س) یکی از معضلات جدی که ما امروز در جامعه داریم، به خصوص در بین توده مردم و گاهی در بین نخبگان دیده می‌شود که هنوز ادبیات مشترکی از چشم انداز وتعریفی از چشم انداز پیدا نشده است. این کار در حال حاضر در دانشگاه آزاد مشغول به انجام است. دوستان ما در دبیرخانه در حال پیگیری آن هستند، به جاهای خیلی خوبی هم رسیده و همایش‌هایی هم در این رابطه انجام شده است. منتها کار خود ما بحث کارایی پژوهشی، نظم دهی پژوهشی و هم راستا کردن کارهای پژوهشی است و تمام تلاش ما این است که خروجی‌های مجمع تشخیص مصلحت نظام همواره در شأن و نام مجمع تشخیص و به ویژه شأن و نام حضرت‌عالی و دکتر رضایی باشد.

دکتر رضایی: اگر خود جناب‌عالی سئوالاتی در این رابطه دارید که آقایان بپردازند، بد نیست.

ج) سئوال که خیلی برایم پیش نیامد. این ماجرا که شما گفتید، به نظرم به عنوان یک نیاز از اول کار مجمع تقریباً مطرح بود. منتها آن موقع بحثی بود که ما مصوبات را در کمیسیونی تلفیق و هماهنگ کنیم که با هم همخوانی داشته باشد. دلیلش هم همین بود که از پیش هماهنگ نمی‌کردیم و هر کمیسیون خودش می‌آورد. هیچ وقت هم این کار را نکردیم. جدا، جدا کمیسیون‌ها آوردند و مجمع هم تصویب کرد و بعدش هم به رهبری فرستادند. ممکن است این‌ها با هم مشکلی نداشته باشند، ولی ما مطمئن نیستیم. ممکن است مشکلی داشته باشند، مثلاً ممکن است چیزهایی در بخش آب گفته باشیم که با بخش کشاورزی نخواند و یا برعکس. قرار بود تلفیق کنیم.

این کار گرچه هنوز ما را غنی نمی‌کند، ولی لااقل شاید برای آینده اطمینان بیشتری داشته باشد. اینکه در مجمع جایی باشد، خوب است الان خیلی‌ها به ما مراجعه می‌کنند که من معمولاً به کمیسیون می‌دهم و به شما هم که بیشتر مراجعه می‌کنند، طبعاً برای کارهای پژوهشی است. اگر این شورا نباشد که تا الان نبوده، باز این هم ممکن است با هم نخواند و شاید اشکالاتی داشته باشد و یا تکراری باشد. شاید همین طوری که گفته‌اید، در یک جای دیگر مصرف شده باشد. ممکن است. امثال این عیب‌ها را داشته باشد. به عقیده من در اصل اینکه ما یک شورا داشته باشیم که کارهای ورودی ما از این شورا عبور کند، یک ضرورت است. الان کار عمده مجمع تحقیق شده است، حتی کارهای داوری ما هم نیاز به تحقیق دارد. این طوری نیست که بتواند فوری تصمیم بگیرد. مسائلی مثل همین مسئله‌ای که امروز در مجمع بحث شد که نمی‌خواهیم خبری بکنیم، ولی قطعاً اگر بنا باشد روزی این معضل را حل نمائیم، کار بزرگی می‌خواهد و باید بررسی کنیم و تحقیقاً نظرات مختلفی هست.

از این بحث هم که بگذریم بطورکلی الان بیشترین وقت ما و کمیسیون‌ها صرف کارهای متکی به تحقیق انجام می‌شود. اینکه شما به شورای پژوهشی نیاز داشتید، هیچ گونه تردیدی ندارم که باید باشد. آنچه که شما تا حالا گفتید که بالاخره یک مقدار توجیه این کار بود، یک مقدار اشکالاتی که در کارهای متفرقه بود و نمونه‌هایی هم از توفیق کار گفتید.

