مشروح مذاکرات مجلس شورای اسلامی به ریاست آیت الله هاشمی رفسنجانی ( دوره دوم – جلسه 176 )

مشروح مذاکرات مجلس شورای اسلامی دوره دوم- اجلاسیه دوم 1364-1365 صورت مشروح مذاکرات جلسه علنی روز یکشنبه چهاردهم مهرماه 1364 فهرست مندرجات: 1- اعلام رسمیت جلسه و تلاوت آیاتی از کلام‌الله مجید. 2- بیانات قبل از دستور آقایان زائری و سید رسول موسوی. 3- تذکرات نمایندگان به مسؤولان اجرائی کشور به وسیله آقای رئیس. 4- تصویب کلیات لایحه اصلاح قانون تعییین بهای خدمات فرودگاهی و پروازی. 5- تصویب قانون اصلاح ماده 69 آئین نامه داخلی مجلس شورای اسلامی. 6- رد لایحه افزایش عوارض دریافتی از هر تن سیمان. 7- پایان جلسه و تاریخ تشکیل جلسه آینده. جلسه ساعت هشت وپانزده دقیقه به ریاست آقای هاشمی رفسنجانی تشکیل شد.1- اعلام رسمیت جلسه و تلاوت آیاتی از کلام‌الله مجید.رئیس- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، با حضور 185 نفر جلسه رسمی است. منشی- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم- دستور جلسه یکصدوهفتادوششم روز یکشنبه 14/7/1364 هجری شمسی، مطابق با بیستم محرم‌الحرام1406 هجری قمری.1- گزارش شوراول کمیسیون برنامه وبودجه در خصوص لایحه اصلاح قانون تعیین بهای خدمات فرودگاهی و پروازی(لایحه اخذ عوارض از مسافرین هواپیما که از فرودگاههای کشور تردد می‌نمایند) واصلاح مبلغ عوارض فرودگاهی موضوع ماده(7) لایحه قانونی تعیین بهای خدمات فرودگاهی و پروازی.2- گزارش کمیسیون برنامه و بودجه در خصوص رد لایحه افزایش عوارض دریافتی از هر تن سیمان که یک فوریتی این لایحه در جلسه مورخ 13/4/64 به تصویب رسیده بود. 3- گزارش شوردوم کمیسیون تدوین آئین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی درخصوص طرح قانونی اصلاح ماده(69) آئین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی. 4- گزارش شوراول کمیسیون برنامه و بودجه در خصوص رد لایحه نحوه استفاده از مازاد درآمد پیش‌بینی شده سازمان ثبت اسناد و املاک کشور به منظور ایجاد واحدهای ثبتی جدید و توسعه ثبتی موجود.رئیس- تلاوت کلام‌الله مجید را شروع کنید. اللهم صل علی محمد وآل محمد اعوذبالله من الشیطان رجیم- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم واتقوا یوماً ترجعون فیه الی‌الله ثم توفی کل نفس ماکسبت وهم لاتظلمون. یا ایهاالذین آمنوا اذاتداینتم بدین الی اجل مسمی فاکتبوه ولیکتب بینکم کاتب بالعدل ولایاب کاتب ان یکتب کما علمه‌الله فلیکتب و لمیلل الذی علیه الحق ولیتق‌الله ربه و لایبخس منه شیئاًفان کان‌الذی علیه الحق سفیها اوضعیفااولا یستطیع ان یمل هوفلیملل ولیه بالعدل و استشهدوا شهیدین من رجالکم فان‌لم یکونا رجلین فرجل و امراتان ممن ترضون من‌الشهداء ان تضل احدیهما فتذکر احدیهما الاخری ولایاب اشهداء اذا مادعوا ولاتسئموا‌ان تکتبوه صغیراً اوکبیراً الی اجله ذلکم اقسط عندالله واقوم للشهادة ادنی الاترتابوا و اشهدوا اذاتبایعتم ولایضار کاتب لاشهید وان تفعلوافانه فسوق بکم واتقواالله ویعلکم‌الله والله بکل شئی علیم.(صدق‌الله العلی العظیم- حضار صلوات فرستادند) «از آیه 281 الی‌ آیه 283 سورة البقرة» 2- بیانات قبل از دستور آقایان زائیری وسید رسول موسوی رئیس- سخنرانان قبل از دستور را دعوت کنید. منشی- آقای زائری نماینده بندرعباس. آقای سیدرسول موسوی نماینده اهواز. علامعباس زائری- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، الحمدالله والصلوة والسلام علی رسول‌الله وعلی آله آل‌الله لاسیما بقیةالله. نمایندگان محترم. برگزیدگان ملت شهیدپرورایران. امرحیاتی برای کشور و ملت مسلمان ایران حاکمیت قانون و حفظ حدود آن است. اجرای دقیق یک قانون ضعیف موجب قوام و عدم مراعات قانونی موجب فساد است. رهبرکبیرانقلاب، قانون اساسی و ملت مسلمان ایران بارأی خود، تدوین قانون برای حل مشکلات عمده جامعه و پاسداری وحفظ حرمت و مراعات حدود آن را بر عهده نمایندگان مجلس شورای اسلامی نهاده است و بر این امر سوگند یاد کرده‌ایم. اینک نکته قابل توجه این است که مجلس باید نقش اساسی خود را در اصلاح امور ایفا کند. مجلس باید در مهمات امور کشور حضور داشته‌باشد جهت دهنده باشد. مجلس نباید در موضع انفعال قرار گیرد. مجلس نباید تبدیل به ماشین تصویب لوایح گردد که آن هم در جهت حل مشکلات مبتلا به ملت نباشد. مردم به ما رأی نداده‌اند اینجا بنشینیم و هرچه آوردند تصویب کنیم.مشکل مردم آنچه ما تصویب می‌کنیم نیست. مشکل مردم فساد اداری است.مشکل مردم رشوه‌خواری است. مشکل مردم رشد فحشاء است. مشکل مردم عدم تأمین عدالت اجتماعی است. مشکل مردم نحوه غلط توزیع است که کمر مستضعف بیچاره را شکسته. مشکل مردم عدم حاکمیت قانون است. مشکل مردم حاکمیت رابطه بجای ضابطه است. مجلس برای حل این مشکلات چه فکری کرده است؟ این سؤال مردم است.یک‌بار اعلام شد دستور کار مجلس رسیدگی به وضع حجاب است؟ اگر بی‌حجابی مسأله نیست چرا هر روز گروهی از مردم در خیابان‌ها مرگ بر بی‌حجاب می‌گویند؟ اگر مسأله است چرا مطرح نمی‌شود؟ اگر مربوط به دیگران است چرا عرضه حل مسأله را ندارند؟ اگر مسأله ریشه‌های دیگری دارد کجا غیر از مجلس باید بررسی شود؟ نمایندگان محترم! وجهه مجلس این نیست که صرف وقت ملت و هزینه بیت‌المال بررسی و تصویب کند که پیست‌های اسکی را از فلان دستگاه بگیرید و به فلان دستگاه بدهید. وجهه مجلس این است که بررسی کند و بیاید چرا فساد اداری،رشوه،کم‌کاری، احتکار،بی‌حجابی، سایر منکرات که با پیروزی انقلاب اسلامی به حداقل رسید و تا چند سال آغاز انقلاب بروز و ظهور نداشت دوباره زمینه رشد پیدا کرد؟ چرا مجلس نباید جلسات علنی وغیر علنی خود را به بررسی علمی و دقیق علل وریشه‌هایی فسادهای موجود اختصاص دهد؟ مردم به ما رأی ندادند که ما به شعار بپردازیم. وظیفه نمایندگی ما هم تنها در حضور پارلمان وقیام وقعود آن هم لوایح و طرح‌هائی که بسیاری از آنها دردی از ملت دوا نمی‌کند نیست. بسیاری برخوردها و بسیاری از مسائلی که در مجلس مطرح میشود باری از دوش ملت برنمیدارد و مشکلی را نمی‌گشاید با توجه به حساسیت زمان و مشکلات اجتماعی مردم و شرایط خاص اقتصادی و موقعیت حساس جنگی کشور باید در روند مجلس تحولی پدید آید که رضای خدای بزرگ و ملت مسلمان و شهیدپرور در آن باشد. نکته دیگر اینکه نمایندگان مجلس مدافع حقوق ملت مسلمانند باید عملکرد دستگاه قضائی و دولت را تظارت کنند و بدون حب وبغض مورد نقد و بررسی قرار دهند. هیچ یک از نهادها و ارگان‌های جمهوری‌اسلامی از قوه مقننه، قضائیه ومجریه، انقلاب و اسلام نیستند چه اگر انحراف یا اشکالی در جائی پدید آمد انحراف انقلاب یا اسلام باشد. لذا نقد هریک از دستگاههای مذکور نه تنها جایز بلکه لازم است و اگر بگونه‌ای برخورد شود یا شرایطی پدید آید که هیچ کس را یارای نقد کردار کسی نباشد این فساد است. دوسال قبل در نطق قبل از دستور گفتم ستمی رفته است و خیانتی، ظلمی شده است و بیدادی. گفتم مظلوم را می‌شناسم و ظالم را فریاد مظلومیت او را سردادم هیچکس نپرسید مظلوم کیست؟ ظالم کجاست؟ این فساد است. فساد آن نیست که در جامعه دزدی شود. زیرا تا نفس خبیث شیطان هست این‌گونه فساد هم هست. فساد آن است که دستگاهی که از بیت‌المال مسلمین هزینه می‌کند تا دست دزد را از مسلمین کوتاه نماید در پی دزد نباشد یا خدای ناکرده خود دزدی کند.اینجانب عرض می‌کنم: برخورد ضعیف مسؤولین کشور بامسائل حیاتی ورشد زمینه فساد،اگر منجر به انتساب این ضعف به اسلام گردد این فساد است. فساد این است که برفندهای منافقین از آستین خبرگزاری جمهوری اسلامی درآید و برای مشوه کردن چهره نمایندگان محترم مجلس و ایجاد جو کاذب از قول نمایندگان مطالبی را انتشار دهد که نمایندگان از آن مطلع نباشند. فساد این است که با مجلس چنین کنند ، بدین ترتیب باید در انتظار فردای بدتری بود. فساد این است که این فسادها به نام قانون و تحت لوای قانون و با توجیه قانونی انجام پذیرد. این فساد است که بجای طرح مسائل اساسی و بیان نقاط فساد معلول را بجای علت بنشانند و مردم را درخیابان‌ها به جان هم بیندازند تا ملتی که سوزن به آن ریزی را می‌بیند خدای ناکرده شتر به آن درشتی را نبیند.فساد آن است که به جای حکومت اراه خداوند و استقرار حاکمیت کتاب خدا و سیره ائمه هدی سلیقه‌های ما حکومت کند این فساد است. گذشت شش سال از انقلاب در حالیکه تزاحمی در اجرای حدود خدا و احکام قرآن و اشاعه اخلاق حسنه نبوده. در حالیکه اکثریت نمایندگان مجلس را اسلام شناسان آگاه و فقهای بیدار تشکیل میدهند در حالیکه وجود مقدس رهبر به عنوان مراد و مرشد نمونه کامل اخلاق در میان ما است. حداقل می‌بایست این همه نکات مثبت وزمینه‌های رشد توانسته باشد مشکلات رفتاری خود ما را برطرف سازد و ما را نمونه و الگو و اسوه نماید. اما مجلس که باید ضربه‌گیر تنش‌های سیاسی متن جامعه باشد و همانند رهبر بزرگ خود از موضع رحمت مشکلات جامعه راحل کند خود القاء کننده این تنش‌ها است. تریبون مجلس که باید اصلاح کننده تحلیل‌های پرآکنده و غلط جامعه باشد خود گاهی القاگر مطالب غیر ضروری و تحلیل‌های مبهمی است که مردم را متحیر می‌کند و بر دل‌های حساس هاله اندوه می‌پاشد و شما عزیزان خوب میدانید که قلب نازنین امام بر این معنی رضایت ندارد. مگر آنکه بیانات حضرت امام به مناسبت آغاز دومین دوره مجلس فراموش شده باشد. یا بیانات حضرتش را کلامی متشابه بگیرند و هرکس به مقتضای شرایط و اهداف سیاسی خویش تفسیری و تأویلی کند و در نتیجه آن شود که نباید.البته انکار نمی‌کنیم که این روش‌ها و تنش‌ها در باروری اهداف سیاسی مؤثر است. اما منکریم که این روش‌ها اسلامی باشد و شایسته کسانی که در پناه مظهر عدل علی علیه‌السلام هستند و مدعیان اطاعت از رهبری. رهبر کبیر انقلاب در آغاز دومین دوره مجلس شورای اسلامی چنین فرمودند: از نمایندگان متوقع است که مراعات آداب اسلامی در محاورات بشود وانگیزه آن یافتن حق وراه حل باشد و این امور در محیط دوستی و صفا چون بحث‌های علمی در محیط مدارس فقاهتی که مقصود یافتن واقعیت نه تحمیل عقیده است آقایان را بهتر و آسانتر به حقیقت میرسانند. . مجادلات با حال غضب و عصبانیت انسان را از واقع دور می‌کند. و چون مقصود از بحث‌ها یافتن طریق هرچه بهتر برای خدمت به اسلام و کشور و ملت است از عبادات و مقربات الهی محسوب است حقا لازم است از آنچه مخالف رضای خداوند متعال است اجتناب شود و محیط مجلس طوری باشد که علاوه بر یافتن راه صحیح برای شنوندگان آموزنده اخلاق اسلامی و آداب انسانی باشد. که این خود یک عبادتی دیگر است و اگر خدای نخواسته در این محیط مقدس مقصود کسی اعمال غرض و تحمیل عقیده احیاناُ تصفیه حساب باشد که قطعاً به هتک یک مسلمان و رد و بدل الفاظ غیرمناسب منجر میشود علاوه برآنکه از مسیر حق دور میشود برخلاف آنچه وظیفه وکیل است می‌باشد گاهی اشاعه فحشاء در یک محیط بسیار وسیع است که معصیت عظیم است. اینجانب امیدوارم که خداوند توفیق دهد که همان سان ه جوانه‌های عزیز و رزمنده سنگرها را به مسجد ومعبد تبدیل کرده‌اند حضرات وکلاء مجلس را معبدی کنند منزه از اعمال و اقوال زمان طاغوت تا مجلس نمونه‌ای شود. باشد که مجالس دیگر کشورهای اسلامی از آن تبعیت کنند و اما حوزه انتخابیه: اینجانب به علت حساسیت زمان و شرایط خاص موجود از بیان دردها و مشکلات شدید حوزه انتخابیه‌ام خودداری کرده خواسته‌ها و مشکلات مردم مسلمان و شریف استان هرمزگان را مکتوب در پی مکاتبات قبل به دستگاههای مبربوطه اعلام خواهم داشت. باشد که مقامات مسئول بادرک موقعیت خاص جغرافیائی و سیاسی و محرومیت شدید این استان نسبت به رفع این مشکلات و ارائه خدمات در خور، بذل مساعی نمایند . والسلام علیکم و رحمة‌الله وبرکاته.منشی- آقای موسوی نماینده اهواز. سیدرسول موسوی- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم.«یا ایهاالذین آمنوا لاتقدموا بین یدی‌الله ورسوله و اتقوالله. ان‌الله سمیع علیم،» هشتمین سالگرد هجرت سرنوشت سازامام امت از عراق به کویت واز آنجا به فرانسه راتبریک می‌گویم و از خداوند می‌خواهمیم که لیاقت شکر و سپاسش به خاطر وجود نعمت امام در میان ما را بدهد و بیاد بیآوریم« لتسئلن یومئذعن النعیم» و بیاد بیاوریم که « لئن شکرتم لازیدنکم» و بیاد بیاوریم که امیرالمومنین علی سلام‌الله‌علیه ما را سفارش می‌کند به شکران نعمت وجود امام که:«ان‌لله فی کل نعمة حقاً فمن اداه زاده منها و من قصر عنه خاطر بزوال نعمة» و بدانیم که مشروعیت این نظام وجود مبارکشان که ولی‌فقیه‌اند می‌باشد. شاهد این مطلب صحبتشان در شب رأی‌گیری خبرگان شورای رهبری که فرمودند آن مجلس و دولتی که امضای ولی فقیه پایش نباشد آن مچلس و آن دولت محرم است. بنابراین هر نظری که در برابر نظر امام مطرح شود مردود و غیر قابل طرح است. مردم به عنوان نظارت عمومی بایستی به مشروح مذاکرات مجلس خصوصاً در مسائل و مواقع خساس بیشتر دقیق باشند و نسبت به قول و فعل مسؤولین و نمایندگان بی‌تفاوت نباشند و نباید بگویند کسیر را به کسی کاری نیست. اسلام در طول تاریخ از دو چیز ضربه خورده است یکی اینکه معنی آیات قرآن را عوض کردند و دیگر اینکه به حرف پیامبر گوش ندادند. و اما جنگ، مردم مسلمان عراق خصوصاً عشایر مظلوم و هم چنین مسلمانان در بند کشورهای عربی خاور میانه باید بدانند که جمهوری اسلامی نه جنگ افروز نه جنگ طلب بلکه هدف ما صدام و رژیم مفلوکش که مهره‌ای از مهره‌های عدیده استکبار شرق وغرب واز کسانی که آلت دست آمریکا رودرروی انقلاب قرار گرفته‌اند. ما با کسانی که می خواهند بر اساس اصول اسلامی رابطه با ما داشته باشند نه دشمن و نه سرستیز داریم. اما اگر انقلاب حدود وثغور میهن اسلامی ایران در معرض خطر دشمنان قرار گیرد آن وقت که با اذن امام امت بطور تمام عیار نوجوانان،جوان،پیرمرد و پیرزن با اراده استوار و مسلح به سلاح ایمان به میدان جنگ خواهد آمد و با نصرت و یاروی پروردگار کار را یکسره خواهد کرد. صلح: مسؤولین جمهوری اسلامی و امام امت فرزندان امام حسن‌اند و امت شهیدپرور ایران رهرو راه حسین. از حسین آموختند آزادگی. دست در دست کسی نخواهند گذاشت که معالم اسلام را زیر پا گذاشته و از امام حسین آموخته‌ایم که:«والله لا اعطی بیدی اعطر الذلیل ولا افر فرار العبید» آنهائی که ما را به صلح دعوت کنند باید بدانند که تنها یک راه برای صلح و ثبات در منطقه وجود دارد و آن از میان بردن رژیم صدام،اسرائیل مرتجعین دست پرورده آمریکا وسایر پایگاههای استکبار جهانی است. دولت آینده: کابینه ائتلافی هیچ دردی زا دوا نخواهد کرد. ویک دستی آن گام بزرگی در دقت، برنامه ریزی، سازماندهی،هماهنگی و سیاست گذاری و ارزشیابی خواهد بود. امام امت در رابطه با گماشتن افراد در پست‌های کلیدی مثل وزارت و امثال اینها می‌فرماید بایستی سعی کنید افرادی در مشاغل حساس و مهم بگمارید که متعهد باشند، مدیر، فعال همه مدیریت‌ها یعنی همین. مبنای مدیریت اسلامی حق‌گرائی و بر پرورش چهره توجه دارد نه ساختن مهره. لذا بنظر میرسد وزرای کابینه آینده باید این ویژگی‌ها را داشته باشند. اعتدال و توازن روحی در عمل تحمل وسعه صدر، عجول، کم حوصله و تنگ‌نظر نباشند. انتقادپذیر و در برابر ناملایمات پایدار وخویشتن‌دار باشند. شهامت برخورد با مشکلات را داشته و واگذاری مسؤولیت‌ها به افراد کفایت، لیاقت و کاردانی را مدنظر داشته و در کلیه شئوون معیارگرا و معتقد به ضوابط باشند. از تجربه و راهنمائی دیگران سودجویند و از احساسات و غرور شخصی بپرهیزند. دارای سابقه و تجربه کافی و موفق در مسؤولیت‌های اجرائی و آشنائی عمیق با ارگان وزارتخانه‌ها و نظام اداری به ازث رسیده از طاغوت. و هم چنین داشتن اعتقاد عمیق و دقیق نسبت به ضرورت تغییر نظام اداری موجود دارای قدرت رهبری، دید وسیع در استفاده از فکر و نیروی جمع برای پیش‌برد کارها و از همه مهم‌تر دارای دیدگاهی مستقل و اطمینان قلبی و عملی متکی و ارزش‌های مکتب (رئیس- وقتتان تمام است) و شناخت ضد ارزش‌های آن و دارای اعتقاد راسخ و عمیق به حزب‌الله که صاحبان اصلی انقلاب هستند که در حال حاضر بوسیله بقایای مرموز رژیم طاغوتی که با تشکیلاتی مرموز واز طریق چابلوسی، تملق و فرصت طلبی و ضعف مدیریت‌ها تضعیف یا حذف میشوند باشند.