س - نظر شما راجع به سرنوشت جنگ چیست؟
ج - سرنوشت جنگ در این دنیای زور، جز در میدان جنگ نباید تعیین شود. زمان آن فرا رسیده که انتظار مردم خرمشهر و قصرشیرین برآورده شده و شهرهای از دست رفته، بازپس گرفته شود. ما برای پایان دادن بهجنگ، باید خودمان عمل کنیم و این کار را با زور تمام خواهیم کرد.
س - کار لایحه اراضی شهری بهکجا کشید؟
ج - این لایحه با اصلاحاتی که در آن شده است جزء دستور کار مجلس قرار دارد. انشاءاللّه پیش از عید، مجلس شورای اسلامی به مستضعفین و بیخانهها عیدی خواهد داد.
در ساعات آخر امسال، امیدواریم این لایحه بهتصویب رسیده باشد و دست دولت برای دادن زمین بهمردمی که نیاز به مسکن دارند باز شده باشد.
س - نظر خود را درباره رفت و آمد هیأتهای صلح بیان بفرمایید؟
ج - تاکنون نتیجهای در سرنوشت جنگ نداشته است. البته از این جهت که مقداری برای روشن شدن مواضع بهحق ما مفید بوده است، شکی نیست.
اعضای هیأت بهخاطر این که فکر میکنند میانجی هستند هیچوقت قضاوت نکردند. حالت بیطرفی خود را حفظ میکنند. مطلبی نمیگویند تا بتوانند در دو طرف، مخاصمه اثر بگذارند.
از جایی که صدام و ارتجاع منطقه و امپریالیسم هیاهوی بسیاری برای آمدن هیأتها راه انداخته بودند، آمدن هیأتها تا حدی پرده را بالا زد و معلوم شد عراق دروغ است و صلح نمیخواهد. آنها مخصوصاً بهاین نکته تصریح کردند و گفتند: »صدام میگوید ایران آتشبس را بپذیرد. سربازهای عراقی در ایران باشند، ما مذاکره کنیم.« تازه ما و دنیا معنی مذاکره را فهمیدهایم! بهاین ترتیب ممکن است چند سال مذاکره طول بکشد و نیروها در خاک ما بمانند. اما سرنوشت جنگ؛ من خیال میکنم در این دنیایی که ما میبینیم همه معیارش با زور همراه شده، راهی نداریم جز اینکه در میدان جنگ حرفمان را بزنیم. لذا آن طوری که من در همان شب گفتم، رزمندگان ما به تفنگ خودشان تکیه داشته باشند. حالا دیگر وقت آن رسیده که انتظار مردم خرمشهر و قصرشیرین را برآورده کنند و شهرهای از دست رفته را بازپس بگیرند، تا مردم به خانههایشان برگردند. اگر منتظر بمانیم که هیأتها بیایند و دست ما را بگیرند و به خرمشهر ببرند من فکر میکنم، نه صدام شجاعت این کار را دارد که بپذیرد و نه، چنین چیزی را میخواهیم. ما برای خاموش کردن آتش جنگ فقط باید به خودمان تکیه کنیم و سرنوشت را با زور به همه ثابت کنیم.
س - لایحه بودجه سال آینده تازه به مجلس آورده شده، شما درباره آن چه نظری دارید؟
ج - من امروز (شنبه) حرفهایم را در مورد بودجه سال آینده، در مجلس گفتم. من در موافقت با بودجه سال شصت و یک، نظر خود را ارائه کردم. بهنظر من این لایحه پیشرفتی است در برنامهریزی و بودجه کشور. این چهارمین بودجهای است که جمهوری اسلامی بهتصویب میرساند. نسبت به سال های قبل، نقاط مثبت فراوانی در این بودجه هست. اصل برنامهریزی در آن به چشم میخورد. صرفهجوییها تا حد ممکن شده است. البته بخاطر اطلاعی که در این مدت از وضع مملکت بهدست آوردهایم و تسلطی که برای مسئولان پیش آمده، طبیعی بود که در تنظیم بودجه امسال پیشرفتی شده باشد. البته نمایندگان مجلس انتقادهایی به بودجه دارند که در مجلس مطرح کردهاند. آگاهی مجلس نشان داد که بودجه امسال علیرغم تمام قوت، عیبهایی نیز دارد. در مجموع من معتقدم بودجه فوق نسبتاً متناسب با این مقطع از انقلاب است. مخصوصاً با توجه به این که ما در جنگ هستیم و بخش عظیمی از امکانات کشور را در آن به خدمت گرفتهایم، واقعاً زحمت کشیدهاند تا توانستهاند بودجهای با این همه حسن تنظیم کنند.