جایی که برای من سئوال پیش آمد این بود که دلیلی نمی‌بینیم که کارهای زیر 8 میلیون از نظارت شورا حذف شود. چرا باید حذف شود؟ ممکن است کار کمتری داشته باشد و 8 میلیون بیشتر خرجش نشود، اما برای کار ما باید هماهنگ باشد. نباید به آن ادله‌ای که شما برای شروع پژوهش آورده‌اید، عمل شود. ممکن است کار کمتری ببرد و یا ممکن است نبرد. دلیل اینکه کمیسیونها مایل نیستند، چیست؟ آیا شما خواستید که کمیسیون‌ها را یک مقدار تقویت کنید؟

دکتر محسن رضایی: همان گونه که جناب‌عالی می‌فرمائید، دیدیم که اولاً تعداد آنها خیلی زیاد است و ثانیاً کمیسیون‌ها دیگر خلع سلاح می‌شوند. فکر کردیم که آنها را به حال خودشان بگذاریم اما نظارت به عهده ما باشد. مثلاً همین فرمی که جلوی شماست. این فرم چکیده همه فرم‌های تحقیقاتی کشور است خیلی هم روی آن زحمت کشیده شد. مثلاً تعریف مسئله، تعریف فرضیه چیست. به عنوان مثال دو سه طرح پژوهشی که ما خودمان نگاه کردیم، دیدیم که 10، 12 نفر از همکاران رشته تحصیلی آنان با رشته تحقیق سازگاری ندارد. افرادی که با ما همکاری می‌کنند، رشته تحصیلی و تخصص‌شان چک می‌شود. بعد عنوان طرح، محل اجرا، مؤسسه تأمین کننده اعتبار، عنوان کتاب و یا مقاله علمی وتجربه مؤسسه یا شرکت ذکر می‌شود؛ یعنی شما که می‌خواهید این کار را بکنید، آیا قبلاً از این نوع کار کرده‌اید یا انجام نداده‌اید؟ بعدش می‌آید روی اینکه خلاصه طرح را بنویسند و واژگان اصلی را بگویند. بعد بیان مسئله که خیلی‌ها مسئله را با فرضیه قاطی می‌کردند وچارچوب نظریه. یکی دو نکته خوب هم اضافه کردیم که در صحبت‌های آقای عادل آذر بود و آن اینکه شرح خدمات و یا فهرست کلی مطالب طرح را آوردیم؛ یعنی ما می‌گوییم انتظارات ما از محقق چیست؟ شما چه چیزی را باید برای ما تأمین بکنید. این خیلی مهم است. چون طرح کلی داده می‌شود و طرف براساس برداشت خودش چیزی را می‌نویسد. این خودش باعث شد که کار این پژوهش خیلی بالاتر رفت. بعد جمع هزینه‌های طرح است. خلاصه اینکه کمیسیون‌ها هم می‌بایست براساس این عمل بکنند. منتها خودشان کارها را انجام می‌دهند و ما نظارت می‌کنیم. اگر جناب‌عالی اصرار دارید، حرفی نداریم. ولی می‌توانیم ترتیبی بدهیم که حداقل بعضی از طرح‌ها و پژوهش‌ها در شورای عالی پژوهش بیاید.

ج) هماهنگی لازم است. نظارت را باید خودشان شروع کنند. چه بسا که شما در جای دیگری هم این کارها را دارید انجام می‌دهید. آن‌ها چه می‌دانند و شما چه می‌دانید.

دکتر محسن رضایی: نه همه عناوین تصویب می‌شود. عناوین معلوم و مصوب است.

ج) کجا؟ در همین شورا؟

س) در آخر هر سال کل عناوین را یک بار می‌گوییم و آن را تصویب می‌کنیم و یک نسخه هم خدمت جناب‌عالی می‌دهیم.

ج) کجا؟

س) در دبیرخانه.

ج) در این شورا نیست؟

س) نه این شورا در عناوین دخالت نمی‌کند. من و آقای واعظی و سیف اللهی این عناوین را تصویب می‌کنیم، ولی در بعد پژوهشی در شورا می‌آید.

