تفسیر آیات قرآن کریم – سوره شعراء – آیه 33 – کتاب تفسیر راهنما – تألیف آیت الله هاشمی رفسنجانی

وَنَزَعَ یَدَهُ فَإِذَا هِیَ بَیْضَاء لِلنَّاظِرِینَ

و دست خود را [از گریبانش] بیرون آورد و به ناگاه برای بینندگان سفید بود.

1 - درخشندگی دست موسی برای بینندگان، در پی بیرون کشیدن آن از گریبان خویش

فإذا هی بیضاء للنـظرین

«نَزْع» (مصدر «نَزَع») معادل «اخراج» (بیرون آوردن) است و منزوع منه در آیه فوق حذف شده و تقدیر آن چنین است: «و نزع یده من جیب قمیصه». گفتنی است که «بیضاء» (مؤنث أبیض) به معنای سفید است و سفیدی دست موسی می تواند کنایه از اشراق و درخشندگی آن به هنگام بیرون آوردن از گریبان باشد.

2 - ید بیضا، دومین معجزه موسی(ع) و دلیل صدق رسالت وی

و نزع یده فإذا هی بیضاء

3 - سفید گشتن دست موسی(ع) پس از نمایان ساختن آن، امری شگفت و دور از انتظار بینندگان

و نزع یده فإذا هی بیضاء

به کارگیری «إذا» فجائیه می رساند که مفاد جمله بعد از آن در یک حالت غیر منتظره تحقق پذیرفته است .

4 - ارائه معجزات توسط موسی(ع) در حضور جمع (فرعون و اطرافیانش)

و نزع یده فإذا هی بیضاء للنـظرین

موسی(ع)

ارائه معجزه موسی(ع) 4; دلایل صداقت موسی(ع) 2; دلایل نبوت موسی(ع) 2; شگفتی یدبیضای موسی(ع) 3; قصه موسی(ع) 4; معجزه موسی(ع) 1، 2; یدبیضای موسی(ع) 1، 2