تفسیر آیات قرآن کریم- سوره الواقعه – آیه 47 – کتاب تفسیر راهنما – تالیف آیت الله هاشمی رفسنجانی

وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ

و می گفتند: آیا وقتی که ما مُردیم و [تبدیل به ]خاک و استخوان هایی چند شدیم، حتماً برانگیخته می شویم؟!

1 - عذاب اخروی اصحاب شمال، ره آورد موضع گیری ناباورانه آنان نسبت به معاد

و أصحـب الشمال ... فی سموم ... و کانوا یقولون ... أءنّا لمبعوثون

استفهام انکاری در عبارت «أئذا متنا...و أءنّا لمبعثون»، بیانگر مطلب یاد شده است.

2 - خبر زنده شدن دوباره انسان در روز رستاخیز، مورد استهزا و ریشخند کافران

و کانوا یقولون أئذا متنا... أءنّا لمبعوثون

برداشت بالا، بدان احتمال است که استفهام در آیه شریفه، برای استهزا باشد.

3 - کافران، زنده شدن انسان را پس از تبدیل شدن وی به خاک و استخوان، غیرقابل باور می پنداشتند.

و کانوا یقولون أئذا متنا و کنّا ترابًا و عظمًا أءنّا لمبعوثون

اصحاب شمال

تکذیبگری اصحاب شمال 1; عذاب اخروی اصحاب شمال 1

عذاب

موجبات عذاب اخروی 1

کافران

استهزاهای کافران 2; بینش کافران 3

معاد

آثار تکذیب معاد 1; استبعاد معاد جسمانی 3; استهزای معاد 2