شعر: مقاوم چون سهند
دکتر علی ابراهیمی
ای که نستوه و مقاوم چون سهند مایه عز مسلمانی بخند
خنده رمز حسن خلق احمدیست خنده از اسرار حی سرمدیست
خنده بر هر دردبی درمان دواست خنده تو هر دل و جان را شفاست
خنده از لبهای گل دیدن خوشست بوسه از لبهای گل چیدن خوشست
خنده ات همچون رفیقی بی ریاست خنده ات آوای عرش کبیریاست
خنده کن بر ظلمت شب ای صنم خنده کن بر هر که می گوید منم
خنده ات از غرش شیر خوشتر است درکویری که از دیوان پراست
تو بخند گلخنده تو گلشنی است شاد باش که شادی تو خواستنی است
کینه توزان و حسودان جهول از خنده ات باشند مفاعیل فعول
تو بخند کز خنده ات عرش خد می کند حق را از باطل ها جدا
زهر لبخندت بود دشمن ستیز سیف اسلام در کلامت تیز تیز
دوستان از خنده تو پرتوان دشمنان از خنده تو ناتوان
توبخندتا باغبان شیدا شود تو بخند تا اهر من رسوا شود
تو بخند تا بلبلان مستی کنند قاصدک هاهم سرمستی کنند
یاد باد آن روزگران خوشی کاروان عشق، نوای چاووشی
آتشی بر بوستان ما زدند شط خون از دوستان ما زدند
باغبان باغ سلامت کشت کرد باغبان بذر رفاقت کشت کرد
باغبان نخل ولایت کشت و رفت باغبان نور هدایت ، هشت و رفت
باغبان گلخنده را تفسیر کرد باغبان بیننده را تسخیر کرد
باغبان گلخنده اش را هدیه کرد جام زهر نوشید و خود را فدیه کرد
هدیه خود را عطا کرد بر دویار هبری و هاشمی یاران خار
کج خیالی می کند دائم عدو چونکه مغز او بود، همچو کدو
این دویار هچگاه نگردند منفصل تا شما باشید دمادم منفصل
نکند بار دگر این دشمنان در مسیر حوف خود عازم شود
تو بخند ای ارمغان باغبان تو بخند ای یادگار بوستان
تو بخند ای میراب شط خون تو بخند آزاده دشت جنون
خنده ات سرشار از اسرارهاست خنده بر هر درد بی درمان دواست