نطق پیش از دستور ریاست مجلس شورای اسلامی آیت الله هاشمی رفسنجانی
جلسه: 178
آغاز دومین دوره ریاست جمهوری حجت الاسلام والمسلمین جناب آقای سید علی خامنه‌ای
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، برنامه بعدی جلسه ما، مراسم تحلیف ریاست جمهوری است که به مناسبت همین برنامه میهمانان محترمی در مجلس شورای اسلامی حضور دارند. من ابتداء از همه میهمانان محترم مجلس تشکر می‌کنم و به همه خیر مقدم عرض می‌کنم و لازم می‌دانم در مقدمه مراسم تحلیف چند جمله‌ای عرض کنم.
به مناسبت پایان یک دوره از ریاست جمهوری که بنا به تفسیر شورای محترم نگهبان دوره‌ای از کار هیأت دولت هم تمام شده، مختصری در این جهت صحبت می‌کنم و مختصری هم در مورد شخص ریاست جمهوری محترم. در مورد پایان دوره و وضع عمومی کشور خیلی خوب است که توجه ملت عزیزمان را و نمایندگان محترم را به این نکته جلب کنم که مقایسه کوتاه و زودگذری بکنند بین وضع‌مان در چهارسال پیش، روزی که جناب آقای خامنه‌ای همین جا مراسم تحلیفشان برگزار شد و امروز که باز برای دوره آینده این مراسم برگزار می‌شود. خیلی آسان می‌شود فهمید که کشور، انقلاب ونظام گامهای بسیار مؤثری در جهت تثبیت و ارتقاء برداشته که به خاطر اینکه این گامها تدریجی است از ذهن خیلی‌ها ممکن است دور بماند و منتقدان بیشتر به جنبه‌های منفی توجه بکنند که اینها بی انصافی است. در مورد جنگ یادمان هست که آن روزها دشمنان ما پشت اهواز و دزفول بودند و صدام مغرورانه می‌گفت اگر ایرانیها سایت دزفول را بگیرند من کلید بصره را تقدیم آنها می‌کنم. آن روزها لاشخورهای خلیج فارس صحبت از خلیج عرب و صحبت از عربی بودن جزایر ایرانی خلیج فارس می‌کردند. آن روزها هنوز بعث عراق و حامیانش صحبت از عربستان به جای خوزستان می‌کردند و حکومت مستقل عربی عربستان با مرکزیت الاهواز را مطرح می‌کردند. آن روزها اروند رود ما به عنوان شط‌العرب و رودخانه انحصاری عراق تلقی می‌شد و امروز می‌بینید بعد از این همه مدت همه چیز معکوس شده. هم حزب بعث هم حامیانش و هم لاشخورهای اطرافش محکم به کلاه‌هایشان چسبیده‌اند که طوفان انقلاب اسلامی کلاهشان را نبرد و آنچه که به عنوان مائده آسمانی می‌خواهند این است که جمهوری اسلامی از شرط کیفر متجاوز که به قیمت گرانی برای باند استکبار تمام می‌شود، دست بردارد. همه حرفها معکوس است و جهت حرکت جنگ مشخص است. باز ممکن است افراد ترسو یا مغرض صحبت از نارسایی در جنگ بکنند.
