جلسه: 60/2/29 - 19 May 1981

پاسخ به درخواست آقای بنی صدر مبنی بر دیافت نوار سخنرانی آقای نبوی پیرامون جاسوسان آمریکایی

آقای رئیس جمهور نامه‏ای نوشته‏اند و نوار سخنرانی آقای بهزاد نبوی را درجلسه سری خواسته‏اند. مشکل از این جهت است که قانون برای افشای اسنادسری، مجازات دارد و می‏گوید هر سند سری را که مسؤول آن اداره، بیرون ببردو در اختیار دیگران بگذارد، دو تا 15 سال و اگر محرمانه باشد، شش ماه تا 2سال حبس دارد. از طرفی این شبهه برای من وجود دارد - به خصوص در موردمجلس - که مجوزی نداریم. سند در اختیار مجلس است. من به ایشان نامه‏ای‏نوشتم و خواستم درباره مجوزی - که در نظرشان هست - که بتوانم آن سند را دراختیارشان بگذارم توضیح بدهند. البته من هم مایلم[نوار را]در اختیارشان‏بگذارم، چون به هر حال ایشان رئیس جمهور هستند و رئیس قوه مجریه، وطبیعی است که اظهارات یکی از اعضای دولت را بدانند. آدم وقتی استدلال‏می‏کند، دلش می‏خواهد چنین چیزی باشد ولی به لحاظ اینکه برای من‏مسؤولیت و جرمی تلقی نشود از ایشان خواستم توضیح بدهند که طبق چه ماده‏قانونی یا قانون اساسی می‏توانم این سند را بدهم؟ ایشان بار دیگر نامه مفصلی‏نوشتند و من با دقت [آن را]خواندم ولی برای خودم - لااقل منهای اطلاع مجلس- چنین مجوزی را نیافتم. آیین نامه کیفیت نگهداری اسناد سری را هم خواندم -که همه اینها را در مجلس داریم - آنجا هم کار را خیلی مشکل گرفته و بازمجوزی ندارد فقط یک تعبیر دارد که کمی راه را باز می‏کند ولی باز دیدم من‏نمی‏توانم اقدام بکنم، چون ممکن است بعدش مشکل به بار بیاورد.

یکی از مواد آیین نامه می‏گوید آن اسنادی که سری شناخته می‏شوند و باید دراختیار بایگانی مخصوص قرار داده شوند. اطلاع از آن برای کسانی که برایشان‏ضرورت ندارد - این کلمه را می‏خواهم بگویم که شاید سری است - هر مقام وهر موقعیتی که باشد حق نداریم آن را در اختیارشان بگذاریم، منتها این جمله‏کوتاه که »اطلاع از آن برایشان ضرورت ندارد« قدری می‏تواند رهگشا باشد.ولی اینها همه احتیاج به تفسیر دارد؛ احتیاج دارد که مرجعی تصمیم بگیرد.متأسفانه مرجع تصمیم‏گیری درباره این گفتار نداریم. من خودم مایلم این‏خواسته را تأمین بکنم. از طرفی ایشان در نامه‏شان اصرار دارند که چرا حرفی که‏وزیر مشاور در مجلس درباره گروگانها گفته مردم ندانند؟ قبل از ایشان هم 15نفر از نماینده‏ها که اسامی‏شان را در آن روز خواندیم نامه‏ای نوشته، امضاء کرده‏و خواهش نمودند، مجلس اجازه بدهد که این نوار پخش بشود.

من این را برای آقایان مطرح کردم - البته الان با این مقدار صحبتی که من‏کردم بحث کردن مشکل است - که در ذهنشان باشد، در حال تنفس و تا آخرمجلس بتوانیم تصمیمی بگیریم که من شخصاً اقدامی نکرده باشم اگر بناست‏مجلس نوار را تحویل بدهد، من تنها مسؤول نباشم و اگر بناست که ندهیم مجلس‏ندهد. و اگر سری نیست - چون ایشان می‏گویند چرا سری باشد؟ - و مجلس‏تشخیص می‏دهد که سری نیست - چون آقایان هم آن صحبتها را شنیده‏اند - باشکل دیگری مسأله را حل کنیم.