مشروح مذاکرات مجلس شورای اسلامی به ریاست آیت الله هاشمی رفسنجانی ( دوره سوم – جلسه 103 )

مشروح مذاکرات مجلس شورای ا سلامی.
صورت مشروح مذاکرات جلسه علنی روز یکشنبه سوم اردیبهشت ماه 1368.
فهرست مندرجات :
1- اعلام رسمیت جلسه وتلاوت آیاتی از کلام الله مجید.
2- بیانات قبل از دستور آقایان: وراطان وارتانیان، محمد حائری و حبیب برومند.
3- تذکرات نمایندگان مجلس به مسؤولان اجرائی کشور به وسیله آقای رئیس.
4- رد لایحه اساسنامه صندوق رفاه دانشجویان پس از اظهار نظر شورای نگهبان .
5- تصویب طرح قانونی الحاق یک تبصره به ماده واحده لایحه استخدام جانبازان، اسراء و خانواده های شهدا.
6- تصویب کلیات طرح الزام سازمان تأمین اجتماعی به اجرای بندهای (الف) و (ب) ماده 3 قانون تأمین اجتماعی.
7- اعلام وصول چند فقره طرح و لایحه.
8- پایان جلسه وتاریخ تشکیل جلسه آینده.
جلسه ساعت هشت وپانزده دقیقه به ریاست آقای هاشمی رفسنجانی تشکیل شد.
1- اعلام رسمیت جلسه و تلاوت آیاتی از کلام الله مجید.
رئیس- بسم الله الرحمن الرحیم. با حضور 186 نفر جلسه رسمی است دستور جلسه را اعلام کنید.
منشی- بسم الله الرحمن الرحیم. دستور جلسه یکصد وسوم روز یکشنبه سوم اردیبهشت ماه 1368 هجری شمسی مطابق با شانزدهم رمضان المبارک 1409 هجری قمری.
1- گزارش کمیسیون فرهنگ و آموزش عالی در خصوص لایحه اساسنامه صندوقهای رفاه دانشجویان.
2- گزارش کمیسیون کار و امور اجتماعی در خصوص طرح الحاق یک تبصره به ماده واحده لایحه استخدام جانبازان ، اسراء وافراد خانواده های شهداء ، جانبازان از کار افتاده، اسراء و مفقودالاثرهای انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی.
3- گزارش شور اول کمیسیون بهداری وبهزیستی در خصوص رد طرح الزام سازمان تأمین اجتماعی به اجرای بندهای (الف) و (ب) ماده 3 قانون تأمین اجتماعی.
4- گزارش شور اول کمیسیون شوراها و امور داخلی در خصوص طرح نحوه معاینه پزشکی مشمولان خدمت وظیفه عمومی.
5- گزارش شور اول کمیسیون بهداری وبهزیستی در خصوص طرح نوآوری وبازآموزی جامعه پزشکی.
رئیس- تلاوت کلام الله مجید.     (آقای مظفری نژاد چند آیه از سوره الاحزاب را به قرار زیر تلاوت کردند. )
اعوذلالله من الشیطان الر جیم. بسم الله الرحمن الرحیم.      لقد کان لکم فی رسول الله اسوه حسنه لمن کان یرجواالله والیوم الاخر و ذکر الله کثیرا. و لما رای المؤمنون الاحزاب قالوا هذا ماوعدناالله ورسوله و صدق الله ورسوله و مازادهم الا ایمانا و تسلیما. من المؤمنین رجال صدقوا ما عاهدواالله علیه فمنهم من قضی تحبه ومنهم من ینتظر و ما بدلوا تبدیلا. لیجزی الله الصادقین بصدقهم و یعذب المنافقین انشاء اویتوب علیهم ان الله کان غفوراَ رحیما.   (صدق الله العلی العظیم . حضار صلوات فرستادند).
2- بیانات قبل از دستور آقایان: وارطان وارتانیان، محمد حائری و حبیب برومند.
رئیس- سخنرانان قبل از دستور را دعوت کنید.
منشی- آقای وارتانیان نماینده اقلیت ارامنه شمال، آقای برومند نماینده مغان.
وارطان وارتانیان- بنام خدا. با سلام به رهبر کبیر انقلاب و بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران وبا درود به ارواح پاک شهیدان راه حق و یا سالم به رزمندگان و قوای مسلح که با هوشیاری و آمادگی کامل از مرزهای کشور پاسداری مینمایند تا دشمنان این مرز وبوم را ا زهر گونه تجاوز بازدارند و با درود به ملت شریف ایران که با وحدت و روحیه ایثارگرانه خویش تحسین جهانیان را برانگیخته است.    ده سال ا ز پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی که حاصل مبارزات مستمر و پیگیر ملت بپاخاسته وقهرمان ایران به رهبری حضرت امام میباشد میگذرد. بنیانگذاری جمهوری اسلامی ایران مستضعفین و مردمان د ربند را امیدوار و مستکبرین را خشمگین و هراسان نمود.       پیروزی شکوهمند انقلاب برای استعمارگران و سلطه طلبان گران آمد و به تحریک و همدستی استکبار جهانی وایادی آن رژیم بعثی عراق دست بحمله زد تا به مطلع کشورگشائی خود جامه عمل بپوشاند وبه انقلاب اسلامی ملت ایرن که با نفی و ضدیت علیه استکبار واستعمار بپا خاسته ضربه زند ولی ملت قهرمان ایران با پیروی از رهبر انقلاب با بسیج همه امکانات ونیروها و یا بهره گیری از وحدت وانسجامی که نمونه میباشد تمام حملات دشمن را دفع نمود وپس از هشت سال نبرد قهرمانانه متجاوزین را از خاک کشور بیرون راند وتمام دسیسه های دشمنان را خنثی نموده و سربلند از این آزمایش تاریخی بیرون آمد.      در  طول هشت سال جنگ با وجود محاصره اقتصادی استکبار و حضور ناوگانهای بیگانه در خلیج فارس و بمبارانهای وحشیانه هوائی  و موشکی شهرها و بمبارانهای هولناک شیمیائی که جهان بیش از نیم قرن شاهد استفاده از آن نبود ملت قهرمان ایران توانست به جهانیان نمونه وحدت در راه مبارزه برای احقاق حق را نشان دهد.        از بدوشروع تجاوز صدامیان به کشور، جوانان  ارمنی در صف رزمندگان به جبهه ها شتافتند و با نثار شهدا در این دفاع حماسه‌ساز شرکت جستند ودر پشت جبهه ها همه دست به دست داده به پشتیبانی جبهه ها پرداختند و جا دارد از صنعتگران و متخصصین ارامنه  در این رابطه یاد نمود که بطور داوطلبانه عازم جبهه ها شده  جهت ادای دین خود از هیچ کوششی فروگذاری ننمودند.        دردهه دوم انقلاب،  بازسازی کشور بیش از پیش در اولویت قرار گرفته وبا عضویت در کمیسیون صنایع ومعادن مجلس محترم با آشنائی با طرحها وبرنامه های عظیمی که در صنایع زیربنائی مد نظر است بنظر  اینجانب بطور مشخص باید از امکانات طبیعی کشور واز آنجمله معادن در تولید برای مصرف و صادرات استفاده کرد بعبارت دیگر بیشتر به صنایعی پرداخت که مواد خام اصلی آنان اساساً در کشور بصورت معدن موجود باشد واز ایجاد وتوسعه صنایعی که مواد خام یا نیمه ساخته آن از خارج وارد میگردد تا حد مکان اجتناب نمود واز طرفی دیگر دقت کرد که روش بسیاری از کشورهای دارای معادن که عبارت از استخراج مود معدنی و غنی سازی آن و فروش بخارج میباشد در کشور اجراء نگردد که این رویه با پائین نگهداشتن سطح دانش فنی کشورهای دارای معدن همواره آنان را در معرض فشار پائین بردن قیمت مواد خام مواجه ساخته است . میتوان  این فکر را به این صورت خلاصه نمود: تبدیل ثروت بالقوه به بالفعل بصورت تبدیل آن تا حد کالای مصرفی جامعه یا صادراتی.    با توجه به روند کنونی بالا رفتن جهانی مصرف مواد خام ورشد جمعیت که افزایش یک میلیارد انسان در 12 سال اتی برآورد شده میتوان گران شدن مواد خام را پیش بینی و به اهمیت دارا بودن معادن در رقابت پذیری کالای ساخته شده از آن را در بازارهای جهانی پی برد.        خودکفائی که از اهداف والای انقلاب میباشد در این دهه  دوم میباید با همیاری همه دست اندرکاران وبکارگیری مناسب نیروی جوان و متعهد که آنگونه در دفاع از کشور حماسه ها آفرید تحقق یابد.    از بزرگترین دستاوردهای انقلاب شکوهمند اسلامی ملت ایران بازنگری در ذهنیت ها وارزشها وشناسانیدن عمق وابعاد زشت استکبار جهانی وسیاستهای ضد انسانی حاکم در محافل و مجامع بین المللی میباشد. در طول هشت سال جنگ شاهد بوده ایم که تجاوز علیه جمهوری اسلامی ایران از سوی سردمداران سیاستهای جهانی و محافل وابسته با آنان با سکوت توطئه آمیزی  مواجه شد و جنایات متجاوزین نه تنها محکوم نشد بلکه بعضاً توجیه گردید زیرا برای سیاست بازان آنچه تعیین‌کننده است منافع ومطامع استکباری آنان است.       ارامنه از دیرباز تلخی این سیاستهای شوم جهانی را چشیده اند که در برابر قتل عام 5/1 میلیون ارامنه توسط نژاد پرست ترکیه در سال 1915 میلادی مهر سکوت بلب زدند وبجای محکوم نمودن جانیان و دفاع از مظلومین، برای جلب رضایت ترکیه جهت کسب امتیازات اقتصادی و سیاسی به رقابت پرداختند .     در جنگ جهانی اول حزب اتحاد و ترقی حاکم بر ترکیه با آلمان قیصری متحد گردید  و برای اجرای طرح نژادپرستانه ایجاد امپراتوری عظیم پان تورانی با حمله به کشورهای مجاور به جهانگشائی پرداخت. در این طرح شوم ارامنه وارمنستان بعنوان مانعی تلقی گردیده بود که میبایستی با قتل عام وغصب موطن آنان محو گردد.      از بیشتر از دو میلیون ارامنه ساکن ، 5/1 میلیون تن قتل عام گردیدند و بقیه با وضعی بسیار اسفبار خود را به ارمنستان شرقی ویا کشورهای مجاور رسانیده جان سالم بدر بردند، عده ای نیز به ایران پناهنده و از محبت و مهربانی خاص ملت شریف ایران برخوردار گردیدند و امروز بازماندگان آنان بین ارامنه، بازگوکنندگان جزئیات سهمگین این فاجعه میباشند.    این روزها سیاستهای ضد دینی رهبران ترکیه، بخش کتاب موهن سلمان رشدی و نمایش فیلم علیه حضرت مسیح در راستای سیاستهای استکبار جهانی میباشد که مقدیات ادیان را به هیچ میگیرند و در طرح کلی دین زدائی برای اشاعه فرهنگ منحط و ضد اخلاقی جهت سلطه واستعمار نوع جدید با غربیان همگام گردیده است.       در 24 آوریل هر سال ارامنه با تجمع در کلیسا و انجام مراسم خاص مذهبی خاطره شهدای این قتل عام را گرامی میدارند و با اعتراض نسبت به این کشتار و غصب کاشانه اجدادی خود دادخواهی و اجراء عدالت را طلب مینایند و برای حمایت از مسئله ارمنی به جمهوری اسلامی ایران بعنوان نظام حامی مستضعفین در برابر مستکبرین نظر دوخته اند.   از آن دوران تاریک 74 سال میگذرد ولی رهبران ترکیه نه تنها به جنایات گذشتگان خود اعتراف ننموده اند ، بلکه به تحریف تاریخ ومحو تدریجی آثار فرهنگی وابنیه تاریخی پرداخته وارامنه عدالتخواه با اتکا به ایمان راسخ نسبت به حقانیت خون شهیدان و پیروزی نهائی حق بر باطل، مبارزان این پیکار نابرابرند.       پیکار نابرابر مردمان در بند و ملتهای بپاخاسته علیه حاکمان ظلم وجور را نمیتوان با ارعاب وسرکوب وافروختن جنگهای تحمیلی شکست داد. امروز از افغانستان تا فلسطین اشغالی تا آفریقای جنوبی ودر اقصی نقاط جهان شاهد مبارزات پی گیر برای احقاق حقوق میباشیم واین حق انسان است که طالب عدل باشد ودر راه آن مبارزه کند.      از فرصت استفاده کرده و مراتب قدردانی مردم زلزله زده ارمنستان را از ابراز تسلیت وکمکهای ارسالی بازگو نمایم که در هر ملاقاتی که با زلزله زدگان داشته وابراز همدردی نمود یم از ما خواستند که از برادران ایرانی همسایه تشکر کنیم.       انسان با دیدن قهر طبیعت از نزدیک به عمق فاجعه پی میبرد و تحت تأثیر قرار میگیرد. اخیراً شاهد صدمات عظیم سیل سیستان بوده ایم. از مسؤولین و مردم میخواهیم که هر آنچه در توان دارند در کمک رسانی به آسیب دیدگان فاجعه سیل سیستان دریغ ننمایند.        امروز که کشور در راه بازسازی خرابیهای جنگ تحمیلی و شکوفائی صنعتی وعلمی پس از دوران جنگ گامهای بلند برمیدارد یقین داریم که در این سازندگی عظیم که مشارکت همگانی را طلب مینماید در کنار دیگر اقشار ملت شریف ایران ارامنه بیش از پیش افتخار خدمت به کشور را خواهند داشت و چون گذشتگان مبتکر خود که طی قرون متمادی در زمینه‌های علمی و صنعتی خدمات شایانی  انجام داده اند در راه خودکفایی و نیل به اهداف والای علمی واقتصادی انقلاب کوشا خواهند بود.      توفیق همگان را مسئلت دارد.
منشی- آقای برومند سه دقیقه از وقتشان را به آقا حائری داده اند. اول آقای حائری صحبت میکنند. بفرمائید.
سید محمد حائری- اعوذ بالله من الشیطان الرجیم. بسم الله الرحمن الرحیم. الحمدالله والصلوه والسلام علی رسول الله وآله آل الله.     با تقدیم سلام به پیشگاه مقدس امام عصر ارواحنافداه و درود بر نائب برحقش امام عزیز است و درود بر ارواح شهیدان انقلاب اسلامی اکنون که چهارمین دور از مذاکرات صلح پیرامون اجرای قطعنامه 598 شورای امنیت در جریان است لازم دانستم که به عنوان نماینده مردم مرزنشین استان ایلام در اینجا اعلام کنم که به پیروی از رهبر کبیر انقلاب اسلامی حضرت امام امت، ما طالب صلح واقعی وعادلانه بوده و طرف عراقی هم باید بدون اشکال‌تراشیهای غیر اصولی در اجرای مفاد قطعنامه خصوصاً عقب نشینی بدون قید و شرط به مرزهای شناخته شده بین المللی ادعای صلح طلبی خود را به اثبات برساند، در غیر اینصورت برای دفاع از تمامیت ارضی میهن اسلامی به رهبری امام عزیز، هیچ نیروئی مانع از عزم راسخ امت فداکار و سلحشور ایران اسلامی نخواهد بود. خیزش حق طلبانه واسلام خواهانه مردم مظلوم اردن را ارج نهاده امید است که مردم آن کشور بتوانند در سایه تعالیم اسلام وقرآن فرعون اردن را از سریر حکومت بزیر کشند و