ضرورت وجود بانک اطلاعات در کلیه وزارتخانه‌‌ها: بدون اطلاعات مستند و ریشه‌ای در تمام زمنیه‌های اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، صنعتی نمی‌توان بدون برنام‌ریزی جامع و دارای ثبات برای آینده تنظیم نمود. لذا لازم است یک سیستم اطلاعاتی قوی و جامع برای تمام جنبه‌های مدیریت‌ها بخصوص برای بهبود وضع مدیریت‌ها در امور اقتصاد، کشاورزی، صنعت مملکت از ضروریات است. تنظیم و اچرای ضعیف برنامه‌ها بخصوص در زمینه‌های اقتصادی به اعتبار و حیثیت انقلاب لطمه وارد می‌آورد.(رئیس- وقت تمام است آقا) بسیار خوب، والسلام علیکم و رجمةالله و برکاته.3- تذکرات نمایندگان به مسؤولان اجرائی کشور به وسیله آقای رئیس. رئیس- تذکرات نمایندگان مجلس به مسؤولان اجرائی کشور: آقایان راثی و سلیمی نمایندگان میاندوآب به وزارت بازرگانی در خصوص خرید فرش وقالی از قالیبافان منطقه تکاب. آقای اربابی نماینده چاه‌بهار به وزارت راه در تسریع ادامه اسفالت سرد جاده قصرقند به نیک‌شهر و تحویل ماشین‌آلات راه‌داری به بخش نیک‌شهر. آقای فال‌اسیری نماینده نیریز و اصطهبان به مسؤولان بانک‌ها در خصوص حذف سودهای کمرشکن وام‌هاو حذف جرائم دیرکرد از وام‌های کشاورزی و جایگزینی جرائم قانونی غیر مالی. به وزارت کشاورزی در مورد دفع آفات گیاهی در منطقه تذکر داده‌اند. آقای جلالی نماینده فیروز‌آباد از دادستان کل کشور در مورد رسیدگی مجدد به وضع سرمایه‌داران و فراریان تشکر کرده‌اند. آقای طاهری نمانیده خرم‌آباد به وزارت صنایع سنگین در خصوص رسیدگی به وضع شرکت «نیر‌پارس» خرم‌آباد و مشکلات کارگران و اخراج بی‌رویه آنان تذکر داده‌اند. آقای شاهرودی نماینده داراب به آموزش وپرورش در مورد تأمین و رفع کمبود دبیر و معلم مورد نیاز داراب تذکر داده‌اند. آقای حجتی نماینده ماکو به وزارت کشاورزی در خصوص اقدام در اجرای طرح‌های زنگنه، شیبلو، و پل‌دشت و به وزارت اقتصاد و دارائی در مورد رسیدگی به مسائل گمرگ بازرگان و به وزارت آموزش وپرورش در خصوص تأسیس هنرستان کشاورزی در پلدشت و تأسیس نمایندگی در منطقه شوط تذکر داده‌اند.آقای صدقیانی نماینده سلماس به بنگاه توسعه ماشین‌آلات کشاورزی در خصوص تهیه و توزیع لاستیک تراکتور مورد نیاز کشاورزان تذکر داده‌اند. آقای زمانی نماینده بروجرد به پست و تلگراف و تلفن در مورد توسعه کانال ورود و خروج تلفن بروجرد و به وزارت کشور در مورد اعزام کارشناسان تقسیمات کشوری و به وزارتخانه‌های جهاد سازندگی و راه و ترابری در خصوص مرمت و شن‌ریزی جاده‌های روستائی تذکر داده‌اند. نمایندگان استان یزد به وزارت آموزش وپرورش در مورد رسیدگی سریع به آموزش وپرورش استان یزد تذکرداده‌اند.4-تصویب کلیات لایحه اصلاح قانون تعیین بهای خدمات فرودگاهی و پروازی. رئیس- اولین دستور را شروع کنید. منشی- گزارش شور اول کمیسیون برنامه بودجه در خصوص لایحه اصلاح قانون تعیین بهای خدمات فرودگاهی و پروازی. مخبر کمیسیون برنامه و بودجه تشریف بیاورند. توضیح بدهند. (مخبر در جلسه حضور ندارند) آقای غفاری بفرمایند. هادی غفاری( نایب رئیس کمیسیون بودجه) - سلام‌علیکم، بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، شماره ترتیب چاپ 700 شماره چاپ سابقه 598، گزارش از کمیسیون برنامه و بودجه به مجلس شورای اسلامی. لایحه شماره 5304 مورخ 24/2/1364 دولت راجع به اخذ عوارض از مسافرین هواپیما که از فرودگاههای کشور تردد مینمایند و اصلاح عوارض فرودگاهی موضوع ماده7 لایحه قانون تعیین بهای خدمات فرودگاهی و پروازی (باشماره چاپ 598) که به کمیسیون برنامه و بودجه به عنوان کمیسیون اصلی ارجاع شده بود در جلسه مورخ 12/3/64 این کمیسیون با حضور نمایندگان دولت و کارشناسان مربوط بررسی شد و با اصلاحات و تغییراتی در عنوان و متن به شرح زیر تصویب شد. اینک گزارش شوراول آن تقدیم مجلس شورای اسلامی میشود. مخبر کمیسیون برنامه و بودجه - سید ابوالحسن حائری‌زاده . لایحه اصلاح قانون تعیین بهای خدمات فرودگاهی و پروازی. ماده واحده: ماده7 قانون تعیین بهای خدمات فرودگاهی و پروازی مصوب 21/5/58 شورای انقلاب جمهوری اسلامی ایران موضوع عوارض فرودگاهی و مسافرین به شرح ذیل اصلاح میگردد: 1- از هر مسافر خارجی غیر ترانزیت در موقع ترک ایران مبلغ 1500 ریال از هر یک از اتباع ایرانی که به خارج از کشور مسافرت مینمایند مبلغ 1000 ریال از هریک از مسافرین هواپیمائی که از فرودگاه‌های داخلی کشور تردد مینمانید مبلغ 250 ریال. تبصره- در سال 1364 مبلغ بیست درصد از درآمد حاصل از ماده فوق در اختیار سازمان هواپیمائی کشوری قرار میگیرد. در مورد این چیزی که امروز به عنوان ماده واحده مطرح است، من دو سه تذکر را جدا جدا عرض میکنم: تذکر اولم این است که این جزو تبصره‌های درآمدی قانون بودجه سال (1364) به تصویب کمیسیون رسیده بود، بعد در مجلس هم تصویب شد و در شورای نگهبان مورد اشکال فرار گرفت به این عنوان که این چون دخل و تصرف در قانون قبلی است باید خارج از قانون بودجه بیاید و ما نسبت به ماهیت خودش هیچ بحثی نداریم امااین بحث برای شورای نگهبان هست که جای این تبصره در قانون بودجه نیست و باید جدا بیاید. اگر برادران و خواهران بزرگوار نمایندگان مجلس یادشان باشد در روز آخری که قانون بودجه را می‌نوشتیم وقتی از شورای نگهبان برگشت، چند تبصره به این عنوان از شورای محترم نگهبان برگشت که جای اینها در قانون بودجه نیست، نسبت به ماهیت خودشان چیزی را اظهار نظر نفرموده بودند،فقط گفته بودند که جایش در اینجا نیست و باید بعدها یک جا، یا جدا جدا به عنوان تصحیح بر قانون یا به عنوان تفسیری به شکل دیگری به شکل تغییر، اصلاح به هرشکلی خودتان میدانید، جدای از قانون بودجه بیاورید و مطرح بکنید ثانیاً اینکه( آقایان و خواهران توجه دارند) ما بودجه را که عبارت است از مخارج ما در دو بخش عمرانی و خدماتی‌مان هست. برکدام تکیه‌گاه این بودجه را می‌بندیم؟ ما بودجه را بر تکیه‌گاه درآمدهای‌مان بستیم از جمله تبصره‌های درآمدی این تبصره است. یعنی با عدم تصویب این تبصره ما بخشی از درآمد را رها کردیم و بالطبع آنجا که باید خرج بکنیم. خلاصه پشتش به جائی تکیه ندارد و معلق خواهد بود. این بخشی از تبصره‌های درآمدی ما است. منتها ما در قانون بودجه آورده بودیم قرار شد که بعد بیاوریم. مطلب سوم آنکه به هر حال امروز در این کشور خرجهائی دارد این خرجها را باید چه کار کنیم؟ از کجا تأمین بکنیم؟ ما آمدیم فکر کردیم حتی‌المقدور بار فشار این( اگر عوازض هست، اگر مالیات هست) بیشتر به سمت کسانی باشد که به هر حال از امکانات رفاهی بیشتری سود میبرند. هواپیما و خدمات فرودگاهی نوعاً یا قشر متوسط بالای متوسط. قشرهای پائین متوسط‌مان اینها کمتر از هواپیما استفاده میکنند کسی که مثلا از اینجا برای مسافرت به خارج یا داخل، از هواپیما استفاده میکند. به استثنای قلیلی که ممکن است به حساب عجله و این حرفها باشد نوعاً به خاطر رفاه و به خاطر راحت‌تری خودشان هست. این امکان را دارند که از امکانات رفاهی بیشتر سود ببرند. بنابراین باید ما به ازاء آن آنها بیشتر از دیگران که استفاده نمیکنند، بپردازند.این هم سه. مطلب چهارمی که اینجا وجود دارد این است که ما به عنوان یک تبصره یک ساله( البته دولت اینجا تبصره را قید یک سال نکرده بود، در این قسمت آخر آن) ما آمدیم یک ساله گذاشتیم. گفتیم بیست درصد از این درآمد را که مقدارش تقریباً مشخص است و محل خرجش هم مشخص است، به این شکل در اختیار خود سازمان هواپیمائی کشوری بگذاریم که به مصرف برسانند در آخر تبصره در سال 1364 یعنی این قسمت از این ماده واحده ما، این قسمت یک‌ساله است، یعنی با پایان سال 64 این تبصره هم کان‌لم‌یکن است. دیگر حق مصرف کردن ندارند و حق دریافت هم ندارند. « در سال 1364 مبلغ بیست درصد از درآمد حاصل از ماده فوق در اختیار سازمان هواپیمائی کشوری قرار میگیرد» فقط در عرض یک سال ما این پول را پرداخت میکنیم که به مسائل فرودگاهی خودشان برسند.البته نوعاً دید کمیسیون این است که مگر جاهائی این جورکارها را موافق باشیم که دقیقاً مصارف را بدانیم، دقیقاً مقدارش را بدانیم، تقریبی اینها برای ما مشخص است، مصارف شخصی است. فرودگاههای ما بعضی مسائل در درون دارند که نیاز به کمک بیشتری دارند. این بودجه‌ای که در اختیارشان گذاشته‌ایم، کفاف آنها را قطعاً نمیکند و مصرفش هم برای ما مشخص کرده‌اند. این است که ما با آن موافق بودیم. اما در دو قسمت قبلی من حرف تازه‌ای ندارم جز این یک جمله که باز تکرار بکنم کسانی که از یک مقدار امکانات استفاده میکنند به طور طبیعی آنها باید بیش از دیگران که از این امکانات استفاده نمیکنند.به گرداندن آن مجموعه کمک بکنند. بر این اساس ما گفتیم که خدمات را که قبلا این مقدار بود از هر مسافر غیر ایرانی از هر مسافر خارجی غیر ترانزیت باترانزیت کاری نداریم. چون ترانزیت هم با ما کاری ندارد وقتی عبور می‌کند و رد میشود با ما کاری ندارد فقط آنجا یک توقف برای تغییر هواپیما به قول فرودگاهی‌ها چنج هواپیما(تغییر هواپیما) این توقف کوتاه را در ایران خواهد داشت اما آنهائی که از ایران بیرون میروند. یک مسأله فقط وجود دارد آن را یک کمی باید دقت داشته باشید و آن این است که یک سیستم‌هائی در دنیا وجود دارد.آن سیستم این است که در داخل کشور ما کارمندان خارجی حقوق را به دلار میگیرند. بعد وقتی از ایران میخواهند بروند بیرون بلیط را به ریال میخرند. شما حساب بفرمائید این دو نرخی را که در خیلی از کشورها هم وجود دارد، نسبت به ارز خارجی در اینجا به دلار حقوق میگیرد حتی اگر برای خود ما کار میکند، برای ایران کار میکند، حالا کارمندی است، کارشناسی است، متخصصی است، در یک پروژه‌ای کار میکند، بایک پیمانکاری کار میکند. از دولت جمهوری اسلامی ایران به ارز یعنی به پول خارجی حقوق میگیرد، پول میگیرد بعد بیاید این را به ریال ایرانی بلیط بخرد خوب، این معلوم است که این وسط چه قدر سود میبرد ما گفتیم که بخشی از این سود به بودجه خود ما برگردد.دقت فرمودید؟ ببینید در ماده 7 بند(1) آن میگوید: از هر مسافر خارجی غیر ترانزیت در موقع ترک ایران که بلیط را به ریال ایران خریده است و حقوق را به ارز 150 تومان بگیریم و از هریک از اتباع خودمان که از ایران به خارج میروند 100 تومان و در داخل هم 25 تومان.با توجه به خیلی از مسائلی که وجود دارد، این ارقام، ارقام عمده و کمرشکنی نیست، امیدواریم ان‌شاء‌الله دوستانمان به درآمد کشور در این زمینه کمک بکنند والسلام. رئیس- مخالف و موافق صحبت کنند. منشی- مخالف، آقای خلخالی بفرمائید. خلخالی- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، عرض کنم که غرض و مقصد کمیسیون بودجه یا دولت که این لایحه را تقدیم مجلس کرده تا اندازه‌ای میخواهد به این وسیله تأمین کسری بودجه کشور بکند. من در درجه اول میخواهم عرض کنم که ما بالاخره نمیتوانیم از عرف بین‌المللی خارج بشویم، در دنیا یک نوع رسم و رسوماتی هست برای مسافرینی که بطور غیر ترانزیتی از فرودگاههای دنیا پرواز می‌کنند که‌ آنجا بیاند یقه این مسافر را بگیرند که آقا! یک چیزی بده000 ( یکی از نمایندگان- همه جا هست) سابقه ندارد خیر، چنین چیزی نیست که همه جا می‌گیرند، خیر ما نداریم، شما موافقت کنید. خودمان هم بیخود داشتیم، دیگر بیشتر از این نیست که ؟! ما بیائیم کسری بودجه را با این لطایف‌الحیل بخواهیم درست بکنیم. اولا بودجه حاصل درصدی که به دست می‌آید خیلی ناچیز است وثانیاً آبرو و حیثیت کشور بالاتر از ان حرفها است. ما باید آن مطالب راهم در نظر بگیریم. نه اینکه فقط یک پولی از یک کسی که می‌خواهد از ایران برود ما از او یک چیزی بگیریم. خوب شماملاحظه کنید. مخبر کمیسیون آمدند گفتند که این به دلار حقوق می‌گیرد در اینجا بالاخره باید یک خرده تبدیل به ریال بشود یک قدری کمک بکند. من می‌خواهم بگویم، این راهش نیست. ترویج فرآورده‌های کشور باید در درجه اهمیت بوده باشد. کسی که می‌خواهد از ایران مسافرت کند، خارجی بوده، به این اجازه بدهید یک تخته فرش دومتری نخ فرنگ بردارد ببرد و همین دلارهایش را اینجا بگیریم، همین ریال‌هایش را اینجا بگیریم. هم وضع کشورتان راه بیفتد، هم کارخانه کشورتان، هم بافنده‌تان. از هر جهت خوب، اینها طالب‌اند. یک چیزهائی هست که در ایران تحفه است، خوب، اینها را می‌خرند، می‌برند در خارج هم به عنوان تحفه هم از نظر فرهنگ ایرانی، بافت ایرانی، صنعت ایرانی این مورد تبلیغات واقع میشود، شما رفتید درخارج، در یک فروشگاهی (من باب مثل فروشگاه جده) وقتی وارد می‌شوید در پاویون دولتی آن.فرش نخ فرنگ ایرانی هست اولین صحبتی که هست از ایران است. که شما بیائید این مسائل را ترویج بکنید. بیائید از این راه مالیات کشور، درآمد کشور را اضافه کنید. درآمد غیر مستقیم که به نفع طبقه مستضعف می‌رود، نه اینکه یکی میخواهد از فرودگاه خارج بشود بگوئید بیا یک چیزی به ما بده. در آمریکا این جوری هست،در اروپا این جوری هست؟ ما که تا حالا ندیدیم. البته کخ کم رفتیم ولی آقایانی که دیده‌اند، بگویند. این یک مسأله‌ای است که قبلا بوده. خوب، قبلا اگر بوده یک چیز غلطی بوده. مگر حالا هر چه که بوده ما باید امضاء بکنیم. روی این جهت «از هر مسافر خارجی غیر ترانزیت در موقع ترک ایران مبلغ 1500 ریال» خوب، حالا این را توجیه کرده که چون در ایران حقوق بگیر بوده. یک وقتی هم ممکن است که به صورت توریست به ایران آمده. همه آن که جور نیست. آمده یک ماه، دوماه گشته، رفته، ما از همین افرادی که به عنوان توریست میآیند باید اینها را در کشور جذب و جلب بکنیم و از پولهای اینها استفاده کنیم. اکثر درآمدهای بعضی از کشورها که نمیخواهم اینجا عرض کنم از راه جلب توریست است. خوب، شما از اول میآئبید یک مانعی درست میکنید.این مسافر توریستی که در ایران میآید یک ماه، دوماه میماند و به صورت ترانزیتی هم نیست یا نه برفرض به صورت ترانریبتی مثلا ، حالا آنجا را یک کسیی پیشنهاد کند وبه صورت ترانزیتی هم بوده باشد یعنی یک چیزی بگیریم. من میخواهم بگویم در صورت غیر ترانزیتی هم این درست نیست. مسافر را به ایران جلب کنید. او دلارهای خودش را در همین کشور ایران خرج بکند و این بردرآمد مملکت ا ضافه میشود نه اینکه بخواهید از ایران برود حالا آمده یک خرجی هم کرده. بلی، دستش را هم داغ بکند بابا! ما میخواستیم از ایران خارج بشویم همه کارهایمان را کرده بودیم یک چیزی هم از ما به صورت سرکیسه گرفتند و به نظر من هیچ مصلحت در این کار نیست. خوب، حالا از« هر یک از اتباع ایرانی که به خارج از کشور مسافرت مینمایند مبلغ 1000 ریال» خوب، این غیر از آن مالیاتی است که آمدید و پنج‌هزار تومان تصویب کردید. دوباره در مرحله دوم ده‌هزارتومان که ما آنجاهم مخالف بودیم. حالا دیگر چه میگوئید؟ خوب،همه مالیاتش را بدبخت بیچاره حالا به عنوان دیدن پسرش، دیدن دخترش، نمیدانم یک کار ضروری، بیمار، مریض، اینجا البته مطلق هم هست این جوری نیست.این صد تومان را همین جور میخواهید بگیرید آخر این درست است؟ آنجا پنج هزار تومان گرفتید، به قول ملانصرالدین که من باب مثل الاغش را آب میبرد دست کرد در کیسه‌اش یک هفت، هشت ریال هم بود گفت این پول نعل و میخ آن. آخر این کار درست است؟ شما آنجا مالیات را گرفته‌اید دیگر چه میگوئید؟ پنج‌هزار تومان گرفتید حالا این100 تومان مثلاکه چه؟! از همان پنج‌هزار تومان‌ها یک خرده بدهید فرودگاهها را تعمیر بکنند چرا از آن نمیدهید دوباره از این صدتومان میخواهید بدهید؟ این در قسمت بند دوم. در بند سوم: « از هر یک از مسافرین هواپیمائی که در فرودگاههای داخل کشور تردد مینمایند000» ببینید در خارج شاید بعضی‌ها دیده‌اند وقتی که آدم میخواهد مسافرت کند در بعضی جاها رسم است یک شیشه عطر هم به آدم میدهند.این پولش چه‌قدر است؟ این ترویج است مثلا شما به کشور ما آمدی من شنیدم از آلمان کسی که میخواهد ماشین خارج بکند در آنجا یک‌دهم این ماشین را دوباره در مرز به خود طرف برمیگردانند. این برای خاطر این جهتی که میخواهند امتعه مملکتت را ترویج بکنند برای خروج. شما میآئید در اینجا حالا آن جنس‌ها هیچ. از مسافر داخلی که از فرودگاه تهران میخواهد برود به فرودگاه مشهد.خوب، این را در بلیط روی آن کشیده‌اید شما باید یک کاری بکنید که فرودگاهیتان فعال بشود افرادی که با اتوبوس، نمیدانم با قطار میروند، ملاحظه کنند، بیایند با هواپیما بروند. از این جهت درآمد کشور زیاد بشود. نه اینکه بخواهید از هر مسافر 25 تومان آنجا هم بیا شما 25 تومان بده. همه کارهایش راکرده اینها خلاصه یک قدری زوری میشود. واقعیتش این است که باید همین جور در سال 1364(رئیس- وقتتان تمام شد) خواهش میکنم یک دقیقه000«مبلغ بیست‌درصد از درآمد حاصل از ماده فوق در اختیار سازمان هواپیمائی کشوری قرار میگیرد». خوب، اینجا هم بیست‌درصد است همان‌ها را بگیرید، بیست درصد پنج هزار تومان را بگیرید. بیست درصد از این بلیط‌ها یک درصدش را بگیرید. خوب، ما حرفی نداریم. اما شما میآئید و یک چیزی دوخه درست میکنید بعد هم حالا که این طور شد، یک نذر امامزاده هم دیگر بیست درصد آن را شما میخواهید تصویب کنید. من خلاصه با اصلش مخالفم و ماباید جلب توریست بکنیم و حیثیت مملکت‌مان را بالا ببریم و این یک چیزی است که نوظهور است و در موضع فعلی در دنیا هم تقریباً مرسوم نیست. رئیس- موافق؟ منشی- موافق، آقای علوی تبار بفرمائید. علوی تبار- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، من دنبال آماری بودم که به آقای خلخالی عرض کنم که هر هواپیمائی که از اینجا بلند میشود خدماتش چه‌قدر خرج برمیدارد، متأسفانه فرصت نکردم و آمار حاضر نبود که نتوانستم عرض کنم.اولا این قانون است، این قانون تثبیت شده است و مربوط به سال 58 است در سال 58، 75 تومان بوده، حالا با معیارهائی که الان می‌بینید، با وضعی که چندین بار هر شیئی، هر جنسی چندین بار برقی کرده، هفتادوپنج تومان میخواهد بشود صدوپنجاه تومان. واقعاً مخالفت کردن با این وضع انصاف هست؟ میفرمایند که برما ایراد میگیرند. ما ضریه میزنیم. کسی که از آن طرف دنیا بلند شده آمده اینجا، صدها هزار دلار خرج کرده حالا ما میخواهیم، پنج دلار، شش دلار حداکثر ده دلار، 150 تومان می‌خواهیم از او پول خدمات بگیریم بخشیدن این نجابت نیست، آن نجابتی که سابق ازما آنها میخواستند. دیگر ما نمیخواهیم آنطور نجیب باشیم، برما سوار شوند. البته که آنها بدشان میآید ما حتی یک قران هم از آنها بخواهیم، اکثراً اگر میخواهیم جذب کنیم، آنهائی که همیشه با ما دشمن بودند. آنها با بخشش 150 تومان هیچوقت جذب ما نمیشوند، آن هم که به این کشور اعتقاد دارد، میآید اینجا ارشاد بشود، وضع مملکت را بفهمد که در دنیا چه خبر است. او هم حاضر است هزاران از این مقادیر خرج بکند و پایش برسد به یک کشور مستقل، آزاد بیاید ببیند و برود آنجا واقعاًتکانی بخورد و بیدار بشود. این عوارض را اگر از این برادرانی که به هواپیما رفت وآمد نمیکنند نگیریم، پس از چه کسی بگیریم؟ آیا بیائیم آن اتوبوسی که از اینجا فرض کنید با آن وضعش تا قزوین حرکت میکند، آن عوارض را آنجا بیندیم؟. آنجا می‌بندیم باز سروصدا بلند میشود که بلی به داخلی ضرر زدید و این مبلغ حالا 2 تومان هم باشد، باز هم همین مسأله در آن هست. در هرحال این لایحه بحث زیادی ندارد. اولا قانون است و فقط تغییر پیدا میکند، به نسبت از سال 58 تا حالا، این اتفاقاتی که افتاده و به علاوه روز به روز احتیاج است این برادرانی که الان در هواپیمائی شب روز خدمت می‌کنند واقعاً دچار یک نارحتی خاصی هستند که قابل گفتن در اینجا نیست. بالاخره باید یک مقداری به اینها رسید که بیست درصدش هم تقریباً در آن موارد میخواهد صرف بشود، بنده دیگر عرضی ندارم.رئیس- مخالف بعدی صحبت کند. منشی- آقای دوالقدر بفرمائید. ذوالقدر- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، از بعضی از برادران شنیده شد وقتی که آقای خلخالی صحبت کردند، که فرمودند در همه جای دنیا این مبلغ را میگیرند، نه اینطوری نیست و در همه جای چنین پولی کسی نمیگیرد و بعضی کشورها اگر چنانچه بگیرند، مثلا مانند سوریه که هر کس خارج میشود ده لیره میگیرند، خیلی هم علیه آنها تبلیغ میشود و بعد ما مدتی پیش تصویب کردیم که از هر مسافر پنج‌هزار تومان مرتبه اول بگیریم. مرتبه دوم ده‌هزارتومان. خوب، باز هنوز چند ماه نگذشته بیائیم باز صدوپنجاه تومان دیگر بگیریم یا صدتومان دیگر بگیریم، در وقتیکه ما احتیاج داریم به عنوان «تور» از اطراف دنیا بیایند واز نزدیک انقلاب ما را ببینند و وضع ما را ببننند که فرض کنید بعضی تبلیغ میکنند که در ایران قحطی است، در ایران نان گیر نمیآید. در ایران تخم‌مرغ گیر نمیآید، اینها را ما باید به هر نحو بشود جلب بکنیم که به ایران بیایند و از نزدیک ببینند و همین صدتومان، همین صدوپنجاه تومان که ما بگیریم، خودش یک نوع تبلیغ علیه ما می‌باشد که در خارج میگویند که ببنید در ایران هر مسافر صدوپنجاه تومان و دوماً این صدتومان، صدوپنجاه تومان‌ها به جائی نمیرسد یعنی یک پولی هم نیست که ما خیال بکنیم حالا فرض کنید کشور را میشود با این چیزها آباد کرد. نه، فقط غیر از تبلیغ علیه ما چیزی دیگر ندارد. پس من از نمایندگان خواهش میکنم به این لایحه رأی ندهند و این لایحه خوبی نیست و ضرر این از منفعت آن خیلی بیشتر می‌باشد. والسلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته.رئیس- یک چیزی در ذهن مخالفین هست که فکر میکنند در فرودگاه از مردم میگیرند، این جور نیست وقتی بلیط مینویسند یک چیزی اضافه می‌نویسند که در همه فرودگاههای دنیا میگویند هست آن جور است. نه اینکه میآیند در فرودگاه از دست شما چیزی بگیرند. هرجائی که بخواهند بگیرند،خدمات را روی بلیط میگیرند. بفرمائی موافق صحبت کند. منش- آقای هراتی بفرمائید. هراتی- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، در صحبت‌های برادران مخالف نکاتی مطرح بود از جمله اینکه این لایحه در ارتباط با تأمین کسری بودجه هست. آبرو و حیثیت کشور را بر باد میدهد. ما بیائیم روی مسائلی مثل قالی وامثالهم مثال مانور بدهیم. مانع جلب و جذب توریست هست. ومسأله‌ای هم اشاره داشتند در ارتباط با ماشین‌هائی که از آلمان، توریست‌ها خارج میکنند چه امتیازاتی دارد. من میخواهم عرض کنم که بهیچوجه این مسأله در ارتباط با تأمین کسری بودجه نیست بلکه دقیقاً در این ارتبازط هست دولت میخواهد در رابطه با خدماتی که به اقشار مرفه جامعه به ویژه داده میشود پول این خدمات را در حد معقول و منطقی ار آنها بگیرد. یعنی شما اگر بخواهید در رابطه با خدماتی که فرودگاهها به مسافرین پروازهای داخلی و خارجی انجام میدهند، نخواهید از این طریق اخذ کنید، محبور هستید که به بیت‌المال فشار بیاورید و از بیت‌المال در این رابطه بگیرید حالا ما میگوئیم کسانیکه از یک امکانات نسبی رفاهی برخوردارند و با هواپیما در داخل و خارج پرواز میکنند در رابطه با این مسأله پول خدماتی را که فرودگاه ممکلت در این رابطه به آنها عرضه میکند گرفته بشود. اصلا مسأله تأمین کسری بودجه نیست. مسأله آبرو و حیثیت کشور هم نیست. اینکه برادران اشاره کردند نه انیکه در تمام کشورها بگیرند، در بعضی از کشورها خود برادران از نزدیک شاهد بودند، از جمله خود کشور سوریه که به ریال هم نمیگیرد بلکه 25 لیر بابت پروازش میگیرد و بعضی کشورهای دیگر. منتها بعضی کشورها هم هستند آنقدر ثروتمند هستند و وضعشان از نظر درآمد در سطح بالا هست که فعلا نیازی به این مسأله نمی‌بینند به خاطر اینکه هزاران نوع درآمد دیگر در آن رابطه دارند و برای ما این یک درآمد معقول و منطقی است. مسأله فروش قالی که اشاره کردند ما اگر به این شکل بخواهیم قالی را آزاد بگذاریم به دست خودمان در واقع ضربه به سرقالی زدیم. قالی باید طبق یک ضوابط و معیاری به خارج از کشور برود که سبب نشود آن آقا با ارزان فروشی و به ثمن‌بخس فروختن نرخ قالی را آنقدر بیاورد پائین که بعد ماهم مانع عرضه قالی باقیمت معقول و منطقی در سطح جهان باشیم. مسأله جذب و جلب توریست است که اشاره فرمودند. ما الان روی مصالحی خودمان صلاح نمیدانیم که دروازه‌های مملکت را به سوی یک سری از توریست‌ها باز کنیم که اینها در واقع جاسوسانی هستند که میخواهند به شکل توریست بیایند. اگر یک وقتی مصحلت مملکت اجازه بدهد که این کار انجام بشود، ان‌شاء‌الله بعد از پیروزی نهائی رزمندگان‌مان خواهید دید که این مبلغ بسیار ناچیز و اندک هیچ زمینه‌ای در ارتباط با اینکه توریست بخواهد به این کشور بیاید و جهانگرد نخواهد داشت. مبلغ آن قدر ناچیز و اندک است که اصلا در معیار محاسباتی نمی‌گنجد. مسأله بعد هم که اشاره فرمودند در رابطه با ماشین در آلمان ، علتش کاملامشخص است، یک ماشین اگر بخواهد در داخل خود آلمان حرکت کند این اسفالتشان استهلاک دارد، مسائل ترافیکی دارد، خدمات ترافیکی دارد، بنابراین وقتیکه این خدمات رادولت آلمان در داخل خود کشورش نمیدهد، به شما اجازه میدهد ده درصد پولش رابه شما بدهد برای اینکه این بار ترافیکی و مالی که از نظر استهلاک آسفالت خیابانها و سایر خدمات برداشته بشود. در هندوستان هم الان این جوری است. اگر کسی بخواهد یک یخچالی بخرد در داخل خود هند استفاده کند. باید سه برابر پول بدهد، ولی این یخچال را اگر بخواهد بیرون ببرد به یک سوم میدهد میگوئیم برای چه؟میگوید برای اینکه مصرف برق این ، به مملکت فشار میآورد آنوقت ما در ارتباط با این یخچال ناگزیر هستیم یک چنین نیروگاههای جدید احداث کنیم، بنابراین اینکه سه برابر قیمت آن میشود به خاطر این مسأله است. بنابراین، این ده‌درصدش هم نه به خاطر جذب توریست است، بلکه به خاطر اینکه خدماتی که این ماشین در داخل آلمان لازم دارد، به او داده نمیشود. مسأله عوارض ومالیات را برادرها با هم قاطی نکنند. مسأله مالیات در ارتباط با مسائل دیگری بود و مسأله عوارض دقیقاً در رابطه با خدماتی است که ارائه میشود. ما قبل از انقلاب پروازهایی که در طول سال و مسافرینی که پرواز میکردند دومیلیون بود. الان به حدود 5/4 میلیون نفر رسیده که دارند از فرودگاههای مملکت استفاده می‌کنند. وقتی 5/2 میلیون نفر اضافه شده به تعداد کسانی که از پروازهای داخلی وخارجی استفاده می‌کنند قطعاً فرودگاه باید خدمات بیشتری بدهد، باید امکانات رفاهی بیشتری به وجود بیاید. از یک طرف برادران می‌نالند که چرا ما 4 ساعت فرودگاه معطل میشویم، از یک طرف هم نمی‌خواهند یک عوارضی بدهند که یک سری تجهیزات و امکاناتی وزارت راه فراهم کند و با استفاده از آن تجهیزات به جای اینکه 2 ساعت معطل بشود یک ساعته کار انجام بشود. این پول دقیقاً در ارتباط با گسترش خدمات است که برای مسافرین پروازهای داخلی و خارجی نیاز هست و دقیقاً به مصرف خودشان هم خواهد رسید. حالا استثنائاً ما امسال گفتیم 20درصد وسالهای بعد این پولی که به خزانه ممکلت میرود از طریق دیگر با توجه به طرحهایی که برادرها ارائه خواهند داد پرداخت خواهند کرد. و مردم در پرداخت عوارض یک مورد نگرانی دارند و آن این است که آثار آن عوارض پرداختی را نبینند.ولی وقتی آثار عوارض پرداختی را در فرودگاهها در زمینه خدمات رفاهی و سایر نیازهای ضروری که در آنجا هست ببینند با کمال میل میدهند وبه هیچ وجه باری هم بردوش مردم نخواهد بود. برای اینکه درصدش به نسبت پول بلیط و پروازهای داخلی و خارجی درصد بسیار ناچیز و اندکی هست. والسلام رئیس- مخالف بعدی صحبت کند. موحدی ساوجی- مخالف بعدی بنده هستم. بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، من مهمترین دلیل مخالفتم با این لایحه که خلاصه هم عرض میکنم این است که این سری موضوعات و مطالب اصولا نیازی به تقدیم لایحه، نیازی به مجلس و قانونگذاز و قانونگذاری نیست. برای اینکه شما در عنوان لایحه ذکر کرده‌اید«نرخ خدمات». نرخ خدمات را دولت بدون اینکه نیازی به مجلس باشد مانند خیلی از موارد دیگر که الان خود دولت تعیین می‌کند. فرض کنید که نرخ بلیط هواپیما، نرخ بلیط مربوط به قطار یا سایر خدماتی که دولت دارد و ارائه می‌کند و در برابرش پول میگیرد مگر برای این نرخهات ومواردی که ذکر کرد از مجلس قانون گذرانده است؟ ما در اینجا این را چه رد کنیم، چه قبول کنیم، چه تصویب کنیم، چه نکنیم دولت میتواند اگردید که خدماتش ارزش بیشتری دارد و باید نرخش بالاتر باشد میتواند تعیین بکند، هیچ نیازی ندارد و کسی هم نمیتواند سؤال کند که دولت! چرا این را گران کردی؟ بعد هم مطلب دیگری من در اینجا دارم که متأسفانه دستگاههای اجرایی دراین سری موارد گاهی می‌بینند یک چیزی را که میخواهند گران بکنند ممکن است یک تبعاتی داشته باشد، یک مردم سروصدا بکنند یا خدای نکرده یک ذره روی تورم اثر منفی بگذارد. این چیزها را درمجلس میآورند که کسی که میخواهد هواپیما سوار بشود اگر سؤال کردچرا گران شد بگویند مجلس تصویب کرده است و ما نماینده‌ها ملاحظه می‌کنیم به هر وزارتخانه‌ای و دستگاهی که میرویم هرچه را که ما گران کرده‌ایم فوراً به گردن مجلس می‌اندازند. در صورتیکه اینها نیازی به آمدن مجلس و تصویب کردن مجلس ندارد. و بهترین دلیلش هم همین لایحه سیمان است. یعنی لایحه‌ای که گفتند نرخ سیمان افزایش پیدا کند همین کمیسیون بودجه رد کرده است. همان دلائلی که برای تصویب این دارد آقای مخبر کمیسیون برای توجیه تصویب ذکر می‌کند همین دلائل برای توجیه سیمان هم بود اما با سه دلیل گران شده نرخ سیمان را رد کردند و مهمترین دلیلشان هم همین است. گفتند آقا ما قبل از اینکه این لایحه به مجلس بیاید خود دولت تنی60 ریال یا 600 ریال اضافه کرده، سیمان را گران کرده است. بنابراین وقتی دولت میتوانسته این کار را بکند چرا به مجلس لایحه افزایش سیمان و امثال اینها بدهد. من با این لایحه مخالفم به خاطر اینکه در واقع این ماهیت قانونگذاری ندارد و مربوط به مجلس هم نیست. رئیس- موافق بعدی صحبت کند. منشی- آقای مهدوی بفرمائید. مهدوی- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم ، در باره این لایحه که عوارض فرودگاهی زیاد بشود همان طوریکه برادران موافقین هم فرمودند خیلی بحث ندارد. اصل مسأله تا حدودی روشن است و فکر نمیکردم این قدر مخالفتی روی این بشود. چون اصولا برای گردش کارها در مملکت خرج دارد. مخارجی که دولت دارد باید از طریقی تأمین بشود. حالا تأمین مخارج یک‌دفعه از درآمدهای عمومی است یک‌دفعه از طریق عوارض ومالیات به این سبک است. ما همه چیزها را که نمی‌توانیم به حساب نفت و بعضی جاهای دیگر بیاوریم چون این مخارج باید از طریقی تأمین بشود یکی از طرق بسیارخوب این است که از همین طریق، یعنی آنهایی که میخواهند به کشورهای خارج بروند یا در داخل که میخواهند مسافرت با هواپیما کنند که اصولا افرادی هستند که از نظر زندگی حالا در سطح خیلی بالا نباشند لااقل متوسط هستند یا آنهایی که میخواهند به کشور خارج بروند اکثراً قدرت و توان این قدر پول دادن را به طور خیلی آسان دارند. بلی در بعضی از مواقع ممکن است در گوشه وکنار یکی به عنوان مریضی یا به عنوان ناچاری بخواهد برود آن‌ها تعداد بسیار معدودی هستند واین مبلغ هم، مبلغ زیادی هم که نیست. مثلا گرفتن 150 تومان که بعضی ار برادران مخالفین گفتند این چه طور میشود، همان طوریکه ریاست محترم مجلس هم تذکر دادند این به آن صورت نیست که بیایند در فرودگاه جلویش را بگیرند و بگویند آقا! این پول را بده. این از طریق همان بلیط و طریق دیگری گرفته میشود، مثل سایر مخارج و آن کسیکه میخواهد از یک کشوری به یک کشور دیگر مسافرت کند اینقدر مخارج را برای خودش تأمین می‌کند. حتی مسأله توریستها که میروند این مقداری نیست همان‌طوریکه سایر کرایه‌ها رامیخواهد بدهد و سایر خرجها را میخواهد انجام بدهد این چند دلار، یا مقدار ریال پولی که میخواهد داده بشود پول معتنابهی برای آن شخص دهنده نیست. اما وقتی در مجموع که جمع بشود وزیاد بشود این بسیاری از مخازج را تأمین می‌کند مخصوصاً در باره کارهای فرودگاه و همان‌طوریکه برادر دیگرمان در موافقت فرمودند که الان قریب 5/2 میلیون نفر به مسافران اضافه شده، اینها مسایل رفاهی می‌خواها، خدمات میخواهد، بالاخره باید از طریقی جبران بشود، از چه طریقی؟ یکی از طریقها همین است. اما اینکه برادرمان آقای ساوجی گفتند، بلی اگر واقعاً بشود این گونه عوارض را خود دولت بدون آوردن مجلس حل کند، خوب چه بهتر ولی مسأله عوارض و مسأله مالیات این باید طبق قانون باشد یعنی بیاید در مجلس تصویب بشود واگر عوارض یا مالیاتی با تصویب انجام نگیرد آن وقت اشکالاتی برای آنها بوجود میآید. فقط چیزی که هست در باره مسافرت داخلی که یکی از برادرها گفتند که صدتومان گرفته میشود این را میدانید که در شوراول است و ممکن است در شوردوم بعضی‌ها پیشنهاد بدهند برای کسانی که مسافر داخلی هستند ومیخواهند به خارج بروند که صدتومان میدهند یک مقداری کمتر بشود یا یک مقدرای بیشتر بشود. بالاخره کم وزیاد کردن در شوردوم امکان پذیر است و این شوراول است و حتماً توجه دارید این قانون را شورای انقلاب در 21/5/58 تصویب شده بود، اصلش وجود داشت، اصلش تصویب شده و حالا میخواهند بیشترش کنند و بیشتر هم با گذشت 4-5 سال همان‌طور که همه نرخها بالا میرود این هم یک حالت طبیعی است باوجود این مسایل فکر نمیکنم مخالفتی با این مسأله خیلی باشد و دلائل راجع موافقت که هست هم از طرف خود کمیسیون کاملا شرح داده شد، برادران موافق هم گفتند در مجموع این است که این خدماتی که دولت انجام میدهد از یک جایی باید تأمین بشود، یکی از راههای تأمین کردن همین طریق عوارض و مالیات است و مقداری را که الان کمیسیون میگوید مقدار زیادی نیست و کسیکه میخواهد مسافرت کند چه برای خارج که آن مقدار100تومان را بدهد با آن پولی که میخواهد خرج کند برایش مسأله‌ای نیست ولی جمع که بشود آمار زیاد میشود وچه برای مسافر خارجی که میخواهد به کشورها مسافرت کند آن هم برایش مسأله‌ای نمیشود. چه برای مسافر داخلی که میخواهد به مشهد یا تبریز برود وقتی میخواهد با هواپیما برود25 تومان برایش مسأله‌ای نیست ولی درمجموع یک خدمت خوبی میشود. برای خدمات رفاهی و یک بودجه‌ای برای تأمین اعتبار دولت میشود . اما بردن وسایل به عنوان تحفه،آن بحث دیگری است آن را نمیشود در اینجا آورد . آیا این صحیح است یا ممکن است عرضه قالی ما در جهان باعث شود که نرخش کم بشود آن مسأله دیگری است و ربطی به این ندارد. این برنامه این است که ما برای خاطر تأمین خدمات رفاهی وکارهایی را که هواپیمایی انجام می‌دهد یک نحوه درآمدی داشته باشد و یکی از طرق درآمد معقول این طریق است و اجحافی هم نیست و زیاد هم نیست ودر مجموع میشود خدمات خوبی کرد. این عرض بنده بود. والسلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته. رئیس- مخبر کمیسیون توضیح بدهند. هادی غفاری( نایب رئیس کمیسیون)- دوسه مطلب را که در پاسخ دوستان به مخالفین داده نشده من خیلی سریع عرض می‌کنم. اشاره به عرف بین‌المللی شد، هر کشور برای خودش یک عرفی دارد، این هم عرف ما.این یکی. گفتند که در خیلی از کشورها نمیگیرند. من متأسفم که آقای خلخالی این مطلب را نسبت به اینجا عن‌غیر‌علم فرمودند. کشور برادر ماسوریه بلافاصله از وقت ورود شما میگیرد و بعد علاوه براین خیلی از کشورها هستند که من اسم نمیبرم، اسمش هست اگر خواستید بعد به شما میدهم. خیلی از کشورها این گونه است که شما وقت ورود مجبور هستید یک مقداری، معمولا100 دلار الی200 دلار، بعضی کشورها هم بیشتر ، دلار باید بدهید فقط هم دلار را قبول می‌کنند. دلار یا ارز بدهید، اکثراً هم دلار قبول میکنند و پول آن مملکت را بگیرید، آن هم به نرخ دولتی یعنی وقتی می‌آید توی این کشور برفرض مثل ما اگر باشد که ماهم باید این کار را بکنیم وقت ورود 200 دلار میگیرد و دلار4/7 ریال حساب می‌کند و بابت هر دلار 4/7 ریال به آن پرداخت می‌کند. خیلی از کشورها همسایه شما هستند این کار را میکنند همین الان می‌توانید از بخش روابط عمومی مجلس بپرسید که به شما بگویند اگر خواستید به این کشورها بروید این مقدار در فرودگاه از شما میگیرند و تبدیل می‌کنند. بعد فرمودند که فرش بفروشیم، این حرف انصافاً خیلی حرف مشکلی است ما بیائیم معامله را زوری بکنیم که چه هست ، نمیخواهیم 100تومان بگیریم، آن هم 100 تومان نیست 25 تومان است، بعضی جاها در داخل خودمان که آنجا 75 تومان بوده شده100 تومان که اضافه آن فقط 25 تومان است. ما این25 تومان را که این جور راحت است نگیریم بعد بگوئیم آنجا آقا بیا بزور ازما فرش بخر، چیست، که نمیخواهیم از شما 25 تومان بگیریم. بیا اینجا لطفاً 50 تا 300 دلار بده چون نمیخواستیم 10-12 دلار شما مالیات بدهید. با این کار آن بیچاره ضرر می‌کند و ثانیاً آیا هر مسافر خارجی که از ایران میخواهد برودحتماً یک چیزی میخواهد بخرد. این قدر پول دارد که از شما یک فرش کادویی بخرد و بعد این کادو را باید بسته‌بندی کنیم قسمت فقرا یک طرف، پولدارترها یک‌طرف، این اصلا امکان پذیر نیست. آقای خلخالی گفتند در آمریکا اصلا نمیگیرند خوب مگر ما آمریکایی هستیم که هر کار که آنها کردند بکنیم. ما کاری به آنها نداریم . ما عرف خودمان را داریم. یک مطلب دیگر این است که من خواهش میکنم دوستان توجه کنند نرخ مالیات، این یک بحث اصولی است که اینجا جای آن نیست. من به عنوان عضو کمیسیون بودجه یک موقع که بحث بودجه شد صحبت خواهم کرد. نرخ مالیات ایران در برابر نرخ مالیات در دنیا اصلا نرخ نیست. بروید کشورهای حتی به اصطلاح پیشرفته اول ودوم دنیا را ببینید که مالیات را چگونه میگیرند.شما وقتی در فلان کشور( من اسم نمیبرم اما این مشخص است میتوانید بپرسید) رادیو یک موج میگیرید برای ماشین‌تان سالیانه مالیات میگیرند، رادیوتان اگر دو موج شد ضریب مالیات 2 است، اگر رادیو شما در ماشین کاست هم داشت ضریب 5/3 میشود یعنی بابت ضبط‌تان در ماشین سالیانه مالیات میگیرند. در اروپا بپرسید از تلویزیون رنگی سالیانه مالیات میگیرند، مالیات را خرد میکنند و مرتب این مالیات را می‌گیرند. در دنیا مالیات گرفته میشود وپول که از هوا آورده نمیشود، همین پولهای خرد کشور را اداره می‌کند. آن مثالی هم که ایشان گفتند که حیوانش چه شده بود وچه000 ما نفهمیدیم ربطش به موضوع چیست. من که نفهمیدم.اما مسأله‌ای که در فرودگاه پس میدهند. علاوه برآن که برادرمان جناب آقای هراتی گفتند من حتی ذهن آقای هراتی را هم روشن کنم. کشورهایی مثل اروپای غربی بخصوص و خیلی از کشورهای غیر اروپای غربی مالیاتی را که وضع کردند برایش قانون گذاشتند. این مالیات و این عوارض قانونی مخصوص شهروندان خود آن کشور است، قانون دارد. یعنی فردی که در آلمان زندگی می‌کند بابت خرید این یک دستگاه ضبط صوبت، تلویزیون، ویدئو، نوار، کاست، ماشین، هرچیز دیگر، 10-12 درصد،کشورها فرق می‌کنند کشورهای پولدار 6 درصد هستند، کشورهای اروپای غربی نوعاً12-13 درصد، این مالیاتی است که وضع شده و از مجلس‌شان گذشته است و برای شهروندان خود آن کشور است. وقتی شما شهروند نیستید و ضمانت میدهید و در پاسپورتتان نوشته میشود که این کالا را از کشور خارج می‌کند دیگر چه مالیاتی بگیرند. این است که فروشگاه به نرخ حساب می‌کند بعد اداره مالیاتی آن کشور نوعاً وزارت امور دارایی‌شان آن مبلغی را که شما ایرانی بودید، شما که هندی بودید، از آلمان خرید کردید معنا ندارد که به دولت آلمان مالیات آن جنس را بدهید. خودشان پولش را پس میدهند. شما ده تا 5 دلار هم خرید بکنید در پاسپورتتان می‌نویسند موقع خروج شماجنس را نشان میدهید، جنس را می‌بیند ومهر میزند، در کشورهای عربی می‌نویسند شهدعندالخروج( دیده شد) . این مهر را میزنند وآن پول را پس میدهند. این به عنوان جلب مشتری نیست، این اشتباه نشود. اما جلب سیاح این از جمله حرفهایی است که در نظام جمهوری اسلامی نسبت به مسأله سیاح وجلب سیاح باید با یک بینش دیگری نگاه کرد. ما طالب آن مشترهایی که از ینگه دنیا می‌آمدند و با شورت نمیه‌کاره و شلوار لی و پیراهن لی یک آستین‌دار و کوله‌پشتی که در خیابان راه می‌افتاد و 200-300 نفر بچه دور او جمع میشد، او توریست بود، ما اصلا در این کشور طالب این مسایل نیستیم، اینها نیایند بهترند، اگر خواستند به کشور ما بیایند یک پولی هم میدهیم که تشریف نیاورید، ما چنین خبرهایی نداریم و درآمدمان راهم از این راه معتقد نیستیم.ما مردم بسیار بسیار وفادار را داریم که امروز دارند این کشور را اداره می‌کنند و نیازی به آن شندرغازهای آن جور توریستی ما نداریم. البته از راه سرمایه‌گذاریهای اصولی موافقیم. خیلی هم زیاد موافقیم، سرمایه‌گذاری اصولی بشود، درآمد بشود. اما آنها پول نیست. یک مطلب دیگری که گفتند که این فشار است. بلی، ما میدانیم فشار است، هیچکس منکر این نیست پول دادن خودش فشار است، خیلی‌ها حاضر هستند جان به عزرائیل بدهند پول ندهند. بخصوص آقای خلخالی که مدافع مستضعفین هستند اجازه میدهند ما از کردستان محروم، ما از سیستان و بلوچستان محروم، ار کهکیلویه و بویراحمد محروم پول بگیریم و به خدمات فرودگاهی بدهیم که جناب آقائی که میخواهد از فرودگاه بیرون برود ارزان‌تر برایش تمام بشود لطفاً آقایان هروقت وقت داشتید 6 صبح تشریف ببرید محل گذرنامه ببینید چه کسانی دارند از کشور خارج میشوند. البته ما منکر این نیستیم که بخشی مریض و بخشی کار تجاری دارند، زحمت می‌کشند، گاهی برای خدماتی میروند بعضی‌ها حزب‌اللهی هستند ، حج و سوریه میروند. اما شما بیائید ببنید اکثریت مسافرین ما را غیر از آن یک قلم درشت حج و عمره‌مان ببینید که چه کسانی باید پرداخت کنند، وضع مالی‌شان منظم است به هر تقدیری این آقایی که حاضر است چه قدر دلار خرج کند، من نمیگویم صدها هزاردلار،500-600 دلار خرجش میشود، حالا بازار آزاد، دولتی چه جور به دست آورده حساب بفرمائید که این 100 تومان من نمیگویم به دلار آزاد ، به دلار دولتی 5 دلار می‌شود، تازه اگر دولتی حساب کنید، آزاد حساب بفرمائید 5/1 دلار،2 دلار ما آزاد نمیگوئیم، میگوئیم به نرخ دولتی بفرمائید 5 دلار، یک کسی که میخواهد از این کشور بیرون برود، یک خارجی که اینجا کار کرده یا برای گردش آمده پول داشته در این کشور زندگی کرده با توجه به نرخ دنیا اینجا زندگی کرده، گردشش را کرده حالا میخواهد بیرون برود، خیر بنده بروم از مردم گرسنه سیستان و بلوچستان و از مظلومین پول بگیریم که آقا میخواهد 20 روز اروپا برود تفریح بکند ما خدمات را نمیتوانیم تأمین کنیم بفرمائید پول شما را،الباقی پس کرایه شما را آقای کهکیلویه‌ای تو بده که روی او فشار نیاید. هیچوقت من به عنوان یک شهروند ایرانی این سمت را درسمت اقتصاد اسلامی اصلا نمی‌پذیرم.یک مطلب هم برادرمان آقای ساوجی گفتند که دولت میتوانست این را بگیرد وهیچ نیازی نبود که ما بگوئیم. خیر،اینجور نیست. اولا این بلیط نیست که گران میشود واگر شما در خود قانون دیده باشید ببینید قانون چیست، عوارض فرودگاهی، این اصلاح میشود به «قانون تعیین بهای خدمات فرودگاهی» این بها به عنوان عوارضی است که برآن بلیط داده میشود. نرخ بلیط در دنیا حساب دارد.کیلومتراژ دارد این جور نیست که ماهرجور خواستیم، دولت هر جور خواست بلیط هواپیما را هرچه قدر خواست تعیین کند. این آئین‌نامه دارد، این حساب وکتاب دارد، متراژ دارد. خدمات فرودگاهی نرخ دارد، دوری ونزدیکی و مهلت بلیط، دوستان که مسافرت کرده‌اند میدانند یک هفته‌ای است، بلیط رفت وبرگشت است، بلیط یک ماهه است، بلیط یکساله است،«اینها همه جای دنیا به قول دوستان اینها عرف دنیا است» وجود دارد این ربطی به نرخ ندارد. این عوارض است و البته 20 درصد عوارض را ما حالا برمیگردانیم آن یک بحث دیگری دارد. اما برادرمان آقای خلخالی گفتند که ما آنجا 5 هزارتومان میگیریم این دیگر چیست؟ آقایان! اگر شما مثلا در دفتر کارتان 500 تومان خرج دارید این چه ربطی داردکه مثلا در خانه‌تان 1000 تومان خرج داشتید آن خرج خانه‌تان است، این خرج دفتر کارتان است. آن 5هزارتومان مخارجی دارد، جایی دارد،آنجا ما امکاناتی که پاسپورت صادر می‌کنیم، خدماتی‌مان، غیر خدماتی‌مان،امکاناتمان، چاپ آن اوراق بهادار و آن مقدار مخارج کلان که ما داریم که حتی امسال رئیس اداره گذرنامه میگفت آقا 1000 تومان بیشتر بگیرید ما بیشتر خرج داریم، یعنی بیش ازآنچه که ما گرفتیم. میگفت هزارتومان هم بیشتر بگیرید نصفش را هم به ما بدهید که خرج داریم. آن 5هزارتومان دخل برای خرج دیگری است و این دخل برای خرج دیگری است. یک اصطلاح هم یکی از دوستان گفتند که اینها پول نیمشود خوب، پس از کجا پول بشود؟ شما که دارید شعار میدهید یا معتقدید، ان‌شاء‌الله که همه ما معتقدیم مااز نفت بیرون بیائیم، خوب، کشور را باید با این پولهای خرد اداره کرد. همین خرده خرده جمع شود ان‌شاء‌الله وانگهی دریا شود وکشور را اداره خواهیم کرد.رئیس- دولت مطلب اضافی دارد بفرمائید. تهرانی‌نژاد(نماینده دولت)- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، مطلبی که من میگویم بیشتر در رابطه با وزارت راه وترابری و سازمان هواپیمائی کشوری و ارتباطش با این لایحه است. عوارض کلا همیشه از دید مردم بدبوده و علتش هم این است که بیشتر این مسایل برای مردم توجیه نشده است. یعنی مردم عوارض راکه می‌پردازند نتیجه آن را نمی‌بینند . اگر ما یک کاری بکنیم که در مقابل عوارض بتوانیم یک خدماتی بدهیم و در مقابلش یک تبلیغی هم بکنیم که به علت آن عوارض این خدمات را داده‌ایم این مسأله عوارض واین دید مردم بسیاری‌اش حل میشود. روی این حساب ما مطالبی داریم که بیشتر این عوارض می‌بایستی در رابطه با همین خدمات فرودگاهی حل بشود و نه اینکه به بودجه عمومی طوری برود که باز ما دومرتبه مشکل داشته باشیم که بگیریم. عوارض دو قسمت است یکی از مسافران خارجی است که میگیریم و یکی از مسافران داخلی‌مان است.مسافران داخلی آنهایی که به خارج میروند و آنهایی که در داخل پرواز می‌کنند اما مسافرهای خارجی مشکلی برای پرداخت 100 یا 150 تومان ندارند. نرخ اختلاف قیمت ارز هست ، هنوز هم که اجباراً ارزی در فرودگاه خرد نمیشود، هیچ مشکلی ندارد. یک مسافری که میخواهد خارج برود و خارجی هم هست 150 تومان در فرودگاه بپردازند. ضمناً در بیشتر کشورها همان‌طوریکه آقای غفاری هم گفتند در بیشتر کشورها این گرفته میشود. حالا نمونه‌اش را برادرمان آقای هراتی گفتند در سوریه به صورت یک تمبر از شما میگیرید و پول تمبر را میگیرند.