س: با حضور حضرت عالی بهره‌برداری از دو واحد بزرگ صنعتی در منطقه ساوجبلاغ آغاز شد و یک واحد صنعتی‌رو مورد بازدید قرار دادید. بفرمایید که ویژگیهای این واحدها چه هست و سهم آنها در تولید ناخالص داخلی و تامین نیازهای کشور تا چه حدی است؟

ج: توفیقی پیدا کردیم که امروز سه واحد حساس و با ارزش صنعتی رو که عمدتا هم از بخش خصوصی هست، دیدیم، در بخش صنایع سنگین. هر سه واحد از نظر من مهم بودند به‌خاطر ویژگیهایی که داشتند، آمدم ببینم، گزارش رو خوانده بودم، آمدم از نزدیک ببینم. اولین واحدمون ایران‌ورز بود که ماشین‌آلات و ابزار کار کشاورزها رو تولید می‌کنه، ویژگی اون واحد از نظر من اون بود که موفق شدند با فکر و برنامه‌ریزی درست از واحدهای دیگری که تو کشور هست از ظرفیتهای موجود استفاده بکنند، با سرمایه‌گذاری ارزی کمی در حد چهار میلیون دلار یک کاری رو سازمان داده بودند که می‌تونست سالانه بیش از صد میلیون دلار تولیداتش ارزش داشته باشد. تراکتورهای باغی و انواع وسایل مورد نیاز کشاورزان برای درو کردن و برای شخم زدن و برای پاک کردن زمین و برای خیلی چیزهای دیگه، پمپهای آب، من خیلی لذت بردم از طراحی که اونجا دیدم و نرم‌افزاری که در آن واحد وجود داشت، من فکر می‌کنم که باید پشتیبانی بکنیم کشاورزانمون از اون ماشینها استفاده بکنند، واقعا کار استقلال جویانه‌ای بود. خیلی هم مرتب و منظم کار می‌کردند، ما اون واحد اولی که دیدیم 51% آن از بخش خصوصی است و چندین درصدش از بانک کشاورزی. واحد دوم کاملا خصوصی است. تریلی‌سازی است و هم کانکس و کانکسهای سردخانه‌ها و سقف و دیواره‌ها و ... که واقعا کار بسیار با ارزشی است آنجا، آنها هم با ارزبری بسیار کمی در حد هشت میلیون مارک کار بزرگی رو سازمان داده بودند و امروز تریلیهاشون به آلمان و آسیای میانه صادر می‌شه. کانکسهاشون به ایتالیا و کشورهای دیگه اروپایی صادر می‌شه و نیازهای کشور رو هم تامین می‌کنند، از دولت هم هیچی نگرفتند. غیر از همین کارهای اداریش که انجام دادند. به‌نظرم کار خیلی خوبی بود، نشانه این هست که بخش خصوصی ما واقعا استعداد بالایی داره و هم خوش‌فکر و طراح و سازمانده. محصولاتش هم تو بازار رایج و مورد استقبال هم داخل و خارج. این واحدی که الان هستیم مالبیران، واحدی است که جاش تو کشور خالی بوده، این اولین که من مطلع بودم تو کشور هست، البته واحد دیگری هم در دست ساخته، او هم بزودی آماده بهره‌برداری می‌شه، نیازهای قالب‌سازی کشور رو برای قطعات سنگین صنعتی ما تو این واحد خواخیم داشت که فوق‌العاده برای کشور ضرورت داره. ما تا به حال قالبهای اینگونه رو وارد می‌کردیم و به خاطر اینکه هم گران می‌شد و هم در دسترس نیست غالبا، قالبهای قدیمی رو مصرف می‌کردیم، مثلا در پیکان قالبهای بسیار قدیمی رو مصرف می‌کردند. با احداث این واحد که واحد با ارزشی است، ماشینهای فوق‌العاده با ارزش حساس رو آقایون موفق شدند، تهیه کردند، ما فکر می‌کنیم بعد از این قالبسازس در کشورمون به صورت یک صنعت در دست و فعال خواهد بود، علاوه بر نیازهای داخلیمون، می‌تونیم ما قالب صادر کنیم که یک کار پرسودی است، اگر وارد بازار دنیا بشیم و سفارشات خارجیها رو بگیریم ارزآور می‌شه و اگر هم همین نیازهای داخلی رو ما تامین بکنیم علاوه بر اینکه خب این موقعیت پیدا می‌شه که بهینه بکنیم هر روز. ما روی شکل رو ماشینهامون نمونیم، اشکال روز رو همیشه آماده بکنیم به سرعت بتونیم قالبها رو عوض بکنیم، به سرعت بتونیم قالبهای مورد نیاز صنایع جدید رو تهیه بکنیم و بزنیم. من تعجب می‌کنم که چرا در گذشته این فکر نبوده! از اون روزی که به فکر افتادند در ایران حتی صنعت مونتاژ داشته باشند حقش بود که قالبسازی را خیلی جدی می‌گرفتند. وقتی که من مطلع شدم که این کارخانه داره به نتیجه می‌رسه به آقای نژاد حسینیان گفتم، من حتما می‌خوام بیام ببینم واقعا تشکر کنم. اینجا هم باز بخش خصوصی است، از ما غیر از پشتیبانیهایی که معمولا صنایع رو می‌کنیم، چیزی نخواستند، البته ما ارز فاینانس به اینها دادیم، یکی از نمونه‌های استفاده از فاینانس که اینطور که خودشون گفتند اگر با ظرفیت کار بکنند، ظرف خیلی مدت کوتاهی، ارزی که مصرف کردند صرفه‌جویی می‌شه و درآمد کلانی هم می‌تونه برای کشور داشته باشه. من با دیدن این سه واحد که سه نوع کا بود، بسیار شاداب شدم از اینکه ثمرات برنامه اول رو، داریم به تدریج می‌بینیم و امیدواریم که صنعت ما بتونه با این کارهای اساسی شکوفایی خودش رو پیدا بکنه.