تفسیر آیات قرآن کریم – سوره القیامه – آیه 33 – کتاب تفسیر راهنما – تالیف آیت الله هاشمی رفسنجانی

ثُمَّ ذَهَبَ إِلَی أَهْلِهِ یَتَمَطَّی

و غرور به سوی اهلش رفت.

1 - تبختر و به خودبالیدن، از نشانه های کفر و از اوصاف کافران است.

ثمّ ذهب إلی أهله یتمطّی

مفسّران واژه «یتمطّی» را به معنای «تبختر» دانسته اند; زیرا این واژه یا از ماده «مط»(کشیدن پاها و گام ها) است و یا از ماده «مطا»(پشت). در هر دو صورت، مقصود تبختر و فخرفروشی است.

2 - تبختر و خودبینی، از موانع پذیرش حقایق الهی

و لـکن کذّب و تولّی . ثمّ ذهب إلی أهله یتمطّی

توصیف کافران تکذیب گر، به انسان های خودبین و مغرور، می تواند اشاره به علّت تکذیب آنان داشته باشد.

3 - تبختر و به خودبالیدن در میان کسان خویش، عملی ناپسند و مذموم

ثمّ ذهب إلی أهله یتمطّی

برداشت یاد شده، به سبب این نکته است که آیه شریفه، درصدد محکومیت و نکوهش کسانی است که چنین خصلتی را داشتند.

4 - ابوجهل، فردی مغرور و فخرفروش در میان کسان خویش

ثمّ ذهب إلی أهله یتمطّی

ابوجهل

تفاخر ابوجهل 4; رذایل اخلاقی ابوجهل 4; عجب ابوجهل 4

تفاخر

آثار تفاخر 1، 2

حق

موانع قبول حق 2

عجب

آثار عجب 1، 2; ناپسندی عجب 3

کافران

تفاخر کافران 1; صفات کافران 1; عجب کافران 1

کفر

نشانه های کفر 1