آرمان ملی- بزرگ‌ترین ترس آیت‌الله هاشمی در زندگی از «حق‌الناس» بود. تنها جایی هم که هرگز مقابل کسی کوتاه نیامد، پای حق مردم بود. بالاترین مصادیق حق‌الناس برای آیت‌الله هاشمی، تصمیم‌گیری‌های مهم و حیاتی بود؛ مثل پایان جنگ، انتخابات عادلانه، رونق اقتصاد، سازندگی و آبادانی، آزاداندیشی دینی و... . مثل برجام که برای آیت‌الله هاشمی عین حق‌الناس بود؛ چون با زندگی و آینده یک ملت مرتبط بود، چون برخاسته از «خواست اکثریت مردم» بود. آیت‌الله هاشمی می‌گفت نتیجه تحریم، رنج مردم است؛ رنج مردم هم نعمت نیست!. امروز هم وقتی رهبری می‌گویند یک ساعت تأخیر هم در برداشتن تحریم‌ها، «جایز» نیست؛ یعنی تداوم تعمدی «رنج مردم»، حرام است!، پا گذاشتن بر حق‌الناس است. مصداق بارز، کم‌فروشی است؛ چراکه اگر بشود عاقلانه و مدبرانه، «تحریم‌ها» را برداشت، نباید کسی مقابل آن بایستاد. فتوای رهبری، عین حرف آیت‌الله هاشمی بود. تا کسی جرئت نکند، دنبال کم‌فروشی در قبال حق مردم برود. تا احدی خیال نکند، می‌شود به نام «دفاع از نظام»، پا روی حق‌الناس گذاشت. فتوای صریح رهبری این‌گونه بود تا همگان بدانند، بی‌اثر کردن تحریم‌ها در نگه‌داشتن تحریم‌ها نیست!. تحریم‌ها را باید به‌عنوان یک «واجب شرعی» با حکمت اسلامی برداشت تا فرصت «قوی شدن داخلی» و «بی‌اثر کردن تحریم‌ها» در تعامل سازنده با دنیا، از دست نرود. آیت‌الله هاشمی هم اگر امروز زنده بود، یقیناً نهیب می‌زد بر تحریم پسندان!. درست مثل ۵۳ سال قبل، که در هیئت انصارالحسین (ع) فریاد زد: «آیه «وَیلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ» فقط برای آنهایی نیست که ترازو دارند و به مردم کم می‌فروشند، مربوط به همه طبقات است که وقتی می‌خواهند حق خود را بگیرند درست و کامل می‌گیرند، ولی موقعی که می‌خواهند حق مردم را بدهند، درست نمی‌دهند!». حرف آخر نگارنده این است؛ برابر فتوای صریح رهبری مبنی بر جایز نبودن هرگونه تأخیر در رفع تحریم‌ها، هرگونه مقابله کلامی یا عملی یا حتی مانع‌تراشی عیان و پنهان با «رفع تحریم‌ها»، حرام شرعی است و مصداق بارز «کم‌فروشی» در قبال مردم و پای گذاشتن بر حق‌الناس است، که تنها عبارت شایسته را در قبال آنان باید از کلام خدا وام گرفت، که «وای بر تحریم‌پسندان!».