حکومت عدل اسلامی را برقرار نمایند. و اما بعضاً مشاهده میشود که قداست و حرمت مصوبات مجلس وسیلة مسئولین نادیده گرفته میشود.     حدود یک ماه و اندی پیش در اواخر اسفندماه سال 67 در بحث بوده قسمت تبصره 50 توزیع اعتبارات بازسازی با نظارت و هماهنگی نمایندگان مناطق چنگ زده به تصویب رسید که دراین فاصله زمانی کوتاه علی رغم تصریح قانون ، متأسفانه اعتبارات بازسازی مناطق جنگ زده کشور بدون نظر نمایندگان مورد بحث در اطاقهای دربسته در ستاد بازسازی توزیع و دراین حرکت عجیب اعتبارات بازسازی استان ایلام که در لایحه تقدیمی دولت 21% از کل اعتبارات بازسازی کشور بوده وبرآورد گردیده در جلسه روز شنبه 26/1/67 ستاد بازسازی کل کشور به 16% تقلیل یافته است. زهی تعجب وتأسف. این در شرایطی ا ست که مسئولین عزیز جمهوری اسلامی ایران ریاست محترم جمهور هیئت محترم دولت و ریاست محترم مجلس شورای اسلامی عنایت خاصی به استان ایلام دارند ولی مسئولین ستاد بازسازی کل کشور بدون در نظر گرفتن واقعیتهای منطقه اقدام نموده اند، آیا این است احترام به قانون؟ شعار اصلی اسلام و جمهوری اسلامی ایران تعمیم عدالت اجتماعی در جامعه میباشد. من نمیدانم که گناه مردم ستم دیده و زجرکشیده استان ایلام چیست؟ آن مردمی که در جاده ها و کوهها و آلونکها و در کنار جبهه ها به زندگی در آپارتمانهای تهران – شیراز-اصفهان و غیره ترجیح داده اند ومشکلی را برای دولت ایجاد نکردند و با مشکلات ساختند، آیا باغات و تخیلات مهران و قصر شیرین و سایر نقاط مرزی مثمر ثمر نبود ند که امروز در بین نخل غرب وجنوب کشور تبعیض و تفاوت قائل میشوید؟ شما با این شیوه ها میتوانید در بازسازی شهرها و روستاهای جنگ زده وسایر مناطق به عدالت رفتار کنید؟ یقیناً جواب منفی است. استان ایلام با داشن حدود 450 کلیومتر مر ز و داشتن سه شهر تخریب شده مهران، دهلران، موسیان در خاک ریز  اول جبهه (رئیس: وقتتان تمام است) یکدقیقه اجازه بفرمائید.، و شهرهای ایلام و آبدانان ایوان، دره شهر، ملکشاهی و غیره در خاک ریز دوم، خسارات هنگفتی در  زمینه های مختلف را متحمل شده است و لذا در اینجا به ستاد بازسازی کل کشور اعلام میکنم که کسر بودجه بازسازی استان ایلام از 21% به 16% علاوه بر اینکه اثرات منفی در بین مردم نستوه آن دیار داشته بدینوسیله اخطار میکنم که بازسازی دهلران و مهران و سایر نواحی استان ایلام با این شکل مقدور نبوده و مسئولین استان نمیتوانند مردم را قانع نمایند. لذا بمنظور رعایت عدالت و مساوات و جلوگیری از تضییح حق مردم محروم و مظلوم استان ایلام خواستارم که سقف اعتبارات بازسازی استان ایلام حداقل در همان سقف 21% کل اعتبارات محفوظ وبرادران مسئول اقدام جدی در این مورد بعمل آورند موارد دیگری بود که فرمودند وقت تمام است من عرضم را تمام میکنم، والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.
حبیب برومند- بسم الله الرحمن الرحیم. الحمدالله رب العالمین.       با نام و یاد الله حافظ حرمت خون شهیدان ، و با درود و تحیت به ارواح پاک و مطهر انبیاء و اولیاء و شهدای اسلام مخصوصاً شهدای جنگ تحمیلی و با عرض ادب به پیشگاه حضرت ولی عصر(ع) و نایب برحقش امام امت، و با دعای خیر و مسئلت توفیق به عموم ملت شهیدپرور ایران وشما نمایندگان عزیز ، و با تقدیر و تشکر از جاسوس شکاران گمنام، این سربازان بی نام و نشان امام عصر(عج) و امام امت واین رسواگران و بی آبروکنندگان استکبار جهانی به سرکردگی آمریکا و سازمان شرم آور و خون‌آشامش سیا، این نهاد ننگین ونامقدس که کوس رسوائی اش برای چندمین بار با دست توانای فرزندان اسلام به صدا درآمد سخنانم را در محور چند مسئله مهم آغاز میکنم. اما قبل از شروع لازم میدانم به شما بزرگواران و عموم مؤمنین روزه دار تقبل الله اعمالکم عرض کرده و مسائل مورد نظر را به عرض تان برسانم.      همگان بر این نکته واقف هستند که با توجه به اینکه ده سال از عمر پربرکت انقلاب اسلامی میگذرد استعمار جهانی برهبری آمریکا دست از گریبان انقلاب و مردم ما برنداشته است وهر روز با حیله ها وتزویرهای گوناگون و رنگارنگی جهت براندازی نظام اسلامی ما خواب تازه ای می بیند. این غول چنگ و دندان آغشته به خون با توجه به تجربه های گذشته خود در از هم پاشیدن انقلابهای جهان که چنگ خیانت بر پیکر هر انقلابی فرو برده است آن انقلاب را یا از نفس انداخته و بزیر سلطه خود کشیده است و یا موجبات سقوطش بر آغوش استعمارگر شرق را فراهم آورده است ، نمیخواهند از نقشه کشیدن علیه انقلاب ما فروگذار باشد. لذا روز و شب توطئه های خطرناکتر وحادتری جهت متلاشی کردن انقلاب ما ترسیم کند غافل از آنکه دست توانای خدا و امدادهای غیبی او یاریگر ما بوده و هست و تاکنون با کمک همین امدادها و پشتوانه های غیبی فرزندان محمد و روح خدا توانسته اند نقشه ها و خیانتهای آنانرا یکی پس از دیگری در مصافی رویارو نقش بر آب نمایندکه شکست مفتضحانه اخیر سازمان روسیاه سیا مدرک زنده ای بر این عرایضم میتواند باشد. علیهذا ملتهای جهان باید بیدار وهوشیار باشند وبدانند که آمریکا هر آنچه گفته و میگوید دروغ، هر آنچه می ا ندیشد خیان و هر آنچه پیاده میکند توطئه هست وبس.      و اما مسئله دوم در رابطه با مبارزه با گرانفروشی است. حال که دولت خدمتگزار با کمک قوه قضائیه تصمیم بر مبارزه با گرانفروشان و محتکران گرفته است لازم است با قاطعیتی هرچه تمامتر این آتش خانمانسوز البته خانمان مستضعفان و کارمندان سوز را فرونشاند و با گران فروشان و محتکران همان معامله و برخوردی را داشته باشد که با سوداگران مرگ و معتادین کرده است تا ملت ما از این وضعیت فلاکتبار ساخته دست دشمنان خارجی وزالوصفتان داخلی نجات یابد و مطمئن باشیم که با زدودن غبار تورم وگرانی از چهره جامعه اسلامیمان درد خیلی از مشکلات از قبیل فحشاء و منکرات و سرقت و رشوه و کم کاری را درمان خواهیم کرد با همان شرط اساسی که از مرحله شعار بدر آمده به مرحله عمل گام بگذاریم.    در اینجا بجاست که با دست اندرکاران اداره ها و وزارتخانه ها نیز صحبتی داشته باشم. دوستان وبرادران بیائید خدمتگزاران صدیق و واقعی به ملت شهیدپرور خود باشیم و به فرامین پیامبرگونه امام خود در رابطه با خودسازی و خدمت به مردم جامة عمل بپوشانیم. با مردم برخوردی خوب وانسانی و قابل قبولی داشته باشیم ولو اینکه قادر از حل مشکلات محرومان نیستیم لااقل آنها را با اخلاق نادرست خود و با جوابهای سربالائیمان دلسرد وبدبین به نظام و مکتب ننمائیم. کاری نکنیم که وقتی مردم به محیط کار ما وارد میشوند احساس بیگانگی بنمایند. جای دارد که من در اینجا از وزیر محترم پست و تلگراف برادر بزرگوارمان آقای مهندس غرضی و کارمندان وزارت پست نهایت قدردانی و تشکر را کرده باشم و برایشان بجهت داشتن اخلاق و برخوردی چنین حسنه تبریک عرض کنم حقیقتاً آدم وقتی وارد آن وزارت میشود از برخورد و اخلاق عموم برادران خدمتگزار در آنجا بلااستفاده شرمنده میشود و غیر از محبت ولطف و بزرگواری چیز دیگری مشاهده نمیکند. همانطور  که باید از وزارت صنایع، جهاد، سپاه و چند وزارت دیگر نیز به نیکی اسم برد. اما با کمال تأسف باید بگویم که تعدادی از وزارتخانه ها درست در نقطه مقابل اینها هستند یعنی انسان وقتی وارد میشود وآن برخوردهای نادرست و بیگانه وار اعضاء و کارمندان وزارت یا دوایر مربوطه را میبیند با خود فکر میکند که نکند به یک محل بیگانه ای وارد شده است و با پای خود روی حق او پای گذاشته است که اصلا از روود خود پشیمان میشود و بالاتر وبدتر از این وزارتخانه هایی وجود دارند که عوامل و مهره های اصلی شان از افرادی تشکیل شده است که گوئی بمشامشان بوئی از اخلاق اسلامی نرسیده است لذا منطقشان زور، ورد زبانشان فحش و ناسزا و بی ادبی برخوردشان غیر انسانی وهزاران اخلاق رذیله را دارا میباشند که شما نمایندگان محترم نمونه ای از برخورد این قبیل افراد در پستی حساس با همکارانتان در محیط مجلس و یا با بعضی دیگر از دوستانمان در حوزه های انتخابیه شان را شنیده اید، من باید به چنین وزیری که این چنین افرادی دربین کارکنان و زیردستانش دارد بعد از اظهار تأسف تسلیتی هم عرض کرده باشم و به این قبیل افراد باید بگویم که از خشم خدا بترسید وحافظ منافع و حقوق مردم باشید واما تذکراتی چند در رابطه با مشکلات حوزه انتخابیه خودم.      به وزیر کشاورزی و مسئولین امور عشایری در رابطه با رسیدگی به مشکلات یک عده از عشایر مغان که در محدوده گشت پارس مغان قرار گرفته و زندگی دامهایشان با مخاطره جدی فاصله ای بیش ندارد. به وزیر کشور در مورد تسریع در اعلام فرمانداری شدن پارس آباد مغان با توجه به قولهای استاندار آذربایجان شرقی.      به وزیر نیرو و جهاد در مورد تسریع در آبرسانی به شهرستان گرمی و به رئیس کل گمرک ایران در مورد اقتتاح گمرک در شهر بیله سوار مغان. والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.
3- تذکرات نمایندگان مجلس به مسؤولان اجرائی کشور به وسیله آقای رئیس.
رئیس- تذکرات نمایندگان مجلس به مسئولان اجرائی کشور.     آقای دامادی نماینده ساری به وزیر بهداشت و درمان در مورد کمبود دارو

آمبولانس و ماما در درمانگاههای منطقه.     به وزیر جهاد در مورد احداث حمام در 20 روستای ساری.       آقای کیائی نژاد نماینده ساوجبلاغ و طالقان به وزارت پست و تلگراف و تلفن در مورد کد و مخابرات هشتگرد، خور و هیو،      به وزارت کشاورزی در مورد وضعیت اراضی کشاورزی منطقه ساوجبلاغ، به وزارت بهداری در مورد اعزام پزشک به طالقان.    به وزارت نیرو در مورد برق روستاهای منطقه.     به وزارت نفت در مورد گازرسانی  طالقان.     به شورایعالی قضائی در مورد تعیین سرپرست دادگاه هشتگرد.    به وزارت راه وترابری در مورد مرمت راه تهران-قزوین.      به وزارت جهاد در مورد مرمت راههای بالاطالقان و پائین طالقان.     آقای فارغ نماینده دزفول به نخست وزیر در مورد تسریع در اعزام هیأت بررسی مشکلات.     به وزیر صنایع در مورد تخلف شرکت سرماآفرین.      به وزیر نفت در مورد احداث شعبه شرکت نفت در دزفول.       به وزیر بازرگانی در مورد احداث سیلو در دزفول.     آقای حجازی فر نماینده خوی به سازمان انرژی اتمی در مورد بررسی کلیه معادن توسط بازرسان اعزامی به خوی.    به وزیر کار و امور اجتماعی در مورد احداث مرکز آموزش فنی و حرفه ای در خوی.      آقای فدائی عراقی نماینده اراک به وزیر کشور در مورد  توجه به بخش وفس و شراء اراک ورفع محرومیتهای منطقه. به رئیس جمهور و نخست وزیر در مورد تعیین وزیر بازرگانی.     به وزیر بهداشت و درمان در مورد عمل به وعده ها در مورد بهسازی روستاها استقلال بنیاد مسکن استان.    آقای حسین زاده نماینده درگز به آقای نخست وزیر در مورد رسیدگی سریع به وضعیت خشکسالی درگز.   ‌  آقای حسینی کوهستانی نماینده بهشهر به وزارت کار وامور اجتماعی د رمورد رسیدگی به وضعیت اداره کار بهشهر.      نمایندگان آذربایجانشرقی به وزارت راه و ترابری در مورد احداث راه کلیبر خمارلو، بهسازی راه ورقان – سیه رود، تکمیل آسفالت راه علمدار- سیه رود، بهسازی راه ورزقان-کلاله.       آقایان عزیزی و هجرتی نمایندگان قزوین به وزارت راه وترابری در مورد پیشبرد پروژه راه اکبرآباد منطقه الموت قزوین به تنکابن.     آقای صدیقی نماینده بناب وملکان به وزیر کشور در مورد اجرای مصوبه هیأت وزیران در رابطه با تقسیمات کشوری مراغه تذکر داده اند.
4- رد لایحه اساسنامه صندوق رفاه دانشجویان پس از اظهار نظر شورای نگهبان.
رئیس- دستور را شروع میکنیم.      اولین دستور گزارش کمیسیون فرهنگ وآموزش عالی است که در باره اساسنامه صندوق رفاه دانشجویان در شورای نگهبان مورد اعتراض قرار گرفته بود. کمیسیون بنا بود اصلاح بکند، البته کمیسیون اصلاح نکرده گفته که ما نمیتوانیم اصلاح کنیم. گزارش ندارد حالا بیایند بگویند اینجا. بفرمائید.
دکتر شهرزاد(مخبر کمیسیون فرهنگ وآموزش عالی)- بسم الله الرحمن الرحیم. گزارش از کمیسیون فرهنگ وآموزش عالی به مجلس شورای اسلامی.     لایحه اساسنامه صندوقهای رفاه دانشجویان که از سوی شورای نگهبان اعاده شده است در جلسه 4/11/67 مطرح گردید و چون ایراد شورای محترم نگهبان وارد وقابل تأمین در متن لایحه نبود لذا لایحه مزبور جهت هر گونه تصمیم گیری تقدیم مجلس شورای ا سلامی میشود. یادآوری میشود که کمیسیون در شور اول این لایحه را رد کرده بود.                رئیس کمیسیون فرهنگ وآموزش عالی- دکتر نجفقلی حبیبی
نمایندگان محترم همانطور که استحضار دارید لایحه تأسیس صندوق رفاه دانشجویان سالها است که در مجلس است ودر دوره سوم که این لایحه در کمیسیون ما مطرح شد کمیسیون به دلائل مختلفی تفویض اختیارات به دولت برای نوشتن اساسنامه صندوق رفاه را رد کرد که البته مفصلا در مذاکرات گذشته هست و بنده نیازی به توضیح مجدد آن و گرفتن وقت مجلس محترم نمی‌بینم. اجمالاً یکی از دلائلی که در آن تاریخ کمیسیون داشت این بود که دادن چنین اختیاراتی را به دولت برای نوشتن اساسنامه شورای محترم نگهبان رد خواهد کرد.      البته نماینده محترم دولت به دلیل نیاز شدیدی که به این مسأله داشتند وزمان زیادی که قضیه طول کشیده بود اینجا برخلاف نظر کمیسیون از لایحه دفاع کرد و مجلس محترم هم رأی داد و کمیسیون هم طبعاً در شور دوم با نظر موافق این لایحه را به مجلس محترم آورد و از آن دفاع کرد. ولی همان طور که پیش بینی میشد شورای محترم نگهبان این را رد کرد ودر یک جلسه جناب آقای جنتی به نمایندگی از طرف شورای نگهبان تشریف آوردند کمیسیون و مذاکرات زیادی شد، محور بحث ایشان این بود که شما یک چهارچوبهائی در این قرار بدهید که بعداً آنچه را که دولت قرار است رویش کار بکند جنبه آئین نامه داشته باشد. اما این با آنچه را که وزارت فرهنگ و آموزش عالی خواسته بود که در واقع تفویض اختیارات بود برای نوشتن  اساسنامه منافات داشت وهمان جلسه  هم بحث شد و نتیجتاً ما نتوانستیم نظر شورای محترم نگهبان را تأمین بکنیم وبه این صورت لایحه را گزارش میکنیم به مجلس. البته یکی از مشکلاتی است که انشاءالله بایستی حل بشود. اینکه یک چیزی ظرف چند سال یک مطلبی که مورد نیاز هست میآید در مجلس و متأسفانه یک گرفتاری هم که الان وجود دارد این است که شورای محترم نگهبان این اختیاری را که نمایندگان میتوانند و قبلا میتوانستند دولت را موظف بکنند به انجام کاری و در واقع ایده های خودشان را به دولت منتقل بکنند و باعث میشد که مسائل به صورت لایحه بیاید و ضمانت اجرائی اش قوی تر باشد این اختیار را گرفته اند و انشاءالله که نمایندگان محترم و بخصوص ریاست محترم مجلس این گره را بگشایند که کارها سریع تر پیش برود. اجمالا ما راهی برای تأمین نظر شورای محترم نگهبان به صورتی که نظر دولت هم تأمین بشود نداشتیم و عین مسأله را خدمت شما گزارش میکنیم . والسلام علیکم و رحمه الله.
موحدی ساوجی- ما پیشنهاد داریم.
رئیس- شما پیشنهاد اصلاحی دارید؟ (موحدی ساوجی: بلی) خیلی خوب آقا ی موحدی مطرح کنند.
حسین هراتی- من مخالف نظر کمیسیون هستم و بعد هم پیشنهاد اصلاحی دارم.
رئیس- آخر کمیسیون که پیشنهادی نداده که شما مخالفت کنید. (هراتی: رد هم نکرده است) فقط میتواند جایش پیشنهاد بیاید اگر پیشنهادی هر کس داده میتواند مطرح کند. آقای موحدی ثبت نام کرده اند مثل اینکه .
موحدی ساوجی- پیشنهاد حاج آقا آنجا الان آمده آنجاست .
رئیس- اینجا آقای موحدی ثبت نام کرده اند اول آقای هراتی هم به عنوان مخالف ثبت نام کرده‌اند پیشنهاد آقای هراتی هم رسیده، الان پیشنهاد ایشان هم قابل طرح است. پیشنهاد آقای موحدی مطرح میشود اگر با نظر شما مخالف بود شما مخالفت کنید. پیشنهاد خود تان را مطرح کنید. آقای موحدی بگوئید.
موحدی ساوجی- بسم الله الرحمن الرحیم. این لایحه وقتی که از سوی دولت به مجلس تقدیم شده و دو شور این لایحه هم انجام گرفته در اینجا ما نمیتوانیم همین طور از کنارش بگذریم و لایحه را کلا نمیتوانیم دیگر رد کنیم. فقط یک راه مانده و آن اینکه دولت اگر این لایحه را نمیخواهد طبق آئیننامه مجلس بیاید و تقاضای استرداد بکند ، دلائلش را بگوید، در مجلس اگر نمایندگان مجلس رأی به استرداد لایحه دادند آن وقت لایحه رد میشود. پس این یک راه که استرداد لایحه است وآن هم شیوه خاصی در آئیننامه دارد. چه بسا ممکن است مجلس رأی به استرداد ندهد. بعد راه دیگر که میماند چیست؟ اصلاح لایحه و تأمین نظر شورای محترم نگهبان است. من نظر شورای نگهبان را در این رابطه میخوانم. نوشته اند: ریاست محترم مجلس شورای اسلامی، لایحه اساسنامه صندوقهای رفاه دانشجویان مصوب جلسه روز پنجشنبه 26 آبان ماه 67 مجلس شورای اسلامی در جلسه شورای نگهبان مطرح و مورد بحث و بررسی قرا رگرفت. نظر شورا به شرح ذ یل اعلام میشود: تفویض اختیار در تصویب اساسنامه مذکور در ماده واحده به هیأت وزیران خلاف اصل 85

