تفسیر آیات قرآن کریم- سوره ق – آیه 32 – کتاب تفسیر راهنما – تالیف آیت الله هاشمی رفسنجانی

هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِکُلِّ أَوَّابٍ حَفِیظٍ

[گفته می شود:] این است آنچه به شما وعده می دادند [آری بهشت را] برای هر رجوع کننده [به خدا] و حافظِ [حدود الهی نزدیک می آورند].

1 - وعده بهشت به متقین، همپای تهدید کافران به جهنم

یوم نقول لجهنّم ... و أُزلفت الجنّة للمتّقین ... هـذا ما توعدون

2 - بهشت، از آن همه تائبان خداجوی و پاسدار ارزش ها و وظایف دینی

هـذا ما توعدون لکلّ أوّاب حفیظ

3 - تجلّی تقوا، در روی آوری همیشگی به درگاه خدا و تحفظ بر وظایف

و أُزلفت الجنّة للمتّقین ... لکلّ أوّاب حفیظ

با توجه به این که در آیه قبل، تنها وصفی که برای بهشتیان یاد شده وصف «تقوا» بود و این وصف جامع همه ارزش ها تلقی می شد. اکنون بیان اوصافی دیگر در این آیه، می تواند تفصیلی بر آن اجمال و نمودی از آن حقیقت کلی باشد.

4 - انسان، همواره در معرض لغزش و غفلت از خدا و فرونهادن مسؤولیت ها*

لکلّ أوّاب حفیظ

واژه «أوّاب» در جایی صادق است که فرد، گرفتار نوعی غفلت و لغزش شود و یا در معرض چنین مشکلی قرار داشته باشد و نیازمند به آن باشد که خویش را در مسیر توجه به خدا، حفظ کرده یا بدان مسیر متوجه سازد.

ارزشها

آثار محافظت از ارزشها 2

انسان

صفات انسان 4

بهشت

وعده بهشت 1

بهشتیان 2

تائبان

تائبان در بهشت 2

تقرب

عوامل تقرب به خدا 3

تقوا

آثار تقوا 3

تکلیف

زمینه ترک تکلیف 4; زمینه عمل به تکلیف 3

خدا

وعده های خدا 1; وعیدهای خدا 1

غفلت

زمینه غفلت 4; غفلت از خدا 4

کافران

کافران در جهنم 1; وعید به کافران 1

لغزش

زمینه لغزش 4

متقین

وعده به متقین 1