کشورهای پیشرفته که پول‌دار هستند ممکن است نگیرند و آن هم البته جور دیگری میگیرند اما در هر صورت خیلی از کشورها و حتی کشورهای جهان سوم این مسأله رسم است که این پول را میگیرند در مورد مسافرین داخلی و مسافرین ایرانی که به خارج میروند. مسأله حساسیت این مسأله است که فکر می‌کنند گران شده و گرانی ایجاد کرده و تورم ایجاد کرده است. ما معتقدیم که اگر بتوانیم مسافران را توجیه کنیم و به آنها خدمات بیشتری ارائه بدهیم که بدانند این پولی که از آنها گرفتیم در رابطه با چه کاری است این مسأله تورم وگرانی را توجیه می‌کند و مسأله حل میشود. به طور کلی بعد از انقلاب میزان تردد در فرودگاه‌های ما بیش از 2 برابر قبل از انقلاب شده است، تعداد مسافرینی که تردد می‌‌کنند در حال حاضر حدود5/4 میلیون مسافر در سال است که قبل از انقلاب وحدود انقلاب حدود 2 میلیون مسافربوده است. مطلب دیگر اینکه ارگانهایی که در فرودگاه بعد از انقلاب مستقر شده‌اند خیلی زیادند سپاه، نخست وزیری، پلیس قضائی وارگانهای مختلفی هستند که مستقر شده‌اند اینها هر کدامشان امکاناتی میخواهند، خدماتی میخواهند، محل جا میخواهند، بعضی‌هایشان نیازهای اختصاصی دارند که باید به آنها بدهیم. این مسایل هیچگونه در نظر گرفته نشده که ما اینها را چگونه به اینها ارائه بدهیم.مسأله دیگر اینکه این ارگانهایی که اضافه شده‌اند و ترددی که اضافه شده اصلا بودجه و خدمات ما متناسب با اینها اضافه نشده است. حتی در بعضی از فرودگاههای ما تهیه صندلی برای اینها مشکل شده است. یک فرودگاهی آب سردکن برای مسافرها میخواسته تهیه کردنش مشکل بوده است. مسأله بعد به علت ازدیاد مسافر وتردد مدتی که مسافر در فرودگاهها میماند و به علت کنترل‌های مختلفی که انجام میشود این مدت طولانی شده از نیم ساعت و یک ساعتی که قبلا بوده گاهی به دو ساعت و پروازهای خارجی به سه چهار ساعت می‌کشد. خواه‌ناخواه وقتی مسافرینی در فرودگاه میمانند احتیاج به آب سرد و هوای بهتر دارند یا نظافت و دستشویی‌های بیشتری این مسأله خودش یک خدمات بیشتری را ایجاب می‌کند که ما به آنها ارائه بدهیم که این هم باز مسأله را تأیید می‌کند. شبکه پروازی ما به نقاط محروم کشور و فرودگاههای عملیاتی‌مان در نقاط محروم کشور دو برابر شده نسبت به قبل از انقلاب. خواه‌ناخواه نسبت به همان‌ها و در همان نقاط باید خدمات بیشتری ودر محلهائی که باز در نقاط محرومند و آب و هوای مشکل دارند خدمات رفاهی بیشتری باید به مسافرین داده بشود. یک مشکلی که ما داریم به علت این مضایقی که در تأمین اعتبار و خرج کردنش داریم معمولا گاهی مسایل ضروری که پیش میآید، یک دفعه یک تهویه‌ای باید یک جایی گذاشته بشود یا یک آب سردکنی یا دستشوئی‌هایی اضافه بشود ما برای خرج کردن اینها مشکل داریم. این است که پیشنهاد می‌کنیم از این پول حداقل 50درصد ش در اختیار وزارت راه قرار بگیرد و اصلا هدف این لایحه به نظر ما به عنوان وزارت راه و ترابری این بوده که یک مقداری ما بتوانیم آن مشکلاتی که داریم با تشریفات کمتر از این پول استفاده کنیم وبدون تشریفات اداری مالی خاصی بتوانیم این مشکلاتمان را بر طرف بکنیم. بنابه آن دلائلی که ذکر شد پیشنهاد وزارت راه این است که حداقل 50 درصد000( رئیس- ان در شوردوم است) یک مسأله دیگری هم که مطرح است، در برخی از فرودگاهها استانداری وشهرداری عوارض میگیرند که باز به نظر ماباید این یک کاسه بشود که دیگر در فرودگاهی دوجور عوارض گرفته نشود. آماری که از درآمد این عوارض گرفته شده در مورد پروازهای داخلی که از هر مسافری 25 تومان میگیریم 866 میلیون و421 هزار و پانصد ریال درآمد است. برای پروازهای خارجی 432 میلیون و174 هزارریال درآمد است. پروازهای خارجی که مسافرینی به خارج میروند 116 میلیون ریال درآمد است که حدود140 میلیون تومان و ماپیش‌بینی می‌کنیم که 5درصد هم در سال آینده افزایش داشته باشیم. یک مطلب دیگر هم در لایحه آمده بود که این 20درصد یا آن مبلغی که حالا پیشنهاد ما 50 درصد است این را تا آخر سال 64 به ما بدهند. پیشنهاد ما این است که سال64 که دارد تمام میشود وآخرش چیزی دست مارا نمیگیرد وبا گرفتن این عوارض در فرودگاه انتظار مردم از ما خیلی بیشتر میشود، درهر فرودگاهی یقه هر مسؤولی را میگیرند که شما این پولی را که گرفتید برای ما چه کارکردید؟ پیشنهاد ما این است که قطعاً مدت این را یا بیشتر بکنند یا اگر مسأله‌ای هست در شوردوم مطرح میشود. یک مطلبی را آقای خلخالی یا یکی دیگر از برادران نماینده گفتند که من توضیح میدهم. گفتند افراد خارجی همیشه ارز دارند اماپول بلیط را به صورت ریال پرداخت می‌کنند. در حال حاضر هیچ خارجی برای تهیه بلیط پول را به صورت ریال پرداخت نمی‌کند. خلخالی- درایران کار می‌کنند، دلار می‌دهند؟ تهرانی‌نژاد- تمام آنهائیکه در ایران می‌آیند کارشناس هستند یا کار می‌کنند یا بصورت مقیم هستند. حتی ایرانیانی که مقیم کشورهای خارج هستند کشورهای خلیج هستند اینها تمام پول بلیط خودشان را به ارز پرداخت می‌کنند من مطلب دیگری ندارم جزاینکه فقط اصرار من براین است که اگر قرار است این گرانی مطرح نشود در جامعه و مشکلات و انتظار مردم در فرودگاه از ما بیشتر میشود. پیشنهاد من فقط این است که حالا اگر در شوردوم هم مطرح است یک رقم بالائی از این بصورت دائم بدون تشریفات خاص اداری و مالی و بدون ضوابطی که الان هست در نظر گرفته بشود برای وزارت راه، که بیشترش هم در نقاط محروم ودر فرودگاههائی که هنوز تجهیزات ندارند. ما بتوانیم کار بکنیم. والسلام علیکم و رحمة‌الله. رئیس- 187 نفر جلسه حضور دارند. شوراول این لایحه را به رأی می‌گذاریم. کسانی که با کلیات این لایحه موافق هستند قیام بفرمایند(اکثر برخاستند) تصویب شد. دستور بعدی را مطرح کنید. منشی- گزارش کمیسیون برنامه وبودجه در خصوص رد لایح افزایش عوارض دریافتی از هرتن سیمان است. رئیس- این را باید شورای نگهبان حضور داشته باشد دستور بعدی را مطرح کنید.5- تصویب قانون اصلاح ماده 69 آئین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی منشی- گزارش شوردوم کمیسیون تدوین آئین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی درخصوص طرح قانونی اصلاح ماده69 آئین‌نامه داخلی. آقای کاشانی برای توضیح تشریف بیاورند. یکی از نمایندگان- دستور بعدی مربوط به مسکن است. منشی- آن بعدی قرائت نشد. رئیس- آن تفسیر است، مطرح نمیشود. آن یک اشکال فنی دارد یعنی کمیسیون جواب نهداده است. در واقع آمده و گفته همان حرف قبلی خود را می‌‌گوئیم. کمیسیون بایست با حضور شورای نگهبان اصلاح بکند که به اصلاح نرسیدند وهمان متن قبلی را دادند. ماباید این را اصلاح کنیم و بیاوریم. بفرمائید. کاشانی- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم. شماره ترتیب چاپ 707، گزارش از کمیسیون تدوین آئین‌نامه داخلی به مجلس شورای اسلامی. کمیسیون تدوین آئین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی در جلسه مورخ 26/4/64 طرح قانونی اصلاح ماده69 آئین‌نامه داخلی را که پس از جلسات متعدد مورد بحث و بررسی قرار داده بود با اصلاحاتی به تصویب رساند. رئیس کمیسیون- علی موحدی ساوجی . طرح قانونی اصلاح ماده 69 آئین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی ماده واحده- ماده69 آئین‌نامه داخلی کمیسیون شورای اسلامی به شرح زیر اصلاح می‌گردد.: ماده 69- باتقاضای تشکیل جلسه غیر علنی توسط نخست‌وزیر یا یکی از وزراء، با ده نفر از نمایندگان مجلس، برای رسیدگی به موردی که در دستور کار مجلس قراردارد، نوبت که به آن مورد رسید جلسه رسمی به صورت غیر علنی درآمده و تقاضا کننده ادله خویش را مبنی بر وجود شرایط اضطراری و اقتضاء امنیت کشور و بالنتیجه لزوم برگزاری جلسه غیر علنی رسمی مجلس. رئیس- این عبارتی که چاپ شده است یک اشتباهی در تقدم و تأخر دارد که ایشان حالا درست خواندند یعنی اینطور که خواندند درست است.کاشانی- بالنتیجه لزوم برگزاری غیر علنی جلسه رسمی مجلس حداکثر تا مدت 15 دقیقه متوالیاً یا متناوباً در دو نوبت ارائه نموده ویک نفر به عنوان مخالف حداکثر تا 15 دقیقه صحبت کرده و مجلس در صورتیکه با رأی دوسوم حاضرین تصویب کرد. کار رسیدگی درجلسه غیر علنی ادامه می‌یابد، اگر مجلس به کفایت دلایل رأی نداد، جلسه به حالت علنی بازگشته و به روال عادی عمل خواهد شد. تبصره1- مصوبات جلسه غیرعلنی در صورتی معتبر است. که با حضور شورای نگهبان به تصویب سه چهارم مجموع نمایندگان برسد. تبصره2- تشخیص رفع شرایط اضطراری برای انتشار مذاکرات مصوبات جلسات غیرعلنی برای اطلاع عموم بامجلس است. که باپیشنهاد یکی از تقاضاکنندگان مذکور در اصل 69 به نحو مقرر درهمین ماده، البته درجلسه غیرعلنی و تصویب اکثریت مطلق حاضرین در مجلس عملی می‌گردد. این شور دوم ماده69 آئین‌نامه داخلی است که ناظر براصل69 قانون اساسی است که چگونگی تشکیل و برگزاری جلسات رسمی غیرعلنی مجلس رامشخص میکند. این یکی از مطالبی بوده که در آئین‌نامه داخلی ما تکلیفش مشخص نبود. شوراولش تصویب شده است. الان شوردوم هست. من یک توضیح خلاصه میدهم،فکر می‌کنم پیشنهادی هم وجود نداشته باشد، از مسائل بسیار مهم است وآقایان باید توجه داشته باشند.و رأی بدهند چون دوسوم رأی احتیاج دارد. تشکیل جلسه رسمی غیرعلنی در قانون اساسی پیش‌بینی شده است. چون در حالت کلی اصل 69 می‌گوید: جلسات مذاکره مجلس شورای اسلامی باید علنی باشد. یعنی این اصل وکلیت هست، که باید جلسات علنی باشد. ولی میشود در موارد اضطراری در شرایطی که امنیت کشور اقتضاء بکند مجلس بعضی از مسائل خودش را در جلسات رسمی وغیرعلنی برگزار بکند ولی قانون اساسی که خودش برای نحوه برگزاری ساکت است، آئین‌نامه داخلی ما هم این رامشخص نکرده بود. که چگونه تصمیم‌گیری بشود برای این که جلسه به صورت غیرعلنی در بیاید و کار رسیدگی به آن مورد را انجام بدهد. مثلا یک مطلبی دردستور هست این را می‌خواهیم در جلسه غیرعلنی برگزار بکنیم چه شکلی انجام بشود. یا آقای نخست‌وزیریایکی از وزراء می‌خواهید بیاید گزارشی به مجلس بدهد. وانتظار دارد که این کار در جلسه علنی انجام نشود. میخواهد جلسه مجلس رسمی باشد. ولی به صورت غیرعلنی این کار انجام بشود. این طرح تکلیف این قضیه را مشخص کرده است. گفته اگر چنانکه یک تقاضا آمد برای اینکه رسیدگی به یک مطلب و یک موضوع در جلسه رسمی غیرعلنی برگزار بشود. طبیعی است آن مطلب در دستور و کار مجلس قرار دارد. نوبت که به آن می‌رسد. جلسه صورت غیرعلنی در می‌آید. آن تقاضا کنند می‌آید ادله خودش را برای این که لازم هست این کار در جلسه غیرعلنی برگزار و انجام شود، آن ادله را به حضور نمایندگان تقدیم می‌کند. این وقتی را که ما 15 دقیقه برای آن پیش‌بینی کرده‌ایم، می‌تواند در یک نوبت بیاید در این 15 دقیقه صحبت خود را بکند،می‌تواند تقسیم کند یک قسمت ادله‌اش را ارائه بکند، بعد از صحبت مخالف (نفر مخالف) که آنهم همان مقدار وقت برای آن پیش‌بینی شده است بیاید قسمت دوم وقت خود را استفاده بکند. اگر مجلس بادوسوم رأی داد رسیدگی به آن قضیه در جلسه رسمی غیرعلنی انجام و برگزار میشود. اگر مجلس رأی نداد. جلسه علنی میشود وکار رسیدگی انجام می‌دهد. این چیزی هست که شوراولش تقریباً با همین شکل تصویب شده بود. فقط وقتی که در شور اول بود 10 دقیقه پیش‌بینی شده بود. حالا دراین شوردوم این 15 دقیقه شد که مطلب بازتر بشود. بنابراین چیزی که آئین‌نامه ساکت است، لازم است حتماً تکلیفش معلوم بشود واگر مابه این رأی ندهیم و تصویب نشود. نمی‌دانیم چه جوری باید کار را انجام بدهیم. آیا رئیس مجلس باید این کار را بکند؟ خود مجلس باید بکند؟ اینرا هم خدمتتان بگویم که کلیت مسأله را از شورای نگهبان استسفار شده ونظر داده است. که باید برای برگزاری جلسات غیرعلنی حتماً خود مجلس تصمیم بگیرد ما فقط کاری که کردیم، نحونه قضیه را به این ترتیب روشن کردیم که آن تقاضا کننده که عبارت است از نخست‌وزیر یا یکی از وزراء یا ده تا نماینده هست می‌آید ادله خودش را ارائه می‌دهد می‌گوید شرایط اضطراری است، امنیت اقتضاء می‌کند که ما این بحث را در جلسه غیرعلنی بکنیم، یک نفر هم بعنوان مخالف همان قدر صحبت می‌کند. اگر مجلس بادوسوم رأی داد. آن کار انجام می‌شود واگر رأی نداد. طبیعتاً آن مطلب در جلسه علنی انجام خواهد شد. وزیر گزارش خود را درجلسه علنی می‌دهد. یا مذاکره راجع به یک طرح یا لایحه در جلسه علنی انجام میشود. اگر مطلبی باشد در خدمت هستم. رئیس- پیشنهاد ندارید؟(منشی- خیر) این شوردوم است. پیشنهاد هم ندارد. باید به رأی بگذاریم.عربی- اخطار قانون اساسی دارم.رئیس- بفرمائید . آقای عربی. عربی- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم. اصل 69 اعلام می‌کند در وقتیکه جلسه غیرعلنی شد. مصوباتش در صورتی معتبر است که به تصویب سه‌چهارم مجموع نمایندگان برسد و در اینجا یک مورد مطرح می‌کند وقتی که نوبت به مسأله رسید جلسه غیرعلنی میشود. ودرهمان جلسه غیرعلنی تقاضا کننده ادله خویش را بیان می‌کند بعد که بیان کرد با تصویب دوسوم اینجا میشود چه؟(رئیس- غیرعلنی) ادامه پیدا می‌کند. که اینجا جلسه غیرعلنی هست. در جلسه غیرعلنی باید سه‌چهارم باشد بنابراین دوسوم اشکال دارد. این یک مسأله است. یکی‌هم باز این موردآخر، که با تصویب اکثریت مطلق حاضرین، مگر اینکه رأی آن را در جلسه علنی بگیرید. والا اینکه اشکال دارد چون آخرش هم می‌گوید« تصویب اکثریت مطلق حاضرین» که اینهم اشکال دارد. رئیس- آن اشکال اول که فرمودید آن رأی سه‌چهارم مال مصوبه جلسه غیرعلنی است که موضوعی در دستور است. مثلا یک لایحه اضطراری آوردند توی دستور، آن سه‌چهارم رأی می‌خواهد.اعلام وضع فوق‌العاده می‌‌خواهیم بکنیم و یا امثال اینها، این دوسوم مال تصمیم خود مجلس است. این اگر دوسوم هم نبود اکثریت مطلق هم بود اشکالی نداشت( عربی- در تبصره2 می‌گوید جلسات غیرعلنی) نه آن غیرعلنی ، منظور نیست. آنکه در قانون اساسی است، غیر ازاین است. ما الان بدون رأی مجلس هم می‌توانیم مجلس را غیرعلنی کنیم و تا بحال هم کرده‌ایم. اصلا اشکال ندارد. چون شیوه نداشتیم، از پیش خودمان می‌کردیم. این رأی هم حالا یک استحکامی است که توی آئین‌نامه کردند. اشکال بعدی ایشان چه بود؟ موحدی ساوجی- شورای نگهبان باید حضور داشته باشد. رئیس- شورای نگهبان هم هست، در تبصره یک نوشته است. برای تصویب شورای نگهبان هم هست. بیات- درماده69 و تبصره آن ، اینجوری نیست. رئیس- همین طور است. بیات- نه، می‌دانم تبصره‌اش هم باید اشاره شود چون خودش یک تبصره مستقلی است. اگر تبصره را نیاورید، حضور شورای نگهبان را در تبصره گفته نه درماده. رئیس- نه، مصوبات جلسه غیرعلنی در صورتی معتبر است که با حضور شورای نگهبان باشد. این عین قانون اساسی است. خوب آقایان توجه کنید که ما دوسوم رأی لازم داریم. این آئین‌نامه مجلس است./187 نفر حضور دارند.ماده واحده و دو تبصره را به رأی می‌گذاریم. کسانی که موافق هستند قیام بفرمایند (اکثر برخاستند) تصویب شد. یک ربع ساعت تنقس( جلسه در ساعت 05/10 به عنوان تنفس تعطیل و مجدداً در ساعت45/10 به ریاست آقای محمد یزدی تشکیل شد). نایب رئیس- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم. مجلس برای ادامه مذاکرات رسمی است. دستور بعد را بفرمائید. 6- رد لایحه افزایش عوارض دریافتی از هر تن سیمان. منشی- گزارش کمیسیون برنامه و بودجه در خصوص رد لایحه افزایش عوارض دریافتی از هر تن سیمان. مخبر کمیسیون برنامه و بودجه برای توضیح بیایند ( اظهاری نشد) نائب رئیس- به هر حال مخبر اگر نیستند رئیس یا یکی از نواب رئیس تشریف بیاورند.