قانون اساسی است. یعنی شورای نگهبان اساسنامه ها را یک نوع قانون میداند و قانون را مجلس باید تصویب کند ومجلس این حق را ندارد که یک کاری که وظیفه خودش است این را به غیر از قوه مقننه واگذار کند. بنابراین ما میتوانیم لایحه را در اینجا اصلاح کنیم. پیشنهاد بنده برای اصلاح لایحه وتأمین نظر شورای نگهبان این است که در سطر چهارم آنجا که گفته: «زیر نظر هیأت امناء واحد اداره خواهد شد با همکاری وهماهنگی وزارتخانه های بهداشت، درمان و آموزش پزشکی ، امور اقتصاد ودارائی و برنامه و بودجه تهیه » بعد این جمله بیاید: «و ظرف دو ماه توسط هیأت وزیران تصویب و به مجلس شورای اسلامی تقدیم میگردد.»       در اینجا بالاخره چون صندوق رفاه دانشجویان نیاز به یک اساسنامه ای دارد واین اساسنامه را هم وزارتخانه مربوطه ودولت نمیتواند تصویب بکند ما در اینجا جهتی که به این مسأله دادیم چون خود دولت هم موافق بوده یعنی در اینجا تکلیف نیست. خود دولت این لایحه را آورده گفته است به من اجازه بدهید خودم تصویب کم. حالا قانون اساسی میگوید نمیتوانی خودت تصویب کنی و تصویب کننده نهائی و مرجع تصویب کننده نهائی باشی. بنابراین تصویب نظر شورای نگهبان تأمین است هم قانون اساسی را ما در واقع مراعات کرده ایم و هم مشکل صندوق رفاه دانشجویان برطرف میشود.
منشی- آقای انصاری مخالف، موافق هم آقای هراتی.
مجید انصاری- بسم الله الرحمن الرحیم. من خواهش میکنم ریاست محترم مجلس به تذکری که بنده عرض میکنم اول توجه بفرمایند. جناب آقای هاشمی! عذر میخواهم من یک تذکر آئیننامه ای دارم فکر میکنم که در پیشنهادات بعدی هم که میخواهند دراینجا داده بشود باید مورد توجه قرار بگیرد. علت اینکه کمیسیون فرهنگ و آموزش عالی این را رد کرد این بود که ما در همان گزارش شور اول که به مجلس آمد رد کرده بودیم این لایحه را، علت رد هم همین بود. دقیقاً استدلال ما این بود که چون تصویب اساسنامه ها باید با مجلس باشد نه هیأت دولت ما رد  کردیم. با کمال تأ‌سف اینجا توجه نشد به این صحبت کمیسیون و مجلس رأی داد. علت اینکه ما در کمیسیون اصلاح نکردیم شبهه قوی خلاف آئیننامه بودن اصلاحیه ما بود چون آئیننامه مکلف میکند اصلاحات باید در چهارچوب کلی طرح یا لایحه ای باشد که تقدیم مجلس شده. آنچه که به مجلس آمده بود از هیأت دولت بود که به هیأت دولت اجازه داده میشود اساسنامه صندوق رفاه دانشجویان را تصویب بکندواین اساسنامه به مجلس نیامده که نمایندگان مجلس رویش بحث کرده باشند و ما نمیتوانستیم موادی از اساسنامه ای که تقدیم مجلس نشده در کمیسیون بحث کنیم. چون اصلا نمایندگان وارد جزئیات و وارد ماهیت اساسنامه صندوق رفاه دانشجویان نشده اند.       ما درخواستمان مصرانه همین بود که اساسنامه بیاید در مجلس نمایندگان بحث کنند مخالف وموافق صحبت بکنند. نمیشود در قالب یک پیشنهاد  کوتاه در اینجا آمد یک اساسنامه ای را یا قسمتی از اساسنامه را مطرح کرد. بنابراین ، این شبهه قوی آئیننامه ای وجوددارد که ما نمیتوانیم یک چیزی که فقط دو خط بوده گفته به دولت ا جازه داده میشود که اساسنامه را تصویب بکند کمیسیون فرهنگ وآموزش عالی یا میتوانست بگوید ما تصویب میکنیم یا میتوانست بگوید ما رد میکنیم، راه دیگری نبود. اما پیشنهادآقای موحدی کارساز نیست به دلیل اینکه خود شورای نگهبان بارها اظهار نظر کرده مجلس نمیتواند دولت را مکلف به آوردن چیزی بکند بعد این چه اصلاحی است که ما بگوئیم دولت ظرف 2-3 ماه اساسنامه ای را تصویب بکند بیاورد مجلس خوب دولت هر وقت تصویب کرد میتواند بیاورد مجلس. پس این رافع مشکل نشد که ما بگوئیم برای گریز از مخمصه حالا تصویب بکنیم دولت ظرف 2-3 ماه اساسنامه را بیاورد مجلس. کمیسیون فرهنگ و آموزش عالی به عقیده بنده برخورد اصولی کرده، چیزی که قابل اصلاح نبود ه در شور اول هم ما گزارشمان رد بود  متأسفانه توجه نشد باز هم این را ما رد کردیم چون به دولت نمیتوانیم اجازه بدهیم اساسنامه ها را تصویب بکند. من خواهشم این است که نمایندگان محترم به گزارش کمیسیون فرهنگ وآموزش عالی رأی مثبت بدهند. گزارش ما این است که این لایحه مردود باشد یعنی اینکه هیأت دولت اساسنامه را رسیدگی بکند این رد بشود خود هیأت دولت اساسنامه را آماده بکند طبق روال عادی به شکل لایحه بیاورد مجلس نمایندگان وارد جزئیات و ماهیت قضیه بشوند خوب کمیسیون هم تصویب خواهد کرد و یا اینکه اگر آماده بود فکر میکنند طولانی میشود ما آمادگی د اریم به صورت طرح خوب 15 نفر یا بیشتر از نمایندگان امضاء بکنند به صورت طرح حتی یک فوریت بیاورند در مجلس. اما این چیزی که آقای موحدی پیشنهاد کردند جز اتلاف وقت و اینکه برود هیأت دولت ، مجدداً هیأت دولت یک چیزی را بیاورد و تازه شورای نگهبان رد خواهد کرد میگوید شما نمیتوانید مکلف بکنید هیأت دولت را فایده دیگری ندارد لذا بنده مخالفم.
منشی- آقای هراتی ، موافق بفرمائید.
رئیس- خوب حالا این را هم که آقای انصاری میگویند ما رأی بدهیم به اینکه این رد شده. ما دیگر رأی نمیتوانیم بدهیم چون ما لایحه را تصویب کرده ایم. اگر رأی نیاورد پیشنهادها خود به خود  مردود است یعنی از دستور خارج میشود. آقای هراتی بفرمائید.
حسین هراتی- بسم الله الرحمن الرحیم. در ابتدا عرض میکنم که پیشنهاد بنده و برادرمان آقای موحدی ساوجی در هم ادغام شد آن ظرف دو ماه نیازی نیست برای اینکه در متن خود لایحه یک ماه هست بنابراین میشود ظرف مدت یک ماه تقدیم مجلس شورای اسلامی گردد. اما در ارتباط با این حرکتی که کمیسیون داشته اولا کمیسیون به هیچ وجه حق اینگونه برخورد منفی و حذفی با لایحه را ندارد . کمیسیون فقط وظیفه اش این است که این لایحه را اصلاح کند مطابق نظر شورای محترم نگهبان. اما عزیزانمان چون در شور اول مخالف این بودند آمده اند باز پای فشرده اند بر همان مخالفت اولیه شان و به هیچ وجه این را اصلاح نکرده اند. در حالیکه این پیشنهاد دارد متن اصلاحیه را مطرح میکند.      نکته دومی که وجود دارد مجلس شورای اسلامی به این رأی داده و بخاطر احترام به آراء نمایندگان هم که بود حق بود که عزیزانمان در این رابطه اصلاح میکردند نه اینکه کلا با لایحه به شکل حذفی برخورد کنند.     نکته سومی که وجود دارد این است که راه حل وجود دارد. راه حل چیست؟ راه حل این است که طبق اظهاراتی که در موقع بحث این لایحه در مجلس مطرح بود این نکته بود که آقا این اساسنامه را دولت الان تهیه کرده و آماده دارد، فقط منتظر این هست که مجوز از مجلس بگیرد وبر اساس آن مجوز مجلس ابلاغ کند به دست‌اندرکاران مسؤول این برنامه . بسیار خوب، پس اساسنامه الان آماده است. ما اگر اینجا آمدیم تصویب کردیم که ظرف مدت یک ماه دولت این اساسنامه را بدهد به مجلس. کمیسیون میتواند از مجلس درخواست کند که طبق اصل 85 قانون اساسی اجازه بدهید برای یک مدت موقت این را ما در کمیسیون تصویب کنیم و قطعاً مجلسی که درشور اول رأی داده هیأت دولت اساسنامه را تصویب کند دور از چشم مجلس دور از نظارت مجلس دور از پیشنهادات مجلس قطعاً این مجلس رذی خواهد داد که کمیسیونی که هم میتواند نظارت کند، هم د ردسترسش هست، هم پیشنهاداتش را قبول کند لذا این کمیسیون میآید این اجازه را از مجلس میگیرد. یعنی این اساسنامه الان آماده است بعد از اینکه این پیشنهاد تصویب بشود تقدیم مجلس میشود عزیزانمان میآیند درخواست میکنند که آقا اجازه بدهید طبق اصل 85 در کمیسیون ما این را بررسی کنیم میروند بررسی میکنند میآیند برای مدتش اجازه میگیرند از مجلس. آیا این راه حل ما را سریع تر به مقصد میرساند یا این را حذف کنیم و دولت در قبال این هیچگونه تعهدی نداشته باشد؟ عزیزمان آقای انصاری اشاره فرمود ند که ما نمیتوانیم دولت را مکلف کنیم که لایحه ای بیاورد. درست است آنکه شورای محترم نگهبان مطرح میکند در طرح است میگوید شما نمیتوانید طرحی بدهید که دولت را موظف کنید چیزی بیارود. ولی این در این رابطه لایحه است این طرح نیست یعنی خود د ولت در این رابطه اساسنامه را میخواسته تقدیم کند و در مجلس مورد بررسی قرار بگیرد یا خودش در این رابطه تصویب بکند. بنابراین من استدعایم این است که با توجه به اینکه الان مسأله دانشجویان مسأله حاد است ، آن اساسنامه سابق به هیچ وجه پاسخگوی نیازهای دانشجویان نیست به ویژه عزیزانی از جانبازان حتی عزیزانی از روشندلان ما الان بخاطر عدم تأمین مالی دارند از دانشگاه میآیند بیرون برای اینکه نمیتواند زندگی اش  را تأمین کند واین اساسنامه قدیم به هیچ وجه برای اینها پیش بینی نکرده. لذا ضرورت دارد که این پیشنهاد تصویب بشود عزیزانمان هر چه زودتر از هیأت دولت تقدیم مجلس کنند کمیسیونهای مربوطه اش هم فرهنگ و آموزش عالی وبهداری وبهزیستی هم بیایند ا ز مجلس اجازه بگیرند برای

4 سال 5 سال خودشان تصویب کنند و زودتر ابلاغ کنند و به این نابسامانی خاتمه بهند والا اگر بخواهد پیشنهاد کمیسیون در این رابطه رأی بیاورد یعنی این مشکل حاد همچنان باقی بماند وآن کسانی که واقعاً در این رابطه دارند قربانی میشوند بخاطر مشکلات مالی این روند قربانی آنها هم‌چنان ادامه پیدا کند. والسلام.
رئیس- کمیسیون.
دکتر شهرزاد( مخبر کمیسیون فرهنگ وآموزش عالی )- بسم الله الرحمن الرحیم. من از برادران خواهش میکنم وقتی دررابطه با لایحه صحبت میکنند تقوا را رعایت بکنند. این چه برخوردی است که کمیسیون چون نظرش نبوده حالا چکار میکند. مسأله این نیست جناب آقای هراتی! شما مذاکرات را نگا ه بکنید اتفاقاً یکی ار برادرانی که در این روند اشکال به وجود آورد خود جنابعالی بودید. این پیشنهادی که شما الان میفرمائید اصل 85 این همین حرفی بود که آن موقع آقای انصاری گفتند. ما آن روز اینجا گفتیم که این مشکل به وجود میآورد و به دولت پیشنهاد کردیم و به مجلس محترم پیشنهاد کردیم مسأله را به این صورت حل بکنند گفتیم اساسنامه آماده شده و احتمالاً شورای محترم نگهبان این را رد خواهد کرد ودولت اساسنامه را بیاورد در مجلس طبق اصل 85 برود به کمیسیون تصویب بشود قطعاً ما مسائل و مشکلات دانشجویان را به اندازه جنابعالی در جریان هستیم و احساس مسؤولیت میکنیم. این هم که شما از تریبون میفرمائید حالا کسانی قربانی میشوند و چه خیر، این جوری نیست دانشگاه ها دارند کار خودشان را انجام میدهند، دانشجویان آن امکاناتی را که هست در اختیارشان گذاشته میشود همان موقع هم گفته شد که مسأله منوط به این لایحه نیست چون اگر مطلب شما صحیح باشد بایستی از دولت توضیح خواست که چرا یک مطلبی را که این قدر اورژانس است الان 3 سال 4 سال است میآورد و میبرد و یک موضوع دیگر شما فراموش کردید مشکل کمیسیون نیست مشکل مجلس  نیست ، مشکل گره هائی هست که بین مجلس وشورای نگهبان وجود دارد. این اختیار را شورای محترم نگهبان از مجلس گرفته ،این مسأله باید حل بشود، مربوط به این هم نیست. ما شدیداً رنج میبریم از اینکه یک مطلبی برای 3 سال 4 سال میآید در مجلس این همه وقت گرفته میشود. این همه در مطبوعات منعکس میشود و بعد بدون نتیجه بیرون میرود. ما از شما خواهش میکنیم راهی را تصویب بفرمائید که این مطلب سریع تر حل بشود. بهترین راه هم همین است که الان این نظر کمیسیون را که در واقع نظر خاصی نبوده، ما از شورای محترم نگهبان دعوت کردیم آنجا تشریف آوردند بحثهای مختلفی شده ، فکرهای مختلفی کردیم دیدیم نظر آنها را نمیتوانیم تأمین کنیم علتش این هست که لایحه ای که از وزارت علوم آمده مجلس یک ماده واحده بیشتر نیست، اساسنامه به ما نداده اند.  وزارت فرهنگ و آموزش عالی طی یک ماده واحده از مجلس محترم درخواست اختیار کرده که برود اساسنامه را خودش بنویسد. شورای محترم نگهبان هم چیزی را مطرح نکرده ما بتوانیم اصلاح کنیم. عنوان کرده که شما طبق اصول قانون اساسی این اختیار را به مجلس نمیتوانید بدهید. حالا شما میفرمائید که ما بگوئیم ظرف دو ماه دولت این را بیاورد. خوب، این همان مطلب میشود، این چیز جدیدی نیست. بنابراین ، این مسأله ای که عنوان بشود کمیسیون حالا مثلا بخاطر000 اینجوری نیست ما شور دوم آمدیم از این موضوع دفاع کردیم وحتی اصلاح کردیم ونظرمان الان هم این است که این قضیه سریعتر حل بشود و مشکلات دانشجویانمان بخش کمی از آن که مربوط به این میشود حل بشود. الان هم هر رأیی که مجلس محترم بدهند ما در آن جهت انشاءالله عمل خواهیم کرد. ولی مشکل اساسی همان است که عرض کردم یک مشکل کلی هم هست و باید حل بشود یکی از گرفتاریهای قانون اساسی همین است که روند اداره کشور به کندی دارد پیش میرود، والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.
رئیس- 192 نفر حضور دارند پیشنهاد اصلاحی آقایان موحدی وهراتی را مشخص کنید.
منشی- پیشنهاد این است که در سطر چهارم ماده واحده بعد از کلمه «تهیه» این عبارت اضافه بشود: «و طبق اصل 74 قانون اساسی تقدیم مجلس شورای اسلامی شود.»
رئیس- دیگر مدتش را نمیخواهد.
منشی- خیر، مدت دیگر نمیخواهد.
رئیس- خیلی خوب، آقای موحدی هم با این پیشنهاد موافقند دو ماهی که گفته بودند حذف میشود. 193 نفر حضور دارند موافقان با این پیشنهاد اصلاحی قیام بفرمایند (عده کمی برخاستند) تصویب نشد. خوب ، این لایحه رد شد. دو راه وجود دارد یکی اینکه دولت یک اساسنامه ای بنویسد بفرستد مجلس، دوم اینکه نمایندگان اگر مایل باشند میتوانند این اساسنامه را بنویسند وبیاورند به صورت طرح مطرح کنند.
موحدی ساوجی- حاج آقا! طبق آئین نامه رد شده تلقی نمیشود.
رئیس- چرا دیگر ، اصلاح که نمیشود بکنیم. انصافاً هم راه اصلاح ندارد. ما نمیتوانیم به دولت تکلیف نوشتن اساسنامه بکنیم چون یک جای دیگر شورای نگهبان رد کرده. یک جا هم گفته شما نمیتوانید اجازه تصویب اساسنامه به دولت بدهید دیگر در این چیز دیگری نیست ما چکار بکنیم با این؟
موحدی ساوجی- پس بفرمائید دولت خودش بیاورد.
رئیس- هم میتواند دولت بیاورد هم نماینده ها میتوانند بیاورند یعنی اگر آقایان یک اساسنامه ای تهیه کنند به صورت طرح بدهند قابل طرح است آنها هم میتوانند بدهند . ماهها است که الان نظر شورای نگهبان روشن است در این فرصت دولت اگرفرستاده بود الان کار تمام شده بود بفرمائید.
5- تصویب طرح قانونی الحاق یک تبصره به ماده واحده لایحه استخدام جانبازان ، اسراء و خانواده های شهدا.
منشی- دستور بعدی گزارش کمیسیون کار و امور اجتماعی در مورد الحاق یک تبصره به ماده واحده لایحه استخدام جانبازان ، اسراء و خانواده های شهدا.
رئیس- مخبر کمیسیون تشریف بیاروند، آقایان اعضاء شورای نگهبان هم تشریف آوردند.
ملک آسا(مخبر کمیسیون کار و امور اجتماعی)- بسم الله الرحمن الرحیم. گزارش از کمیسیون کار و امور اجتماعی به مجلس شورای اسلامی.        طرح الحاق یک تبصره به ماده واحده لایحه استخدام جانبازان ، اسراء وافراد خانواده های شهداء، جانبازان از کار افتاده. اسراء و مفقودالاثرهای انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی که یک فوریت آن در جلسه مورخ 24/10/67 مجلس شورای اسلامی به تصویب رسیده وطی شماره چاپی 309 به عنوان کمیسیون اصلی به کمیسیون کار ارجاع شده بود با حضور نمایندگان دولت بررسی و یا اصلاح تبصره 1 به اتفاق آراء به تصویب رسید.   اینک گزارش آن تقدیم مجلس شورای ا سلامی میگردد.
     رئیس کمیسیون کار وامور اجتماعی- حسین کمالی.
طرحی که توسط بیش از 15 نفر از نمایندگان محترم مجلس در ارتباط با اضافه کردن یک تبصره به قانون الزام دولت جهت استخدام ده درصد از پرسنل مورد نیاز خود از بین جانبازان انقلاب اسلامی وخانواده شهداء تصویب شده پیامش این است که در قانونی که ما فعلا برای این مطلب داریم به دلیل اینکه واحدهای تولیدی وشرکتها تابع قانون کار هستند وتابع قانون استخدام کشوری نیستند، این قانون برای معرفی افراد و خانواده های معظم شهداء کافی بنظر نمیرسید ولازم بود که در قانون اصلاحاتی انجام بشود و با توجه به اصلاحاتی که به صورت یک تبصره آمده و در اینجا با معرفی ادارات کاریابی و ادارات کار در سراسر کشور که بیش از صد واحد کاریابی ما در سطح کشور داریم ودر بعضی از شهرها و بخشها حتی ممکن است اداره کار باشد یا نمایندگی وزارت کار قبلا وقتی که افراد را از این طریق معرفی میکردند شرکتهایی که تابع قانون کار هستند از قبول افراد خودداری میکردند و به این مطلب استناد میکردند که در متن قانون با توجه به اینکه فقط سازمان امور اداری واستخدامی آمده واسمی از قانون کاربرده نشده ما از پذیرفتن افراد معذور هستیم.       نمایندگان محترم استحضار دارند با توجه به وضعیت بیکاری که در مملکت هست وعزیزان رزمنده وخانواده های معظم شهداء و مفقودین واسرائی که داریم وقاعدتاً بایستی طبق این قانون ده درصد از پرسنل مورد نیاز هر دستگاه از بین این افراد انتخاب بشوند به دلیل اینکه قانون کاملا شمول نبوده تا به حال از قبول افراد خودداری میکردند و مخصوصاً شرکتهای تابع بانکها آنطور که ما از نزدیک مسأله را بررسی کردیم به این مسأله گردن نمی نهادند واز قبول افراد خانواده های شهداء و جانبازان خودداری میکردند. طرحی که تهیه شده پیامش این است که با تصویب آن انشاءالله که به صورت یک تبصره هست واضافه میشود به قانون اولیه تعدادی از افراد خانواده های شهداء و جانبازان انشاءالله

