_[1] سوره مبارکه الاسرا؛ آیه شریفه 88

[2] سبب کامل، امری که خود مستقلاً وجود چیزی را ایجاب کند. (فرهنگ اصلاحات فلسفی)

[3] تحدّی در لغت از «حدو، حداء و حدی» گرفته شده و به معنی دعوت نمودن دشمن به نبرد و پیروزی بر اوست و همچنین به معانی قصد و آهنگ چیزی کردن و درخواستی برای رقابت نمودن که هدف از آن به عجز درآوردن طرف مقابل باشد نیز آمده است و در اصطلاح عبارتست از اینکه معجزات انبیاء همیشه همراه با مبارزه‌طلبی و هماوردی می‌باشند. (دهخدا، علی اکبر، لغتنامه دهخدا، بی‌نا، بی‌تا، ج 4، ص 5660)

_[4]  سوره مبارکه انعام؛ آیه شریفه 55

خطبه دوم

ِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم

اَلْحَمْدُ للهِ رَبِّ اْلعالَمینَ، وَالصّلوهُ وَ السَّلامُ عَلی رَسُول‌ِاللهِ وَ عَلی عَلِیٍّ أَمیرِاْلمُؤْمنینَ وَ عَلی الصِّدّیقه‌الطّاهِره وَعَلی سبْطَیِ الرّحْمَه الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ وَ عَلی عَلِیِّ‌بْنِ‌الْحُسَیْنِ وَ مُحَمَّد‌بْنِ‌عَلِیٍّ وَ جَعْفَرِبْنِ‌مُحَمَّدٍ وَ موُسَی‌بْنِ‌جَعْفَرٍ وَعَلِیِّ‌بْنِ‌مُوسی وَ مُحَمَّدبْنِ‌عَلِیٍّ وَ عَلِیِّ‌بْنِ‌مُحَمَّدٍ وَالْحَسَنِ‌بْنِ‌عَلِیٍّ وَ ألْخَلَفِ اْلهادی‌اْلمهْدیّ(عج)

مناسبت‌های فراوان هفته را محدود می‌کنیم تا بتوانیم بحث‌هایمان را فشرده و فهرست‌وار عرض کنیم.

اولین آنها هفته دولت است که به مناسبت شهادت جان‌خراش شهید رجایی و شهید باهنر[1] و همراهان دیگرشان که در حادثه انفجار نخست وزیری و آن جنایت عظمای منافقین اتفاق افتاد، هر سال برنامه‌ای را به نام هفته دولت‌داریم که هم تکریم آن شهدا و تجدید میثاق با آرمان‌های آنها و هم توضیحاتی درباره خدمات دولت‌هاست که این برنامه‌ها انجام شد و آخرینش در هفته گذشته بود و شما در جریان هستید.

یکی از چیزهایی که بنده تذکر می‌دهم، این است که در این روزها دولت‌ جدید – بحمدالله- با هماهنگی مجلس تشکیل شد و کابینه کاملی را ما امروز در میدان داریم و با شروع کار دولت جدید
- بحمدالله- بسیاری از خواب‌های ‌پریشانی که دشمنان ما می‌دیدند و اختلاف و تفرقه و تصویب نشدن کابینه و درگیری بین مردم و مدیران کشور ]را[ پیش‌بینی می‌کردند، همه پوچ و بی‌اساس درآمد. امروز بدون اینکه آب از آب تکان بخورد، جریان امور با جابجایی مسئولیت‌ها انجام می‌شود و دولت با قدرت کارش را شروع کرد و بنده تأکید می‌کنم به همه مخلصان انقلاب (چه مردم، چه مسئولان در همه ‌قوا و چه ارگان‌های انقلابی و سنتی) که توجه داشته باشند که آن چیزی که ما را از گرداب خطرها می‌تواند نجات بدهد، وحدت، همدلی، وفاق ملی و همکاری است و آن چیزی که می‌تواند دشمنان ما را خوشحال و پنجره‌هایی ‌برای نفوذ آنها باز کند، اختلاف، تفرقه، دشمنی، کینه‌توزی و کارشکنی ‌است.