در مورد مسائل امنیتی خوب یادمان است که آن روز ما هر روز، هر هفته یکی از بهترین ذخایر کشورمان را از دست می‌دادیم و دشمنان اسلام به راهی که انتخاب کرده بودند، فکر می‌کردند خزانه این مملکت را از افراد کاردان و صاحب نام و بسیج کننده خالی خواهند کرد که ریاست جمهوری ما هم آن روز با حالت خاصی که می‌دانیم بعد از آن سوءقصد به مجلس تشریف آوردند از قربانیان همان جریان بودند و در سراسر کشور دشمنان ما با تشکیل باندهای مخرب و تأسیس خانه‌های به اصطلاح امن و تجهیز عوامل نفوذی شان در مراکز حساس کشور به دشمنان انقلاب و کفار جهانی وعده تحویل کشور ما را به آنها می‌دادند و آنها هم به طور جدی در این وعده‌ها دلخوش بودند. از لحاظ عمومی پیش بینی مراکز سیاسی دنیا همه همین بود که این نابسامانی ناشی از جنگ و نابسامانی ناشی از تروریسم، جمهوری اسلامی نوپا را به زودی از پا درمی آورد و همگی چمدانها را بسته بودند و آماده برگشت به کشور و خوردن میراث جمهوری اسلامی بودند. حالا امروز می بینید که به دریوزگی افتاده‌اند و کارشان به جایی رسیده که دلخوش به این دارند که مثلاً ته مانده‌های امپراتوری پیر انگلستان آنها را در یک جایی تأیید کنند و دستشان از داخل کشور کوتاه است و همان کشورهای استکباری که آن روز آماده تحویل گرفتن جمهوری اسلامی به عنوان میراث شاه بودند حالا دارند دست وپا می‌کنند به یک نحوی رضایت جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی را جلب کنند.
از لحاظ اقتصادی، شرایطی که آن روز حاکم بود ما برنامه صدور 200 هزار بشکه نفت و برنامه اضطراری ریخته بودیم و تورم حرکت صعودی خودش را با گامهای بلند آغاز کرده بود و محاصره اقتصادی دشمنان ما هم اطراف ما را سخت گرفته بود و مشکلات فراوانی را به سر جمهوری نوپای اسلامی ریخته بود و امروز ما می‌بینیم که از آن حرفها خبری نیست و تورم مهار شده و نظام اقتصادی مملکت وضع طبیعی به خودش گرفته و پنج سال جنگ آن چنان تحمل شده که کشور در شرایطی زندگی می‌کند که دشمنان ما هم قبول دارند که بخش عظیمی از کشور شرایط زندگیش مثل دوران بدون جنگ است و سایر مسایل. دانشگاههای ما آن روز تعطیل بود و امروز با امواج وسیع دانشجویان جدید در هفته آینده می بینیم دانشگاهها رکورد بی سابقه‌ای را در پذیریش دانشجو و کیفیت تحصیل در تمام تاریخ ایران دارند آغاز می‌کنند. البته توقع ملت ما و و نمایندگان ما ممکن است بیش از این باشد و شاید هم حق باشد ولی انصاف این است که این دوره گذشته ریاست جمهوری محترم را و زحمات اعضای هیأت دولت را در شرایط استثنایی که هر دولتی و هر نظامی اگر در شرایط ما بود از پا در می‌آمد اینها را ندیده نگیریم و روی اینها حساب کنیم. ما از همه کسانی که در این راه خدمت کرده‌اند، صمیمانه تشکر می‌کنیم. البته انتظار هم داریم که آینده بهتری برای ما، برای کشورمان و برای این مردم خوب‌مان که ما با پشتیبانی آنها توانسته‌ایم این کارها را انجام بدهیم بتوانیم داشته باشیم. در همین‌جا من عرض بکنم که ما همه یقین داریم که این دست‌آوردها قسمت عمده‌اش معلول رهبریها و نصایح و اندرزهای خیرخواهانه امام امت‌مان هست که این مسأله برای همه روشن است و خداوند این هدیه آسمانی را که موهبتی آسمانی قرار داده است برای ما حفظ بکند و دنیای اسلام و دنیای مستضعفان را از این نعمت عظمایی که در این مقطع حساس تاریخی در اختیار این ملت و این انقلاب گذاشته شده کماکان متنعم نگه بدارد و ما در همین رهگذر خودمان را و موفقیت‌هایمان را مرهون شهدای ارزشمندمان و خونهای مقدسی که در جبهه‌ها و در مبارزه با ضد انقلاب به زمین ریخته و صبر و تحمل خانواده‌ها و رنجهایی که مصدومان جنگ در این رهگذر تحمل کرده‌اند، می‌دانیم و لذا برای آنها از خداوند تقاضای رحمت و اجر و صبر می‌کنیم.
