مشروح مذاکرات مجلس شورای اسلامی به ریاست آیت الله هاشمی رفسنجانی ( دوره سوم – جلسه 108 )

مشروح مذاکرات مجلس شورای اسلامی.
صورت مشروح مذاکرات جلسه علنی روز سه شنبه بیست وششم اردیبهشت ماه 1368.
فهرست مندرجات:
1- اعلام رسمیت جلسه وتلاوت آیاتی از کلام الله مجید.
2- بیانات قبل از دستور آقایان : محمدابراهیم اصغرزاده، محمدباقر نوبخت وهدایت‌الله آقائی.
3- تذکرات نمایندگان مردم در مجلس به مسؤولان اجرائی کشور توسط آقای رئیس.
4- تصویب کلیات طرح اصلاح بند (ب) تبصره (16) قانون بودجه سال 1368 کل کشور و بحث پیرامون ماده واحده آن.
5- اعلام وصول لایحه راجع به همه پرسی در جمهوری اسلامی ایران با قید دو فوریت و تصویب یک فوریت آن.
6- اعلام وصول طرح یک فوریتی تضمین خرید محصولات اساسی کشاورزی وتصویب یک فوریت آن.
7- اعلام وصول طرح الحاق ماده واحده به قانون زمین شهری مصوب 22/6/66 با قید یک فوریت و تصویب فوریت آن.
8- اعلام وصول طرح اصلاح قانون طلاق.
9- پایان جلسه وتاریخ تشکیل جلسه آینده.
جلسه ساعت هشت وپانزده دقیقه به ریاست آقای هاشمی رفسنجانی تشکیل شد.
1- اعلام رسمیت جلسه وتلاوت آیاتی از کلام الله مجید.
رئیس- بسم الله الرحمن الرحیم.با حضور 181 نفر جلسه رسمی است دستور جلسه اعلام شود.
منشی- بسم الله الرحمن الرحیم. دستور جلسه یکصد وهشتم روز سه شنبه بیست و ششم اردیبهشت ماه 1368 هجری شمسی مطابق با دهم شوال 1409 هجری قمری.
1- دنباله رسیدگی به گزارش کمیسیون برنامه و بودجه در خصوص طرح قانونی اصلاح قسمتی از بند «ب» تبصره (16) قانون بودجه 1368.
2- گزارش شور دوم کمیسیون مسکن وشهرسازی و راه وترابری درخصوص لایحه ادامه استفاده خانوده های افرادی که ساکن خانه های سازمانی بوده و شهید، جانباز، اسیر ومفقودالاثر شده اند.
3- گزارش شور اول کمیسیون امور بازرگانی وتوزیع در خصوص لاحیه اساسنامه شرکت سهامی نمایشگاههای بین المللی جمهوری اسلامی ایران.
4- گزارش شور دوم کمیسیون امور قضائی و حقوقی در خصوص لایحه تمدید مدتهای مذکور در ماده (10 و 14) قانون بازسازی کارشناسان رسمی دادگستری مصوب 13/3/1365.
5- گزارش شور اول کمیسیون امور قضائی و حقوقی در خصوص طرح قانونی نحوه رسیدگی به نمایندگان مجلس.
رئیس- تلاوت کلام الله مجید.     (آقای مظفری نژاد چند آیه به ترتیب زیر از سوره الشوری را تلاوت کردند.)
اللهم صل علی محمد وآل محمد.      اعوذ بالله من الشیطان الرجیم. بسم الله الرحمن الرحیم.   شرع لکم من الدین  ما وصی به نوحاً والذی اوحینا الیک و ما وصینا به ابراهیم و موسی و عیسی ان اقیمواالدین ولا تتفرقوا فیه کبر علی المشرکین ما تدعوهم الیه الله یجتبی الیه من یشاء و یهدی الیه من ینیب. وما تفرقوا الا من بعد ما جاء هم العلم یقیناً بینهم ولولا کلمه سبقت من ربک الی اجل مسمی لقضی بینهم و ان الذین اورثوا الکتاب من بعد هم لفی شک منه مریب. فلذلک فادع و امتقم کما امرت و لا تتبع اهواء هم و قل امنت بما انزل الله من کتاب وامرت لاعدل بینکم الله ربنا وربکم لنا اعمالنا و لکم اعمالکم لا حجه بیننا و بینکم الله یجمع بیننا والیه المصیر.       (صدق الله العلی العظیم. حضار صلوات فرستادند).     «از آیه 12 تا 15 سوره الشوری. »
2- بیانات قبل ازدستورآقایان : محمد ابراهیم اصغرزاده، محمدباقر نوبخت و هدایت الله آقائی.
رئیس- سخنرانان قبل از دستور را دعوت کنید.
منشی- آقای اصغر زاده نماینده تهران وآقای نوبخت نماینده رشت.
محمدابراهیم اصغرزاده- بسم الله الرحمن الرحیم. بحث قانون اساسی که در شرایط فعلی از مهمترین بحثهای مطرح شده در جامعه ما است به نظر لازم است که در نطقهای پیش از دستور و در مجلس و در محیطهای عمومی جامعه بررسی و مورد ارزیابی قرار بگیرد. قانون اساسی ما دارای یک ساختاری است که این ساختار قطعاً مبنی بر مبانی نظری تفکرات و اندیشه متعلق به انقلاب و خود انقلاب اسلامی است. تغییر این ساختار برای هیچ زمانی به صلاح ما نیست، ما تغییرات ساختاری را که مبتنی بر شرایط انقلابی جامعه خودمان هست ، نمیتوانیم به این راحتی تغییر بدهیم ساختار قانون اساسی تشکیل شده از بحثهای نظری وسیاسی که پایه های این انقلاب را تشکیل میدهند. از جمله بحث ولایت فقیه واز جمله تفکیک قوا. در مبانی نظری قانون اساسی تفکیک قوای ما، تفکیک بین قوه مقننه وقوه مجریه یک تفکیک نسبی است. به گونه ای است که قوه مجریه مطلق از قوه مقننه نیست ودر حقیقت قدرتی که در مملکت بر امور اجرائی هست تحت نظارت واشراف قوه مقننه قرار دارد. من به این تحلیل کار ندارم که دراول انقلاب چه دلیلی بوده برای اینکه ما تفکیک نسبی را بپذیریم و دست قوه مجریه را باز نگذاریم . اما مطمئنم کسانی که قانون اساسی ما را نوشته اند وکسانی که معتقد به انقلاب اسلامی بودند شواهدی را در دست داشته اند که در کشورهای جهان سوم وقتی قوه مجریه بر قوه مقننه مسلط هست وقوه مقننه قدرت اشراف وتسلط بر قوه مجریه را ندارد، قوه مجریه قادر به انحصار مسائل جامعه است و قادر به روی کارآوردن قشر خاصی از جامعه ومنافع ملی را فدای منافع قشر خاص کردن.     کلیه کشورهای وابسته به اقمار سرمایه داری، کشورهائی هستند که به گونه‌ای قوه مجریه آنها قوه قدرتمندی است . بحث ساختاری وتغییر ساختاری اگر بخواهد در قانون اساسی مبنی بر این باشد که تغییرات داخل قوه مجریه به گونه ای صورت بگیرد که قوه مقننه را محدود بکند و اختیار قوه مقننه در کنترل قدرت در قوه مجریه را تغییر بدهد، به نظر من از بحثهائی است که بسیار مسأله دار خواهد بود. در قوه مجریه تغییر قدرت بین هیأت دولت و نخست وزیر ومقام رئیس جمهور تا آنجائی که این قدرت ، قدرت لخت وقدرت نامحدود ی نباشد و در اختیار مجلس باشد وبه حساب قدرت مسؤولی باشد قابل پذیرش هست، اما اگر قدرت به صورت لخت و نامحدود بود و از اختیار مجلس خارج شد، این قدرت یک نوع دگردیسی  قدرت است و در حقیقت در ساختار قانون اساسی تحول وتغییر ایجاد میکند و آن چیزی را که نباید بشود، میشود در کشوری مثل کشور ما که ما انقلاب کردیم و وظیفه خودمان و نهادهای انقلاب را حمایت از ارزشهای انقلاب و تحقق انقلاب میدانیم واصولی را مثل استقلال، آزادی و رسالت جهانی انقلاب و یا دفاع از ارزشهای دیگر در جامعه مثل عدالت اجتماعی قطعاً قدرت نهادهای اجتماعی و نهادهای سیاسی از قدرت اشخاص بیشتر خواهد بود.    