پرسش‌های مصاحبه را سرویس‌های مختلف روزنامه در اختیار سید محمود دعایی، سرپرست روزنامه قرار دادند تا وی شخصاً با مرحوم هاشمی در میان بگذارد.

در آن دوران، من در سرویس خارجی روزنامۀ اطلاعات مشغول به کار بودم و بدون پرده‌پوشی از سیاست جمهوری اسلامی در برابر موضوع فلسطین به شدت انتقاد می‌کردم. از این رو، آقای دعایی خواستار دریافت پرسش‌های من برای گرفتن پاسخ آنها از سوی هاشمی نیز شد.

پرسش من از مرحوم هاشمی این بود که با توجه به موضع ایران در برابر مسئلۀ فلسطین، استراتژی و برنامۀ عملی جمهوری اسلامی برای تحقق این موضع چیست؟ آن مرحوم هم با صداقت پاسخ داده بود که جمهوری اسلامی در این مورد برنامۀ عملی خاصی ندارد!

در واقع هدف من از طرح آن پرسش، اذعان رئیس جمهور وقت ایران به نداشتن جایگزینی برای مذاکرات صلحِ مادرید در عینِ مخالفت سرسختانه با آن بود.

بعد از گذشت بیش از ۳۰ سال از آن تاریخ، با آنکه حجم عظیمی از قدرت تبلیغاتی و تحرکات خارجی جمهوری اسلامی به موضوع فلسطین و ادعای پیشتازی ایران در جهت دفاع از حقوق فلسطینی‌ها اختصاص یافته است؛ اما دریغ از یک جملۀ شفاف و منسجم در این باره. در تمام این مدت، اسرائیل گام به گام جایگاه خود را در نقاط استراتژیک سرزمین‌های اشغالی کرانۀ باختری و بیت‌المقدس شرقی و بلندهای جولان مستحکم کرده و راه عادی‌سازی روابط با کشورهای عرب را نیز گشوده است. با این حال، در کشور ما چنین تبلیغ می‌شود که اسرائیل به لبۀ پرتگاه رسیده و به زودی اثری از آن باقی نخواهد ماند.

در این میان اگر کسی یک کلمه به روشنی خلاف ادعاهای تبلیغاتی مرسوم سخن بگوید؛ به راحتی به “توجیه موجودیت رژیم صهیونیستی و تلاش برای به رسیمت شناختن آن” متهم و تهدید به برخورد و مجازات خواهد شد!

با این سطح از “واقع‌بینی” و “تحمل” حتماً هم اسرائیل به زودی از صحنۀ روزگار محو خواهد شد!