کالبد شکافی استخر فرح (۳۰)، از ای نشسته صف اول...تا استخر فرح در انتظارت

واقعاً چقدر فضای جامعه دارد روز به روز لطیف و لطیف تر می شود. آدم حال می کند وقتی شاهد یک همچین جامعه دینی پرورش یافته ای است. آنقدر حال و هوای گفتگوی میان اندیشه ها و افکار مختلف زیباست که اساتید دانشگاه هنرهای زیبا باید بیایند راجع به آن سخن سردهند. زبان ما الکن است! کار ما نیست شناسایی راز گل سرخ!

و ایضاً شناسایی آن طلبه ارجمندی که طرز تفکر لطیف و پر از مهربانی اش را خودجوش بر سر چوب کرده و در تجمع جمعی از طلاب حوزه قم حضور یافته. با جمله تابلوی که دعوت به وحدت و همدلی می کند و حضور در استخری فرحناک و دل انگیز برای تمدد اعصاب و رفع خستگی ابدی مسوولان کلان اجرایی کشور:

ای آن که مذاکره شعارت استخر فرح در انتظارت!

هر کسی دیگر اگر یک همچنین حرفی از خودش درکرده بود و باعث دامن زدن به برخی شایعات واهی و تشویش اذهان عمومی شده بود؛ تا الان همان چوب انتهایی تابلو را در آستین طرف می کردند که عبرت سایرین گردد! همان دسته چوبی تابلوی که خودجوش بر روی آن نوشته اند: لطفاً پس از مصرف، برگردانده شود.(قریب به این مضامین)!
حالا این که اگر این تابلو و این شعار خودجوش است، پس بعد مراسم باید به کجا تحویل داده می شده؛ پیدا کنید پرتقال فروش و کمیته تحقیق و تفحص را!.... احتمالاً به دفتر مدیریت مردمی جریان های خودجوش و برادران!

هنوز دامنه اعتراضات به این شعار تابلو که بوی خون می داد، ادامه داشت که بزرگواری دیگر در اواسط دعای خوب و معنوی عرفه، و لابد به جهت ثواب بیشتر، از پشت تریبون معنوی مداحی و مرثیه خوانی اهل بیت معصوم و مهربان و مردمدار، ضمن استفاده از واژه رحمانی و وحدت آفرین "یارو" در یاد کردن از آیت الله هاشمی رفسنجانی(ولابد به حکم اذکروا امواتکم بالخیر!)؛ رئیس جمهور روحانی را نیز با همین لفظ قشنگ "یارو" خطاب قرار داد و به زبانی دیگر، همان شعار روی آن تابلو دسته دار آن طلبه معترض خودجوش در قم را تکرار کرد. این ادبیات سیاسی و حماسی لطیف، بعدها به حاشیه دعا اضافه شد!(در اصل دعای شریف عرفه نیست.)

البته دقت نکردیم ببینیم که روی دسته این میکروفون هم چیزی نوشته شده بود یا نه؟.... والله اعلم!

کم مشکلات ارزی داریم که این مسائل و مشکلات عرضی هم بدان اضافه می شود تا در مسیر ایجاد امید به آینده و تولید وحدت و همدلی لازم، هیچ کم و کسری خاصی نداشته باشیم.‌ دست بزرگواران درد نکند. گر مسلمانی از این است که ماها داریم/وای اگر از پس امروز بود فردایی!