البته در اینجا هر بحثی که من راجع به قانون اساسی میکنم، خدمتتان بگویم قضیه ای که من مطرح میکنم مربوط به اصول سیاسی است که برای ادادره درازمدت یک جامعه مورد نظر است و اگرنه شأن آقای هاشمی اجل از این بحثهائی است که من میخواهم بکنم اما هر جا، در هر کشوری که قوه مجریه قدرت اصلی را داشته. این بوده که قوه مجریه وقتی مشکلات اجتماعی رخ میداده به خاطر خلاء قدرتی که احساس میکرده از مکانیزمهائی استفاده میکرده که این مکانیزمها خلاء قدرت را بپوشانند و متأسفانه در بسیاری از کشورها این خلاء قدرت توسط اعمال امنیتی و پلیسی پوشانده شده و یا توسط اقداماتی که این اقدامات قانونی نیست وبه هیأت حاکمه قدرت مصنوعی میدهد ، در صورتیکه درکشورهای انقلابی یا کشورهائی که یک نهاد و یک قوه مثل قوه مقننه از ارزشها وتصمیم گیریها وسیاستهای آن جامعه دفاع میکند، آنجا انحراف کمتر اتفاق میافتد. در کشوری مثل ما که اگر یک وقتی انحراف استراتژیک هم رخ بدهد، دیگر قابل برگشت نیست.       برای ما بسیار مهم است که تصمیم گیری در این مملکت ، تصمیم گیری جمعی باشد و تصمیم گیری جمعی هم مبتنی بر این است که در تمام تصمیم گیریها و سیاستگذاریها قوه مقننه در کنار قوه مجریه و ناظر ومشرف بر آن خواهد بود و آن را کنترل خواهد کرد و به همین دلیل است که هر گونه تغییری در قانون اساسی مبتنی بر کاهش قدرت مجلس وافزایش قوه مجریه مورد نگرانی بنده و جمعی از نمایندگان مجلس هست.   در مورد اینکه آیا برای این تغییرو این تحول میشد راه دیگری پیدا کرد من به آن کاری ندارم برای ما اصل این است که تمام کسانی که در شورای بازنگری قانون اساسی هستند، این را بدانند و به کار ببندند واز این نظریات استفاده کنند که هر گونه افزایش قدرت قوه مجریه اگر بدون کنترل قوه مقننه باشد مورد اشکال وضعف و سستی در نظام سیاسی جامعه ما خواهد بود. خود این شیوه یعنی تفکیک نسبی وتداخل قوه مقننه وقوه مجریه علیرغم استقلالشان در همدیگر، یک ارزش برای انقلاب ما است و همیشه حضرت امام از آن حمایت کرده وبارها فرموده که قوه مقننه ما در رأس امور است.      بنابراین آنها اگر تصمیم بگیرند به اینکه تحولی در سیستم اجرائی مملکت بدهند، باید این تحول به گونه ای باشد که منجر به حذف آن بخشی از قوه مجریه که پاسخگو، قوه مقنننه هست، نشود و قطعاً نباید منجر به حذف نخست وزیری و هیأت دولت بشود.      بحث دیگری که من میخواستم مطرح کنم، بحث تروریسم دولتی است که اخیراً در جامعه خودمان مطرح شده و در سطح جهان هم ما شاهد تجاوزگریهای دولت آمریکا هستیم، حمایتی که من اینجا از دولت و مردم پاناما میکنم به صرف افراد خاصی که آنجا هستند نیست، بلکه دفاع از یک ملتی است که در آینده تحت تجاوز سیاسی و نظامی دولت تجاوزگر آمریکا قرار خواهد گرفت. در قضیه لانه جاسوسی مردم پاناما و دانشجویان پاناما به ایران آمدند و در آنجا به ارزشهای انقلاب ما واز انقلاب ما حمایت کردند ودر مقابل و رودشاه و مخفی شدن شاه در پاناما ایستادند و تظاهرات کردند و به همین دلیل و به دلیل مبارزه با تروریسم دولتی که قطعاً بخشی از سیاست خارجی ما است، من تقاضا میکنم از دولت و وزارت خارجه و نهادهای انقلابی و مطبوعات خودمان که نسبت به تجاوزگری آمریکا در پاناما این اقدام را محکوم بکنند و از پیش نسبت به آن واکنش نشان بدهند. قطعاً مسؤولین مملکت ما در دیپلماسی خودشان با کشورهای دیگر و مسؤولین دیگر در تماسهایشان یکی از اصولی را که مورد توجه قرار خواهند داد. محکوم کردن تروریسم دولتی خواهد بود.       بحث دیگری که من میخواهم بکنم، بحث گسترده ای است، منتها اینجا بسیار خلاصه خواهم کرد و آن مسأله ای است به اسم «آفت انقلاب» که بعد از ده سال حضرت امام در یکی دو سال اخیر به شدت از آن یاد میکنند، خطر واپس گرائی ، ارتجاع، تحجرگرائی، مقدس‌مآبی و قشری نگری که این خطر قطعاً در قسمت فرهنگی ما بیشتر رخ خواهند داد. و بیشتر رخ خواهد نمود.     به نظر من مسؤولین فرهنگی جامعه ما و افرادی نظیر آقای جنتی و آقای خاتمی که از چهره های سرشناس و فرهنگ شناس جامعه ما هستند، باید استراتژی فرهنگی برای مبارزه با این خطر راست روی فرهنگی به کار ببندند و در سیستمهای فرهنگی جامعه استفاده بکنند وحمایت بکنند از فرهنگ مقاومت و فرهنگ ایستادگی در برابر هر گونه بازگشت ارزشهای طاغوتی وهر گونه بازگشت ارزشهای غیر انقلابی نظیر این مسائل زیاد در جامعه ما هست. شاید شما هم شاهد بودید اخریاً بحثهائی که مطرح شده ودوستان عزیز وهنرمندان متعهدی نظیر محسن مخملبافها یا افراد دیگری که در میان نویسنده‌ها ، هنرمندان جامعه ما بوده اند واینها با عشق وعلاقه ای که به خط امام وحمایت از انقلاب دارند، همه جا خودشان در مقابل این واپس گرائی ایستاده اند و قطعاً مسؤولین فرهنگی جامعه ما باید از آنها حمایت کنند.      نکته آخری که میخواستم بگویم قضیه خرمشهر است و روز آزادسازی خرمشهر که در نزد ما فقط آزادسازی خرمشهر نیست. آن روز، روز بسیار حساسی است به این دلیل که در آنجا ما با آزاد سازی خرمشهر و پیروزی که برای همیشه برای این ملت به ارمغان آوردیم، در حقیقت، صف بندی خودمان را در مقابل استکبار جهانی به اتمام رسانیده ایم ، یعنی در آنجا دیگر تمام ابرقدرتها کمر همت بستندکه د رمقابل جنگ ما و در مقابل اراده ملت ما بایستند و ما در آن روز با اراده ملی و با نیروی اسلامی و با قهر انقلابی د رحقیقت خرمشهر را آزاد کردیم واز ارزشهای انقلاب خودمان دفاع کردیم. متشکرم (احسنت، احسنت)
منشی- آقای نوبخت بفرمائید.