امیدوارم همان‌گونه که از بعد از رفتن بنی‌صدر از ایران و شروع دولت‌ شهید رجایی و شهید باهنر در کشور ]وحدت[ به وجود آمد و تا به امروز همیشه همدلی، همداستانی و همکاری مثال‌زدنی در دنیا داشته‌ایم، و خیلی از کشورها بر این آرامش و ثبات و همکاری ملت و دولت و ارگان‌ها حسرت خورده‌اند، این وضع به صورت نیرومندتری در دوره‌های آینده ادامه ‌داشته باشد.

نباید از این تعبیرات خوش‌نمایی که این روزها آمریکایی‌ها و بعضی از قدرت‌هایی که ما می‌دانیم از ما دل خوشی ندارند، می‌کنند، بی‌جهت خام شویم‌و خیالمان از دست آنها راحت شود و به خودمان نپردازیم. ما باید هوشیاری‌داشته باشیم و جبهه محکم وحدت و همدلی و همکاری را در مقابل چشم آنها ارائه بدهیم که آنها خواب و خیال نفوذ در ایران را از سرشان بیرون کنند.

بحمدالله کارها به گونه‌ای است که میدانی به آنها نمی‌دهد، ولی به هر حال‌آنها هیچ وقت ]از[ سیاست «تفرقه‌انداز و حکومت کن»[2]، دست برنداشتند، می‌بینید آنها در منطقه هر جور می‌توانند غده چرکین و عامل خونفشان در جامعه درست می‌کنند که اگر درک ملتی کمی ضعیف باشد، در چنین‌شرایطی سریع به زانو درمی‌آید.

در همین ایام هفته دولت که گذشت، شما باخبر شدید (البته کم‌رنگ؛ به خاطر اینکه رسانه‌ها مسائل حساس‌تر و جاذبه‌دارتری در مسائل سیاسی و کابینه داشتند) که حدود 3 هزار و 200 طرح عمرانی به نتیجه رسید که رقم‌بسیار باارزشی در این مقطع کوتاه یک هفته
می‌باشد و جالب است که اکثر این‌ طرح‌ها در مناطق محروم و در بخش عدالت اجتماعی جلوه کرده است. صدها طرح مال تعاونی‌ها بود که من در مسئله تعاون عرض می‌کنم. صدها طرح مال دفتر مناطق محروم ریاست جمهوری بود که همه آن در روستاهای محروم‌ است و صدها طرح مال جهاد سازندگی بود که تمامش آب، برق، مدرسه و راه برای روستاها و شهرهای فقیر بود و تعدادی هم طرح‌های بزرگ صنعتی و خدماتی و چیزهای دیگر.

حقیقتاً مهم است که در مرحله‌ای که ما الان ماه‌هاست درگیر انتخابات و بحث‌های انتخاباتی و تبلیغات و تغییر مدیریت‌ها و سایر مسائل هستیم، شاهد این همه طرح به ثمر رسیده باشیم که من صمیمانه از کسانی که برای این طرح‌ها زحمت کشیدند، تشکر می‌کنم. اگر تبلیغ برای آنها در این هفته کم بود، آنها دلخور نباشند؛ چون مسائل حساس سیاسی در جامعه مطرح بود، والاّ ملت و مسئولان قدردان آنها هستند، رهبری به آنها دعا می‌کنند و مردم هم که آثار این طرح‌ها را می‌بینند، با همه وجودشان خدمت آنها را حس می‌کنند و بعداً می‌شود روی این کارها توضیح داد.

مسئله دیگری که در همین هفته گذشته داشتیم، روز تعاون بود. تعاون یکی ‌از پایه‌های عمده زندگی اجتماعی ما در انقلاب و یک کار بسیار باارزش و در ایران یک کار بدیع است. گرچه تعاونی‌ها سابقه طولانی دارند (هم در غرب و هم در شرق ]و[ به صورت افراطی‌اش در کشورهای مارکسیستی)، اما آنچه‌که الان در ایران وجود دارد، یک چیز تقریباً ابتکاری است که با مقتضیات ‌انقلاب، مردم و تاریخ ما به وجود آمده است.

