پیام تسلیت آیت الله هاشمی رفسنجانی به مناسبت شهادت صیاد شیرازی

بسم الله الرحمن الرحیم

حادثه دلخراش و تأسف‌انگیز شهادت تیمسار سپهبد علی صیاد شیرازی (1)  جانشین محترم ستاد کل نیروهای مسلح به دست عوامل مزدور تروریست، ضایعه‌ای دردناک و جانسوز برای کشور، به ویژه نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران است.

شهید صیاد شیرازی همرزم دوران پرافتخار دفاع مقدس، فرماندهی لایق و سرافراز برای ارتش اسلام بود و در طول این دوران در کسوت یک بسیجی و یک فرمانده لایق نظامی، به حق نقشی مؤثر و تعیین کننده در عملیات‌ها و فرماندهی جنگ برعهده داشت و پس از جنگ نیز با کوله‌باری از اندوخته‌های علمی و تجربی خود، منشأ خدمات و برکات بسیاری برای نیروهای مسلح جمهوری اسلامی بود و سرانجام به آرزوی دیرینه خود که همانا شهادت در راه معبود بود، رسید.

اینجانب این ضایعه را به محضر فرماندهی کل قوا حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، نیروهای مسلح جمهوری اسلامی، مردم قدرشناس ایران و بویژه به بازماندگان محترم این شهید عزیز تبریک و تسلیت می‌گویم.

امید است با پیگیری نیروهای انتظامی و امنیتی کشور، عوامل مزدور و سرسپرده این عمل وحشیانه و غیرانسانی هرچه زودتر دستگیر و به سزای جنایت هولناک خود برسند.

اکبر هاشمی رفسنجانی

رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام

********************************************************

1-  امیر سپهبد شهید علی صیاد شیرازی، فرزند «زیاد»، در روز چهارم خرداد ماه سال 1323 در شهرستان «درگز» از توابع استان خراسان به دنیا آمد. پس از طی دوران طفولیت، در گرگان به دبستان «منوچهری» رفت و دوره متوسطه را تا سال سوم در دبیرستان‌های «هدایت» و «فخرالدین اسعد گرگانی» در شهرهای شاهرود و گرگان طی نمود. در خرداد ماه سال 1342 از دبیرستان امیر کبیر در تهران در رشته ریاضی دیپلم متوسطه گرفت و یک سال بعد در آزمون ورودی دانشکده افسری پذیرفته شد و به تحصیل علوم نظامی پرداخت. سه سال بعد، در مهر ماه سال 1346 با درجه ستوان دومی در رستة توپخانه فارغ‌التحصیل شد.

پس از فراغت از تحصیل، دوره رنجر و چتربازی را با رتبه عالی در شیراز و دوره تخصصی توپخانه را در اصفهان سپری کرد و از سال 1348 به لشگر زرهی تبریز پیوست و خدمت رسمی خود را در نیروی زمینی آغاز نمود. اولین سمت او، افسر دیده‌بان توپخانه و معاون آتشبار بود.

پس از انحلال لشگر تبریز در اسفند ماه سال 1349، به لشگر 81 زرهی کرمانشاه منتقل و در گردان 317 توپخانه به عنوان فرمانده آتشبار مشغول به خدمت شد. اوایل سال 1351 در آزمون اعزام به خارج دانش‌آموختگان دانشکده افسری شرکت کرد و برای تکمیل تخصص توپخانه به آمریکا اعزام شد. دوره سه ماهه تخصص «هواسنجی بالستیک» را در شهر «فورت سیل» ایالت «اوکلاهما» با نمره عالی و احراز رتبه اول از میان 20 افسر آمریکایی و ایرانی به پایان رسانید. پس از بازگشت به میهن، در اواخر سال 1352 به اصفهان رفت و در دانشکده توپخانه مشغول تدریس شد.

از ابتدای پیروزی انقلاب تا مهر ماه سال 58 در اصفهان بود، در این مدت با همکاری نیروهای نظامی و دوستان انقلابی – که بعداً پاسدار شدند – گروه سی نفره‌ای را تشکیل داده و به حفظ و حراست از پادگان پرداخت.

در زمستان سال 1358، قرارگاه عملیاتی غرب در کرمانشاه با فرماندهی سرهنگ صیاد شیرازی تشکیل شد. لشگر 81 زرهی کرمانشاه، لشگر 16 زرهی قزوین، لشگر 28 کردستان و تیپ 23 نیروی مخصوص و تعدادی از پاسداران انقلاب اسلامی هسته اصلی تشکیل قرارگاه بودند.

