خاطرات روزانه آیت الله هاشمی / سال ۱۳۷۵/ کتاب سردار سازندگی

 دوشنبه 30 مهر 1375 | 8 جمادی‌الثانی 1417 // 21 سپتامبر 1996

صبح زود بیدار شدم. اخبار را گرفتم. صدا و سیمای استان، خیلی خوب اخبار سفر را منتشر می‌کند و قسمت اعظم برنامه‌های رادیو، مربوط به سفر است و اظهارات مردم را منتشر می‌کنند که خیلی جالب، با شعر و سرود و جملات قصار و اظهارنظرهای دوستانه و ستایش‌آمیز اقشار مختلف مردم، مجموعه بسیارجالبی است. تقریباً در همه سفرها چنین است و اگر همه را جمع کنیم، مجموعه بی‌نظیر تاریخی و مجموعه‌ای از افکار و نظرات و ادبیات مردم است. هر سفر، یک جلد کتاب حجیم درمی‌آید.

به پادگان شهر که محل نشستن هلی‌کوپترهاست، رفتیم و به سوی دشت مغان پرواز کردیم. در مسیر، توضیحات خوبی توسط [آقای محمود احمدی‌نژاد]، استاندار، دریافت می‌کردم. در کشت و صنعت مغان، کارخانه تولید شیرخشک صنعتی و کره و خامه را افتتاح کردیم. پیش از انقلاب، ماشین‌ها وارد شده و به خاطر کمی شیر، تاکنون راه نیفتاده بوده است. ظرفیت 180 تُن شیر در سه شیفت دارد. در مراسمی توضیحات مهندس [علی‌اصغر] خامنوی، مدیرعامل شرکت [کشت و صنعت مغان] را شنیدیم. مشکلات شرکت حل شده و به سود دهی رسیده؛ واحد بسیاربزرگ و کم‌نظیری است. من هم صحبت دلگرم‌کننده‌ای نمودم.[1]

از گاوداری‌ها بازدید و واحد پنجم با هزار رأس را افتتاح کردیم. به مزارع چغندر قند رفتیم. در گذشته عیار چغندر قند کم بود -9 درصد- و با تحقیقات و کمک یک مهندس ایرانی که در آمریکاست، عیار را تا 15 درصد رسانده‌اند و با اصلاح بذر، برداشت در سطح را تا 90 تُن در هر هکتار بالا برده‌اند. از مهندس تشکر کردم و سوار بر تراکتور، مشغول جمع‌آوری چغندر شدم و مقداری راندم؛ برای حُضار جالب بود.

 در کنار کشت و صنعت، به یک مرکز عشایری رفتیم. برنامه وسیعی است که جهاد سازندگی برای اسکان عشایر و خانواده‌های زیادی در منطقه‌ای با وسعت 14 هزار هکتار، با انتقال آب از کانال مسیل مغان اجرا می‌کنند. ساخت سه شهرک و چند طرح دیگر هم در همان مراسم افتتاح شد. منجمله آبرسانی به 42 روستا و جاده‌های چندین روستا و اعطای اسناد مراتع به مرتع‌داران و نمایشگاه‌های تحقیقاتی و خدماتی جهاد و نشان دادن شترهای دوکوهانی. [آقای غلامرضا فروزش]، وزیر جهاد سازندگی صحبت کرد. من هم صحبت دلگرم‌کننده‌ای برای عشایر و روستاها و توضیح سیاست‌های محرومیت‌زدایی و عدالت اجتماعی دادم.[2] اجتماعاتشان بسیار وسیع و پُرشور بود.

به محل سد گی‌بیگلو[3] در شمال شرقی مشکین‌شهر پرواز کردیم. توضیحات آقایان زنگنه و کیافر را شنیدیم. سد مهمی است، روی رودخانه قره‌سو، با ظرفیت تنظیم 120 میلیون مترمکعب آب و نیز توضیحات دربارة طرح استفاده از زمین‌گرمایی در دامنه قله سبلان با برنامه تولید 100 مگاوات برق از حرارت آب‌گرم. صحبت مفصلی دربارة هر دو طرح کردم.[4] خواستم که آبیاری با رژیم تحت فشار باشد که همه اراضی دیم را آبی کنیم. اسم سد را سبلان گذاشتیم و با انفجار، مراسم انجام شد. مدتی است کار شروع شده و مراسم طرح‌های آب شُرب مشکین شهر و آب پارس‌آباد هم همان‌جا انجام شد.