محمدباقر نوبخت- من سه دقیقه وقتم را به آقای آقائی داده ام استدعا میکنم یادراوری بفرمائید که به موقع صحبت را تمام کنم. بسم الله الرحمن الرحیم. بحثی را که امروز چند دقیقه مزاحم میشوم مسأله مهمی است که متأسفانه این روزها ما با آن مواجه هستیم وهیچگونه اقدام و حتی اظهار نظررسمی وغیررسمی راجع به آن نشده و آن مسأ‌له افزایش بی سابقه قیمت انواع برنج داخلی وخارجی است. هر چند این افزایش قیمت بی سابقه است ولی نفس عمل وافزایش قیمت ارزاق عمومی بی سابقه نیست در همین چند ماه اخیر عزیزانمان شاهد بودند که قیمت سیب زمینی و پیاز به شکل چشمگیری حتی بیشتر از صد درصد افزایش قیمت پیدا کرد. و متأسفانه هیچ اقدام جدی واساسی از طرف مسؤولین برای مهار کردن آن به عمل نیامد که الان گرفتار آفت  دوم یعنی افزایش قیمت چشمگیر برنج شده ایم.       معمولا افزایش قیمت را در دو عامل کمبود تولید وناسالم بودن توزیع بایدجستجو بکنیم با توجه به اینکه ما مشکل کمبود تولید آنچنان در مورد برنج

نداشتیم وخریدهای کلان در چند هفته اخیر به خصوص از گیلان نشان میدهد که ما برنج به حد کافی فعلا در دسترس داشتیم ولی متأسفانه بخش خصوصی و حتی مع الاسف بخش دولتی و تعاونی هجوم آوردند به خرید برنج، به طوریکه اطلاع رسید «اتحادیه امکان» با خرید کلان برنج یک حالت قحطی ویک حالت کمبود در استان گیلان ایجاد کرد.       الان کامیونهای مکرر و مرتبی که از گیلان برنج خارج میکنند نشان میدهد که ما مشکل تولید آنچنان نداریم ، بلکه مشکل ناسلامتی و مشکل عدم نظارت کافی در توزیع است ما از دولت انتظار داریم که دررابطه با تورم و افزایش قیمت به خصوص در مورد ارزاق عمومی جدیت وبرنامه ریزی قویتری ارائه بکند. الان این افزایش قیمت متأسفانه باعث شده که مزد کارگران هم در مزارع برنجکاری بالا رفته وطبعاً این افزایش مزد در قیمت برنج محصول سال آینده تأثیر فراوانی خواهد گذاشت یعنی اگر ما الان جلو این افزایش قیمت را نگیریم سال آینده هم مشکل پیدا خواهیم کرد.     الان من خدمت شما عرض بکنم آنچه برنج دربازار عرضه میشود برنجی نیست که کشاورزان عرضه بکنند، کشاورزان با توجه به آغاز فصل برنجکاری آنچه اندوخته داشتند برای استحصال سرمایه ، آنها را به بازار عرضه کردند. دقیقاً بعد از اینکه آخرین دانه ها وآخرین اندوخته های برنج از دست کشاورز به دست سودجویان و به دست واسطه ها ودلالها و تاجرها افتاد، ناگهان قیمت برنج بالا رفت. یعنی شما بدانید هر برنجی که الان با قیمت بالائی فروخته میشود لااقل پنجاه درصد این رقم رقمی است که خود دلال وخودتاجر و خود واسطه روی آن گذاشته واین یک فشار مضاعفی است که مزید بر تورم عمومی به عموم مردم ایران به خصوص به روستائیان و کشاورزان و طبقات و اقشار کم‌درآمد وارد میشود.       پیشنهاد میکنم هر چه سریعتر دولت محترم، شورای اقتصاد را تشکیل بدهد، نمیدانم در جلسه دیروز شورای اقتصاد به این مسأله بسیار اساسی (که من تصور میکنم واقعاً باید به آن توجه کرد) اشاره ای شده یا نه؟ بالا رفتن قیمت ارزاق عمومی مسأله کمی نیست. شما افزایش قیمت را درهمه امور می بینید ولی مردم تحمل میکنندولی بپذیرید که افزایش قیمت ارزاق عمومی آنچه که قوت لایموت مردم هست، مسأله عمده ای است. آسان از کنارش نگذریم . من پیشنهاد میکنم که دولت هر چه سریعتر شورای اقتصاد را تشکیل بدهد، برنامه ریزیهائی داشته باشد، حتی از نمایندگان محترم استانهای گیلان ومازندران دعوت بکند، ما برای مهار این قیمت طرح داریم، برنامه داریم.     من به لحاظ مصالح مختلف این مطلب را از پشت این تریبون عمومی اعلام نمیکنم ولی از دولت انتظار دارم که شورای اقتصاد را تشکیل بدهد واین نمایندگان محترم را دعوت بکند، خود بنده طرحهائی در این رابطه دارم که آنجا عرضه بکنم و هرچه سریعتر باید به آن توجه بشود.  مسأله ای که جای نگرانی است.این است که به تذکرات ومطالبی که به خصوص نمایندگانی که در نطقهای پیش از دستور مطرح میکنند و اینها دردهائی است که به لحاظ تماس مستقیم و مستمر با مردم نمایندگان واقفند و اینها را قبل از اینکه واقعه اتفاق بیفتد، تذکر میدهند، متأسفانه دولت به آن توجه نمیکند ما از همین تریبون راجع به  کمبود کود شیمیائی و سموم  بارها صحبت کردیم و تذکر داده ایم. همین امسال هم متأسفانه این مشکل هست. در حضور برادرمان آقای نخست وزیر در گیلان پیشنهادهائی از طرف مسؤولین ، از طرف نماینده حضرت امام به ایشان شد. ما انتظار داشتیم که به این پیشنهادها توجه اساسی میشد که متأسفانه نتیجه اش را می‌بینیم که این مشکل همچنان باقی است.       مشکل دیگری که همین الان وجود دارد وما اعلام میکنیم که باید به آن توجه بشود، مسأله چای است. ما درروز چهارهزار تن استحصال وبرداشت برگ سبز چای داریم. در حالیکه کارخانه های چای خشک کنی ما بیشتر از دوهز ار وپانصد تن ظرفیت پذیرش ندارند. یعنی روزی هزار و پانصد تن برگ سبز چای که اگر دو، سه روز به آن نرسیم وآن را خشک نکنیم، خراب میشود، متأسفانه روی دست چایکاران باقی میماند، جلو کارخانه‌های چای الان صفهای طویلی هست. اگر به کشاورزان توصیه میکنیم، تشویقشان میکنیم، تحریض شان میکنیم که به مسأله کشاورزی توجه بکنند اینها با این کمبود امکانات میروند وبرای ما محصول استحصال میکنند ولی ما قدرت جذب و قدرت بهره وری از آن را نداریم. پیشنهاد حقیر این است که سریعاً دولت هم در ارتباط با مسأله چای، هم در ارتباط با مسأله برنج که مسأله بسیار اساسی ومهم هست ، شورای اقتصاد را تشکیل بدهد ، روی آن برنامه ریزی بکند وبا توجه به این وضعیت که الان هر برنامه ای ما روی برنج وروی قیمت آن بخواهیم بگذاریم، بدانیم که انی هیچ ضربه و لطمه ای علی الظاهر و مستقیماً به کشاورزان وارد نخواهد کرد. آنچه که الان برنج هست ، در دست تجار است و متأسفانه الان در بسیاری از چلوکبابیها هم ما اخبار و آمار داریم که برنجهای زیادی را آنجا احتکار کرده اند به این عنوان که ما د رماه مبارک رمضان پخت نداشتیم . با توجه به این همه شرایطی که الان وجود دارد، انتظار بر این هست که دولت هر چه سریعتر این جلسه را تشکیل بدهد ، ما را دعوت بکند، خود بنده به عنوان یک نماینده خدمتگزار ، منتها به لحاظ نمایندگی مردم به دولت اعلام میکنم اگر یک فکر اساسی نکند و طرح برنامه ضربتی برای این مسأله و کنترل ومهار قیمت برنج تدارک نبیند از همه اهرمهای قانونی که در اختیار من هست. استفاده خواهیم کرد.  بسیار تشکر میکنم، بقیه وقت را برادر من آقای آقائی صحبت خواهند کرد. با اجازه شما.