س - با بحثها و اشارههای متوالی که امسال راجع به لایحه اراضی شهری شده بود، خوشحال میشویم تا به اطلاع مردم برسانیم، سرانجام این لایحه، به چه نتیجهای رسیده است؟
ج - من فکر میکنم لایحه فوق روزهای آخر دوران کوران خود را میگذراند. بعد از آنکه در شورای نگهبان دو مورد اشکال در لایحه مشخص شده بود، دوباره برگشت و با راهنمایی جدید حضرت امام، کمیسیون مسکن و شهرسازی آن دو مشکل را اصلاح کرده و ما آن را در دستور جلسه این هفته قرار دادهایم. انشاءاللّه پیش از عید مجلس شورای اسلامی به مستضعفین و بیخانهها عیدی خواهد داد. امیدواریم این اصلاحیهها را از تصویب مجلس بگذرانیم و بهشورای نگهبان بفرستیم. در آنجا هم اگر دوباره مشکلی پیش نیاید، مسأله کاملاً حل خواهد شد. این بار ما به نظارت دقیق آن مطمئن هستیم. و من خیلی امیدوارم که در آخرین ساعات امسال پس از تصویب لایحه، دست دولت برای اعطای زمین به مستضعفین و بی خانهها باز شده باشد.
س - نظر شما درباره فرمایشات اخیر آیتا... گلپایگانی چیست؟
ج - بهنظر من که سخنان بسیار مفید و آموزندهای بود. تا آنجا که با نمایندگان مجلس برخورد کردم، آنها نیز همه راضی هستند. مطالب بسیار مثبت در سخنرانی ایشان بود. اولاً ایشان نصایح مشفقانه و پدرانهای داشتند که برای مجلس بسیار مفید است. ثانیاً پیشنهاد امام مبنی بر تشخیص ضرورت مجلس را در خصوص نیازها و احتیاجات مملکت تصریح کردند. ایشان با صراحت گفتند، چیزی را که امام تنفیذ کردهاند باید پذیرفت و کاملاً حق است.
ثالثاً ایشان گفتند: »اگر مجلس تشخیص ضرورت داده و فکر کند که اگر چنانچه ضرورتی عملی نشود، جمهوری اسلامی تضعیف خواهد شد، واجب است این ضرورت که تشخیص داده شده از سوی مجلس قطعی تلقی شود.« ایشان در فرمایشات خود فوق انتظار ما سخن گفتند. و این مسأله موجب دلگرمی بیشتر ما خواهد شد. دیگر اینکه ایشان در مورد ولایت فقیه با صراحت اعلام کردند نظر خود ایشان هم موافق با ولایت فقیه است. این مسأله از لحاظ مقلدین ایشان، بسیار جالب است. البته سوء تفاهم و اشتباهی نیز این باره پیش آمده بود که ایشان فرمودند و گلایه داشتند از اینکه چرا عدهای شعار مرگ بر ضد ولایت فقیه میدهند، چرا که هستند در بین فقها، ولو فقهای گذشته، که ولایت فقیه را با وسعت مورد نظر قبول ندارند. ایشان میگویند نباید آرزوی مرگ آنان را در هر جا فریاد زد.
من فکر میکنم نکته انحرافی ظریفی در اینجا بوده و آن اینکه شاید بعضی از خناسان نگذاشتهاند که ایشان بهآن توجه کنند مردم ما مرگ منکرین ولایت فقیه را نمیگویند، بلکه مرگ ضد ولایت فقیه را میخواهند. این شعار جالبی است و شأن نزول این شعار را شاید خدمت ایشان نگفتهاند که در زمان بنیصدر و منافقین خلق و لیبرال ها ضدیت شدیدی علیه امام و علیه ولایت فقیه طراحی شده بود. مردم با وجدان و شعور اجتماعی خودشان مبارزهای را علیه این خط انحرافی شروع کردند. تحقیقاً حضرت آیتا...العظمی گلپایگانی هم با این خط سخت مخالفند و این شعار مردم شأن نزولش همانها بود و ادامه آن هم بخاطر ادامه مزاحمتهای آنها است.
ما امروز فقیهی را سراغ نداریم که با نظر ایشان مخالفتی داشته باشند و ممکن است در حدود ولایت حرف ها باشد که این ولایت، چه محدودهای دارد؟ آیا این ولایت، برابر تمام ولایت پیامبر و ائمه است؟ یا در بعضی از چیزها نیست؟ بهرحال چه بسا این بحثها باشد، ولی اصل ولایت فقیه را، حتی ولایت عدولالمؤمنین را در کارهای عمومی کشور، فکر میکنم روی هم رفته سخنان خوب آیتا...گلپایگانی، بسیار بود و من همینجا خدمت ایشان میگویم؛ مجلس شورای اسلامی، به نصایح ایشان و قبل از نصایح ایشان، به نصایح امام که دستور دادند، گوش جان میسپارد و همواره با مشورت خبرگان عمل خواهد کرد. ایشان کاملاً اهل نظر هستند و چیزی را بدون دقت ارایه نمیدهند. امیدوارم که خناسها نتوانند در ذهن مراجع ما تشویشی درباره مصوبات مجلس ایجاد نمایند.