نوری (رئیس کمیسیون) - بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم. گزارش از کمیسیون برنامه و بودجه به مجلس شورای اسلامی شماره ترتیب چاپ 701 ،لایحه شماره 6636 مورخ 4/3/64 دولت راجع به افزایش عوارض دریافتی از هرتن سیمان با شماره چاپ 652 مجلس که به کمیسیون برنامه و بودجه به عنوان کمیسیون اصلی ارجاع شده بود و یک فوریت آن در جلسه علنی 13/4/64 تصویب شده درجلسه مورخ 16/4/64 این کمیسیون باحضور نمایندگان دولت و کارشناسان مربوط مورد بررسی قرار گرفت ونسبت به آن اخذ رأی به عمل آمد و به دلایلی رد شد. این لایحه، لایحه‌ای است که خود این ماده واحده هم جزء تبصره‌های بودجه مطرح بوده و تصویب هم شده بوده در مجلس، منتها در بررسی که در کمیسیون بودجه شد ، چند تا مسأله مطرح بود که مجموعه آن مسائل موجب بود این که تفاوتی که این ماده واحده با ماده واحده قبل داشت و در ماده واحده قبل کمیسیون تصویب کرده بود و موافق بود ولی در این ماده واحده مخالفت کرده ورد کرد.این بود که در آنجا بحث، بحث افزایش عوارض فرودگاهی بود که مصوبه شورای انقلاب داشت و مصوبه شورای انقلاب هم به عنوان قانون بود، نه به عنوان هیأت دولت بودن شورای انقلاب و طبیعی بود که اگر میخواست این تغییری داده بشود. در ارقام. ناچار باید قانونی آورده بشود و ماده واحده‌ای آورده بشود، اصلاحیه روی آن عوارض قبلی داده بشود که بحث قبلی بود. در اینجا هم اگر افزایش عوارض دریافتی از هر تن سیمان بخواهد اصلاح بشود. بطور طبیعی نیاز به قانون دارد. برای اینکه اصل قانون عوارض دریافتی از هر تن سیمان وجود دارد و باز هم آنهم قانون است. اگر بخواهد تغییر کند نیاز به قانون دارد. منتها در کمیسیون مطرح شد که اولا سیمانی که الان در کشور مصرف میشود. عمدتاً مصرف، مصرف دولتی است. یعنی گرفتن پول اگر هم افزایش تصویب بشود. از یک جیب است وریختن در جیب دیگری است. این عمده مصرف سیمان است. از طرف دیگر مقدار پولی یا درآمدی که از این راه کسب میشود بسیار کم است. راهی هم داشته دولت برای افزایش قیمت سیمان، چون تفاوت دارد افزایش قیمت سیمان با افزایش عوارض سیمان، عوارض نیاز به قانون دارد، ولی افزایش قیمت نیازی به قانون نداشته است. و دولت آمده برای پرکردن یا جبران کردن بسیاری از کسریهائی که در رابطه با قیمت سیمان داشته قیمت سیمان را افزایش داده است. یعنی همین‌طور که در خود این برگه هم نوشته شده است. قیمت سیمان ار 3400 ریال به 4000 ریال درهرتن افزایش پیدا کرده است.یعنی حدود 340 تومان شده 400 تومان که 60 تومان افزایش قیمت داشته است. البته آن افزایش قیمت در خزانه واریز نمی‌شود، در مصرف خود همین کسریهائی می‌شود که مربوط به خود شرکتهای سیمان است و ناچار نیاز به افزایش دادن آن داشتند و لکن باز کمیسیون مصلحت ندید که از یک سوی دولت بیاید افزایش قیمت بدهد برای جبران کسریهای آن 60 تومان اضافه کند و از سوی دیگر باز ما هم بیائیم تحت عنوان افزایش عوارض، عوارض را نرخش را بالا ببریم و اضافه بگیریم. به این دلایل بود که این لایحه در کمیسیون تصویب نشد. والسلام علیکم و رحمةالله و برکاته. نایب رئیس- مخالف و موافق صحبت کنند. منشی- مخالف اول آقای لیطف صفری. لطیف صفری- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم. دلایل مخالفت من با رد این لایحه، به این صورت است که عرض می‌کنم. یکی این که این لایحه جزء لایحه بودجه سال 64 بود که از تصویب مجلس شورای اسلامی گذشت و بعد شورای محترم نگهبان به دلیل این که این باید بصورت قانون جداگانه‌ای باشد ایراد گرفت و بعد دولت هم بخاطر تأمین آن قسمت از بودجه‌ای که از محل درآمد این مالیات سیمان باید تأمین میشد و در عین حال تأمین نظر شورای محترم نگهبان این رابصورت یک لایحه آورد و اهمیتش هم از نظر مجلس به این صورت بودکه حتی یک فوریتش هم درمجلس تصویب شد. دیگر اینکه برادرهای کمیسیون بودجه یکی از دلایلی که برای رد این آوردند قابل ملاحظه نبودن عایداتی است که از این راه بدست می‌آید. در حالیکه درکل مسائل بودجه را ما وقتی نگاه می‌کنیم بخصوص در مالیاتها، همین کم‌ها هستند که باید جمع بشوند و آن مقدار اصلی را بوجود بیاورند به صرف اینکه ما این رقم چشمگیری نیست ایر را رد کنیم بنظر من دلیل قانع کننده‌ای نمی‌تواند باشد و بخصوص اینکه این می‌تواند، به صورت پیشنهادهائی در صورتیکه مجلس بپذیرد که احتمالا با شناختی که ما داریم می‌پذیرد. در عین حال می‌تواند رقم آن را بالاتر ببرد و مقدار بیشتری از بودجه را تأمین کند یعنی به جای همان20 ریالی که پیشنهاد شده بشود50ریال، ممکن که بیشتر از این هم بشود از 30 ریال بیشتر بشود. این هم که قیمت سیمان را دولت افزایش داده خود ریاست محترم کمیسیون بودجه اشاره کردند، که آن ربطی به این ندارد. این جزء درآمدهای دولت است، و حتی در بودجه هم پیش‌بینی شده بود.در حالیکه آن بخاطر هزینه‌هائی است که در تولید ایجاد میشود. و باید قیمت تمام شده‌ای که برای یک کالا در نظر گرفته میشود، محاسبه میشود بیشتر از آن چیزی که فروخته میشود نباشد که ضرر نکند. این در واقع تشکیلات خود آن کارخانه‌ها و سیستم اداری و سرمایه گذاریش است و اینجا مسأله درآمد دولت هست منبع مالی دولت هست که یکی از منابعی است که جزئی از بودجه دولت را تشکیل میدهد و دیگر اینکه نظر کمیسیون را همانطوریکه کمیسیون بودجه این را رد کرده است. کمیسیونهای دیگر این را تصویب کردند حتی بعضی از کمیسیونها این را به اتفاق آراء تصویب کردند و بطور کلی با توجه به مطالبی که عرض کردم و این که این یکی از منابع بودجه مملکتی هست که حتی مایک مقدار زیادی کسری بودجه داریم و هنوز هم شاید در پی این هستیم که آن منابع تأمین آنرا بدست بیاوریم و تعیین کنیم رد کردن این لایحه که مقداری از بودجه را تأمین می‌کند و در عین حال به صرف اینکه مثلا دولت مصرف کننده است یا اینکه دیگران به چه صورت است و یا دلایلی از این قبیل بنظر ما قانع کننده نیست و من مخالف هستم با رد این لایحه وان‌شاء‌الله مجلس محترم همان‌طوریکه در یک فوریت آن بخاطر اهمیت مسأله رأی داده است توجه می‌کند واین لایحه تصویب میشود. منشی- آقای پورسالاری موافق. پورسالاری- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم،موافقت بنده در رد این لایحه این است که یکی از مشکلاتی که نوعاً پیش می‌آید در مسائل پیش‌بینی‌هائیکه برای بعضی مراحل تأمین بودجه میشود.همین مواردی است که مثل مشابه سیمان که مصارفی از این جیب به آن جیبی پیدا میکند هست و کمیسیون محترم به این نکاتی که توجه کرده است واقعاً نکات بسیار قوی است. مسأله سیمان اضافه براین که اگر یک چنین تأمینی از این ناحیه تضمین بشود. یک تالی‌تالوهای فساد دیگری دارد، و آن بی‌رویه افزایش قیمت کاذب سیمان در بازار آزاد است که خواهی نخواهی گریبانگیر اجتماع هست. کافی است که امروز مذاکرات از تریبون مجلس پخش می‌شود یک عده‌ای الان بفکر این هستند که دراین گفتگوها یک نمدی برای کلاه خودشان تدارک ببینند و حال آنکه می‌بینیم در مجموع سیمان اگر قیمتش یک تومان،دوتومان، همان‌طوری که پیش‌بینی شده و حال آنکه محلی هم که پیش‌بینی شده که از این درآمد خرج بشود شاید خیلی ضرورت داشته باشد خیلی هم لازم باشد. مثل همان‌طوری که در این لایحه آمده، میراث‌های فرهنگی اسلامی. رقم بودجه‌اش را بر این جا متکی کرده‌اند( بیست درصدش) که در پیشنهادهای دیگر گفته شده بیست وپنج ردصدش از این محل خرج بشود. آدم سر یک دوراهی قرار می‌گیرد از یک طرف،یک ارزش‌هایی میخواهد احیاء بشود از یکطرف می‌بینید که با تصویب این، چه مفاسدی ممکن است بر جامعه تحمیل بشود، مفاسد مالی که یک عده‌ای سودجو جیب را دوخته‌اند که هر مسأله‌ای که مطرح میشود برای آن یک بهانه‌ای، زمینه‌ای فراهم کنند که از طبقه مستضعف یک پولی را به نحوی برداشت کنند و یک مدتی هم نقل مجالس است که بلی، سیمانی که سنگ است و تولید داخلی است و از خودمان است گران شده دیگر شما توعق دارید، فلان جنس گران نباشد که مثلا تأمین میشود با ارز و این‌ها. با این بهانه‌ها و جیله‌ها یک گرانی کاذبی که روی اغلب و اکثر بلکه به وطورکلی مراحل خرید وفروش وکالاها به‌وجود می‌آید که در نهایت فشارش به طبقه محروم و مستضعف جامعه ایت و طبقه حقوق‌بگیر و کارمند جامعه است که وضع مالیشان یک حقوق راکد است. اثراتش بسیار اثرات زیان‌باری است و موارد مشابهش را هم همه نمایندگان محترم از آن آگاهی دارند که نه تنها ابروئی درست نشده می‌بینیم که خیلی از موارد چشم هم کور شده. به تصور این که گاهی مایک درآمدی را برای دولت با کمک مردم یا به صورت عوارض یا صورت‌هائی دیگر بگیریم و به زخم‌کاری زده بشود می‌بینیم اثرات حنبی که اینجاد میکند به مراتب باز دودش به چشم دولت و ملت و همه میرود. لذا رد این لایحه به صلاح است، رد قبالش درآمدی هم که دارد معلوم نیست که چنگی به دل بزند ومشکلی را حل کند بلکه برای موارد ضرروی که هست برای مصرفش ان‌شاء‌الله برای سال آینده یک چندماهی بیشتر نمانده یک فکر مثبتی بشود از یک محل تضمین شده که ان‌شاء‌الله برای فرهنگ ما و میراث‌های اسلامی ما یک محل مناسبی تدارک دیده بشود و بودجه‌ای تأمین بشود که آن‌ها هم واجب و لازم است والسلام علیکم و رحمةالله.منشی- مخالف بعدی آقای عربی.عربی- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، اگر این لایحه از ناحیه کمیسیون محترم برنامه و بودجه رد شده اما از ناحیه کمیسیون ارشاد،کمیسیون صنایع و معادن و هم چنین کمیسیون فرهنگ و آموزش عالی و کمیسیون اقتصاد تصویب شده و از ناحیه کمیسیون دیوان محاسبات هم رد شده است. چهارکمیسیون تصویب کرده‌اند و کمیسیون رد کرده‌اند. اگر ما توجه به این لایحه بکنیم می‌بینیم که یک درآمد معقولی را برای دولت به دنبال دارد ولی فشاری هم روی مردم وارد نمی‌شود واگر ما این گونه تغییرات را بدهیم کارخوبی است برای این که برفرض این که الان هرتن سیمان 400 تومان شده باشد هر پاکت سیمان قیمتش می‌شود 20 تومان و با این کاری که ما انجام می‌دهیم به هر پاکت سیمان( یعنی در این پیشنهاد دولت) که به هر تن سیمان 30 ریال عوارض افزوده بشود و 2تومان 5تومان بشود. به هر پاکت سیمان5/1 ریال افزوده می‌شود. امادرآمدی را که برای دولت دارد که کمیسیون بودجه گفت از طرفی دیگر آن را اضافه کردند دیگر این به نظر نمی‌آید مبلغی حدود 150 میلیون تومان برای دولت درسال درآمد دارد اگر مصرف 60 درصد خود دولت مصرف کننده سیمان باشد.بعضی‌ها می‌گویند چون دولت مصرف کننده سیمان است پس چیزی برای دولت به ارمغان نمی‌آورد. اگر 60 درصد تولید کشور را خود دولت مصرف بکند باز 150 میلیون تومان برای دولت درآمد دارد. و اگر 50 درصد مصرف کند 195 میلیون تومان برایش درآمد دارد( رهبری- 150 میلیون ریال است نه تومان) نه تومان است 13 میلیون تن قرار است در سال 64 ما تولید سیمان داشته باشیم ( اکرمی- قرار است غیر از این است که داریم) و با این کار یک کمکی به دولت کرده‌ایم. حتی می‌شود که این 30ریال را یک مقداری بیشترش کرد و مبلغ را افزود. بنابراین اگر ما این کار را انجام بدهیم کار مناسبی است که به مردم فشار وارد نمی‌شود اما برای دولت درآمد مناسبی را دارد حالا آن برادری که گفتند ریال است دوباره حسابش کنند اگر من اشتباه می‌کنم تا تصحیحش کنیم ریال نیست و 150میلیون تومان است.آقا محمدی- 13 میلیون سه تومان میشود 39 میلیون تومان.عربی- خیلی خوب، بنابراین یک درآمدی برای دولت است که حالا اگر به نظر ما که در کمیسیون اقصاد صحبت کردیم حتی اگر مثلا بعداً یک مبلغی، مقداری هم اضافه بشود این کار خوبی است. از طرفی این کمکی می‌شود برای آثار باستانی. شما به آثار باستانی ما نگاه بکنید که آثار باستانی ما فرهنگ اسلامی مارا بازگو می‌کند و بعضی از این آثار باستانی به خاطر این که کمکی به‌آن‌ها نمی‌شود این‌ها دارد خراب می‌شود. برادرهایی که آمده بودند و توضیح می‌دادند دراین جا کمیسیون بودجه نوشته که به وزارت ارشاد تخصیص داده می‌شود اما شما واقعیت رانگاه کنید ببینید وضع درآمدی چطور است و چه‌قدر هم تخصیص پیدا می‌کند. عملا چیزی به آن‌ها داده نمی‌شود. وقتی که چیزی به آن‌ها داده نشد آن‌ها هم نمی‌توانند آثار فرهنگ اسلامی ما را مرمت بکنند وبعضی از مساجد که شاید با چند میلیون تومان بشود آن رامرمتش کرد صدها میلیون تومان که این ارزش فرهنگی دارد و بیانگر آثار اسلامی ما است از بین می‌رود. حتی بعضی از برادرها در کمیسیون اقتصاد نظرشان این بود که بایستی بیش از این هم به آثار باستان رسید تا این که از بین نروند. حالا اگر واقعاً این پول را اگر بگوئیم ناچیز است. حداقل همین رابگیریم برای احیاء آثار باستانی ومرمت آثار فرهنگ‌اسلامی، خود این یک قدم مثبتی است و گفتند الان با وضعیت بودجه مقدور نیست که ما آن‌ها رادرست برسیم و نمی‌توانیم و چه بسا پولی که به وزارت ارشاد داده میشود در این زمینه خارج از قانون محاسبات نباشد که خودشان تعریف می‌کردند.می‌گفتند مثلا در بعضی از جاها ما یک بنا می‌خواهیم ببریم و در کل کشور یک بنای منحصر به فرد دارد این بنای منحصر بفرد را بایستی دست‌مان باز باشد که بتوانیم یک مبلغی اضافه به آن بدهیم و آن را برای مرمت آثار باستانی به فلان شهر ببریم. پس بنابراین اگر کمترین منفعتی که این لایحه داشته باشد در جهت احیاء آثار باستانی و آثار فرهنگ اسلامی ما باشد این کار خوبی است و از طرفی عرض کردم که این هیچ فشار به مردم نمی‌آورد. پاکتی 5/1 ریال سیمان قیمتش افزوده می‌شود حالا این5/1 ریال چیست ، که ما این‌قدر داد و فریاد این‌جا راه بیندازیم و بگوئیم که در کشور آثار تومی دارد با این که این5/1 ریال هیچگونه آثار تورمی به دنبال نخواهد داشت. والسلام علیکم و رحمةالله. منشی- موافق بعدی آقای خیرخواه هستند. خیرخواه- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، من صحبتم را به طور فشرده در سه زمینه تقدیم نمایندگان محترم می‌کنم اولا افزایش باید توجه داشت به هر صورتی که اکنون مطرح می‌ششود بازتاب درستی ندارد ولو این افزایش بسیار مختصر و ناچیز باشد با توجه به این که روی همین فرآورده در هنگام تصویب لایحه بودجه افزایش لازم منظور شد والان در شرایط فعلی باز هم روی این افزودن مسلم بحث انگیز و سؤال‌آوراست.دوم- همان طوری که اشاره شد بیشترین مصرف را دولت دارد و با توجه به این که مصرف بیشتر مال دولت است افزودن بر قیمت این فرآورده خیلی مصلحت نیست. اگر مختصر درآمدی هم باشد درآمد ناچیزی است که الان به عرض می‌رسد که ما روی این سیمان با توجه به این که نیم از سال گذشت آن حسابی که برادرمان فرمودند 150 میلیون تومان که گفتند ریال است این15میلیون تومان دردی را برای دولت دوا نمی‌کند و بنابراین بایستی روی همان قیمت مصوب فروش برود. برای سال جدید می‌شود روی آن جدی و جدید تصمیم گرفت و به مصرف بازاز ان‌شاء‌الله رسانید. ودرحال حاضر بنده با افزایش مخالفم و در نتیجه با آن رد موافقم. منشی- مخالف بعدی آقای علوی‌تبار هستند که تشریف ندارند. آقای ذوالقدر مخالف بعدی ( ذوالقدر – صحبت نمی‌کنم) آقای مهدی مهدوی( مهدوی – منصرف شدم) پس من اسامی را می‌خوانم هر کدام می‌خواهند صحبت کنند بگویند آقای رحمانی اصل، آقای خلخالی هر دو ستون نوشته‌اند کدام را صحبت می‌کنید؟ (خلخالی – هیچکدام) آقای موحدی کرمانی، آقای وافی. وافی – صحبت میکنم. نایب رئیس- آقای وافی مخالف بفرمائید. وافی- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، دراین که آیا افزایش قیمتها نیازی به تصویب مجلس دارد یا نه همان طوری که یکی از برادران در آن مذاکره لایحه قبلی هم تذکر دادند و در این مجلس هم کراراً بحث شده است. دولت این اختیارات را دارد که اگر مصلحت دید افزایش قیمت راجع به چیزی را تصویب بکند و هیچ نیازی به آوردن مجلس نیست کما این که همین سیمان را طبق اظهار رئیس محترم کمیسیون برنامه و بودجه گران کردند و مجلس هم هیچ در جریان نبوده و در مجلس هم مطرح نشده و آن مصلحت اجتماعی ما هم همین را اقتضاء می‌کند که یک دولتی را که از ناحیه مجلس مورد اعتماد است در صورتی که مصلحت جامعه را دید و برای سروسامان دادن به وضع بهتر اقتصادی یک چیزی را گران بکند کما اینکه ارزان کردن چیزی هم نیازبه تصویب ندارد و خود دولت این اختیار را دارد.