تحلیل هاشمی رفسنجانی از ماجرای روزنامه آیندگان و برخورد با مطبوعات در سال ۱۳۵۸ -- کتاب انقلاب و پیروزی -- سالهای ۱۳۵۸ -۱۳۵۷
تحلیل آیت الله هاشمی رفسنجانی از ماجرای روزنامه آیندگان و برخورد با مطبوعات در سال 1358تاریخ 20/2/1358 با پیروزی انقلاب اسلامی و باز شدن فضای سیاسی کشور، انتشار افکار و اندیشههای مختلف، از طریق روزنامهها و مجلات و حتی شبنامهها، روز به روز بیشتر میشد و چون کسی و قانونی حاکم بر این اوضاع نبود، طبیعی بود که راه صواب و ناصواب، حرف درست و نادرست و اخبار صحیح و کذب، همگی مجال طرح داشت و محدودیتی موجود نبود در این میان سوء استفاده عوامل ضدانقلاب و مخالفان نظام نوپای جمهوری اسلامی از این اوضاع و احوال، نه تنها دور از ذهن نبود، بلکه احتمالی قوی و حتمی محسوب میشد. مطالب توطئهانگیز برخی از این روزنامهها ـ از جمله، روزنامه آیندگان که سابقه منفی نیز در رژیم گذشته داشت و به عنوان اموال مصادره شده در اختیار دولت بود ـ تاکیدی بر صحت این نظر بود. این روزنامه با جعل اخبار و گزارشهای ناصواب، بهانههایی برای آشوب و هرج و مرج درست میکرد. اوج این کارهای خلاف، تحریف مصاحبه حضرت امام با روزنامه لوموند ـ در مورد عوامل دست اندرکار ترور آیتالله مطهری ـ بود. در پی این اقدام، دفتر امام ]در تاریخ 20 اردیبهشت 1358[، اطلاعیهای منتشر ساخت و اعلام کرد: این روزنامه که از اول انقلاب تا کنون نقشی انحرافی و بر خلاف مصلحت ملت مسلمان داشته است، مورد تائید مسلمانان متدین و انقلابی نبوده و نیست و امام فرمودهاند که این روزنامه را از این پس هرگز نمیخوانم" خود امام هم تاکید داشتند که "نقش مطبوعات در کشورها منعکس کردن آرمانهای ملت است ]...[ و باید مطبوعات آنچه که ملت میخواهند بنویسند، نه آنچه که بر خلاف مسیر ملت است" به دنبال این مسأله درخواست تصفیه روزنامههای متعلق به دولت از عوامل ضدانقلاب، از سوی مردم اوج گرفت و کمی بعد روزنامه کیهان را نیز ]در تاریخ 25 اردیبهشت 1358[، درگیر همین مسأله کرد؛ به نحوی که جمعی از کارکنان و کارگران مسلمان این روزنامه، با اخراج گروهی از اعضای هیأت تحریریه، اقدام به تصفیه عناصر مخالف، از این موسسه کردند.اعلامیهای نیز به امضای جمعی از روحانیون از جمله آقایان بهشتی، مهدوی کنی، محیالدین انواری، سید هادی خسروشاهی، سید جواد علم الهدی، عمید زنجانی، موحدی کرمانی، من و گروهی دیگر از دوستان، در محکومیت عملکرد این روزنامه ]در تاریخ 24 اردیبهشت 1358 [منتشر شد. در این اطلاعیه ما ضمن اعلام اینکه: ملت شریف ایران به پیروی از مرجع عالیقدر و رهبر عظیم الشان نایب الامام آیتالله خمینی، این گونه جراید را طرد و از خواندن آن خودداری خواهند کرد" تاکید کرده بودیم: ما با اصل آزادی مطبوعات مبارزهای نداشته اما با توطئه و مشوب کردن اذهان و نسبتهای ناروا و توهینهای نفاق افکن ]...[ سخت مخالفیم و هر گونه خیانتی را محکوم میکنیم و نیز به این نکته توجه داریم که حساب بعضی نویسندگان از حساب کارمندان و نویسندگان شریف و مومن به انقلاب و کارگران عزیز مطبوعات جداست و هرگز صداقت و مساعدتهای بیدریغ مطبوعات که به دست کارگران و کارمندان و نویسندگان متعهد و مسئول در روزهای سخت انقلاب که با ملت مسلمان و غیور ایران، همکاری کردهاند، فراموش نمیشود". سرانجام سر و سامان دادن به وضع مطبوعات به شورای انقلاب کشیده شد و در این شورا، چندین جلسه درباره این مسأله از زوایای مختلف بحث و گفتوگو کردیم. تقریبآ نظر همه این بود که باید چارهای اندیشیده شود؛ به نحوی که هم آزادیها حفظ شود و هم حرمتها و حریمها رعایت گردد. لایحهای نیز برای نظارت بر مطبوعات مطرح شد، که بعدها با اصلاحاتی ]در تاریخ 20 مرداد 1358[، به تصویب رسید. منبع: کتاب هاشمی رفسنجانی، کارنامه و خاطرات 58-1357 ، انقلاب و پیروزی، زیر نظر عباس بشیری