منشی-‌آقای آقائی بفرمائید؟
هدایت الله آقائی- ضمن تشکر از برادرمان که سه دقیقه وقتشان را در اختیار من قرار دادند.     بسم الله ا لرحمن الرحیم. اردیبهشت و خرداد هر سال یادآور حرکتی باشکوه و پرمعنی در دانشگاههای کشور تحت عنوان انقلاب فرهنگی است، موجی که  از نسیم حریت وارزشهای پاک برخاست و پیام خود را با خون شهدای دانشجو برای همیشه به ثبت رساند. از عمده دلائلی که دانشگاهیان مسلمان را در آن روزها به حرکت درآورد، همانا سنگینی تفکرات چپ و التقاطی تحمیل شده به پیکره آموزش عالی بود، خطری که اگر مهار نمیشد چه بسا این مراکز مقدس را در هاله ای از دگاتیسم مکاتیب رنگارنگ فرو میبرد جوشش و خروش دانشجویان در حقیقت عصیانی علیه ساده اندیشی ، رها کردن سلاح اندیشه ودر یک کلام تبدیل شدن به عناصر تشریفاتی وطوطی‌صفت بود.     متأسفانه برداشت عده ای از حرکت انقلاب فرهنگی بسیار مضحک و متحجرانه بوده وهست. اینان آزادسازی دانشگاهها از چنگال گروهکها را به معنای آماده بودن محیط برای پاشیدن تخم تفکرات خود میدانند. ارائه طرحهای کودکانه چون آموزشهای مستقیم واجباری، تلقین و تبلیغ مسائل غیرضرور تکفیر وتفسیق هر صاحب اختیار خط مشی آنان است بی‌تردید خطر حرکتهای این گروه کمتر از گروهکها نیست . برخوردهای غیرمسؤولانه و ناپخته با فعالیتهای دانشجوئی که سرشار از ظرافت ونکات باریک فراوان است، از یک سو محیطهای علمی را به جمود فکر کشانده واز طرفی دیگر عقده های انباشته شده از تحقیرها وسرزنشها را به صورت سرخوردگی و یا زمینه سازی برای فعالیت گرگهای در کمین نشسته آماده میسازد. محیطهای دانشجوئی در جمهوری اسلامی ایران آکنده از طراوت و سرزندگی ، امید به حصول دستاوردهای انقلاب اسلامی ودر عین حال حساس و زودرنج است، با این اوصاف تصور تبدیل نمودن دانشگاهها به میدان تجربه وآزمایش سردمداران خطوط فکری جامعه امری باطل بوده و هر نوع کار سیاسی با هدف استفاده از تشکلهای دانشجوئی در کسب قدرت نهایتاً به انفعال کشاندن این قشر و رجعت به شرایط قبل از حرکت انقلاب فرهنگی را به همراه دارد.     نکته دیگر در این رابطه فراهم آوردن میدان فعالیتهای سیاسی و اجتماعی مفید و مؤثر برای دانشجویان است. امروز در خارج از مرزها جوانان زیادی مایل به داشتن ارتباط فکری وفرهنگی با تحصیل کرده ها، روشنفکران و دانشگاهیان جمهوری اسلامی هستند که با صرف کمترین امکانات میتوان این پیوندها را برقرار ساخت. در زمینه مسائل اجتماعی و شناخت تنگناهای اقتصادی نیز میتوان از نیروی عظیم این قشر بهره گرفت.       همچنین پیشنهاد میکنم برادران عزیز انقلابی در سطوح مختلف مسؤولیت هر چند دارای مشغله بسیارند. اما در جلسات دوستانه و ساده دانشجویان شرکت نموده و ضمن آگاه ساختن آنان از پیچیدگیهای اداره نظام، شور و نشاط و گستاخی پرارزششان را در راستای اهداف انقلاب اسلامی ، خصوصاً در مقاومت علیه ابتذال سرمایه داری غرب وانحراف فکری شرق به کار گیرند. همین جا از جهاد دانشگاهی خصوصاً بخش فرهنگی آن که تا حدودی خلاء اینگونه تلاشها را پر کرده اند تشکر وقدردانی میکنم. در خاتمه فرا رسیدن سالروز آزادی خرمشهر را به مردم

انقلابی ایران وخواهران و برادران مهاجر جنگی تبریک میگویم. والسلام.
3- تذکرات نمایندگان مردم در مجلس به مسؤولان اجرائی کشور توسط آقای رئیس.
رئیس- تذکرات نمایندگان مجلس به مسؤولان اجرائی کشور:       آقای نریمان نماینده بابل به وزارت راه وبرنامه و بودجه در خصوص رسیدگی به اصلاح موافقتنامه طرح ملی راه بند پی غربی حمزه کلا- بابل.      آقای رحیمی نماینده قروه به وزارت نفت در باره تأمین مواد سوختی مورد نیاز کشاورزان.     آقای دانش نماینده مسجد سلیمان و هفتگل به وزارت بهداشت ودرمان در خصوص تأمین آمبولانس و دارو و سرنگ و متخصص زنان در مسجد سلیمان و به وزارت مسکن وسازمان زمین شهری راجع به طرح آماده سازی هشتصد و سی قطعه زمین در محل شهدای فتح‌الفتوح. و به سازمان گسترش تعاونیهای کشور در باره رسیدگی به گروههای تعاونی و راهنمائی جوانان بیکار.    آقای نجفی نماینده خواف ورشتخوار به صدا وسیما در خصوص هماهنگی خبر، صدا و سیما در تربت حیدریه با مسؤولان و به وزیر آموزش و پرورش در خصوص بررسی وضعیت آموزش و پرورش خراسان وبه مدیر عامل هلال احمر در خصوص رسیدگی به وضعیت هلال احمر تربت حیدریه.     آقای افتخاری نماینده فومن به وزارت بهداشت ودرمان در خصوص جراح تمام وقت برای فومن وبه وزیر نیرو در خصوص آب کشاورزی فومن و بخش شفت.     آقای حاج ناصری نماینده زنجان و طارم علیا به وزارت صنایع سنگین در خصوص تحویل خودروهای سفارش بهداری زنجان وبه وزارت کشاورزی درخصوص اختصاص گوشت سهمیه ای زیاران به زنجان.     آقای محمدیان نماینده ایلام وشیروان به وزارت آموزش و پرورش در خصوص برگزاری امتحانات نهائی در مقطع تحصیلی ابتدائی ، راهنمائی ، دبیرستان در مجتمع آموزشی رزمندگان.     آقای قریشی نماینده خمین به وزارت راه و ترابری در خصوص تبدیل نمایندگی راه وترابری خمین به اداره راه وترابری.    نمایندگان آذربایجانشرقی به وزارت نیرو درباره اقدام جدی وسریع به منظور جلوگیری از خاکشویی روخانه مرزی ارس.     دستور را شروع کنید.
4- تصویب کلیات طرح اصلاح بند(ب) تبصره (16) قانون بودجه سال 1368 کل کشور و بحث پیرامون ماده واحده آن.
منشی- اولین دستور بررسی گزارش شور اول (البته یک فوریتی بوده) کمیسیون برنامه و بودجه در مورد اصلاح بند ب تبصره (16) بودجه سال 68 است، یک مخالف ویک موافق صحبت کرده بودند. الان نوبت آقای رجائی خراسانی بعنوان مخالف است. 
دکتر سعید رجائی خراسانی- بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین انه خیر ناصرو معین. مبنای مخالفت بنده با گزارش کمیسیون و اصلاحی  که طی این گزارش در بند ب تبصره (16) قانون بودجه امسال پیشنهاد شده است دو چیز است. یکی این است که اصولا قوانینی که در مجلس شورای اسلامی تصویب میشود نوعاً نظام زندگی مردم این کشور را و رابطه ای که با دولت دارند تنظیم میکند واگر ما قرار باشد که این قوانین را به مقتضای تشخیصهای مقطعی خودمان هر روز عوض بکنیم آنوقت انسجام زندگی مردم وحسابی را که آنها میخواهند روی روابط خودشان با میدریت جامعه بکنند بهم میریزیم. این درست نیست که ما دو ماه پیش یک قانونی بگذرانیم و بعد مردم بر اساس ا ین قانون فکر بکنند راجع به زندگیشان، راجع به سرمایه گذاریشان، راجع به روابطشان با دولت، راجع به روابطشان با همدیگر و بعد از یک مدت کوتاهی بلافاصه بیائیم یک انقلت بزنیم وعوضش کنیم. این کار درست نیست.       یکی از مشکلاتی که الان مردم با ما درمیان میگذارند این است که نمیتوانند روی مصوبات مجلس بعنوان اصول ثابتی که زندگی خودشان را بر آن اصول تنظیم بکنند حساب کنند. این دمدمی مزاج بودن قانونگذاری متوقف بشودو درست نیست که قوانین به این سرعت تصویب و بعد اصلاح بشودو تغییر پیدا بکند.     