ج) بعضی از آنها هیچ عنوان غیرمصوبی را انجام نمی‌دهند. دوم اینکه سراغ محقق‌ها می‌رویم، آن‌ها می‌توانند از محقق‌های شما استفاده کنند که شما در طرح‌های بالای 8 میلیون تومان استفاده می‌کنید؟

س) بله. بعضی از وقت‌ها مشترک می‌شوند.

ج) این ممکن است مثبت و یا منفی باشد. باید ببینیم این کار بشود یا نه. انتخاب اینها و قیمتی که می‌خواهید بدهید، مهم است. این قیمت را خود کمیسیون تعیین می‌کند؟

س) بله زیر 8 میلیون را آنها تعیین می‌کنند.

ج) کلاً قیمت را چه کسی تعیین می‌کند؟ مثلاً 4 میلیون یا 5 میلیون؟

س) این‌ها را کمیسیون تصویب می‌کند.

ج) باید در جایی هماهنگی وجود داشته باشد. اگر بناست که ما شورا داشته باشیم، باید ارزش گزاری‌ها و نحوه تعیین آن هماهنگ باشد. یک کمیسیون ممکن است برای یک کار سه چهار صفحه‌ای را 5 تا 6 میلیون بدهد و ممکن است شما همین عدد را یک جای دیگری نتوانید استفاده بکنید یا زیاد باشد و یا کم باشد. من فکر می‌کنم ارزش طرح را به عهده کمیسیون بگذارید. عیبی هم ندارد. ولی قطعاً شورا باید از طرح و یا زمان بندی مطلع باشد. کمیسیون برای خودش زمان بندی می‌کند. شما هم باید به خاطر نظارتی که دارید، این زمان بندی را بدانید.

س) این زمان‌بندی و عنوان در همان شورای برنامه‌ریزی تعیین می‌شود. مثلاً می‌گویم امسال تا پایان سال این کمیسیون باید این 10 طرح را تمام کند.

ج) شورا یا دبیرخانه می‌گوید؟

س) دبیرخانه. همان شورای برنامه ریزی که در دبیرخانه داریم که من، آقای واعظی و سیف‌اللهی هستیم. هر سال می‌گوییم تا پایان سال باید این عناوین تمام شوند.

ج) البته نظر اولی من این است که یکپارچه باشد.

س) یعنی دخالت نکنیم؟

ج) اگر فعلاً مشکلی دارید و فکر می‌کنید که نمی‌خواهد، می‌توانید در این چند کمیسیونی که داریم، یک شورا داشته باشید.

س) آن‌ها معمولاً در حد خودشان دارند.

ج) شورا که ندارند؟

س) نه. بدین شکل شورا ندارند. اصلاً در دبیرخانه این طرح نیست.

ج) می‌دانم بنایی بر این نبوده. این شورا باید در جایی باشد.

س) شما فکر نمی‌کنید اگر ما نظارت را جدی بگیریم، حل شود؟

ج) شاید هم بشود. من تجربه‌ای ندارم. اگر نظارت‌تان این قدر باشد و سئوالاتی که پیش می‌آید، از عهده آن بربیاید، کافی است.

س) شروع نکرده‌ایم. می‌خواهید تا پایان سال یک گزارش به جناب‌عالی بدهیم و نظارت‌ها را انجام بدهیم. اگر لازم شد، این کار را بکنیم.

ج) حرف بعدی من هم همین بود. بعضی از نتایجی که آقای عادل آذر اشاره کردند و شما هم قبلاً گفتید، نمونه‌هایی برای من هم بفرستید تا دقتی روی آن بکنم.

س) چیزهای خیلی خوبی است.

ج) به این فرم که نگاه کردم، کار خوبی است. از فرصتی که مجمع و مرکز دارد، بهتر و پیشرفته‌تر شده است؛ بنابراین اصل تشکیل این شورا جای خوشحالی است. عملکرد شورا بسیار مهم است. الان 5، 6 ماه است که بصورت دست گرمی کار می‌کنید. اگر نتیجه کار را آخر سال ببینیم که چیز خوبی درآمده، ممکن است امسال دست به کمیسیون نزدیم. ولی از اول سال آینده ممکن است به آنها بگوییم که شورا شامل حال آنها هم می‌شود. البته اگر رضایت بخش بود.

