تفسیر آیات قرآن کریم- سوره الانفطار – آیه 13 – کتاب تفسیر راهنما – تالیف آیت الله هاشمی رفسنجانی

إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ

همانا نیکوکاران در نعمتی [وصف ناپذیر ]خواهند بود.

1 - انسان های درست کار، راست گفتار و مطیع خداوند، به پاداش کردار خویش، در میان انبوه نعمت های آخرت جای خواهند گرفت.

إنّ الأبرار لفی نعیم

از جمله معانی ذکر شده برای «برّ»، صلاح و درست کاری، اطاعت و صداقت است(لسان العرب). «نعیم»; یعنی، نعمت فراوان (مفردات راغب) نکره بودن «نعیم»، گویای عظمت آن است.

2 - زندگی ابرار، پیراسته از تمسّک به بهانه های واهی برای گشودن راه گناه

ما غرّک بربّک الکریم ... إنّ الأبرار لفی نعیم

3 - کاتبان نامه عمل از انجام دادن کارهای خیر ابرار آگاه شده، آن را ثبت می کنند.

کـتبین . یعلمون ما تفعلون . إنّ الأبرار لفی نعیم

4 - بهره مندی ابرار از نعمت های آخرت، همیشگی است.

إنّ الأبرار لفی نعیم

حرف «فی» در آیه شریفه، برای ظرفیت مجازی است و بر استقرار ابرار در نعمت دلالت دارد. اسمیه بودن جمله «إنّ الأبرار...»، تأکیدی بر مداومت و ثبوت و حرف «لام» در «لفی نعیم»، تأکید بر تمام محتوا است.

ابرار

تنزیه ابرار 2; جاودانگی ابرار 4; ویژگیهای ابرار 2

راستگویان

پاداش اخروی راستگویان 1

عمل

علم به عمل خیر 3

گناه

تنزیه از گناه 2

مطیعان

پاداش اخروی مطیعان 1

ملائکه

علم ملائکه ثبت عمل 3

نعمت

جاودانگی نعمت های اخروی 4; موجبات نعمت های اخروی 1