اصلاح طلبان هنوز به راهبرد جامعی درباره چگونگی حضور در انتخابات مجلس نرسیده اند و هرچندوقت یک بار صدایی متفاوت از میان احزاب این جبهه به گوش می رسد. برخی از ایشان باور دارند که در شرایط فعلی دیگر نباید با نیروهای غیراصلاح طلب تن به ائتلاف داد، زیرا باور دارند که اصلاح طلبان در ائتلاف سال۹۲ با حسن روحانی نتوانستند به اهداف خود برسند و از سوی دیگر از دید عمومی مسئولیت تصمیمات دولت بر عهده اصلاح طلبان دانسته شد. دیگر آنکه در ائتلاف نیروهای اصلاح طلب با اصولگرایان معتدل در انتخابات مجلس در سال ۹۴ هم نتیجه ای نسبتا مشابه رخ داد و لیست امید نتوانست عملکرد سراسر مثبتی از خود به جای بگذارد. علاوه بر این، تعداد قابل توجهی از افراد لیست امید بعد از آنکه وارد مجلس شدند از اصلاح طلبان فاصله گرفتند و به اصولگرایان نزدیک شدند. همه این عوامل دست به دست هم داده است تا بخشی از اصلاح طلبان سعی کنند در انتخابات پیش رو بر هویت اصلاح طلبانه نامزدهای خود تاکید کنند. البته در مقابل این دیدگاه برخی هم باور دارند که اگر بنای اصلاح طلبی اصلاح وضع موجود با امکانات واقعی است، باید با حضور موثر در انتخابات در وهله نخست مانع ورود نیروهای تندرو شود و در وهله دوم از همه ظرفیت های موجود برای پیروزی استفاده کند. با چنین دیدگاهی، ائتلاف نیروهای اصلاح طلب با اصولگرایان معتدل منطقی می نماید. یکی از احزابی که تاکنون هیچ گاه از موضع منع ائتلاف حمایت کامل نکرده ، حزب کارگزاران سازندگی بوده است که معمولا انتقادهای زیادی هم به شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان به ریاست محمدرضا عارف وارد می کند. کارگزاران علاوه بر آنکه تاکنون به طور رسمی مانند عارف ائتلاف را نادرست قلمداد نکرده، یکی از مهم ترین حامیان دولت هم بوده است که شاید چنین رویکردی حمایت آیت الله هاشمی رفسنجانی از روحانی و البته نزدیکی فکری روحانی به آیت الله باشد. این مهم در حالی است که اخیرا محمد هاشمی رفسنجانی هم بر ضرورت ائتلاف تاکید کرده است؛ هرچند او چندسالی است از حزب کارگزاران جدا شده است، به نظر می رسد همچنان خاستگاه های فکری مشترکی داشته باشد.

محمد هاشمی باور دارد که نیروهای سیاسی برای پیروزی در انتخابات راهی جز ائتلاف ندارند. او درباره این موضوع در گفت وگو با پایگاه خبری- تحلیلی نامه نیوز گفت: «پس از انقلاب اسلامی جریان های مختلفی اعم از اصولگرایی، اطلاح طلبی و اعتدال شکل گرفت که هیچ کدام اینها در همه فرازونشیب های تمام این سال ها به تنهایی پیروز انتخابات نشدند یا به تعبیری ضریب نفوذ احزاب در جامعه به تنهایی به ۵۱ درصد نمی رسد و از دو و سه درصد شروع می شود و معمولا تا ۲۵درصد افزایش می یابد؛ البته این ضریب نفوذ در برهه هایی تا ۴۰درصد مشاهده شده است؛ بنابراین اگر هدف پیروزی در انتخابات است، راهی جز ائتلاف وجود ندارد و این ائتلاف با توجه به سیاست ها و خط مشی ها تعیین می شود؛ همان طور که اصلاح طلبان با نیروهای معتدل اصولگرا در انتخابات های سال های ۹۲، ۹۴ و ۹۶ به ائتلاف رسیدند. بحث هایی هم که در رسانه ها یا فضای مجازی مطرح می شود، نمی تواند ملاک عمل باشد زیرا معمولا تصمیم گیری درباره ائتلاف در لحظات آخر و با بررسی کاندیداها انجام می شود که ممکن است این ائتلاف به شکل لیست مشترک انتخاباتی بروز کند».

هاشمی درباره خواست و تمایل آیت الله اکبر هاشمی رفسنجانی به ایجاد ائتلاف میان گروه های معتدل هر یک از جناح های سیاسی با یکدیگر اظهار کرد: «راه صحیح اداره مملکت ایجاد وحدت است. ما پیرو اسلام ناب محمدی(ص) و مکتب اهل بیت(ع) هستیم و فضای جامعه اسلامی را متکی بر اخلاق می دانیم. در چنین فضایی ضرورت دارد که مردم، مسئولان و احزاب سیاسی همه با هم در ایجاد شرایطی سالم و به دور از بداخلاقی های سیاسی مشارکت کنند. هدف انقلاب اسلامی این است که جامعه اسلامی در سطح جهان الگو باشد. چنین شرایطی تنها با وحدت میان نیروهای منطقی و معتدل محقق می شود و تردید نکنید که اختلاف ها ریشه ای نیست و سلیقه ای است که باید برطرف شوند تا کشور در فضایی آرام، معتدل و مبتنی بر اخلاق حرکت کند و هرکس به سهم توانایی خودش در این امر شریک باشد. مرحوم آیت الله هاشمی هم نظرشان همین بود و آرزو داشتند که عرصه سیاست را توام با اخلاق، اعتدال و وحدت ببینند».