س) الان هر کمیسیون به تناسب مأموریت‌ها، 1، 2 و یا 3 عنوان پژوهشی بالای 8 میلیون دارد که بخشی از آن با مرکز تحقیقات استراتژیک قرارداد بسته شده و آماده پرداخت پیش قرار داد است. 11 طرح فوق 8 میلیون تا 30 میلیون داریم. همین طور که فرمودید آنها اغناء شده‌اند. آن‌ها آدم‌های معتبری برای هر پروژه آورده بودند؛ یعنی برای این 11 پروژه‌ای که خودشان قبول کرده بودند که از ما بگیرند. ولی در جلسات مشترک قبول کردند که اگر تعریف مسئله و فرضیات و شرح خدمات، آن جوری که شورای پژوهش می‌گوید باشد، بهتر است و وقتی که آن فرمت اولیه را دادند و اصلاحاتی که گفته شد عمل نکردند، خودشان قبول کردند که این یک چیز جامع‌تری است. از این که بگذریم چون خود رؤسای کمیسیون‌ها در این جلسات شرکت می‌کنند، هر پروژه‌ای که بخواهد بیاید، رئیس کمیسیون و یا دبیر کمیسیون اصلی مدافع اصلی آنها هستند. آن‌ها در کنار شورای پژوهشی می‌آیند. چرا؟ چون در واقع طلبکار آن قرارداد است. آن یک مرکز حقوقی و یا یک استاد حقیقی و پژوهش گر باشد. چرا؟ چون می‌خواهد مدافع منافع مجمع باشد و می‌خواهد در جهت سخت گیری و نظارت عمل کند. برای طرح این مدل، همه مدل‌ها دیده شد و این از داخل آن استخراج شده است، این مدل الان حاکم بر طرح‌های 8 میلیونی است. قبلاً این مدل‌ها نبود. هر جایی و هر کمیسیونی یک مدل و یک فرمت تحقیقی داشت. الان همین فرمتی که برای طرح‌های بالای 8 میلیونی است، برای طرح‌های زیر 8 میلیون هم همین فرمت حکمفرما است، یعنی در همین فرمت برای بودجه خواهی می‌آید.

نکته بعدی این است که عنوان طرح‌ها باید برای جلوگیری از تداخل، در اول سال، یعنی ما آخر هر سال برنامه‌های همه کمیسیون‌ها را برای سال آینده می‌بندیم تا مثلاً بتوانیم سقف عدد و رقم ریالی هر کمیسیون را برای بودجه بندی دربیاوریم. آن جا چند کار می‌شود. یکی اینکه آن طرح با مأموریت‌های مجمع سازگار باشد. در سطح سیاست‌گذاری لول (level) مجمع باشد؛ یعنی در هر کمیسیون، توان جذب پروژه‌ها متفاوت است. باید به یک کمیسیون مدل بدهیم و بگوییم پولت را جذب کن و به کمیسیونی که جلوتر بوده، باید بگوییم اعتبارات نداریم؛ اما بالاخره آخر سال اگر کمیسیونی جلوتر بیافتد و نتایج تحقیقاتش جلو بیافتد و بیلان کارها را زودتر بدهد، طبیعتاً اولویت را می‌دهیم به اینکه آن پروژه‌اش را تکمیل کند. این هم یک نکته است. در این جلسات آثار این‌ها را دیدیم. خود کمیسیون می‌بینید که در شورای پژوهشی چنین بحث‌هایی هست و چنین انتظاراتی مطرح می‌شود و این چنین فرمت‌هایی مطرح می‌شود. سختگیری‌ها در چه سطحی هست. خود این اثر می‌گذارد و در واقع یک نوع خودآموزی دارد. در طرح‌های 8 میلیونی ما آثارش را دیده‌ایم. مثلاً ارائه مقاله بعد از یک طرح پژوهشی جزء وظایف نبوده، الان ما این‌ها را طبق این فرمت، جزء وظایف آن محقق و یا مؤسسه‌ای که طرف حقوقی است، گذاشته‌ایم و خدمات دیگر؛ یعنی خود به خود این اثر گذاشته می‌شود. ضمن اینکه کمیسیون سیاسی – دفاعی 41 طرح در سال جاری دارد و کمیسیون‌های اداری 7، 8 طرح دارند. 41 طرح پژوهشی که همه موضوع آن با مأموریت‌های مجمع سازگار است. واقعاً مدیریت آن برای خود کمیسیون هم خیلی سخت است. حساب کنید 41 طرح پژوهشی می‌خواهد نظارت شود، نه در حد جزئیات بلکه در حد همان کلیات و فرمت‌ها و شرح خدماتش چک شود که آیا درست انجام داده‌اند یا نه. وصل پینه از جاهای دیگر، تکراری و یا تقلیدی نیست. واقعاً کار سختی است. اگر ما این را در شورای پژوهشی تمرکز کنیم تا از صبح تا شب کار کنند و با هم جلسات بگذارند و کنترل و نظارت بکنند، کار واقعاً مشکل است، یعنی مدیریت پروژه با مشکل مواجه می‌شود. فکر می‌کنید بخشی از جواب سئوال شما در این باشد؟