من در زمانی که در وزارت کشور بودم، همان سالهای اول انقلاب، کار را ازآنجا شروع کردم که مبلغی از شورای انقلاب گرفتیم و تعاونی‌های کوچک چند نفره درست کردیم. هدف آن روز ما ایجاد اشتغال بود؛ چون بیکاری فوق‌العاده‌ای اوایل انقلاب جامعه ما را رنج می‌داد. بعداً در حزب جمهوری ‌اسلامی، کار اساسی و بنیانی شد و مواضع اسلامی و انقلاب را در تعاونی‌ها مشخص کردیم و توضیح دادیم و الان در کتاب مواضع ما (متعلق به حزب) وجود دارد.

مرحوم شهید بهشتی، مرحوم شهید باهنر، خود من و رهبر معظم انقلاب جلسات طولانی گذاشتیم و اینها را تنظیم و منطبق با اسلام کردیم. آنجا دفاع کردیم و من در تلویزیون درس گذاشتم و چند جلسه به اعضای ‌حزب درس دادم و دفاع کردیم؛ چون آن موقع شک روی این بود که آیا این ‌اسلامی هست یا نه؟

بعداً در قانون اساسی چند اصل را به خودش اختصاص‌ داد که بخش مهم اقتصاد کشور ماست. همچنین مسائل مختلف را در خودش دارد، آنجا فلسفه این تعاونی‌ها آمده و بعداً در مجلس بودیم که قانون خوبی برای تعاونی‌ها گذراندیم و اخیراً هم که ما در دولت بودیم و مجلس کمک کرد، تبدیل به وزارتخانه شد و همان‌طور که ‌در گزارش وزیر محترم تعاون شما امروز شنیدید،⁽¹⁾ الان حدود 38 هزار تعاونی در کشور در مراحل توزیع، تولید و خدمات (انواع خدمات) فعالیّت می‌کنند و نزدیک 5/ 1 میلیون نفر در این طرح‌های مهم شاغلند و بیش از نصف جمعیت ما دارند ]از[ آثار این خدمات توزیعی و تولیدی استفاده می‌کنند.

معلوم است که نقش مهمی دارد و یکی از راههای خوب ایجاد اشتغال، تعدیل ثروت و جلوگیری از قله‌های اموال نامشروع برای افراد ناباب و همچنین رونق بخشیدن به توزیع و صفا و جلا دادن به توزیع عادلانه است که ما داریم می‌بینیم ]و[ با توضیحاتی که آقای وزیر دادند و بعداً هم قاعدتاً توضیح بیشتری داده می‌شود، - انشاءالله- این فصل کار هم در دولت آینده تقویت شود و هم مردم استقبال بیشتری از این کار خوب کنند. یقیناً مجلس هم چون خودش وزارت را تصویب کرده، تقویت خواهد کرد.

امروز سالگرد شهادت شهید قدوسی⁽²⁾ و همچنین شهید سرتیپ دستجردی⁽³⁾ است که هر دو از افراد کارآمد دوران پیش از انقلاب و
سال های اول انقلاب بودند. شهید قدوسی، نمونه انضباط و جدّیّت در تحصیل و مدیریت منضبط ‌در حوزه بود که مدرسه خوب حقانی از آثار تلاش‌های ایشان و جمعی دیگر از بزرگان است.

بعد از انقلاب آمد و دادگاه انقلاب را سامان داد؛ گرچه ضدانقلاب فهمید که کار بزرگی است و زمینه فعالیت‌های آنها را محدود می‌کند، خیلی سریع ایشان را از ما گرفت. اما آثار ایشان هنوز هم باقی است که هم‌شاگردانش و هم دست‌پروردگانش دارند برای انقلاب خدمت می‌کنند.

شهید دستجردی در حادثه انفجار نخست وزیری مجروح شدند که بعد از چند روز از دست ما رفتند. این شخصیت نظامی بزرگوار در همان چند مدت کوتاهی که در خدمت انقلاب بودند، کارهای مؤثری داشتند.

در هفته آینده چند مناسبت قابل توجه داریم: اولین مناسبت 17 شهریور ]است[ که حقیقتاً از قطعات گرانقدر و الهام‌بخش و افتخارآمیز تاریخ ایران و انقلاب است. نقطه بسیار جالبی که باید روی آن فکر و تکیه کرد که بنده به شدت‌تحت تأثیر آن قرار گرفتم. (هنوز آن موقع در زندان بودم و حوادث را از درون زندان می‌دیدم) اولین راهپیمایی بزرگی ]است[ که در تهران انجام شد که رعب‌را شکست و مردم را به صحنه کشاند و حسابی، هم رژیم و هم حامیان رژیم را ترساند و آنها احساس خطر کردند.

