح کردم.
[1] - مطالعات و امکانسنجی طرح احداث کانال اتصال دریای خزر، در دوران سازندگی، با پشتیبانی شخص رییسجمهور، به شکل جدی به انجام رسید. قبلاً کارشناسان طرحهایی برای ساخت این کانال از مسیرهای مختلف ارائه کردهاند. ساخت کانالی بنبست از دریای خزر به کویر لوت (کانال لوت) نیز مطرح شدهاست. همچنین برخی کارشناسان از متصلکردن دریای خزر به دریاچه ارومیه دفاع میکنند. همچنین دولت شوروی سابق نیز به دلیل وابستگی به مسیر طولانی دریایی، که از تنگههای بُسفُر و داردانل و کانال سوئز که تحت کنترل متحدین آمریکا بود، به منظور تماس از طریق دریا با کشورهایی همچون چین و هند، به ساخت این طرح علاقهمند بود. این طرح مخالفان و موافقانی دارد؛ موافقان به درآمدهای سرشار ناشی از انتقال نفت، گاز، محصولات پتروشیمی و سایر کالاها از آسیای میانه به خلیج فارس و تغییر و بهبود آب و هوای ایران بر اثر ریزشهای ناشی از تبخیر آب کانال و جلوگیری از ادامه روند کویری شدن ایران، کاهش شدید هزینههای ناشی از حمل و نقل داخلی کالا، گسترش شیلات در حاشیه کانال و قابل استفاده کردن بخشهای عظیمی از زمینهای کویری ایران اشاره میکنند. مخالفین نیز به غیرعملی بودن این طرح، با توجه به اختلاف سطح آب دریای خزر نسبت به آبهای آزاد، احتمال زیر آب رفتن زمینهای شمال کشور، مشکلات عبور از رشته کوههای البرز، خطر شور شدن منابع آب شیرین و فاجعه زیستمحیطی و نیز کُندی در اجرای طرحهای توسعهای در ایران اشاره میکنند.