ج) بحث اینکه مقالات خوبی براساس این پروژه‌ها تهیه و ارائه شود، در مجمع جایش خالی بوده است. ما تا الان مقاله‌ای ننوشته‌ایم. تحقیقات هم زیاد داشته‌ایم. بحث‌هایمان نهایت به تصمیم هم رسیده است. اگر این مقدار ظرفیت در کارهای ما باشد که خودمان مجله‌ای داشته باشیم که مقالات را بتدریج چاپ بکنیم که مرجع شود، این کار خیلی خوبی برای مجمع است.

س) ما هم این تصمیم را گرفته‌ایم.

ج) این تصمیم را گرفتیم. این کار حتماً یک مقدار به عهده آقای صادق و آقایانی که می‌خواهند کمک کنند، است. می‌دانیم که این مجلات علمی که می‌خواهد مورد قبول مراکز علمی جهان قرار بگیرد، باید از سطح مطلوبی برخوردار باشد.

س) سختی کار برای همین است.

ج) این خودش کار مستقل و خوبی است؛ یعنی اگر از داخل شورای شما این مجله بیرون بیاید و بعداً این مجله مرجع معتبری شود، هم برای کشور و هم برای مجمع خیلی خوب است. آن وقت تبادل اطلاعات با جاهای دیگر چه در خارج و چه در داخل آسان‌تر می‌شود. می‌توانیم در همین زمینه‌ها که خودمان کار می‌کنیم، مقالات دیگری از دنیا بگیریم. مثلاً اگر این مجله 100 صفحه داشته باشد، می‌توانیم 20 و یا 30 صفحه‌اش را خودمان پر کنیم. فکر می‌کنم اگر این حرکت ما جدی گرفته شود، قابل توجه باشد.

س) بله خیلی جدی گرفتیم ولی هنوز راه نیافتاده است. آقای عادل آذر کمی عجله کرد. ما گذاشته بودیم زمانی که راه افتاد، خدمت جناب‌عالی گزارش نماییم.

ج) حرفی که این جا می‌خواستم بزنم، این بود که کار را خیلی محکم شروع کنیم؛ یعنی ممکن است 4 یا 5 ماه عقب بیافتیم؛ اما اولین شماره‌ای که بیرون می‌آید، اینجور نباشد که یک وقت مثلاً بگویند مجله زیاد است و این هم یک مجله است. چون ما دنبال یک مجله عادی نیستیم. اگر مجله خوب و سطح بالا در بیاید، مناسب مجمع است.

س) چون نظرات شما را می‌دانستیم، آقایان می‌دانند چگونه در جلسات سخت‌گیری می‌کنم؛ یعنی در شورای پژوهش خیلی به دوستان گفتم که سخت بگیرید. لذا آدم‌هایی که می‌آیند خیلی به سختی موفق بیرون می‌روند. معمولاً در جلسه کم می‌آورند.

