خاطرات روزانه / آیت‌الله هاشمی رفسنجانی/ سال 1372 / کتاب «صلابت سازندگی»
چهارشنبه 18 اسفند 1372 | 26 رمضان 1414 9 مارس 1994
آقایان [مسعود روغنی] زنجانی و [محمود] عسکری آزاد آمدند. تحلیلی از درآمدها و هزینه‌های تأمین اجتماعی ارائه دادند؛ مبنی بر اینکه در آینده نزدیک احتیاج به کمک دولت دارند و بر این اساس، پیشنهادهایی برای کیفیت طرح بیمه‌های اجتماعی عمومی در آینده و راهکار حل مشکل وضع بیمه شدگان فعلی داشتند.
آقایان [علیرضا] مرندی، [وزیر جدید بهداشت، درمان و آموزش پزشکی] و [سیدمحمدرضا] کلانتر معتمد، [معاون پشتیبانی وزیر] آمدند. با توضیح هزینه‌های بیمارستان‌ها و اعتبارات در سال 1373، مدعی کمبود اعتبارات شدند و برای جبران کمبود،
پیشنهاد بالا بردن تعرفه‌ها را داشتند. گفتم پیشنهاد مشخص به شورای اقتصاد بدهند، ضمن
اینکه ادعای آنها را نپذیرفتم.
شورای عالی جوانان جلسه داشت. عصر هیأت دولت جلسه داشت، با مصوبات زیاد. افطار وزرا و معاونان و مشاوران و خانواده‌هایشان در باشگاه [ریاستجمهوری] میهمانم بودند. صحبت کوتاهی برایشان کردم[1] و به خانواده‌ها و بچه‌ها، به هر یک، هزار تومان عیدی دادم.
[1] - در بخشی از این سخنرانی آمده است: «همه عمر، آرزویمان این بوده است که روزی برسد دستمان باز بشود برای اینکه به مردم و اسلام خدمت کنیم. همه ما، شاید بدون استثناء، همین‌جوری هستیم. آن‌هایی که دوران ستم‌شاهی را درک کرده‌اند، آن موقع‌ها مسئول و مکلف بودند و این مسأله برایشان روشن است، ولی جوانترها، خیلی برایشان روشن نیست. خداوند واقعاً فرصت استثنایی به ماها داده و اتمام حجّتی برای ما است. خداوند این همه امکانات و قدرت و وسایل را در اختیار ما گذاشته است، باید از آزمایش سرافراز بیرون بیاییم و اگر ما موفق نشویم، وظایفمان را به خوبی انجام بدهیم و در این امتحان شکست بخوریم، خیلی شکست تلخی است و عواقب بسیار بدی برای ما و جامعه ما دارد.» رجوع‌کنید ← کتاب «هاشمی رفسنجانی، سخنرانی‌های سال 1372، دفتر نشر معارف انقلاب،1394.