بخش دیگر صحبتم مربوط به شخص جناب آقای خامنه‌ای ریاست محترم جمهوری است که فکر می‌کنم در این مقطع و دراین مجلس جزء وظایف من باشد که به این مسأله کمی بپردازم. البته انسان حرفهای اساسی و مهمتر در حیات شخصیتی که برادر خودش تلقی می‌شود نمی‌تواند بزند. ان‌شاءاللّه در شهادت ایشان و در شهادت کسانی که این راه را انتخاب کرده‌اند در بعد فضایل این انسانها گفته می‌شود که این راهی است که ما انتخاب کرده‌ایم. اما چند جمله‌ای را من خدمت نمایندگان و ملت عزیزمان عرض می‌کنم که سطح کوتاهی از مطالب است و من فکر می‌کنم بهترین کسی که می‌تواند امروز در باره جناب آقای خامنه‌ای حرف بزند بنده هستم. نه از همه مناسب‌تر ولی جزو مناسب‌ترین افرادی که ایشان را می شناسند. بیش از 25 سال است که بنده افتخار آشنایی با ایشان را دارم و خدا می‌داند که در تمام این 25 سال هیچ روزی بر من نگذشته که ارادتم نسبت به ایشان از روز قبلش کمتر باشد. همیشه مراحل شناسایی و آشنایی‌ام هر چه عمیق تر می‌شود، ارادت و مراتب اخلاصم را به ایشان بیشتر احساس می‌کنم در وجودم، به خاطر اینکه می‌بینم در وجود ایشان غیر از حق خواهی و حقیقت چیزی نیست و این افتخاری که خداوند به این ملت داده که ریاست جمهوری از سلاله پیغمبر(ص)، مجتهد، عادل، کاردان، مبارز و فداکار و بدون کوچکترین سابقه سوء در تمام دوران زندگی داشته باشد، اگر ما توجه بکنیم چنین افتخاری نصیب هیچ کشوری در دنیا نشده، یالااقل ما نمی‌دانیم. ما امروز در پشت این کره زمین مان رئیس جمهوری با مشخصات رئیس جمهور خودمان که ملت مان انتخاب کرده‌اند سراغ نداریم. کسانی که با ایشان در گذشته زندگی کرده‌اند چیزهای زیادی می‌دانند. من در دوران مبارزات شخصاً به چند نفر ارادت زیادی داشتم و بارانداز روحی من آنها بودند که بعضی‌هایشان که حالا نیستند اسم‌شان را می‌برم. شهید بهشتی، شهید باهنر و بعضی دوستان دیگر. در میان همه آنها جناب آقای خامنه‌ای برای من و برای کسانی که ما با هم کار می‌کردیم از محبوب‌ترین و جدی‌ترین و عمیق‌ترین افراد در صحنه بودند و وقتی که ایشان در زندان بودند یا تبعید بودند و بین ما نبودند همه ما احساس خلاî می‌کردیم، یعنی عدم حضور ایشان برای ما واقعاً یک خلاî جدی در کار مبارزه ایجاد می‌کرد. از لحاظ اطاعت از امام و ارادت به امام، خوب، همه ما ارادت داشتیم ولی آقای خامنه‌ای در میان ما از این جهت هم یک ویژگیهایی داشت. بعد از شخص امام امت که مرجع همه ما بود و ماها در سایه افاضات ایشان روحیه داشتیم و کار می‌کردیم و شخص حضرت آیت اللّه العظمی منتظری که استاد همه ما بود و هنوز مثل گذشته ایشان مراد ما هستند. بنده در دنیا، در محیط کار خودم، در حوزه علمیه و در کل نظام مبارزه مان بدون اغراق عرض می‌کنم به هیچ کسی به اندازه آقای خامنه‌ای ارادت و اعتماد نداشتم و این برداشت شخصی من است که همین طور مانده و ان‌شاءاللّه تا ابد هم خواهد ماند. از لحاظ زندگی، ایشان در