واما عوارض را گرفتن( هرنوع از عوارض) احتیاج به قانون دارد آیا خود مسؤولین دولت این را یا از طرف کمیسیون توضیح بدهند که مجلس در جریان این قضیه قرار بگیرد ما یک قانون کلی را راجع به عوارض داریم و طبق قانون هم بایستی عوارض را بر طبق قانون ما اخذ بکنیم ولی الان عملا در شهرستان‌ها و مراکز استان شوراها این اختیار را دارند و ظاهراً در قانون عوارض به شوراها هم این اختیارات داده شده است که شوراها حق وضع مالیات و اخذ مالیات در محدوده کار خودشان را دارند و به حسب طبع قضیه شاید از اختیارات هیأت دولت هم باشد که اگر احتیاج به قانون داشته باشد من عرض می‌کنم که چرا مخالف رد هستیم. اولا که دو،سه دلیل را در توجیه رد کمیسیون محترم برنامه و بودجه ذکر کرده با توجه به این که این قانون را مجلس در آن وقتی که برنامه و بودجه را مطرح می‌کرد تصویب کرد و به عللی شورای محترم نگهبان در نظر خودشان گفتتند که احتیاج به قانونی جداگانه دارد. چهارتا از کمیسیونهائی که این لایحه را گزارش دادند این را تصویب کردند بعضی‌هایشان به اتفاق آراء و بعضی با اکثریت آراء. کمیسیون ارشاد، کمیسیون صنایع و کمیسیون فرهنگ و آموزش عالی و کمیسیون اقتصاد ودارائی یعنی 4 کمیسیون این را تصویب کردند واما این ادله خود برنامه و بودجه که این را رد کرده به نظر من آن ادله قانع کننده نیست. حالا غیر از آن چیزی را که اشاره به نظر شورای نگهبان کردند که مربوط به این بحث نمی‌شود. این‌ها اول گفتند که بیشتر مصرف کننده خود دولت است.ما خیلی جاها داریم که کارهائی را که دولت انجام می‌دهد عوارض و مالیات را می‌پردازد. مصرف عوارض ومالیات غیر چیزهای دیگر است. الان اجناسی را که خود دولت وارد می‌کند از آن گمرک می‌گیرند اگر هرچیزی که مربوط به دولت باشد گرفتن عوارض و مالیات ممنوع است و ما نظایر این رازیاد داریم. این یک. دوم این که طبق بعضی از گزاش هایی که به ما رسیده است بسیاری از این اجناس دو نرخی از کانال‌های نه دست اول دولتی ولی دست دوم و سوم در بازار آزاد عرضه میشود یعنی پیمانکارهائی که ساختمان‌هائی را به عنوان ساختن دولت برمیدارند وخود آن وزارتخانه مربوطه صورت آهن و سیمان را به وزارت صنایع یا وزارت بازرگانی منتقل می‌کند و آن‌ها رد می‌کنند معلوم نیست بلکه ما گزارش عکس داریم که چه بسا از همین کانال وارد بازار آزاد می‌شود وبازار آزاد سیمان، دو،سه برابر قیمت دولتی به مصرف می‌رسد. ما اگر بیائیم با این قیمت کمی که در این جا پیشنهاد شده است در هرتن یک چیز معقولی را روی عوارض سیمان، دولت بگذارد به خصوص که در این جا مصرف هم معین شده واریز به خزانه دولت می‌شود مقداری از آن را که بعد حالا ممکن است پیشنهادات دیگری هم باشد صرف کارهائی می‌شود که ما بودجه‌ای برای آن قرار ندادیم مثل همان چیزی که در اختیار وزارت ارشاد است. بنابراین این هم، هم از جلوگیری بازار آزاد وبازار سیاه به یک نحوی از آن افزایش قیمت گرفته می‌شود و هم بهتر می‌تواند کنترل کند دولت، این هم آن علت دومی که گفتند کافی نیست، من نظرم این است که این قیمت کم بعد از توجه به این که اگر نیازی به مذاکره در مجلس ندارد در آینده خود دولت این تصمیمات را بگیرد و یک چیزی نباشد که مجلس را حتماًدرقبال گران شدن و ارزان شدن قرار بدهد. من به یکی از مسؤولان خود همین مجلس که معاون پارلمانی یک قسمتی بودند راجع به گرانی قیمت عرض کردم که مگر شماها نمی توانید این قیمت را زیاد کنید. غیر از عوارض؟ گفت چرا ما می‌توانیم ولی اگر ما این را درمجلس مطرح بکنیم. مجلس نمایندگان مردم هستند و می‌گویند خوب نماینده‌های خودتان گران کردند ولی اگر بخواهیم در هیأت دولت این کار را بکنیم می‌گویند دولت این کار را گران کرده و ما در مقابل مردم قرار می‌گیریم. بنابراین، این‌جورچیزها با توجهی که مردم دارند به وضع اقتصادی ما که حالا این چیزها جزئی است و به مصلحت اندیشی دولت من تقاضا می‌کنم از دولت که اگر ایراد قانونی ندارد کما این که در افزایش قیمت‌ها ندارد این جور مطالب را در یک مجمعی در یک شورائی در یک جمعیتی روی مصلحت اندیشی مردم این را تصمیم بگیرند وابلاغ کنند بدون اینکه هیچ گونه سروصداوجوی در جامعه ایجاد بشود و مجلس در قبال مردم قرار بگیرد واگر نیاز به قانون داشته باشد در حد این مالیات با این مصرف، هیچ سنگینی در یک تن سیمان این مبلغ کم(زیادکردن) روی دوش مردم ندارد. همین مردمی هستند که امروز گاهی به خاطر ضرورت‌هائی که احساس می‌کنند همین سیمان را به مبالغ خیلی بالاتر از بازار آزاد می‌گیرند. شما نظارت و کنترل بهتر برای جلوگیری از بازار سیاه داشته باشید در عوض این نظارت مردم با کمال خوشوقتی خودشان حاضر هستند که یک چیزی را کمک به دولت بکنند به شرط این که دولت هم آن جهت نظارت را در این که بازار سیاه از نظر دو نرخی پیدا بشود کنترل بکند. بنابراین من همان‌طوری که 4 کمیسیون مجلس با این افزایش موافقت کرده موافق هستم و با رد مخالف. منشی- موافق رد آقای عبدالعلی‌زاده. عبدالعلی‌زاده- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، در رابطه با لایحه‌ای که تقدیم شده بود مطلبی که قابل توجیه است و برادرها یادآورشده‌اند این است که مصرف کننده عمده سیمان خود دولت است حداقل55 درصد سیمان تولیدی کشور را دولت مصرف میکند وصرف پروژه‌های بزرگ میشود که درکشور اجراء میشود بالاترین رقمی که برای تولید سیمان در یکسال من توانسته‌ام به دست بیاورم حدود 13میلیون تن سیمان در سال بوده که از قرار هر تن سی ریال افزایش عوارض میشود مبلغی در حدود 39 میلیون تومان که اگر 55 درصد این را محاسبه کنیم که دولت خودش تأمین می‌کند مبلغی حدود 5/21 میلیو تومان از این پول توسط خود دولت تأمین میشود 5/17 میلیون تومان باقیمانده توسط بخش خصوصسی پرداخت میشود و در واقع میشود گفت که درآمد واقعی ایت که از این درآمد 7میلیون و800 هزارتومانش را هم می‌خواهند که خارج از محاسبات به وزارت آموزش عالی و ارشاد اسلامی بدهند که صرف تعمیر بناهای باستانی بکند. اولا این پول‌هائی که به صورت خارج از محاسبات داده میشود یقین بداند که بالاخره این ممکلت را ساقط میکند. این چه هرج ومرجی است که شما تصویب می‌کنید که در دستگاها باشد؟ خارج از قانون محاسبات و استخدام و فلان و000 آخر این چیست؟ اگر قانون‌ها نقص دارند خوب این تقص‌ها را رفع کنید این را بیاورید تا اصلاح بشود. خارج از قانون محاسبات یعنی خودمختاری دردستگاهها یعنی این که اگر در بیرون گرانی هست این را توجیه کردن. یعنی این که چشم را بستن و واقعیت‌ها را ندیدن. این تالی فاسد آن چیزی است که آقایان می‌خواهند بدهند به وزارتخانه‌ها چون با 7 میلیون تومان هیچ بنای تاریخی وباستانی را نمیشود به یک جایی رساند و نمیشود کار کرد، الا اینکه دستگاه را فاسد میکند. عادت می‌دهد به این که کسی را فرض کنید بایستی فوق‌العاده مأموریتش 300 تومان در روز باشد این به نحوی از انحاء 500 تومان بشود. این هم میرود وضمیمه آن قسمتها میشود و خواست بی‌جا وبی‌خود و اضافی تولید می‌کند از طرفی دیگر در رابطه با خود درآمدش برای دولت این را می‌خواهم عرض کنم که اگر افزایش سیمان، قیمت سیمان جائی دارد،اگر افزایش این قسمت اشکالی در جامعه به وجود نمی‌آورد چرا این افزایش در جهت صحیحش نباشد؟ برادران و خواهران محترم نماینده توجه کنند، کشور ما بر اساس آن چه که تا حالا سازمان زمین‌شناسی و وزارت معادن شناسائی کرده‌اند غنی‌ترین معادن و خاک‌های مرغوب را دارد برای تهیه سیمان یعنی ما در هر نقطه از کشورمان تقریباً میشود گفت در هر نقطه از کشورمان که بخواهیم می‌توانیم کارخانه سیمان بزنیم و سیمان تولید کنیم و این یک صنعتی است که اولا محصولش به نام سیمان مورد نیاز طرح‌های عمده و خرده کشور است یعنی شما حتی اگر عمرانی، اساسی، زیربنائی و غیراساسی را رویش دست بگذارید بالاخره سیمان می‌خواهد و از طریق دیگر ما امکاناتش را داریم و ماده اولیه نمی‌خواهیم که از خارج وارد کنیم . کل مواد اولیه‌اش در داخل است. ما در یک چنین صنعتی هنوز وارد کننده‌ایم، علت چیست که ما ماده اولیه را داریم، استعداد را داریم، تکنولوژی را داریم، سایر امکانات را داریم ولی وارد کننده سیمان هستیم؟ علت این است که کارخانه‌های سیمان ماضرر می‌دهند، آمده‌ایم و گفته‌ایم قیمت سیمان را اضافه نکنیم، تثبیت قیمتها آن هم در مورد سیمان بعد حالا میگوئیم که می‌خواهیم عوارض بگیریم میخواهیم درآمد داشته باشیم آخر این چه درآمدی است که کارخانه سیمان ضرر بگذارد بعد دولت فایده ببیند؟ آن هم کیسه‌ای یک ریال و ده شاهی. اگر این محصول قیمتش کم است شما می‌توانید آن را اضافه بکنید در جامعه خوب این را اضافه بکنید بگذارید کارخانه‌ها سود ده بشوند این که کارخانه مادرنیست در بخش خصوصی تشویق بشود با توجه به اینکه این یک کارخانه تقریباً غیروابسته است و آن هم در ابتدای امرش می‌خواهد، حالا برای کیسه‌هایش هم دارند ان‌شاء‌الله طرحی می‌ریزند که کیسه‌ها هم از خارج وارد نشود ولی وابستگی ارزی به کیسه‌ها سیمان بسیار کم است. بخش خصوصی تشویق بشود و بیاید در این زمینه سرمایه‌گذاری بکند. این یعنی چه خود کارخانه ضرر بدهد خود دولت از قبل ضرر آن بخواهد سود ببرد. بعد این ضررها انباشته می‌شود. می‌گویند که کارخانه‌های سیمان دولتی است بدهکار به بانک است و فلان وبهمان است، مصادره‌ای است و فلان تا آخرش این قرض‌ها یک جوری یقه دولت را بگیرد بعد بیاورند توی همین مجلس و تصویب بکنند که این قدر بدهی فلان کارخانه سیمان از فلان محل تأمین بشود. ما را چرا به عکس‌العمل می‌کشانند؟ بیایند قیمت این را در حدی برسانند که کارخانه‌ها سود منطقی داشته باشند آن وقت بخش خصوصی هم تشویق بشودکه به صورت، حالا سهامی عام یا تعاونی یا هر شکل دیگری که منجر به سرمایه‌داری و بازگشت سرمایه‌دارها نشود بیایند و نسبت به احداث کارخانه سیمان اقدام بکنند. این واقعاً برای مملکتی مانند ایران که این همه معادن غنی دارد تکنولوژی‌اش را در دست دارد و نفرش را هم دارد شرم‌آور است که وارد کننده سیمان باشد. این است که کمیسیون با در نظر گرفتن تمام جوانب امر و با توجه به این نکته مهم که اگر بنا هست افزایشی در قیمت سیمان داده بشود چه به شکل مالیات یا عوارض یاهر عنوان دیگر این افزایش شایسته است که صرف خود کارخانه بشود نه این که عوارض بشود بیاید و افزایش حقوق مخفی پرسنل وزارت ارشاد یا وزارت آموزش عالی بشود یا برود فلان جائی که هیچ معلوم نیست که خارج از قانون محاسبات و خارج از استخدام و سایر قانون‌های ممکن می‌خواهند چه کار بکنند. این است که کمیسیون با توجه به این نکته و نکات دیگر که برادران توضیح دادند با افزایش عوارض مخالفت کرده دولت می‌تواند همان طوری که در اختیار خودش است و اخیراً هم قیمت سیمان را افزایش داده تنی در حدود600 ریال باز اگر لازم بداند برای جلوگیری از ضرر کارخانجات سیمان و سوددهی کارخانجات و در صورتی که جامعه بکشد این قمیت را اضافه بکند. نکته آخری که می‌خواستم عرض کنم این است که برادرها سیمانی که به این مملکت وارد میشود تنی در حدود45الی50دلار حداقل ارز میبرد و از قرار کیسه‌ای بین 250تا300 ریال به دست مصرف کنند می‌رسد در صورتی که ما اصرار داریم که سیمان داخلی کیسه‌ای 17تومان یا 20 تومان به دست مصرف کننده برسد این است که به عقیده من افزایش قیمت سیمان جا دارد و مانعی ندارد منتهی نه به شکل عوارض، بلکه به صورت افزایش قیمت برای جبران زیان‌های کارخانهو تشویق بخش خصوصی وبخش‌های تعاونی برای سرمایه گذاری دراین صنعت مهم، عرض ندارم.منشی- آقایان بعدی هم در مخالفت ثبت نام کرده‌اند اگر آمادگی دارند بفرمایند. عده‌ای از نمایندگان- صحبت‌ها تکراری است.نایب رئیس- بله اگر آقایان از حقشان بگذرند می‌توانیم رأی‌گیری کنیم.اسامی‌شان را به سرعت می‌خوانند اگر خواستند صحبت کنند. منشی- آقایان: شینی مصطفی، افرازیده، ناصری، حائری‌زاده، اکرم (اظهاری نشد). نایب رئیس- بسیار خوب آقایان دیگر منصرف شدند قاعدتاً دیگر موافقین هم صحبت نمی‌کنند بنابراین کمسیون توضیح بدهد. اکرمی- جناب آقای یزدی! اگر مخالفین صحبت می‌کنند، من میخواهم به عنوان موافق صحبت کنم. نایب رئیس- مخالفین هم دیگر منصرف شدند وصحبت نمی‌کنند خیلی متشکر. منشی- آقای اکرمی! شما در مخالفت اسم نوشته‌اید. اکرمی- یک میلیارد تومان مابه‌التفاوت پلاک نارنجی‌ها بوده چطور آنجا را برداشتند000 نایب رئیس- به هر حال اگر میخواهید صحبت کنید، میتوانید چند دقیقه‌ای صحبت کنید این در اختیار خودتان است. اکرمی- من به عنوان موافق رد میخواهم صحبت کنم اگر مخالف صحبت بکند. نایب رئیس- دیگر مخالفین صحبت نمی‌کنند. متشکر کمیسیون بفرمائید. هادی غفاری( نایب رئیس کمیسیون برنامه و بودجه) بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم. من خیلی سریع و گذرا مطالب را مجموعاً دسته‌بندی می‌کنم و وقت شما راهم زیاد نمی‌گیرم. مطالب هم تقریباً روشن شده. خیلی خلاصه عرض میکنم. آقای لطیف‌صفری استدلال به این کردند که یک فوریت این تصویب شده. بنابراین شما هم تصویب بکنید. دوستان و بزرگواران میدانند که همیشه تصویب یک فوریت و یا حتی دوفوریت به معنی تصویب خودش نیست به معنی این است که تکلیف روشن بشود. این طرف و آن طرف قضیه زودتر مشخص بشود. چه بسا که اینجا از آن مواردی باشد که موافق بودند که مطلب روشن بشود و دولت دیگر در دودلی مرتب نماند که میشود یا نمیشود آری یا نه؟ به خصوص و با توجه به اینکه در بودجه سال64 بوده شورای محترم نگهبان هم به دلیل اینکه این ماهیت بودجه‌ای فرمودند که ندارد وبه عنوان اخذ عوارضی هست که باید قانون داشته باشد به خصوص به آن معنا که شد این دیگر عنوان اینکه حتماً این رأی بیاورد نبوده. عنوان این بوده که این مطرح بشود و از این قضیه دیگر رها بشویم. آری یا نه معلوم بشود. دوم اینکه این به عنوان درآمد دولت مطرح شده ما علت مخالفتمان و علت ردمان این است که این برای دولت درآمدی ندارد به خصوص با توجه به اینکه خریدار اعظم و مصرف کنند اعظم سیمان خود دولت است. بعد گفتند که بعضی از کمیسیونها اتفاق آراء دارند بلی، کمیسیون محترم ارشاد اسلامی اتفاق آراء دارد و به نظر من هم چون مسأله 20% برگرداندن به وزارت ارشاد اسلامی است با عنایت به آن قسمت به اتفاق آراء رأی داده است. بعد هم گفتند که مسأله میراث فرهنگی و یک قدری به این شاخ دادند و رویش زیاد صحبت کردند. بلی ما هم موافقیم. باید روی میراث فرهنگی ما کار بشود هرجا که بوئی از فرهنگ انقلاب اسلامی به خصوص شیعی‌اش مطرح است. بایدرشد داده بشود. اما، بودجه‌ای‌ها مسائلمان را به خصوص مسائل مالی‌مان را در کمیسیون بودجه به خصوص ازدید بودجه نگاه می‌کنیم. ما حرفمان این نیست که میراث فرهنگی تعمیر نشود وکار نشود. ما میگوئیم که وزارت ارشاد اسلامی و وزارت فرهنگ و آموزش عالی اینها خودشان به مجلس بودجه دادند دخل، خرج، پیشنهاد این قدر درآمد، این قدر مخارج. در قانون بودجه، مجلس جدا بیایند بگویند ما مخارجمان اینها است. درآمدهایمان اینها است. آنجا به شکل خود وزارت خانه، اگر هم در قانون بودجه نمیکنند و گفتند که آقا در قانون بودجه کردیم نشد، جدا وزارت ارشاد اسلامی وقتی مطرح مشود خودش بیاید بگوید من این قدر مخارج دارم، اینقدر بودجه میخواهم. من این کارها را با شرایط این بودجه می‌کنم. دیگر جای سراغ پول نگردیم کجا یک پول بی‌صاحبی افتاده وبرویم آن را پیدا بکنیم و بگوئیم آن پول را به ما بدهید ماپول بی‌صاحب نداریم که بگوئیم خیلی‌خوب آنجا یک پول بی صاحب بگیرید و به عنوان خمس، 20% آن را هم به ما بدهید. این جور نیست.