ج) این مجموعه کار شما وسیله‌ای است که ما شخصیت‌های محقق واقعی را کم کم جذب کنیم. هم حق آنهاست که به آنها برسیم و هم حق است که از آنها استفاده کنیم. چون ما می‌خواهیم کار جامعه را سروسامان بدهیم. در مجموع فکر می‌کنم حرکت خوبی است و من تبریک می‌گویم. انشاءالله در ملاقات بعدی بتوانیم. بیلان بسیار خوبی از شما بشنویم.

س) فکر می‌کنم آن فرایند که دل مشغولی جناب‌عالی بود، فرایند گزارش گیری از این پروژه‌ها است که ما به آن نپرداختیم. ما فقط فرایند تصویب عنوان را گزارش دادیم. چه پروژه‌های بالای 8 میلیون و چه پروژه‌های زیر 8 میلیون تومان در یک دوره‌های زمانی 3، 4 ماهه می‌بایست در شورا گزارش بدهند و رئیس کمیسیون و ناظر و در واقع این هیئت مدیره به قول معروف باید در آن جا دفاع کنند.

دکتر رضایی: دوستان مرکز مطالعات گفتند شماعناوین را بدهید ما تحقیقات کنیم و به شما بدهیم. ما گفتیم نه ما می‌خواهیم قرارداد ببندیم. باید خود محقق وناظر این جا بیایند و دفاع کنند. لذا الان مرکز مطالعات که می‌آیند یکی از معاونین آقای روحانی می‌آیند و آن پژوهش گری که از طرف آنها رفته، همه آنها با هم در جلسه گزارش می‌دهند.

آقای صادق: من یکی، دو سه نکته که فکر می‌کنم دوستان فراموش کرده‌اند توضیح بدهند، خدمتتان عرض می‌کنم. در مورد مجموعه تحقیقات و پژوهش‌هایی که صورت می‌پذیرد و طبق روالی که گذاشته شده، همه این‌ها می‌آید تا انشاءالله گنجینه اطلاعات مجمع را کامل کند. الان در معاونت اطلاع رسانی هم کارهای به روش دستی دارد بهینه می‌شود و هم شکل نرم افزاری پیدا بکند تا هر آنچه پژوهش از آغاز در مسیری که این شورا فعال‌تر می‌شود، صورت می‌پذیرد، وارد گنجینه اطلاعات شود و به عنوان یک مرجع اطلاع رسانی در بین کمیسیون‌ها تبادل بشود.

نکته دوم در ارتباط با بحث نشریه است که مورد توجه حضرت عالی هم بود. جناب آقای رضایی از سال گذشته روی این موضوع تأکید داشتند و به بنده مأموریت دادند که برویم با وزارت علوم بررسی بکنیم تا برای این یک گرید علمی را تمهید بکنیم برای اینکه سطحی را متناسب با حرف‌های جناب‌عالی داشته باشیم. از پارسال هم کمیسیون‌ها مشغول شدند و شاید تا هفته گذشته که من یک جمع بندی کردم، بیش از 18 مقاله در قالب 4 نشریه آماده کرده بودند که از این 18 مقاله آماده شده که حاصل همین پژوهش‌ها هم است، ناشی از همین نکته‌ای که دوستان اشاره کردند؛ اما بیشتر از 9 مقاله در واقع نصف آن نزدیک به آن گرید علمی نبود و به آنها برگردانده شد. اگر مشکلی هم پیش نیاید، چهار نشریه خواهیم داشت. 1- نشریه حقوقی قضایی 2- نشریه اقتصادی 3- نشریه سیاسی که این نشریه قلمرو سیاسی، دفاعی و امنیتی را در بر می‌گیرد. 4- نشریه فرهنگی که عنواناً هم نشریه علمی – پژوهشی اطلاق شود که هر یک از صاحب نظرانی که مقالاتی را تهیه می‌کنند و به این نشریه می‌فرستند، درج این مقاله در این نشریه برای آنها کمکی بکند در رتبه علمی و ثبت معلوماتی را که آنها در قالب مقاله می‌خواهند بیاورند.

