مصاحبه آیت الله هاشمی در خصوص کوزوو

زمان : 22/2/ 78

مکان : ساختمان قدس

مصاحبه کننده: آقای روحانی نژاد، خبرنگار واحد مرکزی خبر

* جناب آقای هاشمی رفسنجانی! استحضار دارید که روز پنج شنبه روز همبستگی با مردم مسلمان کوزوو اعلام شد. به عنوان یکی از چهره‌های برجسته و چهره‌های نافذ انقلاب، از حضورتان تقاضا می‌کنم که بفرمایید نقش کمکهای مردم انقلابی ایران در حل مشکلات مردم مسلمان کوزوو چقدر بود؟

** بسم الله الرحمن الرحیم

باید از برادرانی که به این فکر افتادند و این ستاد را تشکیل دادند، تشکر کنم. مسأله از حد امداد معمولی بالاتر است. اگر مردم به این نکته توجه بکنند، مهم است. البته ما در داخل کشور نیازمندانی داریم که مردم مایل هستند به آنها کمک کنند. الان مناطق زلزله زده فارس را داریم. به مردم آنجا هم تسلیت عرض می‌کنم و از مردم می‌خواهم که به آنها هم کمک کنند. البته مردم کمک می‌کنند.

امّا در کوزوو یک حادثه مهم تاریخی منفی و فاجعه در حال اتفاق است. به این شکل که نزدیک 2 میلیون هنوز در آن منطقه محدود شده یوگسلاوی هستند که صربها سیاست اخراج آنها را در پیش گرفتند. می‌خواهند کشور خود را صرب خالص بکنند. راهی که انتخاب کردند این است که اینها را اذیت کنند تا بروند. اسم آن را پاکسازی قومی گذاشتند. خانه‌های مسلمانان را تخریب می‌کنند. آدم می‌کشند. جوانان و دختران را اذیت می‌کنند. امنیت آنها را سلب می‌کنند و آنها هم ناچار می‌شوند و می‌روند. خیلی‌ها به گونه‌ای می‌روند که برگشت آنها آسان نیست. چون خانه‌هایشان خراب شد. کشاورزی آنها از دستشان می‌رود. امکانات آنها تضعیف می‌شود. به نظر من آنچه الان دارد اتفاق می‌افتد، شبیه آن چیزی است که قبلا در فلسطین اتفاق افتاد. یهودیهاوصهیونیستهاهمین کار را کردند. در یک روستا قتل عام می‌کردند و روستاهای

آوارگی بیش از یک میلیون

مسلمان کوزوو

آوارگی مردم فلسطین در

اطراف دنیا

اتفاق بالکان باعث ضعف

پایگاه جامعه جهانی

اسلام

امدادهای انسانی ایران

به کوزوو

کمک برای عدم تحقق

اهداف شوم صربها

اطراف‌می‌ترسیدندومی‌رفتند. خشونت‌فوق‌العاده‌ای‌می‌کردندومردم‌را می‌ترساندند.

الان همین اتفاق دارد می‌افتند. تا الان بیش از یک میلیون مسلمان آواره شد. نقطه دوّمی که قابل توجه است این است، که بتدریج از منطقه هم بیرون می‌روند. اطرافشان آلبانی، مقدونیه و مونتنگرو است. هر سه اینها مشکل جمعیتی دارند. جاهای کوچک و فقیری هستند. آنجا می‌روند و با کمکهای جهانی در اردوگاهها می‌مانند. کم‌کم روی آنها فشار می‌آید. در غرب و جاهای دیگر هم راه را برایشان باز کردند. بتدریج می‌روند. به نظر می‌رسد که وقتی از منطقه بیرون رفتند، به آسانی برنمی گردند. وقتی امنیت و شغل ببینند، برنمی‌گردند. البته بعضی‌ها بر می‌گردند. همان کاری که فلسطینی‌ها کردند. الان بسیاری از مردم فلسطین در اطراف دنیا متفرق شدند و برنمی‌گردند. حتّی اگر فلسطین امن شود، بر نمی‌گردند. زندگی جمع کردند، عادت کردند، کار فراهم کردند، فرهنگ آنجا را گرفتند.

همین اتفاق دارد در بالکان می‌افتد. اگر این اتفاق بیفتد، در منطقه حساس بالکان که همیشه مورد نظر مسلمانان بود و حضور داشتند، پایگاه جامعه جهانی اسلام ضعیف می‌شود. چیزی نمی‌ماند. لذا وقتی ما به آوارگانی که در منطقه ماندند، کمک می‌کنیم، لااقل اینها را در منطقه وسط حفظ می‌کنیم. تا وقتی شرایط درست شد، به وطن خود برگردند. کمک ما هم امداد انسانی است. چون واقعآ نیازمند هستند و هم یک کار سیاسی معنادار است. هم کار اسلامی است که نگذاریم وضعیت جغرافیایی کشور آن منطقه از لحاظ نژاد و مذهب به هم بخورد. الان دنیای اسلام هم این کار را می‌تواند بکند. چون کار نظامی دست ناتو وکشورهای غربی است. در این زمان مسؤلیت ما این است که به مردم کمک کنیم تا اهداف شوم صربها تحقق پیدا نکند. هر کس امکان کمک دارد، با این ابعادی که می‌گفتم، کمک می‌کند. امیدوارم ایران در این کمکها نقش مهمی داشته باشد.

* خیلی متشکرم

** موفق باشید.