جلسه: 156  
به مناسبت رحلت حضرت آیت اللّه ربانی املشی نماینده مردم تهران

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم، «اناللّه و انا الیه راجعون» ما یکی از بهترین همکاران و همرزمانمان را از دست دادیم و امروز متأسفیم برای فقدان همراه عزیزمان آیت اللّه ربانی املشی. از نادر شخصیت‌هایی که در طول عمرش از لحظه شروع مبارزات اسلامی یک لحظه به حقانیت مبارزه و راه انقلاب تردید نکرد و همیشه در صف مقدم و در سنگرهای خطرناک حضور داشت. من شخصاً از حدود سال 1327 یعنی چند ماه بعد از ورود به قم با ایشان آشنا شدم و تا لحظه آخر زندگی ایشان تقریباً جزء نزدیکترین دوستان هم بودیم که از افکار و اعمال ایشان خوب مطلعم و خوب می‌توانم شهادت بدهم.
از همان لحظات اولی که در حوزه علمیه قم مسأله مبارزات اسلامی در زمان مرحوم آیت‌الله کاشانی و فدائیان اسلام مطرح بود در سنین نوجوانی ایشان جزء جوانان پر حماسه و پرشور بود. و می‌سوخت برای اسلام و فکر داشت برای حاکمیت اسلام. از آن روزی که حضرت امام به عنوان شخصیت مورد نظر حوزه برای مسائل مهم اسلامی مطرح شدند آقای ربانی جزء اولین کسانی بود که در خدمت امام بود و به امام عشق می ورزید. واقعاً عاشق امام بود و از شاگردان زحمتکش و درس خوان و از کسانی بود که درس را بخوبی می‌فهمید. از روزی که مبارزات روحانیت به رهبری امام با رژیم منحوس گذشته شروع شد جزء پیشتازترین و شجاع ترین افراد که در همه صحنه‌ها حضور پیدا می کرد ایشان بود. شما می دانید، آقایانی که در آن زمان تشریف داشتند اطلاع دارند و آنهایی هم که تاریخ را خواندند باز مطلعند که مسأله چنین بود. هیچ کار خطرناکی در دوران مبارزه نبود که به ایشان عرضه بشود و ایشان خودداری بکند از پذیرش آن. یا خود ایشان تشخیص بدهد و دنبالش نرود. هرگونه خطری که ممکن بود پیش بیاید ایشان آمادگی داشت. و من می‌دانم و شهادت می‌دهم که ایشان عاشق شهادت بود و خداوند این جوری تقدیر کرده بود که با مرگ سرخ، ایشان از دنیا نرفت ولی امیدوارم که خداوند ایشان را جزو شهدا محسوب کند و وصیت نامه‌ای هم که من از ایشان دارم ایشان بر این مسأله تأکید دارد. علاقمند به شهادت است و مرگ این جوری را نمی‌پسندد. در همین دوران کسالتشان که ماها می‌دانستیم و مأیوس بودیم، از مدتی پیش خود ایشان معتقد بود که چون خیلی دعا کرده برای شهادت، خداوند با این مرض ایشان را از دنیا نخواهد برد و این قدر علاقمند بود به شهادت و فکر می‌کرد آن چنان مرگی را استحقاق دارد و ما از خداوند می‌خواهیم که ایشان را در زمره شهدا قرار بدهد.
مسئوولیت‌های مهمی که در دوران بعد از انقلاب به ایشان واگذار شد، نشان عمق شخصیت و اعتماد رهبری به ایشان بود که دادستانی کل کشور باید مجتهد و عادل و متقی باشد و امام ایشان را از سال‌ها پیش می‌شناختند و عضویت در خبرگان اول که قانون اساسی و این سند حقانیت و عظمت جمهوری اسلامی را و انقلاب را تصویب کرد، ایشان عضو بود وعضو فعال و سرنوشت ساز بود در آن جلسات.
در شورای انقلاب فرهنگی که آن روز ستاد انقلاب فرهنگی بود و یکی از حساس‌ترین کارهای زمان ما بود امام ایشان را منصوب فرمودند به خاطر اینکه این صلاحیت را در ایشان سراغ داشتند. در خبرگان دوم عضو هیأت رئیسه، نایب رئیس دوم خبرگان و در مجلس شورای اسلامی شما نمایندگان ایشان را به عنوان نایب رئیس انتخاب فرمودید و با رأی بالایی از ملت عزیز ما در تهران ایشان انتخاب شدند. به هر حال این شخصیت بزرگوار، متقی و مجاهد و مبارز و از گروه «السابقون الاولون » امروز دیگر در میان ما نیست و ما اندوهگین هستیم به خاطر نداشتن این ذخیره عظیم. از طرف همه نمایندگان مجلس شورای اسلامی من این فاجعه را خدمت ولی‌عصر(عج) و خدمت رهبر بزرگ انقلاب و معشوق آقای ربانی، خدمت خانواده محترم و بستگان ایشان و به دوستان نزدیک ایشان تسلیت عرض می‌کنم و امیدوارم که ملت ما وظیفه اش را در تجلیل از این شخصیت که تجلیل ازانقلاب وتقوا است ادا خواهد کرد و ان‌شاءاللّه خداوند به ما توفیق بدهد که تا پایان عمرمان در صراط مستقیم و راه خداوند باقی بمانیم و از حق و فضیلت دفاع بکنیم .
با اجازه آقایان محترم به خاطر اینکه مردم جمع شدند برای تشییع جنازه در مقابل مجلس ما جلسه را به عنوان تنفس تعطیل می‌کنیم. البته ایشان استحقاق داشتند که جلسه ما به طور کلی تعطیل باشد و برای ایشان تعطیل رسمی بشود. ولی من می‌دانم که روح ایشان چون روح فعال و پرنشاطی بود از تعطیل هیچ وقت خوششان نمی‌آمد. همیشه تعطیل که مطرح می‌شد می‌گفت کار را خداوند دوست می‌دارد بگذارید کار بکنیم. ومطمئن هستیم همین لحظاتی هم که ما جلسه را رسمیت دادیم ایشان روحش راضی است و من الان به عکس ایشان که نگاه می‌کنم در مجلس یک مقدار کنترل خودم را از دست می‌دهم و ان‌شاءاللّه صحبت‌هایمان را جاهای دیگر خواهیم کرد. ما جلسه را به عنوان تنفس تعطیل می‌کنیم برای شرکت در تشییع جنازه.