این نخستین مسئله ای است که خیلی اهمیت دارد برای نظام قانونگذاری ما، مردم از این بابت گله‌های جدی دارند وغالباً معتقدند که نمیتوانند روی مصوبات مجلس بعنوان نظام ثابت قابل اعتمادی حساب بکنند و وظیفه ما این است که این اعتماد را در مردم به وجود بیاوریم و به آنها قول بدهیم که اگر قانونی بگذرد، اگر قانونی را گذراندیم آنرا لااقل در محدوده پیش بینی شده حفظ میکنیم واین اجازه را به مردم میدهیم که زندگی وروابط خودشان را با همدیگر و با دولت بر اساس آن مصوبات استوار بکنند و تنظیم بکنند.     مسئله دوم این است که آیا این اصلاحیه‌ای که پیشنهاد شده این واقعاً از یک ضایعه قانونگذاری جلوگیری میکند یا نه؟ یک استحسانی است، یک کار خوبی است اگر واقعاً قانونی که تصویب شد و بخصوص بند ب تبصره (16) که موضوع این گزارش است. این یک ضایعه قانونگذاری است خوب این واقعاً خیلی بد است. ما باید د رنحوه برخوردمان با لوایح، خیلی جدی تر وعلمی تر مطالعه بکنیم وبه فکر این باشیم که از اشتباهات بزرگ واز ضایعات قانونگذاری حتماً جلوگیری بکنیم اما ا گر کسانیکه این لایحه را مطالعه کرده‌اند و تهیه کرده اند معتقدند که آنچه که درقانون وبدجه تصویب شده یک ضایعه قانونگذاری نیست. بخاطر حفظ ثبات نظام قانونی کشور هم که شده از ا ین اصلاح پیشنهادیشان که خیلی هم تعیین‌کننده نیست در تحولات اساسی اقتصادی کشور باید صرفنظر بکنند.      ملاحظه بفرمائید که خود استان تهران هم مناطق محروم بسیار زیادی دارد. شعارهای محرومیت زدائی شعارهای بسیار خوبی است ولی گمان نمیکنم که صرف جاذبه های سیاسی این شعارها اجازه بدهد که ما در مصوبات مجلس شورای اسلامیمان هر روز تغییرو تحول به وجود بیاوریم. بنظر من محرومیت‌زدائی در خود استان مرکزی هم از اولویتهای مسلم و پراهمیت مجلس هست واگر که بخصوص نمایندگان محترم تهران بیشتر اطلاع دارند از شهرکها از مناطق فقیرنشینی که د رگوشه وکنار خود این شهر وجود دارد واز مناطق بسیار بسیار محرومی که در استان مرکزی هست اطلاع کافی دارند و به این مناطق محروم میخواهند توجه داشته باشند آنوقت حتماً بادی با این لایحه پیشنهادی مخالفت بکنند واز بقیه نمایندگان محترم هم تقاضا بکنند که به این لایحه رأی ندهند.    البه بحثی که در محتویات اقتصادی این گزارش ارائه شده از برخی از آقایان کارشناسان من شنیدم این هست که درآمد مشاغلی که در اینجا پیش بینی شده در تهران خیلی بیشتر از حدی است که احتمالا شهر تهران میتواند مصرف و درسال آینده جذف بکند. اگر یک چنین مسئله ای درست باشد در شش ماهه دوم پس از اینکه رقم دقیق درآمدها و قدرت جذب استان مرکزی مشخص بشود اگر ببینند چیزی اضافه هست با اهداء آن بعداً بوسیله یک پیشنهاد دیگری به استانهای محروم مشخصی گمان نمیکنم اشکالی داشته باشد ، و گمان نمیکنم که مجلس محترم هم با یک چنین پیشنهاد حساب شده ای در آن روز مخالفت بکند ولی الان ما بیائیم وتصمیم بگیریم که درقانون بودجه به نحوی که در این گزارش احاله شده ، پیش بنیی شده وماده واحده پیشنهاد میکند تغییر بدهیم. من گمان میکنم اصلا به مصلحت مملکت نباشد. هم به مصلحت نظام قانونگذاری نیست ، هم از یک ضایعه قانونگذاری کسی جلوگیری نکرده که واقعاً در اینجا طرحش اینهمه اهمیت داشته باشد که وقت مجلس را صرف این کار بکنیم و هم از لحاظ پرداختن به مناطق محروم گمان نمیکنم که قدم خیلی بزرگی باشد. برای اینکه در استان مرکزی ما بقدر کافی استان محروم داریم وخوب است که امسال این بودجه بهمین ترتیب که در قانون بودجه تصویب شده به مصرف برسد. والسلام علیکم ورحمه الله وبرکاته.
منشی- آقای احمد ناطق نوری(موافق) :
احمد ناطق نوری- بسم الله الرحمن الرحیم. من از نمایندگان محترم بخصوص از نمایندگان بخشها واستانها وشهرستانها خواهش میکنم که توجه کنند همه روح این تبصره (16) آنروز که ما صحبتش را میکردیم و بحث داشتیم بخاطر این بود که ما بتوانیم از مالیات مشاغل افرادی که در تهران جذب شده اند و در اینجا شغلهای حساس پولسازی را دارند بتوانیم از مالیات مشاغل این عده افراد که قطعاً همه شان هم شهرستانی هستند، یعنی خود جمعیت تهران که در حال حاضر تهران قریب به 9 میلیون جمعیت را دربر

میگیرد هیچکدامشان مال تهران نیستند مگر تهران آن روزی که تهران بوده چقدر جمعیت داشته؟ اینجا یک منطقه بسیار کوچکی بوده، تهرانی الاصل هم کسانی نیستند که الان بتوانندمشاغل آنچنانی داشته باشند. همه پولها و همه مالیاتها در اینجا جمع شده، عوارض نوسازی سطح شهری که شهرداری در اینجا جمع آوری میکند، چیزی بالای چهار میلیارد هست واین نشان میدهد که تمام روستائیها را داریم جذب میکنیم به سمت تهران بخاطر آن جذابیتی است که در مرکز به وجود آمده.      اگر عنایت داشته باشید سیاست نظام جمهوری اسلامی از ابتدای امر این بوده که ما بتوانیم جذابیت را از مراکز شهرها بگیریم وروستاها را تقویت بکنیم که بتوانیم انشاءالله روستاهایمان را خودکفا بکنیم. اگر میخواهیم بخش کشاورزی ما توسعه پیدا بکند، اگر میخواهیم روستاهای ما ساخته بشود، اگر میخواهیم مهاجرتها کم بشود، اگر بخواهیم مردم را در درون روستاها جذب بکنیم ودر آنجا اشتغال برایشان ایجاد بکنیم ما بایستی که امکانات لازم را در اختیار روستائیان قرار بدهیم. با بودجه ای که الان در حال حاضر جامعه ما دارد خوب امکان اینکه بخوهیم همه اینها را از طریق مسئولین اجرائی واز طریق بودجه عمومی مملکت استفاده بکنیم، طبیعی است که امکان پذیر نیست اما این مالیات مشاغل یک مقداری دست نمایندگان را باز میکند که وقتی در درون بخشها و روستاها میروند وقتی با انتظار مردم مواجه میشوند یک جا پلی خراب شده، یک جا جاده ای خراب هست یک جا حمام ندارد، یک جا آب ندارد، یک جا خانه بهداشتی و امثال ذلک ندارد، بتوانند از این مالیات مشاغل حداقل یک مقداری دردهای درون جامعه روستائی را برطرف بکنند این درست نیست که  ما در اینجا بگوئیم که اولویت به بخش کشاورزی و به روستائیان هست اما در سیاستگذاری علیرغم آن گفته های خودمان حرکت بکنیم و آنجاها را بدتر ناامید و مأیوسشان بکنیم.       اتفاقاً موقعی که تبصره (16) تصویب شد در تمام مناطق وقتی مراجعه میکردیم میدیدیم یک روح امیدی دمیده شده و همه امیدوار شده اند که یک مقداری امسال بازگشایش برایشان بشود، یک مقدار امکانات برایشان فراهم بشود. بعد متوجه شدیم که در اینجا یک ابهامی دارد. این اصلاحیه برای رفع آن ابهام آمده که بتوانیم از مالیات مشاغلی که در تهران میگیرند و بیشتر افراد شهرستانی هم در تهران ساکن هستنداز این مالیات مشاغل برای عمران وآبادی روستاهای محروم همین افرادی که در تهران هستند امکاناتی فراهم بکنیم. من فکر میکنم که برادرمان آقای رجائی خراسانی هم که روح بلندی دارند و یک قتوت و گذشتی هم دارند (البته نماینده تهران هستند) این را عنایت داشته باشند که به هر صورت آن روستائیها چشمشان به همین تهران است . و ما مالیات مشاغلی که میتوانیم در تهران بگیریم طبیعی است که یک مقداری میتواند رهگشا باشد و من تصور میکنم همه نمایندگان محترم آن روزی هم که تبصره (16) را تصویب کردند نظرشان همین بوده که بتوانند از این مالیات مشاغل برای روستاها و بخشهایشان ا ستفاده کنند. بنابراین به این اصلاحیه برادران عزیز و خواهران گرامی رأی مثبت بدهند که انشاءالله بتوانیم دوباره یک دستی به سرو روی روستاها بکشیم و یک مقداری امید ایجاد بکنیم.