دکتر رضایی: آن جنبه خارجی که جناب‌عالی می‌گفتید، می‌شود کار کرد؛ یعنی به مراکز علمی مثلاً دانشگاه عربستان و جاهای دیگر این نشریات را معرفی کنیم. بعد اندیشمندانی که آنجا هستند، آن‌هایی که می‌خواهند مقاله بفرستند، چه به زبان عربی و چه به انگلیسی، این کار را می‌توانیم بکنیم.

آقای صادق: هر نشریه‌ای این جوری است که مدیر مسئول و هیئت سردبیری آن مشخص است که همه آنها باید از گرید علمی برخوردار باشند. این‌ها باید شورای علمی خود کمیسیون‌ها باشند که الان کمیسیون‌ها در رفت و برگشت هستند که پیشنهادها را آماده کنند. اشخاصی را که در آن کمیسیون‌ها کار علمی پژوهشی می‌کنند و همکاری دارند، به آقای دکتر رضایی پیشنهاد بکنند و از بین آنها شورای علمی نشریات یا هیئت سردبیری نشریات معلوم شود. ما با وزارت علوم هم توافق کردیم. سه شماره از این نشریات که آماده بشود و برخوردار از آن گرید. علمی باشد، آن‌ها مجوز علمی پژوهشی خواهند داد. انشاءالله با این زمینه‌هایی که فراهم آمده و با شتابان‌تر شدن فعالیت شورای پژوهشی یکی از محصولاتی را که در خاتمه کار پژوهشی محققین ارائه کنند مقالاتی شسته و رفته باشد. پیش بینی می‌شود تا پایان امسال حداقل یک و یا دو شماره از این نشر یات آماده و منتشر شود. بعد هم در سال آینده به گرید علمی برسد.

ج) کمیسیون‌های که می‌گویید، منظور کمیسیون‌های پشتیبانی است.

دکتر محسن رضایی: بله. کمیسیون پشتیبانی است. الان نشریه آقای شاملو آماده است.

ج) کمیسیون اصلی در این کار نقشی ندارد؟

س) هنوز نقشی برای آن تعریف نکرده‌ایم.

ج) خودشان هم نمی‌خواهند؟

س) اگر نظر جناب‌عالی است می‌توانیم به آنها ارائه کنیم.

ج) فکر می‌کنم یک بار در مجمع که همه جمع‌اند، شما گزارش مختصری بدهید و بگویید کمیسیون‌های پشتیبانی این کار را می‌کنند. اگر خودتان می‌خواهید با آنها کار کنید و یا طور دیگری. آن‌ها خودشان با کمیسیون پشتیبانی هماهنگ می‌شوند و با هم کاری می‌کنند که البته این بهتر از جدا کار کردن است. چون اگر جدا شوند، تک روی خواهند کرد.

س) نه حوزه کاملاً جداست.

ج) نه بالاخره کمیسیون سیاسی، پشتیبانی هم دارد. امکان دارد این دو، یک کار موازی انجام دهند.

س) این دو یکی هستند. این مجله را مثلاً آقای شاملو تهیه می‌کنند.

ج) من فقط مجله را نمی‌گویم، حتی طرح‌هایشان را هم که می‌خواهند بدهند.

س) بحث حضور فعال افراد داخل صحن هم هست.

ج) اگر هم باشد، این مسئولیت را شما چون در دبیرخانه هستید، به پشتیبانی می‌دهید. شما اگر کمیسیون‌های مجمع را به نحوی درگیر کنید، بهتر است.

س) در تحقیقاتی که نزد شماست، اکثر اعضای مجمع به عنوان ناظر پروژه حضور دارند. فرض کنید پروژه‌ای که مبلغ 30 میلیون تومان است، می‌ارزد که مثلاً کسی مثل آقای مظفر و یا آقای ایروانی ناظر باشند.

ج) در طرح‌های خودشان چطور که 8 میلیون است؟

س) فکر کردیم که در طرح‌های خودشان به مصلحت نباشد؛ اما طرح‌های زیر 8 میلیون به عهده پشتیبانی دبیرخانه است.

ج) بالاخره پشتیبانی می‌گیرند. من می‌گویم کمیسیون‌ها را جدا نکنیم.

س) خیلی متشکر از وقتی که به ما داده‌اید.

ج) موفق باشید.