تفسیر آیات قرآن کریم – سوره النازعات– آیه 37– کتاب تفسیر راهنما – تالیف آیت الله هاشمی رفسنجانی

فَأَمَّا مَن طَغَی

[آن روز] هر که طغیان کرده،

1 - طغیان گران با حضور در صحنه قیامت، کردار خویش را به یاد آورده و جهنم را حاضر خواهند یافت.

یوم یتذکّر ... و برّزت الجحیم لمن یری . فأمّا من طغی

2 - طغیان گری، سرکشی در برابر دستورات خداوند و زیاده روی در هواپرستی، در پی دارنده مجازات در آخرت

فأمّا من طغی

«طغیان»; یعنی، از حد گذراندن (لسان العرب). متعلق «طغی» ـ به قرینه «من خاف مقام ربّه و نهی النفس عن الهوی» (در آیات بعد) ـ بی اعتنایی به پروردگار و پیروی از هوای نفس است. جمله «فإنّ الجحیم هی المأوی» در آیات بعد ـ که جزای «فأمّا» است ـ بر مجازات اخروی دلالت دارد.

ذکر

ذکر عمل در قیامت 1

طغیان

آثار طغیان 2

طغیانگران

طغیانگران در قیامت 1; کیفر اخروی طغیانگران 1

عصیان

آثار عصیان از خدا 2

قیامت

رؤیت جهنم در قیامت 1

کیفر

موجبات کیفر اخروی 2

هواپرستی

آثار هواپرستی 2