منشی- آقای نوروزی (مخالف) :
اصغر نوروزی- بسم الله الرحمن الرحیم. نمایندگان محترم مستحضر هستندوقتیکه تبصره (16) به شکل فعلی اش پیشنهاد شد که تصویب بشود به لحاظ این بودکه آن محدودیتها برداشته بشود وکسانیکه میخواهندمالیات را در اقصی نقاط کشور هزینه کنندوبه پروژه های عمرانی آنجا بکار بگیرند دستشان باز باشد و تبصره بودجه این محدودیتی را که درسال 66 داشت این محدودیت برداشته بشود و با رفع این محدودیت خواسته ای را که برادران امضاءکننده طرح دارند قطعاً به آن میرسند منتها همانطوریکه برادرمان جناب رجائی اشاره کردند مسأله این هست که آنچه الان در این ردیف ا ختصاص پیدا کرده 5/3 میلیارد است یعی سقف بسته شده، مالیات پیش بینی شده در لایحه بودجه ومصوب مجلس آن سقف 10 میلیاردی را که دارد مخدوش کرده اند ، 5/3 میلیاردش را گذاشتند برای این کار.     از ا ین 5/3 میلیارد ، یک میلیارد ما برگشتی داریم، در واقع میماند 5/2 میلیارد دو ونیم میلیارد را هم خود کمیسیون مربوطه بگونه ای دارد تخصیص میدهد که بیشتر لحاظ میشود سهم شهرستانها و مناطق محروم و ما دراین طرحی که الان ارائه دادند و میخواهند مخدوش بکنند و (40%) را فقط به روستاها و بخشهای محروم اختصاص بدهند این را برادرها مستحضر هستند که ما کل پانصد بخشی را که در سراسر کشور داریم 194 تای آن بخش محروم محسوب میشود و حال آنکه پانصد بخش که مجموعه بخشهای ما را تشکیل میدهند تشکیل میدهند همه شان بخشهائی هستند که محروم نگهداشته شده اند حالا ما بگوئیم که آن 194 تا یک کمی محرومتر هستند ولی درجه محرومیت برای همه شان هست و اینهایی که اشاره میکردند آقای ناطق به جهت اینکه بخشهای اطراف تهران را اشاره داشتند که جزو مناطق محروم محسوب نمیشود شما ببینید حتی در خود همین شهر تهران هم در مناطق جنوبی مان مدارس چهارنوبته کجا هست؟ مدرسه چهارنوبته هیچ جای کشور وجود ندارد و سه روز در هفته هیچ جای کشور مدرسه وجود ندارد جز در تهران.      اگر پروژه های عمرانی در خط زنجیره جنوب تهران تقویت میشود به لحاظ آن محرومیت و آن محروم نگهداشته شدنی هست که در سالهای ستمشاهی به اکثریت نقاط ما وارد شده واکثریت نقاط حاشیه ای ما از این محرومیت برخوردارند به لحاظ این مسئله من با طرحی که برادرها داده اند و یک تعداد مناطقی خاص را محروم قلمداد کرده ند بقیه را نفی اش کرده اند، مخالفت دارندو مسئله دیگر اینکه ما دست این شهرهای استانهای محروم را باز گذاشتیم یعنی استانهای محروم مناطق شهرستان هم در این بند «ب» دستشان باز است که مالیات مشاغل در آنجا هزینه بشود به پروژه های عمرانی آنجا اختصاص داده بشودو فقط این شهرهای استانی مثل مشهد ، اصفهان، تهران هست که این محدودیت را باز در موقع تصویب این تبصره برایش قائل شدیم آنهم گفتیم که ده درصد، حالا ده درصدی که بخواهد به این ترتیب در استان تهران هزینه بشود با توجه به این تراکمی که دارد این مهاجرت را هیچکدام از ما نمیپذیریم و تأیید نمیکنیم. ولی الان بالاجبار به خاطر شرایط جنگی و بخاطر تنگناهائی که وجود داشته به استان تهران وارد شده، لذا باید پاسخگوی این مهاجرت هم استان تهران باشد واز ده درصدی که به استان تهران اختصاص پیدا میکند یک بخشی اش همین محرومیت هایی است که در خود شهر تهران وجود دارد و بخش دیگرش مناطق محرومی که شهرستانهای تهران دارد.     همین حوزه انتخابیه من «دماوند » را در نظر بگیرید. الان در 30 کیلومتری دماوند این چهار روستای وسکاره ، ایرا، جورد که بیشترین شهید را هم داده اند، خانواده معظم پنج شهید «سجادیان»  مال همین جورد است. حالا شما بروید از نزدیک راهش را ببینید به چه ترتیبی است. میلی که آنجا وارد شد و هنوز جاده‌اش ترمیم نشده، درروستای وسگاره کوه دارد لرزش میکند و یا این لرزشی که بر آن منطقه وارد شده اصلا کل آن آبادی و آن روستای باید منتقل بشود بیاید در نقطه مقابلش در یک جایی که پیش بینی شده تسطیح بشود و آنجا اسکان پیدا کند. حالا با توجه به این تنگنا عرض کردم این 30 کیلومتری است ما داریم چگوه بخواهیم این ده درصد را هم از اینها بگیریم؟ مضافاً به اینکه ما در جهات دیگر هم به این نقاطی که مورد نظر برادرهای صاحب طرح هست توجه داریم، ما در تبصره (6) هم برای نقاط محروم بودجه خاص قائل شدیم، در تبصره (3) هم قائل شدیم، در بند الف همین تبصره(16) هم ما داریم میگوئیم (70%) را از آن 15 میلیارد بدهید به مناطق محروم. منتها با توجه به این اولویتهایی که درسایر طرحها هم برای مناطق روستایی و محروممان قائل شدیم این ده درصد را دیگر انصاف نیست که از اینجا حذف کنیم وبخواهیم باز اختصاص بدهیم به آن قسمت، مضافاً به اینکه خود برادرهای مسؤولمان در کمیته برنامه ریزی ا ش در وزارت برنامه و بودجه، در اقتصاد و دارائی ، در تخصیص با همین سقف باز یک اولویتهایی را در نظر گرفته اند برای آن استانها و مناطق محرومی که مورد نظر هست.        با علم به این وضعیت برنامه ریزی اگر الان بخواهد در این برنامه انقلت وارد بشود طبیعتاً آن پروژه ها که پیش بینی شده والان در کمیته‌های برنامه ریزی مطرح است و پروژه های نیمه تمامی را که باید ادامه بدهند به لحاظ این وقفه ای که ایجاد میکند با این طرح باز همه آنها مختل میماند و بعد همین مسأله تورمش را هم ما پاسخگو باشیم. به لحاظ اینکه این پروژه به سال بعد منتهی شد بالطبع صدمه ای را بما میزند که آنهم  قابل جبران نیست. به این جهت من با این اصلاحیه مخالفم واستدعا دارم همان شکلی که هست بگذارید این تبصره به قوت خودش باقی بماند و این سال به همین شکل تبصره را هزینه بکنیم انشاءالله تعالی

با پیش بینی هایی که انجام گرفته، اگر برادرها دیدند که به آن نقاط با توجه به آن کمیته ای که برنامه‌ریزی لازم را میکند کسری داشتند انشاءالله در آینده باز در جهت جبرانش بربیایند. والسلام علیکم و رحمه الله.
