خاطرات روزانه آیت‌الله هاشمی رفسنجانی/ سال 1366/ کتاب «دفاع و سیاست»
چهارشنبه 9 اردیبهشت | 30 شعبان 407 29 آوریل 1987
ساعت هشت صبح خدمت امام رفتم و وضع جنگ را گفتم. امام تاکید کردند که جنگ باید تا سقوط صدام ادامه داشته باشد. در مورد آمدن چند مهندس اروپائی برای تعمیر فونیکس‌ها توسط آلبرت حکیم پرسیدم؛ موافقت کردند. قبلاً نخست وزیر سئوال را مبهم کرده بود و قرار شد در جلسه سران قوا مطرح شود و با رأی آنها عمل کنیم. می‌خواستم درباره حزب جمهوری اسلامی سئوال کنم که آقای ] سید مرتضی[ پسندیده، اخوی بزرگ امام آمد. حرف را قطع کردم و به وقت دیگری موکول شد.
در دفتر امام با آقای ] حسن[ صانعی ] رئیس بنیاد پانزده خرداد[ درباره سد عباس آباد برای قم و تردیدهایی که مطرح می‌کنند، صحبت کردیم. ساعت نه ونیم به دفترم رسیدم. گزارش‌ها را مرور کردم.
]آقای محمود صانعی پور[ رئیس کل کمرگ ایران آمد. گزارش اصلاحات را داد و برای مبارزه با کارشکنان تایید خواست. آقای مجید انصاری آمد. درباره وکیل آینده زرند کرمان مشورت کرد.
آقای ] سیدحسین[ موسویان، سرپرست ادارات مجلس آمد. از همکاری بعضی از خبرنگاران غربی برای آوردن اطلاعات از داخل عراق در مقابل اجرت گزارش‌داد و از برنامه کارکنان دفترم گفت و نیازهای مالی مجلس‌که در اثر کم شدن یک پنجم بودجه درخواستی، مشکل خواهیم داشت. ] آقای غلامرضا شافعی[ وزیر صنایع و معاونان آمدند. خواستار استفاده از ارز دفاع برای کار راه اندازی بیشتر صنایع در جهت تأمین نیازهای جبهه شدند.
آقای سعیدی از روابط عمومی آمد و گزارش برنامه هفته مجلس را داد؛ تصویب کردم. عصر هیأت رئیسه مجلس جلسه داشت. سپس آقای آقامحمدی و آقای مقدم آمدند. مقدم از داخل عراق از قرارگاه رمضان آمد وگزارش عملیات فتح 5 را داد. از عملکرد طالبانی‌ها راضی است و از اینکه نیروهای مسلح ما به وعده خود در خصوص الحاق به آنها و گرفتن مواضع تعیین شده عمل نکرده‌اند، ناراضی است. این کار باعث کم شدن اعتماد آنها شده است بالاخره فکر می‌کنند ما نمی‌توانیم یا نمی‌خواهیم، بر ادامه عملیات تا الحاق که اولی درست است و برای کمک به آنها تاکید داشت.
جلسه سران قوا در منزل آقای موسوی اردبیلی ] رئیس قوه قضائیه[ بود. با دستور امام درباره استفاده از مهندسان معرفی شده از سوی آلبرت حکیم برای فونیکس‌ها بحث شد و به تصویب رسید. اختلاف نظر وزارت اطلاعات و شورای قضائی در مورد کنترل گذرنامه‌ها و خروج از کشور بحث و مشکل حل شد. دیر وقت به خانه رسیدم.