با اسنادی که بعداً به دست آوردیم، معلوم شد که اینها نشسته‌ و تحلیل کرده و گفته‌اند که یک جا ما باید یک اقدام «روکم‌کنی» داشته باشیم و رعبی در دل مردم بیندازیم، والاّ این رشته سر دراز دارد. بعضی‌هایشان 15 خرداد را مطرح کرده و گفته بودند: اگر ما آن کشتار و آن قساوت را در 15 خرداد نمی‌کردیم، همان سال‌ها دولت و رژیم را آب می‌برد و یک خشونت در 15خرداد، 15 سال ما را راحت کرد و امروز ]اگر[ یک کار بسیار جدید و تلخ و شکننده علیه مردم کنیم، دوباره برای مدتی اوضاع آرام می‌شود.

این تحلیل را شاه هم پذیرفته بود، آمریکایی‌ها هم تأیید کرده بودند و عوامل اسرائیلی گویا از الهام‌بخش‌های این فکر بودند و ضربه را در روز هفدهم شهریور به مردم وارد کردند که شما می‌دانید و آثارش را دیدیم.

بعدها از کسانی که در جمع کردن اجساد شهدا و دفن آنها شرکت داشتند، چیزهای عجیب و غربی شنیدیم که برادرمان آقای عسگراولادی این ‌مسائل را بیشتر توضیح دادند⁽⁴⁾، شما هم خیلی از اینها را می‌دانید.

آن نکته‌ای را که می‌خواهم عرض کنم، این است که این بدترین نوع قساوت بود که ما در برخوردهای دوران مبارزه‌مان با آن مواجه بودیم، از 15 خرداد هم فجیع‌تر عمل کردند. خیلی قساوتمندانه مردم را به مسلسل می‌بستند. می‌خواستند نشان بدهند که هیچ چیزی جلودار ما نیست، ما از هیچ قساوتی کوتاهی نمی‌کنیم؛ چون هدف این بود که یک منظره رعب‌انگیز را به وجود بیاورند و بعد هم ابایی نداشتند که تبلیغاتش هم رعب‌انگیز و قساوتمندانه باشد که مردم بیشتر بترسند.

نکته مهمی که در گذشته سراغ نداریم، همین است که مردم از این شقاوت و سخت‌گیری نترسیدند و بدون واهمه راهپیمایی‌ها و تظاهرات را که معمولاً از مساجد شروع می‌شد و علما پیشاپیش آنها بودند، ادامه دادند و روی رژیم را کم کردند. رژیم خواست روکم‌کنی کند، مردم روی او را کم کردند. دیگر آنها به‌خودشان جرأت ندادند که این حادثه را تکرار کنند.

در اواخر، وقتی خطر بیشتر شده بود، بعضی از مهره‌های نظامی وابسته به‌آمریکا پیشنهاد داده بودند که تهران را به شدت بمباران کنیم، آنها در تحلیلشان جواب داده بودند که دیگر بدتر از 17 شهریور نمی‌شود؛ آن کاری‌که کردیم، نشان داد که دیگر گذشته و مردم با این حربه‌ها عقب‌نشینی نمی‌کنند و مشاورین آنها هم نپذیرفتند.

لذا شهدای 17 شهریور برای شکستن مقاومت رژیم پهلوی و ادامه جهاد و مبارزه ملت و راه امام سهم و نقش بسیار بزرگی در تاریخ ما
دارند. روانشان‌ شاد. درسی که به تاریخ ما دادند، انشاءالله فراموش نخواهد شد، و ملت ما در آینده هم این درس را نگه می‌دارد و نسل‌های بعدی باید با این درس آشنا باشند و ]اگر[ در اثر این خشونت، عقب زده بودند، امروز هم ما زیر حکومت‌خاندان منحوس پهلوی باید همان رنج‌ها را می‌کشیدیم و ایران همان وابسته قبلی می‌ماند.