یک مطلب مهمی را گفتند برادرانمان، آن این بود که گفتند دولت خودش گمرک می‌پردازد، بلی، دولت خودش گمرک می‌پردازد. چرا ما هم معتقدیم که باید دولت گمرک بپردازد؟ این به خاطر این است که حساب و کتاب معلوم بشود.این با آنجا فرق دارد. درگمرک نیامدیم دولت را استثناء بکنیم گفتیم قانون عام، دولت هم یکی از پرداخت کنندگان . اینجا این جوری نیست اینجا ما میخواهیم از دولت بگیریم و خرج خود دولت بکنیم. آنجا قانون عامی بوده که ماگفتیم به عمومیت قانون عمل بشود، دولت هم یکی از افراد وارد کننده. اینجا اکثر مصرف را دولت میکند و اکثرش از این جیب به آن جیبی است که هیچ سودی ندارد والا اینکه تازه کلی حساب وکتاب و مخارج دفترداری‌اش، حسابداری‌اش، روی همه اینها باید فکر بکند. یک مطلب مهمی را اینجا گفتند من خواهش میکنم که این برای آخرین بار از تریبون مجلس بحث بشود و دیگر هم این بحث مطرح نشود. دید مردم نسبت به دولت و مجلس و این مسؤولین اجرائی کشور، خدای نکرده این نیست که در این کشور دوگانگی وجود دارد.دولت آورده بود، مجلس رد کرد. مجلس آورده بود، دولت رد کرد. این حرفها اصلا هیچ موضوعیت ندارد و من خواهش میکنم این‌ها را بحث نکنیم. اکرمی- آقای غفاری این دیگر منصفانه نبود. غفاری- گمان نمی‌کنم در دولت یادر مجلس، چنین باشد که دولت چیزی را بخواهد به گردن مجلس بیندازد و مجلس چیزی را به گردن دولت بیندازد. مطلب این است. دوستان بزرگوار ما در همین مجلس شاهد بودیم که اگر کسی بخواهد یک ریال000 نایب رئیس- اصلا این بحثی را که شما مطرح کردید مربوط به این بحث نیست( همهمه نمایندگان). هادی غفاری- اجازه بدهید من دنبالش را بگویم این حوری که نمیشود بحث کرد. من معتقدم که این وزارتخانه‌های ما اگر بخواهند قانونی عمل بکنند، بهتر آن است که مجلس را درجریان قرار بدهند. عنایت داشته باشید. اگر یک وزیری، یا یک مجموعه‌ای بیایند از خودشان عوارضی وضع بکنند، صدای بعضی‌ها در نمی‌آید که آقا به چه مجوزی این پول را گرفتید به چه مجوز ، چرآ، به چه حساب؟ خود بهتر آن است که به مجلس بیاید. آری یا نه را و حرف آخر را مجلس بزند بعد اگر دولت بودجه نداشت ، مجلس نداده است، مخارج را کم می‌کند. اگر هم مجلس رأی داد دیگر فردا مشکله‌ای وجود ندارد که چرا و به چه عنوان . آخرین حرف من این است که من معتقدم ما باید در این کشور در سمت سپردن کار مردم به مردم، مردم را به سرمایه‌گذاری اصولی تشویق بکنیم از راه یا تعاونی هاو یا اشخاص شناخته شده‌ای که خدای نکرده کلاشان نیایند و وامهای کلان بگیرند و بعد در باز پرداختش ما دچار مشکل بشویم. بیائیم به جای اینکه ما عوارض بگیریم سیاست دولت را به سمتی بریم که کارخانه‌های تولید کننده سیمان اضافه بشود یعنی این پول مستقیماً برود به سمت کارگر، تأمین آن مجموعه، تشویق کسانی که میخواهند کارخانه در سمت سیمان بزنند. به جای اینکه ما یک کاری بکنیم، یک شیوه‌هائی بکنیم که در این کشور عروسک‌سازی درآمد داشته باشد، عروسک‌سازی تشویق بشود دولت بیاید با یک موضع منطقی، حتی ما با گران شدن سیمان به این شکل( مابه عنوان بودجه) که برادرمان آقای عبدالعلی‌زاده هم در این مورد گفتند به این صورت که درآمدی و اضافه‌ای باشد، نه به عنوان عوارض بلکه به عنوان پولی که برمیگردد به خود آن مجموعه کارخانه ما موافقیم. یعنی با این 400 تومان 600 تومانی که اضافه شد ما موافقیم.به این شکل هم موافقیم. سیمان گران بشود به شرط اینکه این مقدار اضافه برگردد در سمت خود سرمایه‌گداری سیمان مصرف بشود. اما به این شکل پولی که نه سفقش معلوم است. نه جای خرجش معلوم است وهمین جور نمیدانم کجا است. در کاشان مصرف خواهد شد؟ درچاپ کتاب مصرف خواهد شد؟ چه گونه؟ به چه شکل؟ با چه حسابی، چه کتابی؟ خارج از قانون محاسبات،دوباره از اول ذی‌حسابی‌ها چه‌گونه عمل کنند؟ ما کشور را به سمت قانون هدایت کنیم و نه به سمت خروج از قانون. والسلام. نایب رئیس- متشکر آقای موسوی بفرمائید.موسوی‌لاری( معاون وزارت ارشاد)- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، من یک توضیح مختصری عرض بکنم و توضیح بیشتر را ان‌شاء‌الله برادرمان آقای شهرستانی در رابطه با لایحه میدهند. به نظر میرسد که بخشی از بحث‌هائی که شد، زیاد به لایحه ارتباط نداشت، این لایحه قبلا به صورت تبصره آمده بود که تصویب شد و همانطوری که برادرها گفتند، تشخیص شورای محترم نگهبان این بود که بودجه‌ای نیست و الان به صورت ماده واحده آمده. فلسفه آوردن این لایحه این است: مایک قانونی در مورد اخذ عوارض از سیمان که در سال 1346 تصویب شده از هرتن سیمان 20 ریال به انجمن آثار ملی برای تعمیر بناهای قدیمی و احیاء آثار تاریخی داده بشود. از سال46 تا حالا همان20 ریال باقی مانده با توجه به اینکه میدانید هزینه‌ها به مراتب زیاد شده و بالاتر رفته و آثار و ابنیه تاریخی خیلی بیش از آن زمان نیاز به مرمت پیدا کرده بنابراین یکی از دلایلی که این لایحه آمده این است که از آن 20 ریال یک مقدار اضافه بشود حالا آن مقدار اضافه‌اش را هر جوری که مجلس تصویب بکند و هر چند همان‌طوری که برادرها گفتند اصل پول زیاد نیست وچیزی نیست ولی در عین حال به درد ارشاد وآموزش عالی میخورد. تا حدودی ضایعاتی که تا حالا آثار باستانی وفرهنگی ما داشته، کم می‌شود. بنابراین یکی برای ازدیاد است. اصل قانون هست فقط ازدیادش درهر حدی که مجلس صلاح میداند.مسأله دیگر این است که محل مصرف و مصرف کننده مشخص بشود.یعنی معلوم بشود که این پول کجا باید مصرف بشود و چه کسی باید مصرف بکند؟ از بعد از پیروزی انقلاب از سال58 به بعد که انجمن آثار ملی براساس یکی از تبصره‌های بودجه دیگر عملا موضوعیت نداشته این پول در اختیار کارخانجات سیمان بوده مواردی دیده شده که در استانها، استاندارها یا فرماندارها گرفتند و مصرف کردند. البته خیلی کم بوده و در جاهای دیگر این پول هنوز در حساب مخصوصی در کارخانه‌ها مانده است. آنها نمیدانند که بالاخره باید در اختیار چه کسی قرار بدهند و در چه راهی باید مصرف بشود. بنابراین دلیل دوم آمدن این لایحه این است که مصرف‌کننده و محل مصرف مشخص بشود. و مسأله بعد تکلیف پولی که از سال 58 به بعد در این حسابها هست ، آن هم معلوم بشود. بنابراین اصل اینکه این لایحه باید تصویب بشود و آن مشکل حل بشود ظاهراً کمیسیون محترم برنامه وبودجه هم حرفی در این زمینه نداشته باشد. بالاخره تکلیف باید روشن بشود و معلوم بشود که این پول کجا مصرف بشود وچه‌گونه مصرف بشود. و چون آن قانون به قوت خودش باقی است.مسأله‌ای که در ارشاد مطرح بود و ما این تبصره را سال 63 برای بودجه سال 64 پشنهاد دادیم این بود که هم آن تکلیف روشن بشود، هم بعضی جاهای دیگری که ضرورت دارد و در قانون انجمن آثار ملی، اشاره‌ای به نشده،بشود از این راه به آنجا کمکی هم بشود. بنابراین آن چیزی که در پیشنهاد کمیسیون صنایع آمده من تمنا میکنم که برادرها آن قسمت را دقت کنند. محل مصرف را آنجائی که هم کمیسیون ارشاد و هم کمیسیون صنایع به آن اشاره کرده‌اند، منظور ما آنجا است و ما میخواهیم در آن زمینه مصرف بشود.بنابراین بحث‌هائی هم که مخالفین لایحه و موافقین ردکردند، من تا آنجائی که وقت کردم عمدتاً این بود که یکی اینکه عمده مصرف چون دولتی است این جیب به آن میشود که ظاهراً جواب جناب آقای وافی،وافی بود و نیازی به توضیح نیست که من توضیح بدهم. اگر این جور باشد ما خیلی از عوارض را باید در سطح کشور نگیریم. برق تأسیسات و مؤسسات دولتی000 بنابراین اگر این جور باشد دولت به شرکت برق هم نباید پول بدهد. گمرکات همین طور وخیلی جاهای دیگر000 به نظر من این دلیل، دلیل کافی نیست.مقدار پولی که گرفته میشود که ریاست محترم کمیسیون بودجه گفتند کم است. بلی ما هم میدانیم که کم است ولی بالاخره بهتر از هیچ است یعنی تا حدودی رفع مشکل از ارشاد می‌کند کما اینکه معاونت فرهنگی ما گزارش میداد که کتابخانه عمومی تهران واقعاً یکی از آثار بسیار ارزنده‌ای که در این ممکلت هست و متأسفانه اگر برادرها به کتابخانه پارک‌شهر سرزده باشند می‌بینند که چه مشکلاتی دارد که اگر سقفش هم پائین بیاید ما بودجه‌ای نداریم و همچنین در شهرستانها خود برادرها که مواجه با این کشل هستند و گهگاه هم با ما صحبت می‌کنند. من خواهشم این است که با توجه به همه آن مسائلی که گفته شد و با توجه به اینکه این قانون الان هست و باید مشکل حل بشود ومحل مصرف ومصرف کننده مشخص بشود برادرها همت کنند و به لایحه رأی بدهند و ما با نظر کمیسیون صنایع موافقیم با آن چیزی که به عنوان پیشنهاد کمیسیون صنایع آمده نظر موافق داریم. والسلام علیکم و رحمة‌الله. نایب رئیس- متشکر آقای حجت بفرمائید. مهدی حجت( معاون حفظ و احیاء میراث فرهنگی وزارت فرهنگ و آموزش عالی) – بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، نکته‌ای که در رابطه با این کمتر در مجلس محترم مورد توجه قرار گرفت علت وجودی ، اصلا اینکه در اساس ، این قانون چرا به وجود آمده بود؟ این مطلب به این ترتیب هست و من خواهش میکنم که به این نکته توجه خواص بشود. رابطه بین آنچه که (بناهائی که) توسط سیمان جدید ساخته میشود با مرمت کردن ساختمانهائی که از قدیم مانده. این مبلغی که از هرکیسه سیمان یا از هر تن سیمان گرفته میشود یک رابطه‌ای ایجاد میکند بین بناهائی که جدید ساخته میشوند، با مرمت کردن بناهائی که از گذشته مانده‌اند. یک بار در مورد لایحه میراث فرهنگی که من مصدع بودم و توضیح میدادم، روی این نکته عرض کردم که فرهنگ مرمت در مورد بنا در کشور ماضعیف است. ما راجع به وسایلی که از آنها استفاده می‌کنیم مثل یخچال و ماشین و غیره000 مرمتشان می‌کنیم ولی در مورد بناها غالباً بناها را کلنگی اعلام می‌کنیم و اینها را خراب می‌کنیم. مخصوصاً وقتی که این بناها دارای ارزش فرهنگی هستند، آنها هم باز با نبودن و کم بودن بودجه دچار مشکلاتی که الان درگیرش هستند، خواهند بود. بنابراین توجه خواهران و برادران را به این مطلب جلب می‌کنم که اصلا اساس این لایحه براین استوار است که رابطه ایجاد بکند بین ساختمان جدید که توسط سیمان ایجاد میشود و مرمت کردن ساختمانهای قدیمی . پس هر نوع تصوراینکه، این کمکی به بودجه دولت بکند یا اینکه از این جیب به آن برود، اینها دیگر طبیعتاً فراموش میشود چون اصلا منطق حاکم بر لایح ایجاد این رابطه است بین نوسازی و مرمت آنچه که از گذشته مانده. توجه دارند مجلس محترم به اینکه ما اگر که به سراغ مرمت برویم در حقیقت به سراع کمتر مصرف کردن مصالح، به سراغ از دست ندادن ارزشهای فرهنگی که در بناهای قدیمی ما هست و آن سنتی که در خانواده‌ها و بناها قدیمی ما هست که الان با این بناهای جدید که دارد ساخته میشود، در حقیقت تخریب میشود. سراغ آنها میرویم. در حقیقت استقلال اقتصادی و فرهنگی یک از ابعادش برمیگردد به فرهنگ مرمت و پرداختن به خودمان که آن بناها را از قدیم تابه امروز ایجاد میکردیم. متأسفانه در این دوره انقطاع ما این فرهنگ اصیل و اسلامی را از دست داریم. این با توجه به مرمت بافت‌های شهری بناهاوخصوصاً بناهای فرهنگی این امکان فراهم میشود که ما این رابطه را تقویت بکنیم پس این منطق این این لایحه است. بنابراین عرض کردم اینکه جنبه‌های بودجه‌ای داشته باشد از نظر وزارت فرهنگ مطرح نیست.دومین نکته‌ای که اینجا مطرح است این است که این بودجه صرف چه کار بشود؟ من عین قانون را که قبلا بود خدمت آقایان میخوانم این جور نوشته‌اند« دریافت مبلغ 20 ریال عوارض از هر تن سیمان وسیله وزارت دارائی جهت تعمیرات بناهای تاریخی که در اختیار انجمن آثار ملی است.» بحث دیگری دراینجا مطرح نیست. معنا هم ندارد که ما از سیمان پول بگیریم خرج مثلا کتاب خطی بکنیم. احیای تراث اسلامی فرض است واینکه ما مکتوبات را بتوانیم احیاء بکنیم آن فرض است. و بودجه خودش هم000 اما رابطه‌ای با سیمان ندارد. سیمان با بنا رابطه دارد. سیمانی که مصرف میشود باید خرج بنائی بشود که احتیاج به مرمت دارد. آنها هم بودجه خاص خودش را دارد. این منطق لایحه بوده من عرض میکنم. با توجه به اینکه کلیات لایحه سازمان میراث فرهنگی که یک سازمان واحدی است که همه مسؤولین فعال در زمینه میراث فرهنگی را در یک محل جمع میکند و در حقیقت یک سازمان به وجود می‌آورد، کلیاتش در مجلس محترم تصویب شده واین وابستگی‌اش به وزارت فرهنگی و آموزش عالی پیشنهاد شده به این جهت پیشنهاد ما این است که این پول در اختیار وزارت فرهنگ وآموزش عالی به جهت اینکه سازمان میراث فرهنگی وابسته به آن است قرار بگیرد. تا بتواند این مخارج را انجام بدهد. البته اگر تصویب بشود رأی وزارت فرهنگ این است تصویب لایحه به نفع کشور است. من به عنوان یک کسی که از بدو پیروزی انقلاب اسلامی تا حالا مسؤول میراث فرهنگی کشور بوده‌ام عرض میکنم به نفع میراث فرهنگی است اگر این مبلغ را که ناچیز است ولی خیلی میتواند درکار ما مؤثر باشد. این را تصویب بکنید و در اختیار وزارت فرهنگ قرار بدهید و خصوصاً در اختیار وزارت فرهنگ قرار گرفتنش، مستقیماً ارتباط بین سیمان و مصارف سیمان رابا مرمت که در کشور ما مسأله مهمی است، ایجاد می‌کند. بقیه مسائل را وزارت فرهنگ ارتباطش را با این لایحه به خصوص ، نمی‌بیند. التبه چون انجمن آثار ملی در تفکیکی که در فرهنگ و هنر سابق تقسیم شد در وزارت ارشاد وفرهنگ وآموزش عالی، آنجا انجمن آثار ملی رفت به وزارت ارشاد عملا وزارت ارشاد از این بودجه‌ای که میتواند استفاده بکند میخواست در جهات دیگر هم استفاده بکند. پیشنهاد این لایحه هم توسط برنامه و بودجه بوده برای اینکه می‌گشتند دنبال تبصره‌هایی که بتوانند از راهش درآمد دولت را افزایش بدهند وآن را به صورت یک تبصره‌ای پیشنهاد کردند.لذا رأی وزارت فرهنگ این است که تصویب این لایحه به حال میراث فرهنگی مثبت و مفید است و اختصاصش،مبلغش را که کمیسیون محترم صنایع ومعادن پیشنهاد کرده، این مبلغ خوب است واگر در اختیار وزارت فرهنگ قرار بگیرد میتواند مثبت باشد.بنابراین در متن لایحه پیشنهادی کمیسیون صنایع ومعادن در یک خط به آخر مانده ما پیشنهاد حذف «احیاء آثار مکتوب مشاهیر فرهنگ وادب اسلامی ایرانی»چون این ربطی به سیمان ندارد، این را داریم گرچه خودمان هم تصدیق می‌کنیم000 نایب رئیس- این جزئیات را در قسمت دوم اگر رأی آورد باید اصلاح کنیم. یعنی اختلاف نظر سرکار و وزارت ارشاد را در مرحله دوم بحث میکنیم. اکرمی- آقای یزدی! به قول آقای صالحی، آن هزینه‌ای که صرف این لایحه شده والان مجلس000 یقیناً به اندازه درآمدشان است. نایب رئیس- بسیار خوب، عنایت بفرمائید ، میخواهیم رأی بگیریم 185 نفر حضور دارند « گزارش کمیسیون اصلی رد هست، ولی روال رأی‌گیری مجلس این است که اصل لایحه را به رأی میگذارد» موافقی با اصل لایحه قیام بفرمایند ( عده کمی برخاستند) تصویب نشد. خیلی متشکر. اسامی غائبین را بخوانید. منشی- بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، غائبان غیر موجه امروز: آقایان سید ابوالقاسم داودالموسوی- آنه محمد غراوی- سیدنورمحمد محمودیان- غلامحسین نادی- علی‌رحم یوسف‌پور، البته آقای نادی را میگویند در مأموریت هستند ما غیبت ایشان را موجه تلقی می‌نمائیم. 7- پایان جلسه و تاریخ تشکیل جلسه آینده. نایب رئیس- جلسه بعد ماصبح روز سه‌شنبه ساعت 8 خواهد بود. ختم جلسه اعلام میشود. ( جلسه در ساعت 50/11 پایان یافت) رئیس مجلس شورای اسلامی-اکبر هاشمی رفسنجانی