بین ماها از همه ما بدون استثناء زاهدتر و عمیق‌تر بود و هنوز هم همین طوری است، زندگی شخصی ایشان و زندگی فکری ایشان. نکته‌ای که امروز به خصوص باید روی آن تکیه بشود این است که سمبل جریان حمایت از مستضعف در بین ما آقای خامنه‌ای بودند و توجه خاص ایشان به مسایل طبقه جوان و مبارزات جوانان به خصوص در بین ما، ایشان ویژگی خاصی داشت و روی این مسأله بیشتر از همه ما، ایشان تکیه می‌کردند. زهد ایشان برای ما امروز و دیروز زمان طلبگی و امروز که ایشان رئیس جمهور هستند و برای بار دوم رئیس جمهور می‌شوند واقعاً فرقی نکرده . ما مدتی با ایشان هر دو فراری بودیم و از قم به تهران آمده بودیم و هر دو در یک خانه در دو طبقه زندگی می‌کردیم. من زندگی داخلی ایشان را با همسایگی که داشتیم و با فقری که بر زندگی ایشان حاکم بود می‌دیدم و امروز هم که ایشان ریاست جمهوری و بعد از امام شخص اول مملکت هستند من می‌بینم، نه روحیه تفاوت دارد و نه آن زندگی تفاوت دارد و خداوند چنین نعمتی را به انسانهای معدودی در تاریخ بشریت می‌دهد و ما امروز چنین رئیس جمهوری را در مجلس‌مان داریم. برای مراسم تحلیف و اینجا یک نکته دیگری را که می‌خواهم عرض بکنم بسیاری از همدرسان و دوستان ایشان که امروز همه آنها هم به حق لقب آیت‌اللّه دارند آقای خامنه‌ای در زمان تحصیل و امروز ما می‌دانیم که سطح سوادشان از آنها یا بالاتر بوده یا مساوی بوده خاضعانه حاضر نیستند حتی در مسایل علمی که مال روحانیت، مال خودشان هست از این گونه القاب استفاده بکنند و شخصیت وارسته فکری، علمی، زهدی، سیاسی، از هر جهت خداوند به این جمهوری عطا کرده و ملت ما با شعورشان و با وجدان جمعی‌شان این احساس را دارند و در آراءشان این مسأله را اظهار می‌کنند و ایشان با این مسایل می‌توانند که محوری برای وحدت کشور و انسجام نیروهای کشور در سراسر کشور باشند و ان شاءاللّه ما در دوره آینده ریاست ایشان از موفقیت‌های بیشتری در جهت امور اجرایی و هماهنگی سه قوه و مخصوصاً مسایل جنگ برخوردار باشیم که خوب آقایان یادشان هست که روزهای اول جنگ از میان ما ایشان جزو نوادر افرادی بودند که لباس رزم پوشیدند و در میدانهای جنگ بودند و برای اقامه نماز جمعه با لباس رزم از اهواز به تهران می‌آمدند و بر می‌گشتند و ان‌شاءاللّه ایشان موفق بشوند این جنگ را هم به خوبی به پایان برسانند و خداوند به رزمندگان ما توفیق بدهد که در آستانه این دوره جدید برای کشور ما و انقلاب ما هدایایی برای پیروزی و ختم جنگ و خوشحالی مستضعفان جهان عطا بفرمایند. از این که کمی زیاد صحبت کردم و وقت نمایندگان را و میهمانان را گرفتم عذر خواهی می‌کنم. دعوت می‌کنم از حضرت آیت‌اللّه جناب آقای موسوی اردبیلی ریاست دیوان عالی کشور تشریف بیاورند برای شروع مراسم. ضمناً از حضار هم تقاضا می‌کنیم (هم میهمانان و هم نماینده‌ها) اگر جایی خواستند تکبیر بفرمایند، تکبیر در این جلسه رسمی فقط سه تا «اللّه اکبر» خواهد بود.