آیت الله هاشمی قطعاً در فرصت، زمان و شرایط خود فردی کارآمد و کارساز، مصلح و ناصح بود. او چه در جلسات رسمی مثل مجمع تشخیص مصلحت نظام یا مجلس خبرگان رهبری و چه در جلسات غیررسمی می توانست برای جامعه عنصری مفید و خدمت گذار باشد.

 در روایت اسلامی داریم که وقتی عالم مومنی از دنیا می رود، رخنه و روزنه ای به وجود می آید که چیزی نمی تواند جای آن را پر کند. جامعه این را در یک سال گذشته کاملاً فهمید و خلاء حضور او احساس می شود. وجود او بسیاری مفید و آرام بخش بود.

 اخیراً مقام معظم رهبری در جلسه ای به محمد و محسن هاشمی فرمودند که من دو یار را که پنجاه سال با آن ها دوست بودم، از دست داده ام و گاهی دلتنگ آن ها می شوم و برایشان قرآن می خوانم تا آرامش پیدا کنم. بالاخره آیت الله هاشمی شخصیتی بود که برای خیلی ها کشتی امن به حساب می آمد و آرامش می داد. همین طور هدایت گر بود و جهت را کاملاً روشن می کرد. مخصوصا بعد از داستان آقای احمدی نژاد بسیاری از شخصیت های بین المللی که به ایران می آمدند، خواستار ملاقات با آقای هاشمی بودند. مشاوره می کردند و حتی برای میهمانان نیز عنصری مفید و خدمت گذار بودند.