تفسیر آیات قرآن کریم – سوره الغاشیة– آیه 11– کتاب تفسیر راهنما – تالیف آیت الله هاشمی رفسنجانی

لَّا تَسْمَعُ فِیهَا لَاغِیَةً

در آن جا هیچ سخن بیهوده ای نمی شنوند.

1 - بهشتیان، هیچ گونه صدا و سخن بیهوده ای در بهشت برین نمی شنوند.

لاتسمع فیها لـغیة

«کلام لغو»; یعنی، آنچه قابل اعتنا نیست و بدون تأمل و اندیشه گفته شده است (مفردات راغب) و کلمه «لاغیة»; یعنی، سخن زشت (قاموس) گفتنی است که «لاغیة» اسم فاعل و وصفی مناسب با گوینده سخن است. توصیف سخن به وصفی که مخصوص گوینده آن است، بر مبالغه دلالت دارد; یعنی، سخنی که حتی اندکی از «لغو» را پدید آورد، به گوش بهشتیان نخواهد خورد.

2 - اهل بهشت، هیچ گونه سخن لغو و بیهوده ای در آن جا نمی گویند.

فی جنّة ... لاتسمع فیها لـغیة

شنیده نشدن «لغو»، نشانه نبودن آن است.

3 - نشنیدن سخن لغو و بیهوده، از نعمت های الهی برای بهشتیان

ناعمة ... لاتسمع فیها لـغیة

4 - پرهیز از گفتن و شنیدن سخنان نسنجیده، بی ثمر و زشت، کاری پسندیده و مطلوب است.

لاتسمع فیها لـغیة

پیراسته خواندن بهشتیان از شنیدن گفتار «لغو»، بیانگر ناروا بودن آن است.

بهشت

ویژگیهای بهشت 1

بهشتیان

بهشتیان و لغو 1، 2، 3; فضایل بهشتیان 1، 2; نعمتهای اخروی بهشتیان 3

خدا

نعمتهای خدا 3

علم

علم پسندیده 4

لغو

اعراض از لغو 4