جذب واحدهای تولیدی خواهند شد ودیگر این بهانه را که در قانون اسم آنها برد ه نشده ند ارند. گرچه در آئین نامه اجرائی که تد وین وتهیه شده در بند 9 اشاره شده به این قضیه که افرادی که تابع قانون کار هستند بایستی به کار گرفته بشوند ولی به دلیل اینکه در متن قانون این امر قبلا دیده نشده از قبول افراد خودداری میکنند. ما این مطلب را با برادران کمیسیون اداری و استخدامی هم صحبت کردیم برادرها هم موافق هستند و قبول دارند که اگر این کلمه میآمد از اول خواه ناخواه این مسأله الان وجود نداشت و از نمایندگان محترم تقاضا میکنیم که به کلیات این طرح که میتواند مشکلی از مشکلات بیکاری را رفع بکند رأی بدهند انشاءالله. والسلام علیکم.
رئیس- مخالفی ندارد موافقی هم صحبت نمیکند ما باید رأی بگیریم دولت موافق است یا مخالف؟ (عبادیانی(معاون سازمان امور اداری واستخدامی): موافقیم) خیلی خوب پس ما اول کلیات طرح را رأی میگیریم بعد متن و ماده واحده هم پیشنهاد ندارد آنرا هم رأ‌ی باید بگیریم.       194 نفر حضور دارند نمایندگانی که با اصل این طرح موافق هستند قیام بفرمایند(اکثر برخاستند) تصویب شد ماده واحده را بخوانید.     (به شرح زیر خوانده شد.)
ماده واحده- تبصره ذیل به عنوان تبصره 1 به قانون استخدام جانبازان ، اسراء وافراد خانواده‌های شهداء و جانبازان از کار افتاده، اسرا و مفقودالاثرهای انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی الحاث میگردد.
تبصره 1- کارگاههایی که مشمول قانون کار باشند بایستی با معرفی واحدهای کاریابی و یا ادارات کار و امور اجتماعی ورعایت مقررات مربوطه نسبت به استخدام افراد مذکور در این قانون اقدام نمایند.
رئیس- 193 نفر حاضرند موافقان با ماده واحده که قرائت شد قیام کنند (اکثربرخاستند) تصویب شد.
6- تصویب کلیات طرح الز ام سازمان تأمین اجتماعی به اجرای بندهای (الف) و (ب) ماده 3 قانون تأمین اجتماعی.
منشی- دستور بعدی گزارش شور اول کمیسیون بهداری و بهزیستی به خصوص رد  طرح الزام سازمان تأ‌مین اجتماعی به اجرای بندهای (الف) و (ب) ماده 3 قانون تأ‌مین اجتماعی، مخبر کمیسیون بهداری بفرمائید.
دکتر یدالله اسلامی(نایب رئیس کمیسیون بهداری)- بسم الله الرحمن الرحیم. تقاضای من این است که برادرها و خواهرهای نماینده با توجه به اهمیتی که این موضوع دارد واظهار نظرهای مختلفی که پیرامون این طرح انجام گرفته و گزارشات متعدد واظهار نظرهای گوناگونی هم که در اختیار برادران قرار داده شده عنایت بیشتری به ارائه گزارش کمیسیون بفرمایند که در نتیجه گیری این موضوع برداشتهای خدانکرد ه غیر اصولی صورت نگیرد.     آنچه که باعث رد این طرح از سوی کمیسیون شد ه تنها یک دلیل کلی داشته و آن اعتقاد به لزوم تمرکز وارائه خدمات درمانی و آموزشی است . بر اساس بحثهای متعددی که در کمیسیون صورت گرفت اعتقاد کلی بر این بود که هر گونه پراکندگی وعدم انسجام در این امور میتواند باعث ضربه به اقشار مختلف مردم بشود. البته این بحث به اینجا نمیرسد که ما مشکلات درمانی کارگران را نمیدانیم و بحث سازمان تأمین اجتماعی را در پرداخت هزینه های درمانی به بحث نه بیست وهفتم عنایت نداریم ومیگوئیم که اینها در مقابل هزینه هائی که میپردازند نباید توقع درمان مناسب داشته باشند. اصلا بحث ما این بحث نیست.      من گفتم که آن بحث ، بحث کلی است که در آغاز سخن عرض شد. ما میگوئیم بیائیم مجموعه مشکلات را در نظر بگیریم و با مجموعه مشکلات با یک جمع بندی و هماهنگی به سراغ مسائل برویم و اگر دریک بخش ایجاد مشکلاتی میشود ما بدون توجه به جمیع جهات راههائی را پیشنهاد نکنیم . روی این اصل ما سپردن درمان را وایجاد شبکه های درمانی درکناز سیستم موجود درمانی کشور را به صلاح نمیدانیم. استدلالهائی که برادران در کمیسیون کردند گفتند این مالیات مال کارگران است باید خرج کارگران بشود  به دلیل مشکلاتی که کارگرها دارند باید به آن توجه بشود ما نه بیست وهفتم را میدهیم دنبالش هم میرویم و اجرای این امر به هر حال باعث مهاربخش خصوصی میشود و الگوئی هم که در این مجموعه بحث ارائه میدهند بیمارستان شریعتی است در اصفهان که البته خود آن روش برای ما قابل بحث است. آنچه که باعث شده بنظر  ما شورای انقلاب بندهای (الف) و (ب) ماده 3 و  ماده 9 قانون تأمین اجتماعی را به بهداری بسپرد عمدتاً به دلیل اعتقاد بمنظور هماهنگی در امور درمان بوده. ما ختلال در امر درمان، بوجود آمدن تعرفه های مختلف درمانی، ایجاد بخشهای خدمات درمانی و حتی ایجاد مشکل در جاهائی که بیمارستان وجود دارد خاص تأمین اجتماعی است یا در جائی که کارگر وجود دارد و بیمارستانهای تأمین اجتماعی وجود ندارند اینها را به عنوان مشکلاتی میدانستیم که طرح کردیم.         البته بعضی از بیمارستانها که بیمارستان منحصر به فردی هستند که مالکیت آنها مربوط به تأمین اجتماعی است واینها امروز در اختیار سیستم آموزشی کشور قرار دارند که به هر حال شاید خود این تفکیک باعث مشکلاتی بشود  که لطمه خواهد زد به امر درمان با توجه به اینکه مسائل آموزش پزشکی و  درمان را در یک وزارتخانه جمع کردیم. ما نظارت را در بحثهای کمیسیون هست الان هم قبول داریم برادران کمیسیون هم بالاتفاق قبول دارند که نظارت و سیستم نظارتی تأمین اجتماعی را قبول داریم و مشکلی نداریم و معتقدیم که این امر باید بدون اینکه مسائل درمانی از مسأله وزارت بهداشت و درمان تفکیک بشود و جدا بشود صورت پذیرد. یعنی مسأله درمان تمرکزش قابل قبول مسأله نظارت و پیگیری تأمین  اجتماعی قبول و رسیدگی به مسائل آموزشی هم قبول وهیچ مشکلی در این زمینه نداریم. والسلام.
منشی- آقای حسین زاده مخالف رد.
جواد حسین زاده – بسم الله الرحمن الرحیم. نمایندگان محترم توجه بفرمایند علت ردی که کمیسیون محترم بهداری در اینجا عنوان کرده هفت مورد است در باره این طرح که من میخوانم. یکی از علتهایش این است: بهم خوردن هماهنگی در مدیریت و سیاستگزاری در امر بهداشت ، ایجاد خلاء در امر آوزش مراکز و بیمارستانهائی که در حال حاضر در اختیار امر آموزش پزشکی میباشد و  سه چهار تا دیگر که عنوان کرده اند این طرح رد بشود. نفس طرح اینست که ما از محل نه بیست وهفتم که پول کارگران هست به وزارت بهداری در خصوص تأ‌مین درمانش پول پرداخت یکنیم واینها وظیفه دارند که این درمان را به کارگران ما در سطح ایران برسانند و موظف هستند به قانون که هیچ حقی ندارند این درمان را در جای دیگری مصرف کنند. آمار و ارقامی که دست ما هست از 52 میلیارد تومانی که سازمان تأ‌مین اجتماعی تا به حال به وزارت بهداری پرداخت کرده این 52 میلیارد تومان شاید نصفش برای درمان و امر بهداشت کارگران عزیز بکار نرفته و درمانی که برای این کارگران است یکی حوادث هست که واقعاً در محیطهای کارگریمان امروز  حوادثی که از عدم حفاظت کارگری در محیطهای کارگریمان مطرح است آمار بالائی است و وزارت بهداری واقعاً در این خصوص جوابگو نیست و هزینه هائی که متحمل شده در برابر این کارگرها یک هزینه ناچیزی است که من مخالفتم با این طرح یکی این است که نفس قضیه این است که من کارگر وقتی که پولم را میدهم، درمان از وزارت بهداری میخرم شرعاً عرفاً قانوناً وزارت بهداری حق ندارد پول من را در جای دیگری مصرف کند و آن سیستمهائی که کمیسیون بهداری میگوید که ما میخواهیم سیستم موازی بوجود آوریم، امر درمان را خودمان بد ست بگیریم نه ما با این مخالفیم ولی اینکه این درمان باید هزینه هایش مشخص بشود ،‌این درمان باید خدماتی که وزارت بهداری ارائه میدهد مشخص بشود در این چند سال خلاف قانون عمل کرده بنظر من . والسلام علیکم و رحمه الله.
رئیس- موافق رد آقای دکتر فرزاد.
دکتر فرزاد- بسم الله الرحمن الرحیم. نمایندگان محترم دفت بفرمایند طرحی که ارائه شده ازطرف تعدادی از نمایندگان به علت مشکلات بسیار زیاد درمانی بهداشتی است که در سالهای گذشته مشمولین تذمین اجتماعی داشتند و برادرهای عزیز فکر کرده اند که یکی از راههای اساسی و عمده حل مسائل بهداشتی درمانی کارگران این است که این وظیفه به دوش سازمان تأمین اجتماعی باشد و مراکزی خودش داشته باشد که کارگران را بپذیرد ودر آنجا درمان بشوند. یک بحث عمده دیگری داشتند که وجوهی را که سازمان تأمین اجتماعی به وزارت بهداشت و درمان پرداخت میکند به کارهای دیگری غیر از درمان مستقیم گرفته میشود و با این کار این وجود اختیار هزینه اش در اختیار سازمان تأمین اجتماعی قرار میگیرد. در کمیسیون بهداری بحث مفصلی شد، واقعیت امر این است که در سالهای گذشته تعدادی از مراکز درمانی کشور با پول تأمین اجتماعی اداره میشدند. بلاشک هیچ سازمان بیمه وجود ندارد که پول بیمه را مستقیماً خرج ارائه خدمات بکند. بلکه باید زمینه های ارائه خدمات را فراهم بکند یعنی باید

درمانگاه آماده بکند، بیمارستان آماده بکند، تجهیزات بیمارستانی آماده بکند و وزارت بهداری هم وجهی را که از سازمان تأمین اجتماعی میگرفته مستقیماً برای پرداخت ویزیت پزشکان و هزینه‌های مستقیم درمانی در بعضی از وارد نمیکرد ودر بعضی از شهرها برای راه اندازی بیمارستانها، بهبود وضع بیمارستانی برای اینکه مشمولین خدمات بهتری بگیرند مصرف میکرد.       یکی از دلائلی که کمیسیون بهداری با منفک شدن این اختیار از وزارتخانه مخالفت میکرد این بود که تعداد زیادی از مراکز بهداشتی و درمانی قریب 120 تا بیمارستان و بیش از صد تا درمانگاه با این پول اداره میشدند که در بودجه سال 68 کمیسیون محترم برنامه وبودجه با  عنایت به این امر که اداره شدن مراکزی با آن پول در درازمدت مشکل ایجاد میکند هزینه اداره شدن مراکزی از وزارت بهداشت که با پول تأمین اجتماعی اداره میشد موافقت کرد و 30 میلیارد ریال برای این موضوع گذاشت  که ما مراکزی را که از وزارت بهداشت ودرمان با پول تأمین اجتماعی اداره میکردیم منفک کردیم. منتها یک بحث اساسی که در کمیسیون بهداری رویش تأکید شده واعتقاد  عمیق وجو د دارد اینست که دستگاههای ارائه کننده خدمات درمانی دولتی نباید متعدد باشد ، چرا که وقتی متعدد باشند با نیروهای ارائه کننده خدمت مثل پزشکان وپرستاران وبیماران و بهیاران واینها با ضوابط گوناگون با حقوقهای متعدد برخورد میکنند ونتیجتاً این  گروه که تعدادشان در کشور محدود هست بین دستگاههای دولتی پاس میشوند و خریده میشوند و در دستگاه دولتی با مشکل کمبود نیرو برای ارائه خدمت روبرو میشویم. بر این اساس بود که کمیسیون با داشتن بیمارستان توسط دستگاه دیگری مثل سازمان تأ‌مین اجتماعی که درسالهای قبل هم داشته و همیشه نیروهای  پزشکی را با حقوق مکفی تری میگرفته مخالفت داشت ولیکن جدا شدن پول تأمین اجتماعی از وزارت بهداشت ودرمان چیزی است که مورد توافق کلیه افراد کمیسیون بهداری است واگر نداشتن بیمارستان ودرمانگاه توسط تأمین اجتماعی به عنوان یک مسأ‌له کلی در این طرح گنجانده نشد ه بود کمیسیون هم با این طرح موافق بود ولیکن چون مجموعه طرحی که ارائه شده این موضوع را دارد که سازمان تأمین اجتماعی حق دارد که بیمارستان ودرمانگاه داشته باشد کمیسیون با این طرح مخالف است مگر اینکه الان مجلس بپذیرد که کلیت طرح این نیست که سازمان تأمین اجتماعی بیمارستان ودرمانگاه داشته باشد.       داشتن درمانگاه و بیمارستان توسط سازمان تأمین اجتماعی این مشکل را بوجود میآورد که چون مشمولین تأمین  اجتماعی در اقصی نقاط کشور پراکنده هستند، در شهر و روستا سازمان تأمین اجتماعی نمیتواند در هر  روستائی ودر هر شهرستانی بیمارستان بسازد و متقابلا در شهرهائی هست که سازمان تأمین اجتماعی در گذشته درمانگاه و بیمارستان داشته والان در مالکیت خودش است و روزی که قرار بشود این امکانات در اختیار سازمان تأمین اجتماعی قرا ربگیرد که در محدوده آن درمانگاه آن بیمارستان قرار دارند نمیتوانند از آن امکانات استفاده کنند ودر طی چند ماه گذشته هم که بعضی از بیمارستانهای خود  شهر تهران از اختیار وزارت بهداشت ودرمان خارج شد شما احتمالا در جریان هستید که به علت نپذیرفتن بیمارانی که به آن مراکز رجوع میکردند مشکلات بسیار زیادی ایجاد شد از جمله یک موردی را عنوان میکردند که منجر به مرگ یک فردی شد به علت اینکه آن بیمارستان میگفت ما فقط مشمولین تأمین اجتماعی را میپذیریم.       بر این اساس مخالفت کمیسیون بهداری با طرح و یا ردش فقط بر این هست که سازمان دیگری به موازات وزارت بهداشت ودرمان بیمارستان ودرمانگاه نداشته باشد و مجلس محترم  هم که با دستگاههای موازی مخالف است مطمئناً با این کار باید مخالفت کند ولی منفک شدن پول تأ‌مین اجتماعی و اینکه در اختیار خود سازمان تأ‌مین اجتماعی قرار بگیرد  مورد توافق کمیسیون بهدار ی هم هست والسلام.
رئیس- حالا اگر اختلافات در این سطح است آقایان زیاد بحث نکنند که این همه وقت بگیریم، اگر اختلاف جدی دارند بگویند.
منشی- آقای حسین کمالی مخالف رد.
حسین کمالی- بسم الله الرحمن الرحیم. در رابطه با طرح الزام سازمان تأمین اجتماعی به اجرای بندهای (الف) و (ب) ماده 3 قانون تأمین اجتماعی در ماده 9 قانون خود تأمین اجتماعی نوشته شده انجام تعهدات ناشی از موارد مذکور در بندهای (الف) و (ب) ماده 3 این قانون به عهده سازمان تأمین خدمات درمانی میباشد. این سازمان خدمات درمانی الان وظائف خودش را به تأمین اجتماعی محول کرده طبیعتاً و خودش جا را در حقیقت در قانون خالی کرده. بحثی را که الان وجود د ارد در این جلسه بحث موافق و مخالف نیست یعنی دو تا برداشت جداگانه بوده از یک نوشته. برداشتی را که کمیسیون محترم بهداشت، درمان وآموزش پزشکی از متن دارند با برداشتی که کمیسیون کار داشته از همین متن متفاوت بوده در حالیکه در اصل موضوع با هم توافق نظر دارند. در اینکه میبایست کارها طبق حساب وکتابی صورت بگیرد، میبایست هزینه های درمانی مشخص بشود، میبایست برنامه ها تنظیم شده باشد هیچ اختلاف نظری وجود ندارد. الان بحثهائی هم که در مجلس دارد صورت میگیرد در حقیقت بحثهائی است فورمالیته و طبق عرف چون که در حقیقت مخالف و موافقی وجود ندارد. همه روی موضوع واحدی نظر واحد دارند، هیچ اختلاف نظری در این رابطه وجود ندارد. اینکه حالا سازمان تأمین اجتماعی باید درمان مستقل داشته باشد یا نداشته باشد آن یک بحث دیگری است که بعداً در خود کمیسیون بهداری قابل بحث است که آیا بشود ، نشود؟ ما هم روی این چیزها اصلا نه حساسیت داریم، نه اصرار داریم، نه دنبالش الان هستیم. آن چیزی که مورد بحث است و مورد توجه کمیسیون کار است الان همین چیزی است که کمیسیون بهداری هم قبول دارد. بنابراین موافق ومخالفی در این رابطه وجود ندارد ومن پیشنهاد میکنم برادران محترم نماینده به رد لایحه که  توسط کمیسیون بهداری عنوان شده رأی ندهند وبا تصویب آن اجازه بدهند که کمیسیون بهداری بر اساس برداشت مشترک در کمیسیون مجدداً اینرا بررسی کند و تقریباً همان چیزی را که در لایحه بودجه داشتیم در این برنامه بگنجاند . والسلام علیکم و رحمه الله.
رئیس- موافق ؟
منشی- آقای رجائی خراسانی بفرمائید.
سعید رجائی خراسانی- بسم الله الرحمن الرحیم. من خیلی متأسفم از این که کمیسیون بهداشت و درمان و آموزش پزشکی با این لایحه مخالفت کرد(منشی: شما در مخالفت میخواهید صحبت بکنید) من در موافقت با لایحه صحبت میکنم ، مخالف ردی که از طرف کمیسیون 000 (منشی: شما در ستون موافق نام نوشته اید) موافق با لایحه هستم.
منشی- بسیار خوب مثل اینکه اشتباه شده، آقای عباس عباسی (موافق):
عباس عباسی- بسم الله الرحمن الرحیم. در رابطه با این مسأله آقای کمالی تا آنجا که بنده توجه کردم ایرادی در رد نداشت ودلیلی برای تصویب برخلاف نظر کمیسیون نداشت مخالف محترم اولی که در رابطه با رد به عنوان مخالفت صحبت فرموند دو موضوع را بیان کردند: یکی این که سازمان تأمین اجتماعی مکلف است کارگران را درمان بکند. دوم اینکه سازمانهای دیگری حق استفاده از هزینه ها یا درآمدها و یا موجودی این سازمان نداشته باشند یا ندارند. عمده اشکال مخالف محترم اول این بود بنده مجدداً به عنوان یک «وذکر فان الذکری تنفع المؤمنین» توجه نمایندگان محترم را به دلائل رد کمیسیون جلب میکنم که انصافاَ در مجموع دلائل قانع کننده وخوبی دارد من آن دلائل را دیگر تکرار نمیکنم ولی این موضوع را یادآوری میکنم که سیر تاریخی بیمه در ایران باید مورد توجه قرار بگیرد اولین باری که در ایران بیمه به اصطلاح قانونی شد و رواج یافت سال 1314 بود یعنی در اوج قدرت رضاخان با تأسیس شرکت سهامی بیمه ایران درسال 1314 بیمه در ایران شکل گرفت وراه افتاد و مشغول کار شد.       در سال 1322 قانون تأمین اجتماعی و یا سازمان تأمین اجتماعی و قانون بیمه کارگران تصویب شد. در سال 1324 به مورد اجرا گذاشته شد از نخستین روز تصویب قانون مربوط به درمان کارگران تا اجراء یعنی در سال 1324 اصلا مستقیماً زیر نظر نه از طرف شرکت سهامی  بیمه ایران. شرکت سهامی بیمه ایران دولتی است یا صنفی است؟ شرکت سهامی بیمه ایران دولتی است نه صنفی، نه واحدی ، نه نوعی. سرمایه اش دولتی است.       بنابراین ، سازمان تأمین اجتماعی مستقلا و رأساً و من عندالنفسه سرمایه نداشته اگر موضوع این است که از اموال و دارائیهای این سازمان در اختیار وزارت بهداشت و درمان قرار میگیرد وافرادی غیر از کارگران از اموال و دارائی کارگران استفاده میکنند ، اولین کار باید این باشد که بیایند کل مزایا، حقوق و تمام آنچه را که از شرکت سهامی بیمه ایران به سازمان تأمین اجتماعی

