بسم الله الرحمن الرحیم

مواد مخدّر امروز از ابزار قدرت‌های استکباری برای ایجاد خلاء در اراده انسان‌ها در جهت سیطره بر ملت‌هاست و سهل‌الوصول‌ترین وسیله برای دستیابی به این هدف شوم است.

شاهد این مدعا مقایسه میزان تولید مواد مخدّر در افغانستان در سالهای قبل و بعد از اشغال است که آمارهای غیرقابل انکار می‌گوید 8 برابر شده است. این طنز روزگار نیست؟!! اشغال‌گران که مبارزه با مواد مخدّر را یکی از اهداف خویش در اشغال افغانستان اعلام می‌کردند، اکنون با همه قوای نظامی و سیاسی خویش، شاهد رشد قارچ‌‌گونه خشخاش و کارگاه‌های هروئین‌سازی در آن کشور مظلومند.

مواد مخدّر متاعی نیست که کاشت، داشت، برداشت و مهمتر از همه انتقال آن از مراکز تولیدی به بازارهای مصرف، از چشم مسئولان امنیت اجتماعی افغانستان پنهان بماند و مطمئناً اگر کمترین اراده‌ای برای جلوگیری از اشاعه آن باشد، مبارزه با آن در زمین‌های زراعتی که چشم به راه کشت گندم برای تأمین نان مردم می‌باشد، بسیار آسان است.

اما افسوس که سوداگران مرگ و مافیای آن که در سلسله مراتب سر از باندهای قدرت درمی‌آورند، نه تنها آزادانه به خرید و فروش این ماده افیونی می‌پردازند، بلکه با سوءاستفاده از دانش و تکنولوژی، مواد صنعتی مخدّر را نیز مکمّل برنامه‌های ضدبشری خویش کرده‌اند و در اخبار می‌بینیم و می‌شنویم که چگونه اساس خانواده‌ها را به عنوان اصلی‌ترین عنصر تشکیل‌دهنده یک جامعه متزلزل می‌کند و از هم می‌پاشد.

اگرچه روانشناسان و جامعه‌شناسان، اعتیاد به مواد مخدّر را نوعی بیماری فردی با قابلیت‌های بسیار بالا برای تبدیل شدن به یک بیماری فراگیر اجتماعی می‌دانند و در راه درمان آن از همه ظرفیت‌های تشویق و تنبیه استفاده می‌نمایند، اما روی سخنم با عاملان نشر این ویروس خطرناک است که با کدام منطق انسانی و به چه قیمتی، سود سرسام‌آور این اقدام شنیع را برای خویش توجیه می‌کنید؟!!

ایران اسلامی در طول سال‌های پس از پیروزی انقلاب، در کنار همه مشکلات فراوانی که از ناحیه جنگ، تحریم و عقب‌افتادگی‌های تاریخی داشت، عزم خویش را برای مبارزه همه‌جانبه با اشاعه مواد مخدّر جزم کرده که تعداد فراوان شهدای این راه، گواه صداقت جمهوری اسلامی در این مسیر می‌باشد. به‌گونه‌ای که علی‌رغم دشمنی‌ها و حسادت‌های دشمنان در طول این سالها، به کرات از نقش ایران در مبارزه با مواد مخدّر تجلیل شده است.

دوستان و دشمنان ایران باید به خاطر داشته باشند که موقعیت جغرافیایی این سرزمین که مطمع نظر آنان است، در کنار همه پتانسیل‌های مثبت برای انتقال نفت، گاز، انرژی، خطوط هوایی، خطوط مخابراتی و غیره که چهارراه جهانی است، این پتانسیل منفی را نیز دارد که معبر انتقال جزئی و کلی مواد مخدّر به جهان باشد و اگر مراکز مسئول جهانی در این راه از طرح‌ها، برنامه‌ها و اقدامات ایران حمایت‌های جدّی ننمایند، متأسفانه آثار سوء فردی و اجتماعی آن مانند نشت نفت در خلیج مکزیک به همه جا سرایت می‌کند که در آن صورت حکایت آن شعر فارسی است که می‌گوید:

سرچشمه شاید گرفتن به بیل                           چو پر شد نشاید گذشتن به پیل

و اما سخنی از سر دلسوزی و خیرخواهی به همه هموطنانی که به هر دلیلی به این ماده افیونی روی آورده‌اند، عرض می‌کنم «لا تلقوا بایدیکم الی التُهلکه» هشدار و نهی بزرگ قرآنی به همه انسان‌ها و به‌ویژه به مسلمانان است. چرا باید به دست خویش حیات فردی و اجتماعی و بالاتر از آن کانون گرم خانوادگی خویش را به مخاطره اندازیم؟

متأسفانه امروزه شاهدیم که تولید و توزیع این ماده افیونی در جامعه بسیار آسان و در دسترس شده که خانواده‌های بسیاری را درگیر عواقب وخیم و خانمان‌سوز خود کرده است. جا دارد که اقدامات عاجل و مؤثرتری توسط نیروهای نظامی، انتظامی، تربیتی، بهداشتی و فرهنگی جامعه برای مقابله جدّی‌تر با این پدیده شوم به‌عمل آید.

امیدوارم با همراهی دستگاههای مسئول و اراده جمعی، شاهد روزی باشیم که ایران اسلامی از این جهت الگوی مناسب در زندگی سالم برای ملت‌ها باشد، انشاءالله.

اکبر هاشمی‌ رفسنجانی

رئیس‌ مجلس‌ خبرگان‌ رهبری

رئیس ‌مجمع تشخیص‌ مصلحت ‌نظام

****************************************************

* به مناسبت: 5 تیر، روز جهانی مبارزه با مواد مخدّر