تفسیر آیات قرآن کریم – سوره کهف – آیه ۲۵ – کتاب تفسیر راهنما – تالیف آیت الله هاشمی رفسنجانی

وَلَبثُوا فِی کَهْفِهِمْ ثَلَاثَ مِائَةٍ سنِینَ وَازْدَادُوا تِسْعًا

و در غارشان سیصد سال درنگ کردند و نُه سال به آن افزودند.

1- درنگ اصحاب کهف در غار، سیصد و نُه سال بوده است.

و لبثوا فی کهفهم ثلـث ماْئة سنین وازدادوا تسعًا

«سنین» بدل است برای «ثلاثمئة». این کلمه علاوه بر مشخص ساختن مراد از «سیصد» نشانه این است که گذشت سالیانی چند بر خواب اصحاب کهف، امری شگفت است.

2- اصحاب کهف، در تمام مدّت سیصد و نُه سال، در همان غاری بودند که به آن پناهنده شده بودند.

و لبثوا فی کهفهم

3- اصحاب کهف، براساس سال های شمسی، سیصد سال و براساس سال های قمری، سیصد و نُه سال در غار ماندند.

و لبثوا فی کهفهم ثلـث ماْئة سنین وازدادوا تسعًا

ضمیر در «ازدادوا» به اصحاب کهف مربوط است و تفکیک نُه سال از سیصد سال، شاید ناظر به این باشد که آن ها، به حساب سال های شمسی، سیصد سال آرمیده بودند و شمار این سال ها، موافق سال های قمری، از سیصد و نُه سال اندکی (کمتر از سه ماه) بیشتر می شود که معمولاً، این مقدار را در زمان بندی حوادث نادیده می گیرند.

4- «روی أنّ یهودیاً سأل علی بن أبی طالب عن مدّة لبثهم (أی لبث أصحاب الکهف) فأخبر بما فی القرآن فقال : «إنّا نجد فی کتابنا ثلاثمئة!». فقال: ذک بسنی الشمس و هـذا بسنی القمر.» ;

روایت شده که یهودی ای از علی(ع) از مدّت درنگ اصحاب کهف در غار سؤال کرد. امام، او را به آنچه در قرآن است، خبر داد. یهودی گفت: «ما در کتاب مان، درنگ آنان را سیصد سال می یابیم.». امام(ع) فرمود: «آن نقل، براساس سال شمسی است و این نقل، به سال قمری است».(1)

اصحاب کهف:

قصه اصحاب کهف 1، 2، 3; مدت خواب اصحاب کهف 1، 2، 3، 4

اعداد:

عدد سیصد 3، 4; عدد سیصدونه 1، 2، 3، 4; عدد نه 3، 4

روایت 4:

پی نوشت ها :

1. مجمع البیان، ج 6، ص 715; نورالثقلین، ج 3، ص 256، ح 62.