منتقل شده و آنها استفاده کرده اند همه را رد بکنند، بربگردانند تا بعد بشوند صنفی خودشان این یکی.     موضوع دیگر این قانون تأمین اجتماعی درسال 1333 مورد تجدید نظر قرار میگیرد. سال 1333 یکسال یا دوسال بعد از کودتای ننگین 1332 است یعنی اوائل بازگشت شاه توسط آمریکا به کشور، بعد مینویسند قانون تأمین اجتماعی همین سازمان توسط کمیسیونهای مشترک دارائی ، کار و دادگستری آنزمان با توجه به قوانین کشورهای مترقی از نظر آن رژیم هلند، بلژیک، آمریکا، انگلیس بود ه و اینگونه کشورها هستند. آقایان فکر میکنند با این الحاق والتزام وضعیت بیمه، کلا تأمین اجتماعی باید اصلاح بشود این نیست. اگر آقایان به فکر اصلاح سازمان تأمین اجتماعی یا کلا اصلاح بیمه هستند باید از اول بنشینند کل قوانین و مقررات و ضوابط این موضوع را بررسی و اصلاح کند.      قانون بیمه شاید حدود 300 ماده قانونی داشته باشد، سازمان تأمین اجتماعی شاید به همین نسبت یا یک مقدار کمتر مواد قانونی داشته باشد با چندین تبصره وبند با آن همه آئین‌نامه‌هائی که اعمال شده. آقایان میخواهند یک قانونی را یا حدود  600 –500 و یا بیشتر ماده قانونی و مقررات و آئین نا مه بای یک بند اصلاح کنند! مگر میشود ؟ آنهم موضوعی که شما حساب بکنید ازسال 1314 تا حالا که سال 68 است (پنجاه وچهار سال حدوداً اگر اشتباه نکنم) این قانون مورد عمل قرار گرفته سرمایه وتأسیس اولیه اش هم به آن صورت آنهم وضعیت اصلاح نهایی که توسط کمیسیونهای مشترک دارائی و کار و دادگستری آنزمان این را بخواهند عمل بکنند با یک بحث اصلاح پذیر نیست (رئیس: وقتتان تمام است) واین انتزاع دردی از کشور دوا نمیکند که هیچ مشکلی را افزایش میدهد، تشتت در تصمیم گیری 000 مسؤول در برابر درمان بد کی خواهد بود؟ وزارت کار؟ اصلا  وزیر کار باید از نظر فنی وارد باشد یا از نظر پزشکی؟ کی را باید زیر سؤال ببرند یا از هردو یا از هیچکدام. بنابراین این انتزاع به هیچ وجه صلاح نیست وهیچ دردی را دوا نمیکندو من موافق ردهستم. 
رئیس- خوب مخالف بعدی رد صحبت کند.
منشی- آقای انصاری.
مجید انصاری- بسم الله الرحمن الرحیم. من تشکر میکنم از آقای باهنر چون نوبت ایشان بود و بنده نفر ششم بودم اما به لحاظ اینکه ما د راستان کرمان خصوصاً  در مناطق کارگرنشین و معادن زغالسنگ به شدت درگیر این قضیه هستیم من دو سه نکته را تذکر میدهم نمایندگان محترم توجه بفرمایند یک نکته، نکته شرعی قضیه است من این سؤال شرعی را مطرح میکنم آیا ما از لحاظ شرعی میتوانیم قرارداد بیمه ای را با کارگری منعقد بکنیم و از او حق بیمه دریافت بکنیم حق بیمه دریافت شده از کارگران و کارکنان زحمتکش که صرفاً برای درمان شخص آنها و خانواده آنها باید مصرف شود اینها را به یک حساب کلی واریز کنیم واز آن حساب کلی خرج درمان عمومی کشور بکنیم؟      این یک شبهه شرعی جدی است و  من متأسفانه باید عرض بکنم از مبلغ 52 میلیارد تومان که بعد از انقلاب ، سازمان تأمین اجتماعی تحویل وزارت بهداری داده البته همه اش خرج درمان کشور شده ولی آقایان جواب بدهند چه مقدارش خرج درمان کارگران شده؟      من به عنوان نماینده یک منطقه محروم که حدود 15000 نفر از موکلین بنده در معادن زغال سنگ کار میکنند عرض میکنم اینها دارند سخت ترین کار دنیا را در بدترین شرایط کاری انجام میدهند و مرتباً از اینها حق بیمه برداشت شده وبدون اینکه یک بیمارستانی د رآن شهرستان ایجاد کرده باشند والان باید خود آن کارگرها برای درمانهای ابتدایی شان از فا صله 100 کیلومتری به کرمان بروند یا اینکه برای درمانهای اصولی تر گاهی به تهران بیایند حالا این را ممکن است وزارت بهداری بگویند که بین ما شرکت زغال سنگ مسأله بوده به هر حال مسؤولان درمان کشور وزارت بهداشت ودرمان بود، در طول ا ین مدت علیرغم وجوه سنگینی که از این کارگرها دریافت شده امکانات درمانی لازم به خود این کارگرها داده نشده ومن در کمیسیون برنامه و بودجه ودر کمیسیون بهداری هم که یکدفعه حضور پیدا کرده بودم خود وزارت بهداری اذعان داشتند که در سالهای گذشته ما مبالغی از پول مربوط به بیمه کارگران را خرج درمان عمومی سایر بخشها میکردیم و تصمیم داریم از این به بعد اینکار را نکنیم.     سؤال بنده این است که آیا تا به حال این کار شرعی بوده و از این به بعد چه تضمینی هست که واقعاً این پولها خرج خود آن کارگرها بشود؟ شما در این کشور یک سازمانی را درست کرده اید به نام سازمان تأمین اجتماعی، سازمان تأمین اجتماعی طرف قرارداد شرعی کارگرها است واین سازمان باید وجوهی که دریافت میکند بابت درمان کارگرها و کارکنان دولت و افراد تحت پوشش بیمه خودش، خودش هزینه بکند ونظا رت بکند این هم که برادرمان فرودند دستگاه موازی د رست میکنید دستگاه موازی درست کردن نیست الان شما به بخش خصوصی به افراد اجازه تأسیس مطب، بیمارستان دارید میدهید اتفاقاً یکی از دردهای بیدرمان ما این است که در امر درمان وبیمارستان سازی یک حالت ا نحصاری درست شده واصلا نه رقابتی هست ونه برنامه اصلاحی شما در کشور اگر دستگاههای مختلف هدایت شده در چارچوب سیاستهای کلی دولت اجازه داشتن بیمارستان داشته باشند و وزارت بهداری نظارت کند بر اینها اما بگذارید رقابتهای درستی در امر درمان وبیمارستان در کشور اجرا بشود.       به هر ترتیب با توجه به اینکه سازمان تأمین اجتماعی طرف قرارداد است و پول را از کارکنان دولت میگیرند خاص این مطلب که به اینها سرویس درمانی بدهند ما نمیتوانیم این پول را به وزارتخانه‌ای بدهیم که مسؤول درمان کل کشور هست آقایان میگویند آقا برای ما مثلا ساخت بیمارستان در فلان منطقه کارگری اولویت ندارد ما باید برویم در بشاگرد و کهنوج مثلا بیمارستان بسازیم بسیار خوب شما کار خوبی میکنید از بودجه های عمومی از مجلس بودجه میگیرید این کار را انجام بدهید نه از کارگران ، نه از افرادی که حق بیمه آنها را دریافت کرده اید که به خودشان سرویس بدهید.     لذا بنده با رد این طرح مخالف هستم  و خواهش میکنم نمایندگان به اصل طرح رأی بدهند اگر ایراداتی هم داشته باشد خوب طبعاً برطرف خواهد شد در خود کمیسیون بهداری هم تا آنجائیکه بنده در رجیان هستم با یک رأی ضعیفی این تصویب شد. بسیاری از متخصصین واطباء واعضای محترم کمیسیون بهداری مخالف بودند و بعضی از عزیزان هم اسم نوشته اند که در مخالفت صحبت کنند من نمیدانم نوبت به آنها برسد یا نه به هر حال یک مسأله ای نیست که از دید خود متخصصین و پزشکان مجلس هم امری قطعی وروشن باشد که الزاماً باید وزارت بهداری انجام بدهد لذا بنده خواهش میکنم که به اصل این طرح نمایندگان محترم رأی بدهند که در جهت احقاق حقوق کارگران وبازرگرداندن پولهائی که از خودشان دریافت شده برای درمان خودشان و خانواده هاشان گرامی برداشته شود. والسلام علیکم.
منشی- موافق بعد آقای موحدی ساوحی هستند که توضیح میفرمایند:
علی موحدی ساوجی- بسم الله الرحمن الرحیم. وقتی که طرحی توسط نمایندگان به مجلس تقدیم میشود قهراً بایستی که همه جوانب امر سنجیده و مورد دقت قرار بگیرد.این که ما تصور میکنیم برای بهبود وضع درمانی افرادی که تحت پوشش تأمین اجتماعی هستنداگر بیائیم مسأله درمان را به خود سازمان تأمین اجتماعی موکول کنیم این مشکل را حل میکند باید دید که اولا چه مشکلات عظیمی به بار میآوردو ثانیاً آیا این طرح جلال مشکلات هست وسازمان تأمین اجتماعی خواهد توانست با تصویب چنین طرحی به افرادی که تحت پوشش خودش هستند از لحاظ خدمات درمانی بهتر برسد؟ بدون تردید سازمان تأمین اجتماعی با تمام امکانات و قدرتی که دارد به هیچ وجه قابل مقایسه با وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی نیست وشاید یک صدم نیرو ، پرسنل، امکانات ، تخصص ، تجربه که وزارت بهداشت و درمان دارد این سازمان در اختیار ندارد، خوب ما که برای سر و سامان دادن بهتری به وضع مسائل بهداشتی و درمانی مملکت بعد از انقلاب آمدیم و قانونی از مجلس شورای اسلامی گذراندیم و به تصویب رسید که تمام مسائل بهداشتی ودرمانی وحتی آموزش بهداشت و درمان در یک جا متمرکز بشود. از همه امکانات کشور بیمارستانها، درمانگاهها، تختهای بیمارستانی، نیروها و متخصصین استفاده و بهره برداری بشود  تا ما این کمی و کاستی وضعفی را که در مملکت در اثر مسائل بهداشتی ودرمانی و خصوصاً مسائل درمانی داریم برطرف بشود  و ما دیگر در مملکتمان نیازی به اینکه پزشک از خارج به مملکت ما وارد بشود با همه مسائل و تبعات سیاسی واقتصادی که برای ما دارد  ما دیگر محتاج ونیازمند به پزشک خارجی نباشیم.        خوب این قانون تصویب شده، سیاستها وبرنامه ریزیهایی برای این

مسأله انجام گرفته ودر حال حاضر از ظرفیت موجود مملکت در ارتباط با مسائل بهداشت، درمان و آموزش دارد بهره برداری میشود وشما دومرتبه میخواهید بیائید مسأله و امکانات درمانی مملکت را پاره پاره و تکه تکه کنید، با این کار نه تنها ما به آن هدف عمده ای که داشته ایم در این مملکت نخواهیم رسید و روز به روز مسائل درمانی ما بدتر خواهد شد و کمبود پزشک در کشور مرتفع نخواهد شد بلکه اگر این طرح تصویب بشود  مقدار زیادی از دانشجویان گروههای پزشکی که الان وزارت بهداشت و درمان گرفته اند و ازبیمارستانها یا درمانگاههائی که در مالکیت سازمان تأمین اجتماعی قبلا بوده اما دراخیار وزارت بهاشت ودرمان است و دارد از این ظرفیت استفاده میکند برای آموزش ناچار این دانشجویان در واقع مواجه میشوند با یک مشکل بزرگی و آنکه نگاه میکند می بیند نه فضائی ، نه امکاناتی، نه محلی برای آموزش و در واقع نه تنها وزارت بهداشت ودرمان نمیتواند دانشجوی بیشتری بگیرد ودر رابطه با تربیت پزشک ونیروهای متخصص بهداشت و درمان مشکل را برطرف کند پیشرفتی داشته باشد بلکه وضع موجود را هم مختل خواهد  کرد.   دراینجا مطالب و دلائلی را که کمیسیون محترم بهداری در رد این طرح اجمالا بیان کرده اند من خواهش میکنم نمایندگان محترم توجه کنند به علاوه مسائلی را که به وجود خواهد آورد  یکی اینکه با تصویب این طرح، اداره بیمارستانها ومراکز درمانی سرپایی که از محل (نه بیست وهفتم) الان تغذیه میشند ومردم در سراسر کشور یعنی مردم پابرهنه، مستضعف، بینوا که نمیتوانند در داخل یا خارج بروند، در بخش خصوصی سرمایه ای ندارند خودشان را معالجه کنند و ناچار به بیمارستانها و درمانگاههای دولتی مراجعه میکنند د یگر اینها راه به رویشان بسته میشود ودر واقع وزارت بهداشت، درمان بلکه دولت باید بگوید من نمیتوانم شماها را معالجه کنم خوب آنها هم که نمیتوانند سرمایه وپولی ندارند که بروند به بخش خصوصی وخودشان را معالجه کنند پس ناچار باید بمیرند!      شما که مسأله یک قشر را  در نظر میآورید یک قشر از جامعه دربرابر کل جامعه چقدر است؟ آیا ما نباید اهم و مهم را در نظر بگیریم؟ متأ‌سفانه بعضی از برادرانی که فقط به مسائل صنفی کارگری فکر میکنند بدون اینکه خود شان هم توجه داشته باشند میخواهند کل مملکت را با بحران مواجه کنند به عنوان اینکه بخواهیم به مسائل کارگری بر سیم. بعد هم تازه معلوم نیست اگر شما بیائید و این طرح ر ا تصویب بکنید آخر سازمان تأمین اجتماعی با کدام پزشک؟ با کدام امکانات میخواهد به مسائل درمانی افراد تحت پوشش خودش بهتر برسد ؟ با کدام؟ اگر با همین بخش دولتی و وزارت بهداشت ودرمان است خوب اینکه الان مشغول است. در حد توانش دارد به تعهدش عمل میکند و سازمان تأمین اجتماعی که بیشتر از وزارت بهداشت ودرمان در این رابطه قدرت وتوان ند ارد.         خوب اگر میگویند نه وزارت بهداشت ودرمان به بخش خصوصی مراجعه میکند (نایب رئیس: وقتتان تمام است) در واقع شما با تصویب این طرح لابد میخواهید اجازه بدهید و تجویز کنید که سازمان تأمین اجتماعی چون الان یک مشت پول آماده ای دارد بیاید  این پولها را صرف کند آنهم بخش خصوصی را در مملکت تقویت کند و رقابت بسیار نادرستی که الان هست این رقابت را ناسا لمترش بکند که میخواهد مثلا کارگرها و افراد تحت بیمه خود  را درمان بکند. بنابراین من متأ‌سفم که فرصت محدود است و نتوانستم همه مواردی را که لازم بود  در اینجا عرض بکنم این است که در این رابطه من خواهش میکنم که نمایندگان محترم توجه بفرمایند و ببینند که اگر خدای ناکرد ه این طرح تصویب بشود  مملکت چه مشکلات عدیده ای (هم کارگر هم غیر کارگر)پیدا خواهد کرد لذا من با رد طرح موافقم با تصویبش موافق نیستم ومخالفم.
منشی- مخالف بعدی آقای سید محمد رضوی.
سید  محمد رضوی- بسم الله الرحمن الرحیم. برادران عزیز وخواهران گرامی نماینده توجه بفرمایند که دراین طرح به هیچ عنوان بحثی از درمان مستقل برای کارگران در میان نیست. خود اینجانب با درمان مستقل دراین بخش مخالف هستم وانتظار داریم از کمیسیون محترم بهداشت و درمان و آموزش پزشکی که یک فکری به حال آن دسته از بخشهائی هم که درمان مستقل دارندبکنند مثلا ما بیمارستان بانک ملی داریم یا ا رتش، شهربانی، حالا ارتش د ر جبهه ها یک مسأله دیگری را دارد اما مثلا شهربانی بیمارستانی مستقل دارد و اگر این کمیسیون با درمان مستقل مخالفند اینگونه درمانها را هم درکشور جمع کنند و اجازه هم ندهند که هیچ سازمان دیگری درمان مستقل برای خودش داشته باشد. متأسفانه در مجلس گاهی بعضی از عزیزان برای اثبات یک مدعایی، دلیلی خارج از موضوع میآورند و به آن حرف زیبا استناد میکنند برای اثبات یک مطلبی که خارج از این موضوع است. از جمله جناب آقای موحدی میفرمائید که مسأله آموزش پزشکی با این طرح مختل میشود  اگر درمان مستقل درمیان باشد بله اما ما خودمان مخالف درمان مستقل هستیم و معتقدیم که فقط سازمان تأمین اجتماعی میخواهد پولی که میدهد خدمات بگیرد این حرف اصلی ما ست ضمناً آقای موحدی یادشان هم باشد که با تقویت بخش خصوصی مخالفت کردند انشاءالله یک جای دیگر موافقت نکنند حالا اینرا یادشان باشد در جای دیگر از تقویت بخش خصوصی حمایت نکنند.!      موضوع اصلی ما این است که دولت تلاش میکند برای اینکه به عامه مردم در حد توان خودش درمان مجانی بدهد اگر این تلاش دولت است آیا حق است کسی که پول میدهد درمان نگیرد؟ این پول بی حساب به جیب وزارت بهداشت ودرمان وآموزش پزشکی ریخته میشود ویک خدماتی هم بیحساب داده میشود اگر واقعاً وزارتخانه به اندازه این پول خدمات میدهد خوب اینکه به نفعش است که بیاید این طرح را تصویب وتأ‌یید کند و مخالفش نباشد. پس معلوم میشود که کمتر از پولی که میگیرد خدمت میدهد وخدمات ارائه میکند دلیل حرف من هم بند (3) دلیل سومی است که کمیسیون آورده این است که اگراین طرح تصویب بشود سوق دادن امر درمان به بخشهای 000 معذرت میخواهم بند سه این طور ا,ده «از خارج شدن قمستی از امکانات درمانی از استفاده عموم مردم» یعنی اگر ما حق کارگرها را بدهیم نمیتوانیم دیگر این حق را صرف عموم مردم بکنیم پس معلوم میشود که خود شان اذعان واقرار دارند که هم اکنون مقداری از این حق صرف عموم مردم میشود کجای دنیا نوشته شده که پول را کارگر بدهد و دیگران بهره بگیرند؟ دیگران را دولت باید تأمین کند یا خودشان پول بدهند هیچ دلیلی ندا رد کارگرها پول بدهند ودیگران استفاده کنند.       الان در یزد خود ما که بیش از 40 هزار کارگر وجود  دارد کارگر با نسخه اش حتی برای ویزیت پول میدهد برای دارو از او پول میگیرند در حالیکه دفترچه تأمین اجتماعی دارد چرا از این کارگر بدبخت بایستی پول بگیرند یا اینکه پولش را پرداخت کرده قبلا؟ حرف اساسی ما این است ما میگوئیم سازمان تأمین اجتماعی مقداری که پول دارد خدمات درمانی را از وزارتخانه بخرد اگر وزارتخانه میتواند تأمین کند، تأمین کند اگر نمیتواند چطو ر شد اینجا روی آوردن به بخش خصوصی دیگر حرام است واشکال دارد؟ جناب آقای عباسی میفرمایند که وزیر کار تخصص پزشکی ندارد. حضرت آقای عباسی اگر فرزند شما خدای ناکرده کسالت پیدا کند انتخاب پزشک و میزان هزینه مگر با خودتان نیست؟ مگر شما پزشک هستید؟ مسأ‌له اینجا است که سازمان تأمین اجتماعی میخواهد کارگرهایش را به هر درمانگاه و پیش هر پزشکی که ببرد مقداری که خدمت میگیرد پول بدهد، این چه اشکالی دارد؟       من استدعا میکنم برادران عزیز ما عنایت بفرمایند اگر امرو ز این لایحه رد بشود بعداً ما پاسخگوی یک قشر ز حمتکش واقعاً محترم این جامعه که کارگران باشند نمیتوانیم باشیم، ما نمیتوانیم جوابشان را بدهیم، به ما چه میگویند؟ میگویند آقا ما چیز اضافی که از شما نخواستیم، ما میگوئیم این حق درمانی را که ما به عنون نه بیست وهفتم داریم این را خرج ما بکنید. اجازه بد هید خرج آنها بکنیم اگر بهتر شد حقشان است، اگر هم بدتر شد حرف خوشدان است، خواسته خود شان است و قطعاً بهتر خواهد شد به دلیل اینکه هیچ دلیلی ندارد ما پول آنها را بگیریم در جاهای دیگر خرج بکنیم. این نه از نظر شعری نیست که بعضی از برادرها میفرمایند که بعضی از اینها گرایش به بعضی از گروهها دارند! اصلا مسأله سیاسی نیست، مسأله حق یک کارگر است که به عنوان درمانش واریز میشود و پولش موجود است که میگوئیم این را خرجش بکنند.      دلیل دیگری که کمیسیون محترم بر رد این لایحه آورده است این است که میفرمایند روی آوردن به بخش خصوصی را به دنبال خواهد داشت! خوب عزیزان اگر بخش دولتی خدمات خوب بدهد چرا سازمان برود از بخش خصوصی خدمات بخرد؟ چه کسی به او اجازه میدهد؟ خود نمایندگان اینجا آنها را