پنجم مهر ماه سال 1360 به فرماندهی نیروی زمینی ارتش منصوب شد و به عنوان نخستین اقدام، «قرارگاه مشترک ارتش و سپاه» را در اهواز تشکیل داد

پس از عملیات رمضان، ارتش و سپاه پاسداران در سراسر جبهه‌ها اقدام به تقویت نیرو و تجدید سازماندهی و تجهیز قوا نمودند، پس از سه ماه در نهم مهر سال 61 عملیات هجومی جدیدی به نام «مسلم بن عقیل (ع)» با فرماندهی فرمانده نیروی زمینی در محور «سومار» آغاز شدکه تصرف ارتفاعات مشرف بر منطقه استراتژیک و رزمی و اخراج کامل دشمن از منطقه سومار حاصل این حمله بود. پس از عملیات بدر و در اوایل سال 1364 با تصویب شورای عالی دفاع، سازمان ارتش و سپاه جدا شد و مقرر گردید، هر یک از دو نیرو با اختیار تام، عملیات مستقل انجام دهند.

سرهنگ صیاد شیرازی، پس از حدود 5 سال انجام وظیفه در مسئولیت خطیر فوق در تیر ماه سال 1365 از سمت خود استعفا داد و بلافاصله با پیشنهاد آیت‌الله خامنه‌ای - ریاست جمهوری وقت- و تصویب رهبر فقید انقلاب به سمت نمایندگی حضرت امام (ره) در شورای عالی دفاع منصوب شد.

در روز 18 اردیبهشت ماه 1366 به همراه تعداد دیگری از فرماندهان ارتش با پیشنهاد رئیس شورای عالی دفاع و موافقت امام (ره) به درجه سرتیپی ارتقای مقام یافت.

منافقین او را از کردستان می‌شناختند که قبل از آغاز جنگ مانع از تجزیه کردستان شده بود و در نهایت علت اصلی شهادت او همان؛ مبارزات و ضربات مهلکی بود که بر پیکره ضد انقلاب وارد آورده بود.

پس از پذیرش هوشیارانه قطعنامه 598 سازمان ملل از سوی حضرت امام (ره) به تشخیص مصلحت ایشان، عراق با منافقین مسلح همراه شده و در تاریخ 5/3/1367 از طریق سر پل ذهاب به طرف شهر «کرند» حرکت نمود.

سرتیپ صیاد شیرازی سریعاً خود را به کرمانشاه رسانده و با فعال نمودن هوا نیروز و سازماندهی نیروها و طراحی عملیات، به همراه فرماندهان سپاه، به مقابله با منافقین برخاست و در عملیات مرصاد نقش فوق‌العاده‌ای در پیروزی نهایی ایفا نمود.

بعد از پایان جنگت سرتیپ صیاد شیرازی در کمیسیون‌های شورای عالی دفاع نقشی فعال داشت، از جمله مواردی که به پیشنهاد او جلسات متعدد و اقدامات مثبتی در سطح نیروهای مسلح صورت گرفت که می‌توان به طرح راهبردی کلی نظام درباره منافقین و چگونگی برخورد با آنان و نیز بهبود بخشیدن به وضعیت دفاعی و عمرانی جزایر و سواحل مناطق دریایی و مسائل کردستان اشاره کرد.

شهید صیاد ضمن تدریس در دانشگاه افسری و مشورت با محققین حوزه و دانشگاه، سعی در بررسی تطبیقی جنگ تحمیلی و جنگ‌های صدر اسلام داشت و به طور جدی در این رابطه به تحقیق پرداخت و در عین حال خواستار ثبت تاریخ انقلاب و جنگ تحمیلی بود و هیأت معارف جنگ در همین راستا توسط ایشان تأسیس گردید.

سرتیپ صیاد شیرازی در مهر ماه سال 1368 به درخواست رئیس ستاد فرماندهی کل نیروهای مسلح و موافقت مقام معظم رهبری به «معاونت بازرسی کل نیروهای مسلح» انتخاب گردید و در شهریور ماه سال 1372 با حکم فرمانده معظم کل قوا به سمت «جانشینی رئیس ستاد کل نیروهای مسلح» منصوب شد و در 16 فروردین 1378 همزمان با عید خجسته غدیر خم، به درجه سرلشگری نائل آمد.

سرانجام در روز بیست و یکم فروردین ماه 1378 در مقابل درب منزل مسکونی خود در تهران مورد هدف عناصر ضد انقلاب قرار گرفت و به شهادت رسید.