خاطرات روزانه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی؛ سال 1370؛ کتاب سازندگی و شکوفایی
جمعه 6 دی | 19 جمادی الثانی 1412 27 دسامبر 1991
در خانه بودم. بیشتر وقتم به مطالعه کتاب «بیراهه»[1]، نوشتة بوریس یلتسین، رئیس‌جمهور فعلی روسیه گذشت. به نظر می‌رسد آدم پُرکار، تندخو و نق‌زنی است و آرای فعلی خود را مرهون انتقادات صریح خود از وضع حکومت و خرابی‌های شوروی در سال‌های اخیر می داند؛ چون مردم به شدت از حزب کمونیست شوروی متنفر بوده‌اند.
محسن، فاطی و بچه‌ها امروز اینجا بودند. فائزه به مشهد رفته بود. یاسر هم [برای اسکی] به دیزین رفته است. خبر عمده امروز، پیروزی جبهه [نجات] اسلامی در الجزایر است. با تفاوت زیادی از رقبای ملی‌گرا و لیبرال خود جلو افتاده است. این اتفاق منشأ مسائل زیادی در مسلمانان آفریقا و عرب خواهد بود.[2]
حاج اصغر از قم آمده بود. راجع به مزرعه البرز قم توضیح داد و گفت اشجار پسته رشد خوبی ندارد؛ شاید به خاطر آب و زمین باشد. محسن مرعشی آمد و برای تأسیس کارخانه نان جدید استمداد کرد.
[1] - کتاب بیراهه، زندگی‌نامه خودنوشت بوریس نیکولایوویچ یلتسین است. وی در این کتاب از فراز و فرودهای زندگی خود، اعم از سیر در دنیای علم و فرهنگ، سیاست و ثروت سخن رانده است. همچنین مساله ورشکستگی وی، علل آن و استمداد از خداوند در این لحظات بازگو شده است. این کتاب توسط حسن تقی زاده میلانی، ترجمه شده و انتشارات هدایت آن را منتشر ساخته است.
[2] - دولت‌هایی که پس از استقلال الجزایر در سال ۱۹۶۲ میلادی بر سر کار آمده بودند، علیرغم اکثریت مسلمانان در این کشور، نه‌تنها مبنای اسلامی نداشتند، بلکه سرسختانه با افکار اسلامی مبارزه می‌‌کردند. با تشکیل «جبهه نجات اسلامی الجزایر» و حمایت مردم از آن، بنیادگرایان اسلامی که از موقعیت اجتماعی محکمی برخوردار بودند، خواستار برگزاری هرچه زود‌تر انتخابات پارلمانی شدند. دور اول انتخابات در تاریخ 27 دسامبر سال ۱۹۹۱ میلادی، با روی کار آمدن مجدد شاذلی بن‌جدید، رییس‌جمهور وقت الجزایر و پیروزی گروه‌های اسلامی پایان یافت؛ اما بن‌جدید که از پیروزی بنیادگرایان اسلامی، احساس خطر می‌‌کرد و از سوی نظامیان و گروه‌های مخالف اسلام‌گرایان نیز به‌شدت تحت فشار بود، از مقام خود استعفا داد و جای خود را به یک شورای چهار نفره، مرکب از سه تن از افسران عالی‌رتبه ارتش و نخست وزیر سپرد. شورای مزبور در اوایل سال ۱۹۹۲، تشکیلات بنیادگرایان اسلامی را منحل کرد و آرای حدود چهارصد شهر و آبادی را که اسلام‌گرایان در آنها به پیروزی رسیده بودند، باطل نمود. این مسأله، دامنه اختلافات بین دولت و اسلام‌گرایان را هرچه بیشتر گسترش داد و زد و خوردهای خیابانی را شدت بخشید. جنگ داخلی الجزایر، یک درگیری مسلحانه بین دولت الجزایر و گروه‌های گوناگون اسلامگرا بود که در سال ۱۹۹۱ آغاز شد. گفته می شود، این جنگ بین ۱۵۰، ۰۰۰ تا ۲۰۰، ۰۰۰ نفر را به کام مرگ فرستاد. این درگیری‌‌ها در سال‌های (Äدهه ۱۹۹۰ با شدت و ضعف ادامه یافت تا اینکه انتخابات پارلمانی الجزایر در سال ۲۰۰۲ با پیروزی جبهه آزادی‌بخش ملی به انجام رسید و درگیری‌‌ها پایان پذیرفت.