استیضاح میکنند و از آنها سؤال میکنند، کارگرها آنها را زیر سؤال و منگنه میگذارند که چرا بروند خدمات گران بخرند؟ یا پولشان را تمام بکنند ؟ حتماً باید خدمات مناسب و با قیمت حساب شده‌ای که با تعرفه هائی که موجود هست بخرند.       ما میتوانیم این قید را در شور دوم بیاوریم، اصلاحیه بکنیم. یعنی اینطور هم نباشد که سازمان تأمین اجتماعی دستش باز بشود که هر کاری دلش میخواهد بکند ، هرگز ما با ا ین موافق نیستیم ، چون اینطور نیست که ما الان حمایت از سازمان ومخالفت از وزارتخانه بکنیم. اینجانب به عنوان یک نماینده به هیچ عنوان سازمان را بیشتر از وزارتخانه ها قبول ندارم. وزارتخانه هم وزیری است که خود مجلس او را گذاشته وما هم ایشان را قبول داریم. ما حرفمان این است که میگوئیم سازمان پولی را که از کارگرها میگیرد به همان میزان برایشان خدمات بخردو من استدعا میکنم که نمایندگان عزیز به این مسأله توجه داشته باشند، حرف وپیام این لایحه یک کلمه است وآن این است که به میزانی که کارگرها پول بابت درمان خودشان دارند خرجشان بشود . شما بیائید قانون وآئین نامه و برنامه ریزی آن را حساب شده بکنید که سازمان تأمین اجتماعی نتوانند تخطی بکند و این هم آرزوی ما است! چون این به نفع کارگرها است که سازمان نتواند از این پول هر جوری که دلش خواست استفاده بکند.      مسلماً عنایت نمایندگان عزیز به این بخش محروم که حق خودشان را میخواهند در این لایحه استیفاء کنند باعث خواهد شد که رأی مثبتی به رد این ندهند وانشاءالله مخالف رد نظر بدهند واین لایحه را تصویب بکنند تا اینکه انشاءالله ما بتوانیم یک خدمت کوچکی به قشر محترم کارگر کرده باشیم . والسلام علیکم و رحمه الله.
منشی- موافق بعدی رد آقای احمد ناطق نوری هستند، بفرمائید.
احمد ناطق نوری- بسم الله الرحمن الرحیم. عرض شود که برادرها عنایت بفرمائید یک مشکل اساسی د راینجا به وجود می آید که اگر یک مقداری ما تعمق بکنیم میتوانیم روی مسأ‌له خیلی راحت تجزیه و تحلیل بکنیم.       بحث در این نیست که به کارگرها خدمت بدهند یا ندهند، اگر بخش درمان این مملکت ضعیف است  یک فکری برای درمان این مملکت بکنید. اگر وزارتخانه‌اش خراب است وزارتخانه اش را درست بکنید. اما اگر بخواهید بیائید مدام جداجدا و در کنار آن یک مؤسسه جدیدی درست کنید و مردم را بدتر سرگردان کنید دردی درمان نمیشود و مشکل هم بر مشکلات اضافه خواهد شد. الان در یک شهر کوچکی که من در حوزه انتخابیه ام دارم، در اینجا برای کل شهرمان ما بیمارستان نداریم. الان داریم با کمک مردم ، با خودیاری، با کمک گرفتن از ارگانها یک بیمارستان درست میکنیم. در همین شهر هم دو تا ، سه تا کارخانه هست که هر کدام تعداد صد ، صد وخرده ای کارگر دارد. حالا چکار کنیم، یک بیمارستان هم برای کارگرها بسازیم؟ یک نسخه را بدهیم دست کارگرها بگوئیم شما بروید در یک شهر دیگری درمان بشوید ، اینجا مربوط به (فرض کنید) وزارت بهداشت و درمان است، آنجا مربوط به تأمین اجتماعی هست! اینکه کار اصولی نیست با این کار بدتر کار را خراب میکنیم. ایجاد سازمانهای موازی همدیگر از اول در سیاست مجلس دوره سوم (حداقل) نبود ه و قصد هم هست که انشاءالله بتوانیم این سازمانهای موازی را حذف بکنیم. تمرکز دادن به یک وضعیتی ، این از اهداف بلند مجلس شورای اسلامی بود ه وانشاءالله خواهد بود.      ما بایستی یک کاری بکنیم که سازمانها را در همدیگر متمرکز بکنیم. یک تمرکزی به درمان این مملکت بدهیم. درمان را باید ریشه ای حل کرد. اگر آنجا اشکال دارید، اگر الان فرض کنید که به یک مشت بیمه شده ها جواب درستی نمیدهند ببینیم آنجا مشکل چیست وآنجا را درست بکنیم. حال اینکه شما بیائید  همه کارگرها را جدا بکنید. خوب حالا یاالله اینها از فردا بروند سراغ وزارت کار، خوب آنجا کار حل خواهد شد؟ آنها میگویند  آقا امکانات پزشکی دست ما نیست، فرض کنید که دست وزارت بهداشت ودرمان وآموزش پزشکی است . دانشگاهها باید تغذیه کنند، دانشگاهها زیر نظر وزارت بهداشت ودرمان هست. کادر متخصص میخواهید ، کادر متخصص را آنها ندارند اینها دارند. توزیع نیروی انسانی است، زیرا نظر وزارت بهداشت و درمان وآموزش پزشکی هست، باز آنجا اول دعوا است.      وقتی به یک بیمارستان تأمین اجتماعی مراجعه میکنید میگوید آقا کادر لازم را به ما نداده اند، امکانات لازم را به ما نداده اند. لوازمی که تخصصی هست ومربوط به بخش درمان هست در انحصار وزارت بهداشت هست و اینها به ما نداده اند. کارخانه های تولید دارو وغیر ذلک زیر نظر وزارت بهداشت است و داروی ما را تأمین نکرده اند. تا زه اول کشمکش خواهد بود که ما بیائیم اینجا بگوئیم آقای وزارت بهداشت شما به وزارت کار بدهید که تأمین اجتماعی بتواند سرویس بدهد. من فکر میکنم این مشکل را اضافه خواهد  کرد و هیچ دردی را از کارگرها درمان نمیکند. برویم بگردیم ببینیم کجای کار گیر است و آنجا را درست بکنیم که بتوانیم انشاءالله یک کاسه‌اش بکنیم. پس بنابراین برادران عزیز با نظر کمیسیون محترم بهداشت ودرمان و آموزش پزشکی حرکت بکنیم. همانطور که این برادرها این لایحه را رد کردند. همه برادرها به رد آن رأی بدهند یعنی حذفش کنند.
منشی- مخالف بعد آقای دکتر آقائی هستندبفرمائید.
غلامحسن آقائی- بسم الله الرحمن الرحیم.00
نایب رئیس-‌آقای آقائی شما 7 دقیقه وقت دارید.
غلامحسن آقائی- پس مجبورم یک قدری سریعتر صحبت کنم. با اجازه نمایندگان محترم از آخرین جمله برادرمان آقای ناطق نوری من صحبتم را شروع میکنم.      ایشان فرمودند بگردیم ببینیم درد کار کجا است، آن درد را برطرف کنیم اتفاقاً کاری که ما الان داریم میکنیم همین مسأله است و اشتباهی که اتفاق افتاده و متأسفانه مخالفین با ا صل طرح و موافقین با رد آن توجه نکردند ومن انتظار داشتم به ترتیب که بحث پیش میرود دیگر مخالفتها با اصل طرح کمتر بشود ولی دیدم همه روی یک حرف ایستاده اند و آن اینکه آقا درمان را از هم نپاشانید ، از اول هم اشاره شد. بحث دو تا است.     یکی اینکه فعلا درمان یک کاسه باشد و نیائیم درمان را به تأمین اجتماعی بدهیم.     یکی مسأ‌له پولهائی است که کارگرها میدهند. این دو تا بحث را ما از هم جدا کردیم و بر اساس همین هم بود که ما با برادرهای کمیسیون (من مخالف رد بودم) به توافق نسبی رسیده بودیم که بیائیم فعلا مسأله درمان را جدا کنیم. ما الان بحثمان این نیست که بیمارستانها را از وزارت بهداشت بگیریم به تأمین اجتماعی بدهیم. بحث سر مسأله پول است که کارگرها پول میدهندبرای درمانشان و ما موظفیم وسائل وزمینه لازم را فراهم کنیم که در ازاء این پرداخت پول درمان مورد نیازشان به آنها داده بشود. سرویس مورد نیازشان به آنها داده بشود. متأسفانه موافقین با رد اکثراً روی آن قسمت اول که ما اصلا بحث نداریم بحث کردند.     مثلا آقای موحدی ساوجی از درهم پاشیدن درمان صحبت کردند، از اینکه دیگر نمیشود دانشجوی بیشتر گرفت دیگر نمیشود ظرفیتها را بالا برد. 00 اصلا این بحثها موردی نداشت با این توافقی که بین دو گروه موافق ومخالف با این طرح داده شده.      یا آقای عباسی بحث کردند از قانون تأمین اجتماعی که ما با یک بند میخواهیم قانون 300 ماده ای را اصلا زیرورو کنیم! بحث اینها نیست، با یک بندی در یک جائی این قانون 300 ماده ای دستخوش یک تحولاتی شده بود ما میخواهیم یک قسمت ازآن تحول را به حالت اولش برگردانیم که به قول خود  ایشان هم سالها این قانون اجراء میشده. پس بحث به این صورت است که ما الان میخواهیم بگوئیم پولی که کارگرها میدهند این پول را ما دراختیار تأمین اجتماعی بگذاریم، تأمین اجتماعی در ا زاء خدمتی که وزارت بهداشت به کارگرها میدهد این پول را به وزارت بهداشت بدهد.    حالا من میخواهم یک مثال بزنم: اصلا کارگرها میآیند به تأمین اجتماعی پول میدهند برای ساختن خانه، ما درمان را کنار بگذاریم برای اینکه تأمین اجتماعی برای آنها خانه بسازد. حالا اگر تأمین اجتماعی بیاید این پول را یک جا در اختیار وزارت مسکن وشهرسازی بگذارد بگوید آقا تو خود دانی وهر چه میخواهی با این پول بکن و وزارت مسکن و شهرسازی هم خودش را موظف نداند که این پول را خرج کارگرها بکند. برود برای عموم خانه بسازد بعد گفت هر مقدار آن به کارگرها رسید طبق اولویت این خانه ها را به کارگرها میدهم به هر کسی هم که نرسید من مسؤول نیستم! آیا این منطقی به نظر میآید؟ یا اینکه

تأمین اجتماعی باید پول را دست خودش نگهدارد بگوید من این تعداد خانه برای کارگرهایم میخواهم، هر وقت خواستی این پول، پولش را به تو میدهم. حق کدام است، شرع کدام است؟ مجلس باید از مسائل شرعی دفاع بکند. خوب خود  برادرها الان باید با این مثالی که من زدم برای آنها روشن بشود که این اصلا خلاف شرع است. کارگر پول میدهد که سرویس بگیرد بعد ما این را در خدمت سرویس به تمام مردم بگذاریم. از آن طرف دفترچه تأمین اجتماعی بی اعتبار میشود. چرا دفترچه ها بی اعبتار شده؟ برای ا ینکه پولش رفته جای دیگر برای عموم خرج شده. خوب اگر میخواهید دفترچه اعتبار داشته باشد این راه منطقی آن است. آقای ناطق نوری که میگویند بگردید اصلاح کنید این راه منطقی رفع مشکل دفترچه های تأمین اجتماعی است.      الان دفترچه‌ها چه اعتباری بین پزشکان وبین بیمارستانها دارد؟ چون پولش نمیرسد هیچ اعتباری ندارد! دوا را هم خودش باید پول بدهد حتی اگر توی دفترچه مینویسند باید خودش پول بدهد چون داروخانه ها میگویند پول ما را نمیدهند. آقا باید پول بدهی دارویت را به تو بدهیم! پزشک هم که میگوید پول ما را نمیدهند باید ویزیت  بدهی تا من تو را ببینم! اگر میخواهید این دفترچه اعتبار پیدا بکند این راهش است که پول در اختیار تأمین اجتماعی باشد و سرویس بگیرد.     اشاره کردند به اینکه اگر این پول را ما به تأمین اجتماعی بدهیم به طرف بخش خصوصی سوق داده میشود. اصلا این مسأله نیست. آیا ا لان که پول دست وزارت بهداشت است  آمده‌اند گارگرها را از بخش خصوصی رفتن منع کرده‌اند؟ قانونی، چیزی بود ه که آقا شما از حالا به بعد حق ندارید به بخش خصوصی بروید؟ این مسائل نیست. این یک پولی است که آنها هم یک سرویسی باید بگیرند اگر آن سرویس را گرفتند این پول به آنها داده میشود  اگر نگرفتند این پول نباید داده بشود. الان پول را داده ایم و کارگرها سرویس هم نمیگیرند. پس بنابراین با توجه به اینکه مسأله کارفرما و اجراء کنندة طرح است وخدمت دهنده است، پول باید دست کارفرما باشد خدمت دهند ه خدمتش را بکند و پول را بگیرد و با توجه به اینکه مسأله ، مسأله شرعی هم باید داشته باشد وباید مجلس روی این مسأله حساس باشد.     و مسأله د یگر اینکه اگر این پول دست تأ‌مین اجتماعی باشد مازاد آن را خرج سرمایه گذاری میکند، بیمارستانهای جدید میسازد وباز در اختیار وزارت بهداشت میگذارد و کمکی هست برای اینکه جاهائی که کارگر زیاد  هست بشود  بیمارستان ساخت و در اختیار وزارت بهداشت گذاشت، و باز به خاطر اینکه دفترچه های تأمین اجتماعی اعتبار خودش را به دست بیاورد من پیشنهاد میکنم که برادران به رد این طرح رأی مخالف بدهند وبا اصل آن موافقت بکنند که ما انشاءالله یک قسمتی از مشکلات دفترچه های تأمین اجتماعی وبیمه را بتوانیم از این طریق حق کنیم. والسلام علیکم و رحمه الله.
منشی- آخرین موافق آقای حسینی شاهرودی هستند(اظهار شد نیستند) آقای دکتر شیبانی بفرمائید.
دکتر عباس شیبانی- بسم الله الرحمن الرحیم. «ما حکم به الشرع حکم به العقل» آقایان بحث شرعی را پیش میکشندولی دو تا آمار را به ما ندادند. بفرمائید ببینیم که تأمین اجتماعی بعد از پیروزی انقلاب تا حالا چند تا بیمارستان ساخته در اختیار وزارت بهداشت ودرمان گذاشته و چند تا کارگر دارد که چقدر خانواده دارد و چند تا دکتر میخواهد؟ شما کل بیمارستانها و پزشکهای موجود را در نظر بگیرید (چه بخش خصوصی، چه بخش دولتی) ببینید برای درمان تکافو میکند؟ هفت، هشت ماه پیش بند ه یک پیشنهاد دادم که آقایان! برای اینکه دکترها مریض بیمه را ببینند حق بیمه را بدهید. خودوزارتخانه آمد، خود دیگران آمدند گفتند آقا پول به مقدار کافی نیست که به دکترها بدهیم پول نیست که به دا روخانه ها بدهیم. از همین آقای کروبی الان بپرسید. آقای کروبی! مگر خود شما نگفتید که داروخانه من 4 میلیون تومان طلبکار بود من گفتم باز به مریض بیمه ای بد هید. خوب موقعی که پول و امکانات و دکتر نیست ما چطور میخواهید این یک تکه را هم مجزا بکنید؟ الان همه آن را روی هم ریخته ایم به درمان نمیرسد آنوقت میگوئید تجزیه اش بکنیم؟ یک قسمتش را بدهیم به یک جای دیگر؟00      چه کسی گفت که پول کارگر را برای خودش صرف نکنید؟ نخیر، اولا که این مسأله را مخلوط نکنند. این یک مالیاتی است که دولت از کارفرما واز کارگر میگیرد. بیست، بیست وهفتم را کارفرما میدهد. هفت بیست وهفتم را کارگر میدهد. دولت میگیرد برای اینکه هم سلامت کارگر را تأمین بکند و هم اینکه بعد بازنشستگی وعوارض ازکارافتادگی و غیره وغیره را بپردازد. اما برای اینکه این یک جائی باشد که مستقلا به این کارها رسیدگی کنیم، گفته اند در اختیار تأمین اجتماعی باشد. من با زبان روزه در ماه رمضان به شما میگویم بدانید ا نی طرح آن وضع درمان موجود  را که خراب هست، خرابتر میکند. الان دولت به دلیل اینکه امکانات ندارد به اکثر بیمارستانها گفته خودکفا بشوید. چه جوری خودکفا بشود؟    همین الان من اینجا نشسته بود م یک کسی نامه ای آورد که آقا فلان بیمارستان میخواهد مریضی را چه بکند و این یک روستائی بیچاره است که هیچ چیز ندارد. چه جوری پولش را بپردازد؟ شما خیال میکنید این پولی که برای بیمه کارگریها است کافی ا ست؟ نه اینطور نیست. من یک سؤال از شما میکنم: شما فرض کنید من مریض بشوم بعد بیمارستان بسازید که من را درمان کنید، یا اینکه اول باید بیمارستان باشد که اگر خدای ناکرده من مریض شدم بروم آنجا درمان بشوم؟ پس تا زمانی که من مریض بشوم باید مخارج بیمارستان را بدهید، مخارج پرستار را بدهید. همه این کارها را بدهید . آنوقت ممکن است که من مدعی بشوم که آقا من که مریض نشده ام که  پول مرا آنجا مصرف کرده اید! وزارت بهداشت ودرمان کوشش کرده است که هر جا که تأمین اجتماعی توانسته یک بیمارستانی مجهز کند وبه دردش میخورد در اختیارش بگذارد ولی در عمل ما دیده‌ایم به ضرر مردم محروم شده یعنی درست است که آنجا یک تعدادی کارگر را معالجه کرده ولیکن دیگر مریض محروم حول وحوش آن بیمارستان قابل درمان نیست.     این مسأله را یک موقعی آقایان میتوانندمطرح کنند که شما به تعداد  کافی بیمارستان برای تأمین اجتماعی بسازید یعنی تأمین اجتماعی بیمارستان بسازد پزشک به مقدار کافی داشته باشید آن موقع میشود گفت که تمام این درمان زیر نظر خودش باشد، پول هم در اختیار تأمین اجتماعی است، به تدریج در اختیار وزارتخانه میگذارد. کجا پول را در اختیار وزارتخانه میدهند؟ پول را میدهد، به تدریج هم صورتها را میبرند وعمل میکنند. این کارهای بهداشتی که وزارت بهداشت ودرمان در سراسر کشور میکند مگر کارگرها از آن استفاده میکنند یا نمیکنند ؟ خوب از آن استفاده میکنند دیگر! خوب این مخارج را هم باید به حساب بگذارید. شما این مخارج را به حساب نمی گذارید فقط اگر دکتری مریضی رادید یا اگر بیمارستانی مریضی را عمل کرد این را فقط حساب میکند میگوئید نه، این بودجه کافی نیست و زیاد است،، نخیر اینطور نیست، این بودجه کم است، قبلا مذاکراتی هم با تأمین اجتماعی شده بود  که تعرفه را بالا ببرد. ما سال 62 تعرفه را بررسی کردیم، تعرفه با این مبلغ کم بود ه . اگر زمان شاه 15 تومان به طبیب عمومی میدادند، آن موقع طبیب عمومی آزاد  5 تومان بوده. حالا آیا اینجور است؟ سه برابر میدهد؟ خوب مسلم نمیدهد، به نظر من اگر این طرح رد نشود  وضع بهداشت ودرمان مملکت که خراب هست، خرابتر میشود . مسؤولش هم آنهائی هستند که این را ابقاء میکنند.
حسین کمالی- مسؤول خرابی درمان کیست؟ گند زده اید به این کشور! بس است دیگر، کشور را خراب میکنید و میگوئید  دیگران مقصرند؟!
نایب رئیس- آقای کمالی ، بفرمائید بنشینید . دولت صحبت کند.
دکتر جزایری(معاون وزارت بهداشت و درمان و آموزش پزشکی)- بسم الله الرحمن الرحیم. ضمن تأ‌یید نظرات کمیسیون محترم بهداشت ودرمان ونظرات برادران موافق رد طرح، دلایلی را خدمتتان عرض میکنم که یک مقداری از آن دلایل را برادرها ذکر فرمودند اصل قضیه این طرح در تبصره (10) قانون بود جه سال 68 بند (د) مطرح شد که من تبصره (10) را خدمت برادرها قرائت میکنم. ببینید تمام این نظراتی که در رابطه با طرح منظور بوده اینجا قید شده. به طوری که گوشه وکنار هم بحث بود که با تصویب تبصره (10) دیگر این طرح مطرح نشود.     بند (د) تبصره (10) قانون بودجه سال 68 میگوید «سازمان تأمین اجتماعی مکلف است وجوه لازم را برای انجام مقررات ناشی از موارد مذکور در بندهای (الف) و (ب) ماده (3) قانون تأمین اجتماعی(یعنی همین طرح، عین همین کلمات هم آمده) را با توجه به مواد 9 و 29 قانون مذکور از مأخذ محاسبة حق بیمه