البته رهبری امام، که عنصر اصلی کار بود، به خوبی از این حادثه استفاده کردند، مردم را در صحنه نگه داشتند و تاریخ را در مسیر خودش قرار داد. همیشه همین‌طور است، نقاطی هست که اگر رهبری درست تشخیص بدهد، مردم درست تشخیص بدهند و در نقطه مشخصی مقاومت کنند، آنجا برنده‌اند و همانجا می‌تواند همه زحمات گذشته، معکوس از دست برود.

مناسبت دیگر ما روز پرستار است که به مناسبت رحلت حضرت زینب(س)⁽⁵⁾ این روز را انتخاب کردیم. ما به پرستاران سخت‌کوش، دلسوز و مهربانمان خسته نباشید می‌‌گوییم و از آنها تشکر می‌کنیم که در دوران جنگ و در دوران‌سازندگی با قناعت، تلاش و دلسوزی همیشه سهم قابل‌توجهی در کم کردن دردهای جامعه ما داشته‌اند. امیدواریم هم ما بتوانیم حق ‌آنها را به خوبی ادا کنیم و هم آنها بتوانند زحماتشان را عمیق‌تر و علمی‌تر در آینده ادامه بدهند.

رحلت حضرت آیت‌الله طالقانی را در هفته آینده داریم⁽⁶⁾ که حق زیادی بر انقلاب دارند؛ از پیشتازان و پیشگامان مبارزه علیه آمریکا و رژیم ستمگر پهلوی بودند وبه خصوص در نماز جمعه یادگار مهمی از ایشان داریم. ایشان با نماز جمعه‌های باصلابتی که در عمر کوتاه دوران‌ امامتشان داشتند، بنیان ‌نماز جمعه را گذاشتند و این سنت مهم اسلامی را با امر امام، وجود ایشان در جامعه جا انداخت که همچنان ادامه دارد و انشاءالله ثواب این ‌انبوه نماز جمعه‌هایی که در سراسر کشور هست، به روح شریف ایشان هم عاید خواهد شد.

شهادت یکی از بزرگان تاریخمان مرحوم آیت‌الله مدنی⁽⁷⁾، شهید محراب، را داریم که تبریز و همدان و به طور کلی غرب کشور را قبل از انقلاب و اوایل انقلاب به خوبی اداره کرد و خودش بعداً در دوام انقلاب و رسوا کردن شرورترین ‌افراد تاریخی زمان ما کمک کرد.

در بُعد خارجی، مسئله فلسطین و اسرائیل، امروز مهمترین مسئله ما و دنیاست. جریان عجیبی است. حیله بزرگی دارد به کار گرفته می‌شود که من فکر می‌کنم این حیله را کسی باید باز کند و من امروز کمی باز می‌کنم؛ باید برادران ما در کشورهای اسلامی و عربی، به خصوص توجه کنند.

الان شکل ظاهری کار این است که دولت جدید اسرائیل از تعهدات قبلی که دولت قبلی اسرائیل درباره روند سازش کرده، تخلّف می‌کند و این اسرائیل است که صلح را نمی‌خواهد و این عرب‌ها هستند که دست به دامان آمریکا شده‌اند که دوباره بیاید میانجی‌گری کند تا روند سازش را تجدید حیات کنند.

واقعاً دنیای عجیبی است، واقعاً حیله‌گران نیرومندی هستند، واقعاً این طرفی‌ها ساده‌لوحان قابل ترحمی هستند!

به دو، سه سال پیش برمی‌گردیم، مسئله این بود که اسرائیل آرزو می‌کرد که یک کشور عربی با او حرف بزند. یک ‌مأمور ردّ و بدل کنند، یک کار اقتصادی مشترک داشته باشند. اینها چه شد که الان قضیه برعکس شده، و این عرب‌ها هستند که می‌گویند چرا اسرائیل به روند صلح ادامه نمی‌دهد؟!