منشی- آقای علاء (موافق):
عین الله علاء- بسم الله الرحمن الر حیم. برادران مخالف و موافق که صحبت کردند تقریباً هیچکدامشان با اصل تبصره مخالف نبودند. یعنی با این اصلاحیه . اما آنچه که لازم هست که بنده عرض بکنم این است که فلسفه پیدایش این تبصره این بوده که روی مسائل فرهنگ مالیات کار بشود. در اواخر سال 63 در وزارت دارائی این صحبت بود وبعد در بودجه 64 و 65 و 66 گنجانده شد که اثر بسیار مطلوبی هم داشت وآن این است که «فرهنگ مالیاتی» ما در کشور خیلی ضعیف است. مخصوصاً قبل از انقلاب توصیه بزرگان ما این بود که کسی مالیات به دستگاه طاغوت ندهد و مردم هم سعی میکردند که مالیات ندهند و اگر مالیات هم میگرفتند متدینین ما به این نحو میپرداختند که نمیرفتند بپردازند بلکه تا جائی که مجبور نمیشدند و کرکره مغازه شان را پائین نمیکشیدند از طریق «اجرا» نمیرفتند نمیدادند. بعد در آخر میگفتند که بیائید بگیرید  و ما نمیدهیم یعنی ما سالیان دراز یک فرهنگ ضد مالیاتی داشتیم .       بعد از انقلاب خوب توصیه ها فراوان شد و جناب آقای هاشمی هم در نماز جمعه د رچند هفته توصیه کردند و برادران بزرگوار دیگر توصیه کردند. اما کفایت از مقصود نمیکرد و نمیکند. روی فرهنگ مالیاتی باید بسیار کار بشود. در کشورهای دیگر شاید حدود 200 سال، 150 سال کار شده، و مردم آنجا اگر یک درآمد مخفی هم دارند که هیچ دولت نمیداند. مالیاتشان را خودشان میبرند میدهند. چون معتقد به این هستند که نظام دولتی باید از مالیاتها پرداخت بشود. در بعضی از کشورها مثل آلمان (95%) درصد هزینه‌های بودجه از راه مالیات است، در کشورهای دیگر هم همینطور است. اما در کشور ما اینطور نیست. ما حساب کردیم گفتیم که بیائیم یک کاری بکنیم که مالیات را در میان مردم بوسیله نمایندگان مردم بکشانیم. یعنی نمایندگان مردم با مردم در تماس هستند دائماً. و قبولشان دارند اینها تبلیغاتچی برای کار مالیات بشوند. یعنی با مردم صحبت بکنند.نه اینکه دنبال بروند بعضی از برادرها اشاره کردند گفتند که منت کشی بکنند. اگر یک فردی که مراجعه میکند به نماینده میگوید که یک کاری بکن مالیات مرا کم بکنند، یا د رکمیسیون اعمال قدرت بکن که از من کم بگیرند یا به عناوین مختلف خیلی راحت با اینها صحبت بکند واهمیت مالیات ونقش مالیات را در جامعه و نقش مالیات در بودجه را تبیین بکند برای مردم. و در سخنرانیهایش صحبت بکند در رابطه با مالیات.     و هدف دیگر این بود که مردم ما تاکنون نمیدانند که این مالیات چگونه خرج میشود و کجاها خرج میشود. اگر ما بیائیم بگوئیم که این مالیات برای حمام فلان روستا است، برای فلان جاده است برای فلان بیمارستان است این طرف احساس میکند که در این بیمارستان نقش داشته به عینه میبیند پولش را در ساختمان این بیمارستان یا مدرسه صرف کرده اند علی ایحال فرهنگ مالیاتی یواش یواش جا میافتد و آن تقابلی که مردم با دستگاه دولتی داشتند از بین میرود ونظر نامساعدی که روی مالیات داشتند از بین میرود ونشان داده که در سالهای 64و65و66 این رقم گرفته شده از راه مشاغل به اینطریق بمراتب بیشتر بوده از سال 67 که ما این تبصره را نداشتیم در بودجه، و یا سالهای گذشته‌اش که نداشتیم در این سه سال بمراتب بیشتر بوده.       پس در نتیجه اصل این تبصره (16) برای بالا بردن وارتقاء فرهنگ مالیاتی بوده ونه چیز دیگر وگرنه اگر قرار بود ما بیائیم بودجه را تقسیم بکنیم بین مناطق محروم و غیر محروم خوب این در خود بودجه کل این کار را میکند. در بودجه کل کشور این کار را میکنیم. دیگر لزومی نداشت که بیائیم بگوئیم که آبا این مبلغ (40%) تقسیم بشود بین مناطق محروم که برادران نماینده محروم هم احیاناً هیچ کاری نکنند. یعنی احساس بکنند که این مالیات به طور اتوماتیک (Otomatik) میآید میرود به آن مناطق، لزومی هم ندارد در فرهنگ مالیاتی کار بکنند. اصل اساسی این است که فرهنگ مالیاتی بالا بیاید بوسیله نمایندگان اما اینکه آقای رجائی مخالف محترم فرمودند که مرتباً قوانین تغییر میکند تغییر نیست بلکه یک اصلاح است و آن اشکالی است که در تبصر(16) قانون بودجه سال 68 پیدا شده.   برادرانی که از نمایندگان تهران الان مخالفت کردند و مخالفت میکنند آن تبصره میگفت که همه مالیات مشاغل تهران مال تهران باشد و شهرستانها نتوانند ببرند چون مناطق اطراف تهران هم محرومند من میخواهم عرض بکنم که برادران ، مناطق اطراف تهران اگر محروم دارد به دلیل این ا ست که ما به شهرستانها و روستاهای خودمان نرسیده ایم و اینها را کوچ داده ایم به اطراف تهران و مرتباً هم همینطور خواهد بود شما همه بودجه تهران را بگذارید روی این اطراف مناطق تهران مجدداً می بینید که باز اطراف تهران پیدا خواهد شد و کشاورزی را رها میکنندو روستاها را رها میکنند میآیند  اینجا این را که ما میگوئیم از تهران ببرند به شهرستانها بدلیل ا ین است که بودجه‌های هر شهرستان کفاف هزینه های آن شهرستانها را نمیکند، بسیاری از مردم هم که درتهران هستند از شهرستانهای مختلف اند میخواهند که در شهرستان خودشان یا در روستای خودشان یک کار عمرانی انجام بشود. اگر قرار باشد بنشنیم که برنامه ریزیهای مملکت آنها را کفاف بدهد به این زودیها کفاف نمیدهد ولی میشود یکمقداری برادرها زحمت بکشند کار بکنند، در تبلیغاتشان ، در صحبتهایشان مردم را تشویق بکنند، در اتحادیه ها صحبت بکنند ، با مردم صحبت بکنند بسیاری از مالیاتها را ببرند در آنجا وبه اندازه ای که نیاز دارند راه روستایی دارند، حمام دارند و آموزش و پرورش آنها ضعیف است وبهداشت شان ضعیف است از این پول بکنند ببرند آنجا واستفاده بکنند. اینکه فرمودند چنین چیزی اهمیت ندارد بسیار اهمیت دارد وبعضی از برادران گفتند که این رفن دنبال یک تاجر فاسد است .ببینید تمام مالیات بده های ما در بخش مشاغل که اینطوری نیستند و بعدش هم همینها هستند که به ما رأی داده اند همینها هستند که مالیات دارند میپردازند، همینها هستندکه بهر حال در سرنوشت مملکت باید دخالت بکنند! خوب آدم فاسد را اگر میشناسند اصلا با او صحبت نکنید ولی همه مردم که اینطوری نیستند، ما میتوانیم اینها را تشویق بکنیم که بار سنگین کمیسیونهای مالیاتی را حداقل ضعیف بکنیم و افزایش مالیات داشته باشیم چون سابقه نشان داده د رسالهای 66،67و 64 ،65،66 به مراتب بیشتر از سال 67 و سالهای قبل از این بوده.      من خواهش میکنم که این را تصویب بکنید اما (40%) یا (10%) را در پیشنهادهایی که میدهید میتوانید تصحیح بکنید بنده خودم هم با دادن (40%) به مناطق محروم موافق نیستم و این را پیشنهاد دادم انشاءالله آقایان تصویب بکنند.
یوسف پور- مطلب غیر از این است که برادران صحبت میکنند.
رئیس- آقای علاء دراین یک ابهامی وجود دارد شما مبنای صحبتتان این است که مالیات دهنده نمیتواند از شهری به شهر دیگر بدهد خوب بند 3 را میخوانم ببینید «صاحبان مشاغل در هر شهرستان در موقع پرداخت مالیات متعلقه میتوانند پروژه های عمرانی مورد نظر خود را در همان شهرستان و یا هر شهرستان دیگر000»
احمدناطق نوری- ما هم حرفمان همین است.
رئیس- خوب صبر کنید من بگویم، هر شهرستان دیگر را یک استثنائی دارد به استثناء شهرهای مراکز استانها که گفتند به مراکز (علاء : آن را قبول داریم) استانها نمیتوانند بدهند تازه در مراکز استانها که استثناء شده گفتند به مراکز محروم میتوانیم بدهیم باز آنجا دارد به استثنای ، به غیر از شهرهای مراکز استانهای محروم که به تصویب 000 یعنی بند 3 میگوید در هر شهری هر مالیات‌دهنده ای میتواند پروژه خودش را در هر شهر دیگری انتخاب کند اگر این باشد که نظر شماها تأمین است. 
عین الله علاء- اگر این باشد نظر ما حاج آقا تأمین است ولی بند 1 خلاف این را میگوید.
رئیس- این صریح بند (1) است ابهام بیخودی است . یعنی وزارت برنامه و بودجه یا دولت که نمیتواند این صراحت را ندیده نگیرد ولو بگوید آنجا آنجوری گفته، من شنیدم که وزارت برنامه وبودجه هم تفسیرش همین است که میتوانند بدهند.
الویری(منشی)- نه وزارت برنامه وبودجه میگوید نمیتوانند بدهند آئین نامه را جور دیگر نوشته.
رئیس- آن پس خلاف نوشته.
یوسف پور- ما که تهیه کننده طرح هستیم حرفمان چیز دیگری است.
الویری (منشی)- من آقای هاشمی نوبت گرفتم که صحبت کنم.
رئیس- ببینید اگر این ابهام است ما همین جا، توی این جلسه ابهام را برطرف کنیم به دولت هم ابلاغ کنیم که میتوانند بدهند.
عین الله علاء- ما هم حاج آقا همین را میخواهیم.
رئیس- خیلی خوب، آخر من دیدم مبنای صحبت همه آقایانی که مخالفت میکنند این است که میگویند مردمی از اطراف توی تهران آمده اند میخواهند به شهرشان بدهند ولی نمیتوانند ، چرا نمیتوانند.
یوسف پور- ما به آنها میگوئیم ولی مخالفت میکنند.
