خاطرات روزانه / آیت الله هاشمی رفسنجانی / سال ۱۳۶۱ / کتاب « پس از بحران»
مطالعه کردم و به نماز جمعه رفتم.
جمعه ۷ خرداد
تا ساعت ۱۰ مطالعه کردم. برای نماز جمعه به دانشگاه [تهران] رفتم. خطبه‌ها در انفال و جنگ و روز پاسدار ایراد شد و از مردم خواستم که مرگ بر بنی‌صدر و بازرگان و بی‌حجاب را از شعارها حذف کنند و نسبت به توطئه تشکیل شورای امنیت سازمان ملل به‌منظور بستن دست ما هشدار دادم. آقای سرهنگ [علی] صیاد [شیرازی] هم گزارشی از جنگ داد. ظهر همه پاسداران من مهمان ما بودند و با هم عکس گرفتیم؛ خودشان خواسته بودند که ناهار را با من صرف کنند. عصر احمد آقا آمد و راجع به آقای [سید کاظم] شریعتمداری و مسائل دیگر مشورت داشت. شب به اخبار تلویزیون گوش دادم و گزارش‌ها را مطالعه کردم. بعضی از حزب‌اللهی‌ها تلفن کردند و راجع به اعتراض من به شعارهای مرگ بر بی‌حجاب توضیح خواستند. آیت‌الله منتظری تلفن کردند و نظرشان را درباره اجاره و وکالت در حیازت[1] گفتند و هم تذکراتی راجع به خطبه‌های نماز جمعه دادند.
[1] - مصدر حیازت از ریشه عربی حو ز، به معنای گرد آوردن، سلطه یافتن بر چیزی و مالک شدن است. حیازت در منابع فقهی و حقوقی به معنای مشابه مفهوم لغوی، یعنی سلطه داشتن و دست نهادن بر چیزی به‌گونه‌ای که دیگران امکان تصرف در آن نداشته باشند، یا فراهم کردن مقدمات استیلا به‌کار رفته است. واژه حیازت گاهی در منابع فقهی و حقوقی به مفهومی گستردهتر یعنی هرگونه وضع ید و تصرف در یک چیز، اعم از حق عینی یا حق شخصی مانند سکنا گزیدن، زراعت کردن، هبه ، صدقه ، بیع ، قطع کردن درخت یا عتق (آزادسازی برده )، به‌کار می‌رود. در پاره‌ای منابع حقوقی، حیازت «وضعی مادی که به سیطره یک شخص بر یک حق می‌انجامد» یا «سیطره مادیِ شخص بر یک حق، چه حق عینی چه حق شخصی» تعریف شده است