مذکور در ماده (28) همان قانون منحصراً با رعایت مقررات ذیل در اختیار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی قرار دهد. » حالا من همه آن را نمیخوانم، یک نکته مهم آن این است که قید شده که چنانچه وزارت بهداشت ، درمان این پول را در غیر محل خود ش مصرف بکند این جرم محسوب میشود و مجرم مجازات خواهد شد. (که برای اینکه کلام کوتاه بشود بیشتر ادامه نمیدهم) بنابراین اصل قضیه طرح در بند (د) تبصره (10) مطرح است.      اما خدمت برادرها عرض کنم که با تصویب این طرح چه عوارضی پیدا خواهد کرد.      (که برای اینکه کلام کوتاه بشود بیشتر ادامه نمیدهم) اولا بد نیست بدانید که سازمان تأمین اجتماعی 20 بیمارستان و 76 درمانگاه و پلی کلینیک وابسته دارد که در تملک تأمین اجتماعی هست که از اینها ما به عنوان فضاهای آموزشی و درمانی استفاده میکنیم ودر نقاط مختلف کشور هم پراکنده هستند، بعضاً هم بیمارستانهای انحصاری واختصاصی هستند. از جمله بیمارستان حکیم هیدجی زنجان، زایشگاه حضرت فاطمه ارومیه که اینها منحصراً در تملک تأمین اجتماعی است و تنها بیمارستان شهر هست که اگر این در اختیار تأمین اجتماعی برود دیگر مردم نمیتوانند از آن استفاده کنند. (که برای اینکه کلام کوتاه بشود بیشتر ادامه نمیدهم)       یا یک سری بیمارستانهای آموزشی مثل شهید محمد باقر صدر تهران ، بیمارستان کودکان یا بیمارستان لبافی نژاد و یا شهید بهشتی شیراز و یا جاهای دیگر0000 که باعث خواهد شد وزارت بهداشت و درمان نتواند در این مریضخانه آموزش بدهد وبیمار بخواباند ودر نتیجه مردم سرگردان میشوند . مشکل دیگری که ایجاد میشود وبرادرها هم قید کردند رونق بیش از پیش بخش خصوصی است. برای  اینکه در آن صورت سازمان تأمین اجتماعی به راحتی میتواند به بخش خصوصی مراجعه کند و بخش خصوصی هم مطمئن باشید که مثل دیگر بخشها از تعرفه‌های دولت تبعیت نمیکنند و با تقلب وبا انواع واقسام حیل به هر حال پولهای گزاف از سازمان تأمین اجتماعی دریافت میکنند. در حالیکه الان که در اختیار وزارت بهداشت، درمان وآموزش پزشکی هست ما اداره کلی داریم تحت عنوان «دفتر رسیدگی به اسناد پزشکی» که کلیه این مدارک واسناد مربوط به درمان در خبش خصوصی را دقیقاً کار کارشناسی میکند وکنترل میکند وبسیار هم سختگیر است. به طوری که در طرحی که قبل از عید برادرها دررابطه با حل مشکل بیمه ها داده بودند یکی از برادران فرمودند که یکی از  دلایلی که پزشکها مریض را نمی بینند همین سختگیری وزارت بهداشت در پرداخت هزینه درمانی پزشکان وداروخانه ها وبیمارستانها است.     مسأله دیگر اینکه برادرها در جریان هستند که با قانون تشکیل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی هدف این بود که کلیه مؤسسات درمانی ودانشکده های پزشکی و مؤسسات آموزش عالی پزشکی در هم ادغام بشود. دقیقاً این طرح خلاف آن سیاستگذاری و خلاف آن نظر است که قانون وزارت بهداشت ، درمان وآموزش پزشکی را تشکیل داده.       مسأله دیگر اینکه برادران طرحی را تقدیم مجلس محترم کرده اند تحت عنوان طرح «بیمه درمانی همگانی» از طرفی طبق قانون تشکیل وزارت بهداشت درمان وآموزش پزشکی وزارت بهداشت مکلف است که لایحه تأمین بیمه درمان همگانی  را به مجلس ارائه بدهد که این را در 1/4/65 تقدیم هیأت دولت کردیم و وزارتخانه به وظیفه قانونی اش عمل کرده. بنابراین یک طرح از طرف نمایندگان محترم و یک لایح از طرف دولت در رابطه با تأمین بیمه خدمات درمانی الان وجود دارد که خود این طرح مغایر آن طرح و لایحه خواهد بود.       مسأله دیگر این است که سازمان تأمین اجتماعی کار تخصصی اش این نیست و نمیتواند این کار به این عظمت را که وزارت بهداشت ودرمان چه الان، چه قبل (در رژیم طاغوت) در برابر مسأ‌له درمان با آن همه مشکلاتش بتواند به عهده بگیرد. مضافاً اینکه اگر این استدلال را ما داشته باشیم که هر وزارتخانه ای که برای خدمت خودش برای پرسنل خودش خدمت میدهد از همان نوع خدمت تأمین بکند خوب باید سازمان آب منطقه ای و سازمانهای مربوط به برق هم وقتی آب و برق قطع میشود  برای پرسنل خودشان بگویند ما خودمان باید نیروگاه درست بکنیم یا خودمان دنبال منبع آب برویم! در حالیکه این مسأله ای که مربوط به سلامتی و بهداشت مردم هست نمیشود به این راحتی در اختیار سازمان غیر تخصصی غیر از وزارت بهداشت، درمان قرار داد. مخالفین محترم صحبتهائی را فرمودند که من لازم میدانم اینجا خدمتشان پاسخهائی را عرض کنم:      اشاره شد که در کمیسیون بهداری اکثراً موافق طرح بودند وتعدادی اندک موافق رد بودند. اینطور نیست. به جز دو تن از بردرها که مخالف بودند بقیه برادرها موافق رد بودند.     یکی از برادران اشاره کردند که وزارت بهد اشت، درمان نمیتواند طبق قانون ا ین کار را انجام بدهد. خدمتشان عرض میکنم که وظایف سازمان تأمین خدمات درمانی که عهده دار درمان بیمه شدگان بوده بعد از انقلاب طبق قانون به عهده وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی جانشین سازمان تأمین خدمات درمانی رژیم گذشته.      یکی از برادرها اشاره فرمودند که حق بیمه از کارگران دریافت شده و برای کارگران بیمارستان ساخته نشده. آن برادرمان را به قانون تأمین اجتماعی ارجاع میدهم که سازمان تأمین اجتماعی موظف است از ذخائری که دارد کما اینکه اشاره کردم که 20 بیمارستان و 76 درمانگاه از سالهای قبل ساخته اند ودیگر بعد از آن نساخته اند. بنابراین اگر از محل ذخائر سازمان تأمین اجتماعی بیمارستانی ساخته نشده در شهرهائی که نیاز داشته . این به هیچوجه قانوناً مربوط به این وزارتخانه نیست وبه عهده این وزارتخانه نیست.      یکی از برادرها اشاره فرمودند که ما مخالف درمان مستقل هستیم خوب اگر برادرها مخالف درمان مستقل هستند پس پیشنهاداین طرح به چه منظور بوده؟      همان برادرمان اشاره فرمودند که در مریضخانه از مریضها پول نمیگیرند ولی ا زکارگرها میگیرن. این را با کمال تأسف به خاطر مشکلات اقتصادی که دولت به خاطر جنگ و گرفتاریهای ناش از دشمنیهای ابرقدرتها داشته که همه درگیر آن هستیم، ما هم مثل دیگر واحدهای دولت دچار کمبود اعتبار هستیم و بالنتیجه مجبوریم که از مردم پول درمان را بگیریم. اینطور نیست که پول را از سازمان تأمین اجتماعی بگیریم و از دیگر مردم نگیریم.    یکی دیگر از برادرها اشاره فرمودند که این پول را وزارت بهداشت صرف کارهای دیگر میکند و صرف درمان کارگرها نکرده.        ما خودمان اذعان داریم که یک مقداری از این پول صرف دیگران میشود، اما خوب صرف کارگران هم شده. اگر نشده پس این همه کارگر در این مدت چگونه درمان شده اند؟ البته قبول داریم که مثل دیگر اقشار از کیفیت بالا وخوبی برخوردار نیست. این را هم عرض کنم که وزارت برنامه و بودجه وقتی که درآمدهای ناشی از تأمین اجتماعی را (از نه بیست وهفتم را) جزو درآمدهای اختصاصی وزارت بهداشت، درمان هر سال در قانون منظور میکند واز اعتبارات عمومی کم میکند، شما اگر جای وزیر بهداشت و هر کسی که جای وزارت بهداشت ، درمان بود چگونه باید با این قضیه برخورد و رفتار میکرد ؟ طبیعی است که این پول وقتی گلوبال میآید  در تمام بودجه عمومی وزارت بهداشت، از این پول همه استفاده میکنند واین را ما منکر ش نبود ه ایم . اما نه وزیر مقصر است نه وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی.       مسأله ای را که یکی از برادرها اشاره فرمودند این بود که سازمان بیمه های اجتماعی سابق که درسال 54 تبدیل به سازمان تأمین اجتماعی شدمدت حدود  30 سال از بودجه عمومی دولت استفاده میکرده. خوب حالا چند سال هم بالفرض دولت یعنی کل مردم از بودجه سازمان تأمین اجتماعی استفاده بکنند در هر حال این پول صرف درمان و بهداشت مردم شده و جای دیگر خرج نشده بنابراین با توجه به عرایضی که خدمت برادرها عرض کردم و با توجه به نظریاتی که برادرهای موافق رد دادند وزارت بهداشت، درمان موافق نظر کمیسیون محترم بهداشت ، درمان مجلس یعی موافق رد طرح است واین طرح را به ضرر نظام درمانی مملکت میداند و در نهایت یک پیشنهاد  دارم که فکر میکنم این پیشنهاد من ، پیشنهاد معقول و بجائی باشد  و آن اینکه برادران وخواهران ارجمند! با توجه به اینکه در تبصره (10) کل اهداف این طرح نهفته شده و قانون بودجه هم یک سال مهلت دارد، مهلت اجرایش یک سال است اجازه بدهید بند «د» تبصره (10) یک سال اجراء بشود، بررسی بفرمایند، خود مجلس، کمیسیونی میخواهد بگذارد، تعدادی از برادران پزشک وغیر پزشک را تعیین بفرمائید بررسی بکنند اگر نتیجه اجرای بند «د» تبصره (10) قانون بودجه سال 68 خوب بود، خوب این طرح را سال دیگر پخته‌تر  کامل‌تر با توجه به تجربیات

یک ساله 68 مجدداً تقدیم میکنیم ولی تا زمانی که 00000      شما الان این را در تبصره (10) تصویب کردید، اینجا هم تمام راهها را به وزارت بهداشت بسته، مطالعه بفرمائید در این تبصره در  هر مریضخانه ودرمانگاه سازمان تأمین اجتماعی ناظر گذاشته تمام صورتحسابها را باید ناظر مالی سازمان تأمین اجتماعی نظارت بکند. افراد غیر کارگر اگر آمدند در مریضخانه هائی که در تملک تأمین اجتماعی است،  و از آنها پول گرفته اند، آن درآمدها هم مال خود تأمین اجتماعی خواهد بود. آئین نامه  آن هم با شرکت وزیر بهداشت ودرمان و وزیر برنامه وبودجه و وزیر کار نوشته بشود. دیگر هیچ داعی برای این طرح وجود ندارد. در نهایت باز تکرار میکنم که این پیشنهاد را اجازه بدهید بند «د» تبصره (10) یکسال ، سال 68 اجراء بشود. اگر خوب بود که سال دیگر هم ادامه داده بشود واز این طرح بگذرید اگر نه این طرح را، تجربه یک ساله ای که به دست آوردید مجدداً مطرح بفرمائید. والسلام علیکم و رحمه الله.
نایب رئیس- متشکر، آقای غرضی بفرمائید.
دکتر غرضی(رئیس سازمان تأمین اجتماعی)- بسم الله الرحمن الرحیم. و توکل علی ا لله و کفی بالله وکیلا. به عرضتان برسانم که به عنوان یک کسی که هشت سال در سازمان تأمین اجتماعی امانتدار ده میلیون جمعیت این مملکت بودم واقعاً از خدا میخواهم که آن چیزی که واقعیت هست به عرض حضار محترم و نمایندگان محترم برسانم و انشاءالله آنچه که به صلاح جمهوری ا سلامی و پیشرفت کار واجرای تعهدات است که ما به عنوان دولت در مقابل مردم تعهد داریم، انشاءالله عمل بشود و هیچ نوع تعصبی هم نیست. منتها خوب مسأله ای که باید سالها قبل حل میشد، همینجور ماند تا انشاءالله این توفیق را خداوند نصیب ما کرد که بیائیم مشکلات را به عرض برادران برسانیم، میخواهم عرض بکنم، برادران ببینید ، بیمه، یعنی اینکه بیمه گر امسال در مقابل حق بیمه ای که میکرد باید تعهدی انجام بدهد، تعریفش کاملا مشخص است.      حضرت امام اولین مجتهدی هستند که مسأله بیمه کارگری و بیمه شهر و بیمه همه را در تحریرالوسیله معین کرده اند و گفته اند شما پولی که میگیرید در مقابل تعهدی که دارید، بایستی که به عنوان بیمه گر انجام بدهید. حالا تا سال 1354 تأمین اجتماعی به عنوان سازمان بیمه های اجتماعی آن زمان این کار را خودش میکرده، بیمارستان داشته ، درمانگاه داشته، پول میگرفته تعهدش را انجام میداده. در سال 1354 وقتی قانون تأمین اجتماعی تصویب شده در مقابل «سازمان تأمین اجتماعی» یک سازمانی به نام «سازمان تأمین خدمات درمانی» تأسیس شده و سازمان تأمین اجتماعی موظف بوده (نه بیست وهفتم) را به آن سازمان بدهد و آن سازمان بنابر تعهدش این کارها را انجام بدهد. آن سازمان هیأت مدیره داشته ، بازرس داشته، حساب وکتاب داشته سال به سال باید میآمده جواب میداده.    گرفتاری ما این است که در سال 1358 سازمان تأمین خدمات درمانی منحل شده اما پول گرفتنش منحل نشده، پول گرفتنش بود ه. سازمانهای منطقه ای بایستی کارشان را انجام بدهند، سازمانهای منطقه ای گرفتاریشان زیاد است، بهداشت دارند، درمان دارند، آموزش پزشکی دارند. درمان کارگران را هم دارند.      ما در این محدوده زمانی و با این ابزار نمیتوانیم جواب بیمه‌شده‌مان را بدهیم، بیمه شده ما که درنظام جمهوری اسلامی میآید. میگوید که آقا من اینقدر حق بیمه به تو داده ام، این حق بیمه درمانم را کجا خرج کردی و من نمیتوانم جواب بدهم. نظام جمهوری اسلامی جوابگو نیست. این است که این طرح به وسیله برادران مجلس که مسأله را میدانستند طرح شده. من میخواهم عرض بکنم که برادرمان آقای دکتر جزایری فرموند که تبصره (10) بودجه قضیه را حل کرده اما من میخواهم عرض بکنم که واقعاً همینطور که میگویند ما از طرف تمام کارگران تشکر میکنیم، از مجلس شورای اسلامی، تشکر میکنیم که بعداز 8 سال یک سروسامانی به این داد و تبصره (10) را تصویب کرد، اما تبصره (10) مسأله یک ساله است وعلاوه بر اینکه مسأله یک ساله است، مسائل دیگر ما حل نشده یعنی در حدود هفتاددرصد ، هشتاددرصد قضیه شده و سی درصد آن مانده این است که در این طرح پیشنهاد داده اند واقعاً مسأله ، فقط مسأله خرید خدمت است. الان به حضرت عباس قسم میخوریم، میخواهیم بیمارستانهایمان را خودمان اداره کنیم که در دلایل رد گفته اند که آقا شما میخواهید پزشک استخدام بکنید، وضع را به هم بزنید همه برادران ، موافق رد هستند.        ما میگوئیم که ما بیمارستان، درمانگاه وهرچه که وزارت بهداشت میخواسته در اخنیارش گذاشته ایم از این به بعد هم هرچه که میسازیم در اختیار وزارتخانه قرار میدهیم اما باید با حساب و کتاب باشد. باید جوابگو باشیم، باید آن بیمارستانی که با سرمایه کارگرها ساخته شده حسابش با آن بیمارستانی که بودجه عمومی ساخته شده فرق بکند. این است که من به عرضتان برسانم  آن چیزهایی که دلایل آوردند واین به وسیله آن دلایل تمرکز بود واین طرح را رد کردند آن چیزها در این نوشته ها نیست. در این نوشته چهار کلمه فقط این است که تأمین اجتماعی که پول از مردم میگیرد و بیمه گر است ودر مقابل مردم مسؤولیت دارد این مسؤولیت را از جهت خود اصل مسؤولیت داشته باشد نه اینکه از جهت اجراء همینطور شما به عنوان کسانی که پدر خانواده هستید. نسبت به درمان فرزندانتان مسؤولیت دارید این نیست که چون وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مسؤول درمان در کل کشور است مسؤول هستید که وقتی بچه تان مریض شد بند یک «الف» و «ب» ماده 3 عوض بشود وبه تأمین اجتماعی برگردد که تأمین اجتماعی در مقابل تعهدی که در مقابلش پول گرفته مسؤول باشد. از فردا اگر که بیمارستانهای وزارت بهداشت ودرمان وآموزش پزشکی نتوانست یک مریض ما را درمان بکند وآمد اعتراض کرد به سازمان، سازمان بتواند جواب بدهد بگوید که من اگر آنجا دریافت نکردم در عوض به اینجا می فرستمت.     واقعش این است که بر اساس مذاکرات زیادی که شده بر اساس همان تبصره (10) در آئین نامه ای نوشتیم ما توافق داریم که خرید خدمت بکنیم وبر اساس این طرح مسؤول درمان خودسازمان باشد ولیکن در آنجائی که وزارت بهداشت ، درمان و آموزش پزشکی نمیتواند کاری بکند آن کسی که در مقابل مردم مسؤول است و پول گرفته بتواند آن درمان را از یک منبعی بخرد وبدهد.       این است که من با رد نظر کمیسیون مخالف هستم . و موافق هستم که انشاءالله طرح تصویب بشود وبرادران عزیز موافق رد عرض میکنم که نظرات شما مطمئناً در شور دوم ما انشاءالله با پیشنهادی که میدهیم که اعضاء کمیسیون بهداشت، درمان و اعضاء کمیسیون کار ، یک جلسه مشترک تشکیل بدهند وانشاءالله بعد از اینکه این طرح تصویب شد ، بنشینند برنامه درمان ده میلیون بیمه شدگان تأمین اجتماعی را در این کشور که الان در خلاء قانونی هستیم ، یک قانونی بنویسندکه آن قانون از این به بعد لازم الاجراء باشد، تکلیف سازمان به عنوان مسؤول بیمه مشخص باشد. تکلیف مجری به عنوان کسی که اجراء میکند، وزارت بهداشت ودرمان مشخص باشد. تکلیف کارگری که صبح تا شب در یک کارخانه کار میکند وحق دارد، طلبکار است، بایستی که حقش را به او داد، آن هم مشخص باشد و در پایان واقعاً به عرض برادران برسانم که الان قانون درست وحسابی وجود ندارد اگر انشاءالله این طرح تصویب شد ونظر کمیسیون رد شد آن قانون را ، با برادران می نشینیم یک قانون درست وحسابی می نویسیم وبه عرض برادران میرسانیم در شور دوم هر برادری اگر نظری دارد.     همینطور که عرض کردم ما به هیچوجه موافق اداره بیمارستانها ودرمانگاههای خودمان نیستیم و آن نظری که برادران مخالف دارند به این وسیله رد میشود. در خاتمه امیدوارم که یک طوری بشود که ما بتوانیم جوابگوی ده میلیون جمعیت این مملکت باشیم. والسلام علیکم.
نایب رئیس- یک نکته ای را من یادآوری کنم چون بعضی آقایان هم آمدند مطرح کردند، به قول معروف دفاع از مدیریت خودم بشود. ما مکرر این قضیه را داشته ایم که وزارتخانه مربوطه صحبت کرده حتی سازمانی که متعلق به آن وزارتخانه بوه آن هم آمده اظهار نظر کرده، یا سازمانی متعلق به آن سازمان دیگر بوده و آمده مکرر صحبت کرده واظهار نظر کر ده. من یادآوری تان میکنم، شورای انقلاب با مصوبه ای کمیته امداد و بنیاد شهید را به بهزیستی داد. اگر نظر نمایندگان دوره اول باشد بنده یک دو فوریت اینجا بنیاد شهید را جدا کردم کمیته امداد با بهزیستی ماند ومکرر این بوده که بهزیستی ا ینجا مطلبی گفته برادر عزیزمان آقای نیری هم آمده وخلاف آنها نظر داده وحتی مجلس گاهی رأی را به آنها داده یعنی رأی به خواسته کمیته امداد داده منجمله موقعیکه مجدداً امور استخدامی سازمانی ترتیب داده بود کمیته امداد، بنیاد شهید، اینها همه را منسجم کرده بود وهمه را منضم کرده بود به بهزیستی

