یکی از خصیصه های آیت الله هاشی صبر و تحمل ایشان بود. شیوه رفتار ایشان در جلسات به گونه‌ای بود که نه تنها همه افراد حق اظهارنظر و بحث داشتند بلکه در مواردی شاهد بودیم که افراد در طرح نظرات خود جسارت‌هایی می کردند در حالی‌که ایشان در جایگاه رئیس دولت بودند.

به خاطر دارم در جلسه‌ای از جلسات هیات دولت، موضوعی به بحث گذاشته شد و همه اعضای دولت و وزیر مربوطه نظر خود را مطرح کردند، در نهایت مرحوم آیت‌الله هاشمی با جمع بندی موضوع خطاب به وزیر مربوطه تاکید کردند که کار را با شرایط گفته شده پیگیری کنند.

 حافظه مرحوم هاشمی بسیار خوب بود، در جلسه بعدی آقای هاشمی پیگیر موضوع از وزیر مربوطه شدند که آن شخص هم به طرح موضوعات تکراری جلسات گذشته پرداخت؛ هرچه مرحوم هاشمی استدلال می‌کرد که توضیحات قانع کننده نیست؛ اما وزیر مربوطه جمع بندی جلسه گذشته را نفی می‌کرد و حتی صدای خود را بالا برد و به نوعی به آیت الله هاشمی جسارت و اعتراض کرد، با این مضمون که «جمع بندی شما غلط است و شما متوجه نیستید» این در حالی بود که همه اعضای دولت درباره موضوع اظهارنظر کرده بودند و جمع بندی نظر همه بود.

 جسارت وزیر مربوطه به آیت الله هاشمی غیرقابل تحمل بود،  من که به عنوان معاون رئیس جمهور کنار دست ایشان بودم، سرم را نزدیک برده و به مرحوم هاشمی گفتم : اگر جای شما بودم، نه تنها ایشان را از جلسه امروز اخراج می کردم؛ بلکه اعلام می کردم برای دفعات بعد هم حق ورود به جلسات هیات دولت را ندارند.

اما آقای هاشمی رو به من گفتند نه اصلا این طور نیست، بگذارید حرف شان را بزنند، ما تحمل شنیدن آن را داریم. بنابراین هیچ عکس‌العملی از خود نشان ندادند و فقط در انتها به وزیر تاکید کردند که موارد را طبق جمع‌بندی در دستور کار قرار دهند و در واقع وزیر را موظف به پیگیری کردند.