س - نظرتان در مورد کشتار زائران بیت اللّه الحرام چیست؟
ج - در مورد عربستان انصافآ که فاجعه تلخی اتفاق افتاد. ما انتظار نداشتیم دولتی که اسمش هم اسلامی است، این قدر آلوده شود به جنایتی که به هیچ نحوی قابل اصلاح نیست. تعبیر امام این بود که با آب زمزم هم نمی شود این لکه را شست، حتی اگر ما هم طرفش نبودیم. حادثه تلخی بود که به دست میزبان حجاج و خادم الحرمین، اتفاق افتاد. فوجی که در حال عبادت و تظاهرات ضد آمریکایی و اسرائیلی بودند، مظلومانه شهید شدند. ولی تلخی ها همیشه مبنای شیرینی های بعدی است و مبارزه و جهاد خالی از تلخی نیست و سختی جهاد و مبارزه است که ثمربخش است. اگر مبارزه بدون تلخی ها بود، همه می آمدند و مبارزه می کردند. به هرحال شاید آثار آن در نشان دادن ماهیت حکام عربستان و ارتجاع منطقه و استکبار در درازمدت خیلی به نفع باشد. مرارتی که زوار ما کشیدند، در آثار مثبت آینده ناچیز خواهد بود، مثل همین شهدایی که در میدان جنگ و در انقلاب شهید شدند.

س - خصائل و ویژگی های شهید سرلشگر بابایی، چه بود؟
ج - در مورد سرلشگر شهید بابایی عمیقآ متأثر شدیم. ایشان یکی از وفادارترین افسران ارتش جمهوری اسلامی ایران و در قبل از انقلاب اسلامی، از پیشتازان انقلاب بودند.
مشکلی که وجود داشت، این بود که ایشان نمی توانست خودش را از صحنه جنگ جدا کند. با اینکه در مقام معاونت فرماندهی نیرو بود و صلاحیت فرماندهی هم داشت و در این رابطه پیشنهاد هم به ایشان شد، قبول نمی کرد. ایشان مایل بودند که همیشه در عملیات و میدان های جنگ شرکت کند. ایشان می گفت: اگر من نروم، احساس ضعف می کنم، زیرا هستی خودم را در میدان جنگ احساس می کنم. البته، منطق روانی قوی بود، ولی از لحاظ سیاسی و نظامی قابل قبول نبود و گه گاهی در مأموریت ها شرکت می کرد و بالاخره از آسیب هایی که در این مأموریت ها هست، نصیب ایشان شد و شهید گردید.
ما جای ایشان را خالی می بینیم، منتهی شهید بابایی یاران خوبی دارد و شاگردان خوبی را تربیت کرده است و آنها جای شهید بابایی را پر خواهند کرد.
ارزش ایشان بیش از اینهاست. شهید بابایی در همین عملیات اخیر، کربلای 5 تقریبآ هر روز پرواز می کرد و در تمام میادین برای بمباران شرکت می کرد. خلبان خیلی قوی هم بود. خلبان «اف - 14» بود و این بار با «اف - 5» پرواز می کرد. اصلا ما هواپیماهای اف - 14 خودمان را در سایه تلاش های ایشان، هم حفظ کردیم و هم فعال نگه داشتیم.