به سوی سد یامچی در جنوب غربی اردبیل پرواز کردیم. توضیحات مهندس مشاور را شنیدیم. یک جانباز جنگ است که پایش در جنگ قطع شده. آن روز افسر وظیفه بوده. سد مهمی با ظرفیت یک صد میلیون متر مکعب بر رودخانه بالیغلی‌چای است.

به شهر برگشتیم. در پادگان سربازان و افسران و درجه‌داران در صفوف منظم استقبال گرمی داشتند. به آنها اظهار محبت‌کردم. ناهار را با محسن در اتاق محل اقامت خوردیم و کمی استراحت کردیم. یک آمپول پنی‌سیلین، به خاطر عوارض سرماخوردگی تزریق کردند.

سپس به مجتمع مسکونی و خدماتی برای جانبازان رفتیم که کار خوبی است، برای حدود 300 جانباز. صف طولانی از جانبازان، روی ویلچرها با گرمی استقبال کردند و مسائل بدن‌سازی و معالجه و طرح‌های مجهز برای اسکان درکنار دریاچه زیبای شورابیل، برای پنج استان. آقای [محسن] رفیق‌دوست، [رئیس بنیاد مستضعفان و جانبازان] توضیح داد. سپس با ماشین اطراف دریاچه دوری زدیم. مجتمع تفریحی زیبایی درست کرده‌اند. به تدریج آب شور را شیرین می‌کنند و اکنون ماهی قزل‌آلا هم تولید می‌شود.

سپس به کارخانه لاستیک‌سازی آرتاویل در غرب اردبیل رفتیم. در مسیر روستاییان استقبال‌گرمی داشتند. کارخانه عظیمی است، با ظرفیت 30 هزارتُن‌که می‌خواهند به 50 هزارتُن برساند؛ از بخش‌خصوصی و مدرن و بخشی از آن رادیال است. توضیحات شنیدیم و از خط تولید بازدیدکردیم. در جمع حضار، پس از گزارش وزیرصنایع، دربارة صنایع لاستیک کشور، دربارة اهمیت صنایع لاستیک و این کارخانه و قدردانی از مدیران طرح حرف زدم[5].

عصر شورای اداری استان هم جلسه داشت، با گزارش استاندار و یکی از نمایندگان استان و صحبت من دربارة شرایط موجود و آینده استان و توضیح وضع خوب اقتصادی کشور بود[6]. شب در جلسه فرهنگیان و دانشگاهیان و شعرای استان شرکت کردم. جلسه باروحی بود. سرودی در وصف کارهای دولت و رییس جمهور اجرا شد. شاعری به نام عابدیان هم شعر غرایی دربارة من سروده بود، خواند[7]. برنامه تواشیح و قرآن بود و سپس مداحی آقای [سلیم] مؤذن‌زاده اردبیلی که صدای گرمی دارد و گزارش [آقای رضا مستقیم]، رییس دانشگاه اردبیل و [آقای هوشیار]، مدیرکل آموزش و پرورش و سرانجام صحبت‌های مفصل من دربارة اوضاع فرهنگی وعلمی کشور در استان انجام شد.[8]

به فرودگاه رفتیم. در پاویون مراسم افتتاح چند طرح بود. روشنایی فرودگاه برای پرواز شب و روشنایی پیچ‌های گردنه حیران و نیز بهره‌برداری از چند نقطه راه با گزارش مدیرکل راه استان و آقای [علی] شاهچراغی، [رئیس سازمان هواپیمایی کشوری] و صحبت‌های من[9]. ساعت نُه و نیم شب به سوی تهران پرواز کردیم. شام را در راه خوردیم. نمایندگان مجلس استان از سفر ممنون بودند. اصولاً مردم استان اردبیل، چون من را بانی
[تشکیل] استان می‌دانند و این شعار را همه جا تکرار می‌کردند، اظهار رضایت و امتنان دارند.