خاطرات روزانه / آیتالله هاشمی رفسنجانی/ سال 1374 / کتاب «مرد بحران ها»
یکشنبه 22 مرداد 1374 //15 ربیعالاول 1416 13 اگوست 1995
مصاحبه صریح فراریان عراقی در ساختمان رسمی سلطنتی اردن، علیه صدام و اعلان برنامه براندازی، دلیل شرکت اردن در برنامه ضدعراق و کنار آمریکاست و عجیب است. از خانه به حسینیه الزهرا (س) برای افتتاح کنگره هشتم وحدت اسلامی رفتیم. آقای [محمد] واعظزاده، [دبیرکل مجمع جهانی تقریب مذاهب اسلامی]، خیرمقدم گفت و من سخنرانی نسبتاً مفصلی در مبانی و مواضع وحدت ایراد کردم[1].
به دفترم رفتم. آقای نوربخش، [رئیس کل بانک مرکزی] آمد و گزارش سهمیههای ارزی طرحهای عمرانی را داد. در جلسه تنظیم بازار، در مورد مواظبت بر قیمت ارز و سکه و قیمت کالاها در نیمه دوم سال تصمیمگیری شد.
عصر دکتر ولایتی آمد. گزارش سفر به تاجیکستان و قزاقستان و پیشنهاد موافقت با تشکیل اجلاس پنجم صلح تاجیکستان در عشقآباد را داد و برای سفر به آفریقا، نظرم را خواست و پیام آمریکاییان از طریق سوییس را آورد که همراه با تهدید، از ما خواستهاند که مانع اقدام نهضتهای اسلامی و انقلابی علیه منافع آمریکا شوید؛ مثل اینکه نگران عواقب بازداشت ابومرزوق، از رهبران حماس هستند، نیز دربارة تحرکات نیروهای نظامیمان در خلیجفارس در تعقیب شناورهای آمریکایی و .... گفتهاند. در جلسه هیأت دولت، مصوباتیداشتیم. فائزه آمد؛ برای سفر به چین، [برای شرکت در کنفرانسجهانی زن]، اصرار دارد که موافقت نکردم.
[1] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «عنوان وحدت، عنوان شیرین و مورد قبول همه است. همه ما آرزو داریم که در دنیا درگیری و نزاع نباشد و بشریت، تحت لوای قانون واحد و حکومت واحد، مسیر تکامل را که تقرب به خداست بپیماید، ولی مثل بقیه مسایل زندگی بشر، تحقق این هدف هم به عهده خود ما گذاشته شده است. بشرِ مُحتاطِ اهلِ خرد که براساس تشخیص عمل میکند و تصمیم میگیرد، مکلفشده که این وحدت را در همه مراحل تحققبخشد و این تکلیف بزرگ، امروز بهدوش شما بزرگان جهان اسلام بیش از دیگران سنگینی دارد. ما با همه وجودمان، ضرورت این اتحاد را لمس میکنیم؛ البته این مراسم، این صحبتها، این سخنرانیها، تذکرات، آیات و روایات و برنامهها و دادن موضوعها و بحثها، قطعاً مؤثر و حداقل برای پاسداری از اتحاد موجود و همکاریهایÃ Äموجود و احتمالاً در تقویت آن کارگشاست. انسان با توجه به فطرتش، از تذکرات و موعظهها و نصایح استفاده میکند، اما اگر بههمین اکتفا کنیم و ریشهای دنبال این وظیفه انسانی و اسلامی و قرآنیمان نرویم، قطعاً کافی نیست.
نفس تشکیل مجمع [تقریب مذاهب اسلامی]، به فرمان ولیامر و رهبر بزرگوارمان که ادامة افکار امام راحلمان است، نشان احساس مسئولیت و شروع تکلیف و قبول مسئولیت از طرف اعضای مجمع و کسانی است که زحمت حضور در این مراسم را قبول کردهاند.» رجوعکنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانیهای سال 1374»، دفتر نشر معارف انقلاب، 1396.