و آمدند اینجا صحبت کردند وآن قضیه رأی نیاورد واینها به تدریج از هم جدا شدند. بنابراین این قضیه متداول بوده، چون آمدند گفتند و روال ما هم بوده انجام دادیم ، مکرر هم داریم مشروح مذاکرات دوره اول . دوره دوم وجود دارد ، حالا دوره سوم بنده یادم نیست این از این.      یک نکته دیگر حالا هست که من خودم گفتم نیست ولی آقایان آوردند اینجا به ما نشان دادند که در موردی که طرحی را کمیسیون رد کند، در ضمن اینکه دولت و کمیسیون میتوانند صحبت کنند یکی از امضاء کنندگان هم باز میتواند صحبت کند. اگر میخواهید متن را هم خدمتتان بخوانم ایراد نگیرید. اگر هم نمیخواهید باید انجام بشود چون ابتدا من هم خودم نمیدانستم ولی رفتند آوردند. بنابر این امضاء کننده هم صحبت کند بعد کمیسیون (منشی: اگر نمیخواهند صحبت نکنند) اگر نمیخواهید هیچ. چون آمدند ورفتند.
دکتر را ه چمنی- اول باید کمیسیون صحبت کند بعدامضاء کننده طرح.
نایب رئیس-  بسیار خوب کمیسیون صحبت کند.
دکتر فرزاد- اول امضاء کننده طرح باید صحبت کند. بعد کمیسیون.
دکتر راه چمنی- مطرح است کمیسیون رد کرده، امضاء کننده میخواهد از طرح دفاع کند.
نایب رئیس- حالا اجازه بدهید کمیسیون صحبت کند. سابقه آن «چنانچه طرحی در کمیسیون رد شده باشد، به هنگام طرح گزارش رد در مجلس، علاوه بر موافق و مخالف و کمیسیون ودولت ، یک نفر از امضاء کنندگان طرح نیز میتواند در دفاع از طرح صحبت کند» (دکتر راه چمنی: حالا که کمیسیون رد کرده است باید قبل از امضاء کننده طرح صحبت کند) بسیار خوب آقای دکتر اسلامی بفرمائید:
دکتر یدالله اسلامی(نایب رئیس کمیسیون بهداری)- بسم الله الرحمن  الرحیم. هم برادران موافق وهم مخالف در ضمن بحثهایی که در مجلس مطرح فرمودند نکات بسیار مفیدی را مطرح کردند که با توجه به جوی هم که مجلس داشت مجموعه نمایندگان عنایت خاص به مجموعه مباحث طرح شده داشتند و طبیعی است این دقت نظر دراین بحث میتواند راه را برای تصمیم گیری صحیح و اصولی آماده بکند. به نظر من رسید که یک نکته را باید اینجا روشن بکنند و آن اینکه با توجه به بعضی از بحثهائی که مطرح شد، روشن بودن جهت گیری کمیسیون از نقطه نظر سیاسی است، تمام تلاش مادراین بحث این بوده که جهت گیریهای سیاسی را با برداشتهائی که با واقعیت موجود جامعه است د ربعد اجرائی قاطی نکنیم و مبنای رد یا د رواقع جهت گیری سیاسی نبوده، بلکه جهت گیری تخصصی بر اساس مسائلی که در جامعه میگذرد میباشد و بر همین اساس این نکته را من مجدداً یادآوری میکنم و برادران کمیسیون د رطول این بحثها به من فرمودند که حتماً این نکته را بگویم که ما دفاع از کارگران را وظیفه ملی وشرعی خودمان میدانیم واین نکته ای است بنا نداریم به هیچ عنوان عدول کنیم و در مجموعه بحثهای ما هم این بوده.      برادرمان آقای کمالی نکته ای را فرمودند، گفتند این بحثی که اینجا انجام شده اختلاف برداشت است یعنی اینطوری که عنوان میکردند با نظری که ما دررابطه با تمرکز مسأله درزمان مملکت ارائه داده ایم، موافقت دارند. بحثی است که بهر حال در این مجموعه بحثها بود و نکته ای هم که برای رسیدن به یک مسأله اصولی راه را هموار میکند. آن نکته ای است که در بودجه سال جاری در تبصره (10) مطرح شده و بعضی از مشکلاتی را که منجر به ارائه این مطلب شده ، و مشکلاتی را که برادران مورد نظرشان بوده به نحوی سعی شده که در بودجه جبران بشود و ماهم اینجا اعلام میکنیم و باز هم تأکید میکنیم تنها وتنها دلیل عمده ای که ما برای رد داشتیم ودر مجموعه بحثهایمان دنبال میکردیم مسأله ای که ما این احتمال را داریم واین نتبجه گیری را از این طرح میکنیم که این منجر به چندگانگی در سیستم درمانی مملکت ، درمان بخش دولتی خواهد شد واین را برای مملکت مفید تشخیص نمیدهیم و بعضی از برادران از بعضی از مجموعه مباحثی که مطرح شده، به نظر من برداشتهایشان کاملا و صد درصد صحیح نبود.     مثلا گفتند شما وقتیکه میگوئید خارج شدن بخشی از امکانات، خوب مقصود چیست؟ ما نمونه هائی را میتوانیم ارائه بدهیم که مثلا بیمارستانی داریم، بیمارستان لبافی نژاد بیمارستان تخصصی است در بخشهای مختلف، این در کشور منحصر به فرد است، با خدمات درمانی سطح بالا و مالکیت این مربوط به تأمین اجتماعی است و در اختیار سیستم آموزشی مملکت ا ست ما خارج شدن این امکانات را از سیستم آموزشی مملکت، برای مملکت ضایعه میدانیم یا مثلا در یک منطقه مثلا شاهرود ما بیمارستانی داریم که انحصاراً تأمین اجتماعی است و آنجا بیمارستان دیگری وجود ندارد. ما این را که اختصاص پیدا کند منحصراً به کارگران وسایر بیماران را نپذیرد د رست نمیدانیم. یکی از بحثهائی که در تبصره (10) هم پیشنهاد داده ایم که برای بیماران بی بضاعت در این بیمارستانها بر اساس این نوع تفکر بود.       به هر حال کارگران حق بیمه را میپردازند و باید این خدمات مناسب به آنها ارائه بشود و البته این دلیل نیست که ما بگوئیم بخشهای دیگر بیمه، بیمه خدمات درمانی مگر وضع مناسبتری از بیمه کارگران دارد؟ مگر وضع درمان عامه مردم ، افراد بی بضاعت، کسانی که توان مالی ندارند که به بخش خصوصی با سطح مناسب مراجعه کنند. کیفیت مناسبتری دارد. طبیعی است که ما مجموعه این مسائل را در همه بحثهای داخل کمیسیون لحاظ کردیم و مشکلاتی هم که برادران در مجموعه بحثها ارائه دادند مورد توجه قرار داده ایم و روی این اصل آن طرح را به صلاح مملکت در شرایط فعلی تشخیص ندادیم. والسلام.
منشی- یکی از امضاء کنندگان صحبت کنند.
موحدی ساوجی- حاج آقا کروبی ! در کجای آئین نامه گفته است امضاء کننده طرح باید بعد از کمیسیون صحبت کند؟
دکتر راه چمنی- بسم الله الرحمن الرحیم. من اول جواب آقای موحدی ساوجی را بدهم که سه دوره است در این مجلس تشریف دارند وتوجه ندارند ، روال مجلس بر این بوده نمونه اش طرح در رابطه با اصلاح کمیسیون برنامه و بودجه بود که آقای عمید زنجانی آخر همه رفت دفاع کرد برای اینکه طراح باید دفاع کند اینکه نمیتواند اول طراح که میخواهد از طرحش دفاع کند اول صحبت کند. بعد کمیسیونی که طرح را رد کرده بیاید حرفهای او را رد کند. اصلا این روالی نیست، این یک. بحث دیگری که وجود دارد00
موحدی ساوجی- آخرین نفر باشد روال نیست اما ببینید اصل طرح چیست.
نایب رئیس- من نظرم نیست ولی ایشان میگویند حتی روزی اینجوری بوده که جناب آقای عمید هم به عنوان یکی از پیشنهاددهندگان صحبت کرده.
موحدی ساوجی- این بدعت بدی است000 (همهمه نمایندگان).
نایب رئیس- خواهش میکنم آقای موحدی توجه بفرمائید.
دکتر راه چمنی- و ا ما ببینیم برادران و خواهران محترم، اصل این طرح چیست؟ که متأسفانه کمیسیون بهداری یک سری دلائلی اینجا آورده که اصلا این دلایل با اصل طرح نمیخواند من یکی یکی اینها را خدمتتان میخوانم و رد میکنم: 1) اینجا گفته کمیسیون بهداری «بهم خوردن هماهنگی در مدیریت و سیاستگذاری در امر بهداشت ودرمان» بنده به عنوان یک پزشک که امضاء کنند ه طرح هم هستم. کجا در این طرح قید کرده سازمان تأمین ا جتماعی بیاید سیاستگذار بهداشت ودرمان مملکت باشد؟ کجا این بهم خوردگی ایجاد میکند؟ باید دلیل بیاورند نمیشود همینجوری شعاری برخورد کنند . دومین مسأله ای که گفتند، اینجا گفتند ایجاد خلاء در امر آموزش و مراکز بیمارستانهایی که درحال حاضر000
دکتر فرزاد- این شبهات باید جواب داده شود.
نایب رئیس- آقای راه چمنی بفرمائید.
دکتر راه چمنی- آقا آئین نامه را بخوانید، ببینید دلیل رد دومی که کمیسیون محترم اینجا کرده، ایجاد خلاء در آموزش است. کجا در این طرح ما گفته ایم که خلاء در امر آموزش ایجاد بشود؟ اگر مقصود برادران این است که سازمان تأمین اجتماعی بخواهد بیمارستانهائی که آموزشی است و الان در اختیار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی قرار دارد، اینها را بیاید بگیرد که مقصود طراحها این چنین چیزی نبوده و شما اگر در طرح هم بخوانید چنین چیزی وجود ندارد که بیمارستانهای تأمین اجتماعی را خود تأمین اجتماعی بیاید بگیرد. بیمارستان لبافی نژاد را هم که آقای دکتر اسلامی مثال زدند، کجا در این طرح گفته شده که بیمارستان لبافی نژاد وامثال این بیمارستانها را ما بیائیم به تأمین اجتماعی واگذار کنیم که تأمین ا جتماعی بیاید اختصاصاً برای درمان کارگران بیمار اختصاص بدهد؟ در کجای این طرح هست که برادران استدلال میکنند؟ اصلا بحث سر این قضیه نیست.

ببینید ، بیمارستان شهید لبافی نژاد و امثال این بیمارستانها در کل کشور در اختیار وزارت بهداشت باقی میمانند، منتها مالک سازمان تأمین اجتماعی است، شما که نمیتوانید خلاف شرع انجام بدهید. ملکیت آن مال سازمان تأمین اجتماعی است. میآید یک قرارداد میبندد ماهی صد تومان، ماهی هزار تومان، ماهی پنج هزار تومان اجاره میدهد و تمام پرسنل، امکانات هم مال خود وزارت بهداشت است ، اداره آن، آموزشی هر استفاده ای میخواهد بکند، خود بهداری میکند. چه کسی گفته بیمارستان لبافی نژاد را بیاورند پس بدهند به سازمان تأمین اجتماعی که برادران استدلال میکنند؟ چه کسی گفته که در بیمارستانهائی که منحصر به فردند در یک شهرستان مال تأمین اجتماعی است، اینها رابیائیم بگیریم و سازمان تأمین اجتماعی خود ش اداره کند؟ کجای طرح ما قید کرده‌ایم که سازمان تأمین اجتماعی بیاید یک تشکیلات درمانی مستقل راه بیندازد؟ چنین چیزی نیست.   شما اگر اینجا استنادتان به این تبصره است، تبصره چه دارد میگوید؟ «نحوه استفاده از واحدهای درمانی و بیمارستانی00» نحوه استفاده گفته. یعنی اجازه بدهد، بفروشد، شراکتی بکند، همه اینها را میشود در آئین نامه اصلاح کرد، آئین نامه دست خود وزیر است. بنابراین اینکه برادران استدلال میکنند با تصویب این طرح باعث میشود که بیمارستانهای سازمان تأمین اجتماعی که در اختیار وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی هست، از آنجا جدا میشود به هیچوجه صحت ندارد. بیمارستانها کما کان در اختیار وزارت بهداری قرار میگیرد منتها با یک قرارداد اجاره ای که از نظر شرعی هم درست باشد.      سازمان مسؤول پول کارگر است . دولت که پول نداده، پول کارگر است بنابراین ، این یک چیز بیخودی است و شعار است. برای اینکه طرح را هوا کنند. اصل طرح هم این است . آقا یک مقداری پول بر اساس قانون تأمین خدمات درمانی در اختیار سازمان تأمین اجتماعی میداده که درمان ارائه بدهد، سازمان تأمین خدمات درمانی منحل شده، وظایف محوله به وزارت بهداشت ، درمان واگذار شده. بند «الف» و بند «ب» : «حوادث ، بیماری و بارداری» است. بنابراین این وظایف الان در اختیار وزارت بهداشت شده که درمان ارائه بدهد، ولی پولش را در قانون مشخص نکرده که این پول را باید چه کسی بدهد؟ گفته است این پول را تأمین اجتماعی بدهد حالا این پول را که بدهد همین جور چکی بدهد؟ یا بگوید آقای وزارت بهداری من تأمین اجتماعی به عنوان کارفرما و توی وزارت بهداری به عنوان پیمانکار این پول را به تو میدهم، در مقابل آن درمان میخواهم. اگر درمان دادی مخلص تو هم هستیم، پول بیتشری هم به تو میدهیم. اگر هم درمان ندادی پول به تو نمیدهیم. خوب این یک چیز منطقی است . کدام آدم است که بخواهد واقعاً غرضی نداشته باشد این قضیه را قبول نمیکند. پول میدهم، درمان میخواهم درمان ندهی پول هم به تو نمیدهم، این یک چیز بسیار منطقی است. اساس طرح این است.    وقتیکه با مسؤولیت بند «الف» و بند «ب» مربوط به سازمان تأمین اجتماعی از بهداری پاسخ میخواهند میگوید آقا این پولی که من دادم چه کار کردی؟ آیا پول درمان کارگران کردی یا جای دیگر رفتی خرج کردی؟ این مسائلی بود در اصل کل طرح و هیچ ضربه به درمان نمیزند، هیچ ضربه به آموزش نمیزند، فقط در این قضیه حساب و کتاب در این مملکت، در وزارت بهداری پیدا میشود و از طرفی هم کارگرها بهتر درمان میشوند. برادران! من نمیخواهم بگویم، ما الان مسأله درمان کارگری داریم د رکشور، ما نمیتوانیم یک چیزهائی را واقعاً از طریق تریبون مجلس بگوئیم، بنابراین من تقاضا دارم به اصل این طرح رأی بدهند.     آن چیزهائی هم که برادران ابهام دارند که یک وقتی سازمان تأمین اجتماعی نرود درمان جداگانه باز کند، نرود کار درمانی بکند، نرود کار آموزشی بکند، آنها را پیشنهاد بدهند ، بنده خودم مخالفم با اینکه سازمان تأمین اجتماعی بیاید مستقلا درمان بکند، نه سازمان تأمین اجتماعی خریدار درمان باشد، وزارت بهداری هم فروشنده درمان باشد. این را در کمیسیون بهداری اصلاح میکنیم وهیچ مشکلی هم پیش نمیآید.آن وقت هم که کمیسیون رد کرد، اولا یک تعدادی از برادران که موافق بودند در کمیسیون حضور نداشتند.   دوماً یک بحثی بود که چون یک مقدار پول زیادی تأمین اجتماعی همین جوری به وزارت بهداری میداده، از طرف دیگر وزارت بهداری از این پول در جاهای دیگر(نایب رئیس: آقای راه چمنی تمام کنید) هزینه میتوانست بکند، برای اینکه دستش بسته نشود مشکل پولی این هم در تبصره (10) بودجه سال 68 حل شد و همه ساله هم این قضیه پیش بینی میشود. بنابراین هیچ مشکلی پیش نمیآید. من تقاضا دارم که به این طرح رأی بدهید. ما اصلاحاتی که دقیقاً یک سیاستگذاری بسیار  خوبی باشد، هم کارگران درمانشان حل بشود، هم  لطمه به سیاست آموزشی و بهداشتی مملکت وارد نشود درست خواهیم کرد. والسلام علیکم و رحمه الله.
نایب رئیس- حضار 182 نفر هستند، اصل طرح به رأی گذاشته میشود، موافقین با اصل طرح قیام بفرمایند (اکثر برخاستند) تصویب شد.
7- اعلام وصول چند فقره طرح ولایحه.
منشی- چند طرح ولایحه آمده اعلام میکنم:      طرح الحاق یک بند به تبصره (29) قانون بودجه سال 68 با 43 امضاء تقدیم شده.      طرح الحاق چند تبصره به مواد 21 و 33 قانون توزیع عادلانه آب مصوبه 6/12/61 مجلس شورای اسلامی با 20 امضاء تقدیم مجلس شده.       طرح قانونی اساسنامه صندوقهای رفاه دانشجویان با 21 امضاء تقدیم مجلس شده است.
نایب رئیس- اسامی غائبین را بخوانید .
منشی- غائبی نداشتیم.
8- پایان جلسه وتاریخ تشکیل جلسه آینده.
نایب رئیس- ختم جلسه اعلام میشود. جلسه بعدی صبح روز سه شنبه ساعت هشت خواهد بود.  (جلسه ساعت 20/11 پایان یافت.) رئیس مجلس شورای اسلامی- اکبر هاشمی رفسنجانی