شاید در مقطعی بعضی‌ها از اینکه روند سازش دارد این جوری می‌شود، خوشحال بودند، ولی آنهایی که آن طرف دارند طرّاحی و توطئه می‌کنند، می‌دانند دارند چه کار می‌کنند. قضیه را آن قدر معطل می‌کنند تا اینکه این جریان تبدیل به یک تقاضای عمومی شود که بگویند اسرائیلی که حاضر نیست برای زمین در مقابل صلح مذاکره کند، اگر یک روز حاضر ]به مذاکره[ شد، به عنوان یک پیروزی برای
کشورهای عربی قلمداد کنند؛ یک رسوایی و یک افتضاح که دو، سه سال پیش اتفاق افتاد، چند ماه دیگر تبدیل به یک پیروزی می‌شود! اسمش را بگذارند پیروزی! روزه پنجاه ساله‌ای را که عرب‌ها و مسلمان‌ها گرفتند و اسرائیل را بایکوت کردند و با او حرف نمی‌زدند و با او معامله نمی‌کردند و با او رابطه برقرار نمی‌کردند، شکستند. با غذای حرام، با غذای آلوده به میکروب ]و[ با غذای خطرناک روزه‌شان را شکستند و وارد مذاکره شدند و اسمش را گذاشتند صلح!

چند ماهی گذشت، دولت اسرائیل عوض شد، حکومت جدید آمد، گفت: ول کنید، نه جولان را پس می‌دهیم، نه بیت‌المقدس را، نه شهرک‌های یهودی‌نشین را جمع می‌کنیم و نه همه سربازانمان را از کرانه غربی بیرون می‌بریم! همه دستاوردهای ظاهری صلح و سازش را کنار گذاشت و حالا این طرف همه منتظرند که خانم آلبرایت، وزیرخارجه آمریکا، چه وقتی می‌آید اینها را نجات بدهد! و دوباره برگرداند آنجایی که ملت‌ها اصلاً قبول نداشتند. کاری که به عنوان یک خیانت تلقی شد، کاری که به عنوان کمپ‌دیوید دوم تلّقی شد، حالا شده جزو آرزوی خیلی‌ها که این جوری انجام بدهند، در کنارش هم آمریکا بلد است که چه کار کند.

این مانور مشترک ترکیه، اسرائیل و آمریکا را در کنار مرزهای سوریه، اسرائیل و لبنان برقرار کردند که به آنها بگویند: این است، شما با این نیروهای مسلح مواجهید. یک تفرقه جدید دیگر. کشور بزرگ مسلمان ترکیه با بیش از 60 میلیون مسلمان ]را[ هم‌پیمان اسرائیل می‌کنند و درست در موقعی که بحران در جنوب لبنان و اسرائیل و همه جا جریان دارد، اینجا اعلام می‌کنند که ما مانور مشترک برقرار می‌کنیم.

واقعاً حوادث مهمی در منطقه و تاریخ ما دارد اتّفاق می‌افتد. نفْس حادثه هر چه باشد، نکته بسیار ظریف و قابل توجّه ما باید این باشد که قضیه را این جوری جلوه دهند که حالا این عرب‌ها هستند که صلح می‌خواهند و این اسرائیل ‌است که ناز دارد و اگر روزی ]حاضر به مذاکره[ شود، این آمریکاست که عامل جریان صلح را به نفع اعراب دوباره تجدید کرده و خطر بزرگ هم اینجاست که‌ مردم هم فریب بخورند.

ما امیدواریم که نیروهای مخلص و فهمیده سیاسی، نویسنده و گوینده و دانشمند عرب ما و رسانه‌های مستقل عربی ما این توطئه خطرناک را فاش کنند، این جریان شوم را که به مردمشان نعل وارونه می‌زند، بگویند و مردمشان را هوشیار کنند که چه اتفاقی دارد در خانه‌شان می‌افتد.

ملت ایران برای شما همیشه دلسوز است و رفتار او می‌تواند به عنوان یک درس منطقه‌ای برای شما مطرح باشد. مقاومت ما در مقابل آمریکا و پایداری ما در مقابل این همه توطئه و این همه فشار نظامی و سیاسی، اقتصادی و تبلیغاتی که امروز هم مثل "صخره صما" ایستاده‌ایم و همه طوفان‌هایی که آمریکایی‌ها به طرف ما می‌فرستند، وقتی به این صخره برمی‌خورد، راهش را عوض می‌کند و به طرف خودشان برمی‌گردد، می‌تواند برای شماها درس باشد.

أَعُوذُ باللّهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیمِ/ بسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم

قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ/ اَللّهُ الصَمَدُ/ لَمْ یَلِدْ وَلَمْ یوُلَدْ/ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً اَحَد