رئیس- خوب این را میتوانند، این را من صریح الان میگویم معنای آن بند این است و از مجلس هم میپرسیم آخر ما رفع ابهام را میکنیم آقای یوسف پور میگویندنه، ما ای را نمیخواهیم بگوئیم یک چیز دیگر میخواهیم بگوئیم.
عین الله علاء- آقای هاشمی منظورشان این است که (40%) را به مناطق محروم ببرند. فقط بحث‌شان این است والا، ما این را مخالفیم.
رئیس- خوب پس شما مخالفید. ببینید پس من احساس میکنم آقایانی که در موافقت صحبت کردند هم آقای علاء ، هم آقای ناطق نوری  با پیامی که آقای یوسف پور دارند مخالفند پس اینها چه مواقعی هستند؟
عین الله علاء- آقای هاشمی ما نتوانستیم مخالفت کنیم فقط به خاطر این (40%) چون میترسیم تمامش از بین برود. ما کلش را قبول داریم آن بند 1 و بند 3 اگر آن اشکال را که شما میفرمائید رفع شده باشد ما با همه آن موافقیم غیر ازاین (40%)
رئیس- خیلی خوب مخالف بعدی صحبت کند.
منشی(الویری)- مخالف بعدی بنده هستم، نوبت گرفته ام.
رئیس- آقای الویری مخالف بعدی هستند بفرمائید.
مرتضی الویری- بسم الله الرحمن الرحیم. من در آن جلسه ای که این طرح در کمیسیون برنامه و بودجه بررسی میشد حضور نداشتم فقط این سه نکته را من خواهش میکنم برادران توجه بکند مخصوصاً موافق بعدی من خواهش میکنم که به این سؤالهائی که من مطرح میکنم برای روشن شدن مسأله جواب بدهند:    ببینید پیام آن چیزی که در بند (ب) تبصره (16) درقانون بودجه آمده این است که صاحبان مشاغل میتوانند پروژه های خودشان را ا نتخاب بکنند و (10%) مالیات مشاغل شهر تهران وشهرستانهای مراکز استانهای برخوردار، مثل اصفهان، مثل شیراز، مثل تبریز این مراکز استانها (10%) مالیات مشاغل شان را میتوانند در داخل شهر خودشان هزینه بکنند و بقیه را میتوانند برای جاهای دیگر بدهند و هر شهری میتواند برای کلیه شهرهای دیگر استانها هم بدهد. البته این را آقای هاشمی فرمودند چون وزارت برنامه و بودجه د رتدوین آئین نامه، به اعتقاد ما دچار اشتباه شده ، در تدوین آئین نامه وزارت برنامه وبودجه و دولت آمده اند گفته اند که یک پرداخت کننده مالیات از تهران نمیتواند برای یک شهر دیگری در خارج ا ز استان تهران بدهد برداشت ما عکس این است من فکر میکنم اگر تفسیر هم از مجلس بخواهند لااقل بنده به عنوان یکی از اعضاء کمیسیون برنامه و بودجه برداشت کاملا برعکس این را دارم وفکر میکنم که این صراحت وجود دارد حالا من نمیدانم چطور برادرها اینطور برداشت کردند. حالا به هر حال با توجه به این محتوا ببینیم چه چیزی اتفاق افتاده؟ اولین چیزی که اتفاق افتاده این هست که گفته‌اند مراکز استانهای برخوردار (100%) مالیات را میتوانند خودشان هزینه کنند (خوب دقت بکنید) فقط آمده گفته ده درصد مالیات صاحبان مشاغل تهران در خودش قابل هزینه هست ولی در شهر اصفهان (100%) مالیات مشاغلش در خودش قابل هزینه هست توجه بفرمائید پاراگراف سوم را ببینید (10%) از مالیات مشاغل وصولی شهرستان تهران قابل تخصیص و مصرف برای پروژه های مصوب استان تهران بوده و برای شهرستانهای دیگر هیچ اشاره ای نکرده وقتی که قانونگذار میگوید فقط (10%) مالیات مشاغل تهران د رخودش قابل هزینه کردن است وبرای سایر شهرستانها هم به صورت عام بیان میکندیعنی تمام شهرستانهای مملکت میتوانند مشاغل مالیات خودشان را به طور کامل در خودشان هزینه کنند حتی شهرستانهای برخوردار. پس بنابراین ، این یک حرکتی است برخلاف آن سیاست محرومیت زدائی که خود مجلس دارد. این یک نکته.       نکته دیگری که وجود دارد این هست که سقف مالیات مشاغل در این جا که اجازه پیدا کرده برای طرحهای عمرانی هزینه بشود همه آن 35 میلیارد هست 5/3 میلیارد تومان توی این ردیف 503082 گذاشته شده برای کل پروژه های مملکت . در اینجا این پیشنهاد این را میگوید (40%) مالیات مشاغل شهرستانهای تهران وکرج و ری و شمیران واینها به اضافه این (40%) مخصوص بخشهای محروم بشود، (10%) هم که گفتند برای خود شهر تهران پس این (50%) میشود . کل مالیات مشاغل سال گذشته استان تهران 40 میلیارد ریال بوده(50%) آن چقدر میشود؟ 20 میلیارد ریال، پس بنابراین از 35 میلیارد ریال که کل سقف هست ما 20 میلیارد ریال را آمده ایم بلوکه کرده ایم در این کانال خاص. برای تمام شهرستانهای کشور چقدر میماند؟ 15 میلیارد . اگر ما سقف را بالا ببریم بسیار خوب فرجی حاصل میشود که این هم امکان پذیر نیست برای اینکه ما اجازه بالا بردن سقف را نداریم، طرح قانونی است نمیشود. پس سقف ثابت است. آنچه که برای کل شهرستانهای کشور به غیر از استان تهران میماند برای اینکه قدرت مانور داشته باشند در زمینه مالیات مشاغل فقط پانزده میلیارد ریال است واین یک ظلمی است برای شهرستانهای کل کشور.     ظاهراً قضیه را برادرها بعضیها ممکن است نگاه بکنند بله این یک حرکتی است در جهت بخشهای محروم درست برعکس این هست یعنی امکان مانور برای استفاده کردن از مالیات مشاغل را برای کل شهرستانهای کشور 15 میلیارد میکند برای ا ستان تهران وصاحبان مشاغلی که بخواهند انتخاب بکنند این 20 میلیارد میکند. حالا آن 40 درصدی که برای مناطق محروم در بخشهای محروم در نظر گرفته شده من مؤدی مالیاتی میروم مالیاتم را پرداخت بکنم یک موقع هست که ما میخواهیم به خاطر انگیزه‌ای که پرداخت کننده مالیات دارد بگوئیم تو بیا مالیاتت را بده همان سیاستی که در تبصره (16) به کار برده شده، بنابراین ممکن است فردی از یک روستای ساوه که درتهران مثلا مغازه ای دارد به خاطر آن علاقه ای که به ده اش، به روستایش دارد علاقه مند هست که بیاید برای یک مدرسه در تهران پول بریزد برای اینکه در آن فلان روستا مدرسه ساخته بشود اما از کجا معلوم که ما بتوانیم برای بخشهای محروم همین انگیزه رابرای مؤدیان مالیاتی شهرهای تهران داشته باشیم؟ مگر نه اینست که تبصره (16) برای این گذاشته شده که انگیزه ای به وجود بیاورد برای مالیات بیشتر وصول کردن. خوب ما داریم مشخص میکنیم یک (40%) را بلوکه میکنیم میگوئیم فقط برای بخشهای محروم طرف میآید می‌بیند که انگیزه‌ای برایش وجود ندارد یا اصلا نمیرود مالیات بدهد یا اگر هم مالیات داد به حساب آن پروژه خاص نمیریزد نتیجه چه میشود؟ نتیجه این میشود که این 35 میلیارد مبلغی که ما گذاشتیم خود این 35 میلیارد مبلغ قابل توجهی از آن بلوکه بشود ا صلا استفاده نشود یعنی ظرفیت بلااستفاده باقی بماند، سطح مالیات مشاغل هم پائین بیاید. بنابراین من عرضم را خلاصه میکنم:      یکی از ایرادهایی که در اینجا وجود دارد این هست که مراکز استانهای برخوردار را اجازه داده است که بتواند به هر میزانی که بخواهد از این مالیات مشاغل برای خودش استفاده بکند درحالی که آنچه که در قانون وجود دارد فقط 10% اجازه داده، اشکال دومی که وجود دارد این هست که از 35 میلیارد سقف 20 میلیارد را بلوکه کرده تو این کانال قرار داده 15 میلیارد باقیمانده را برای کل شهرستانها گذاشته و می بیند قدرت مانور خیلی پائین آمده.       ا شکال سومی که وجود دارد این هست که انگیزه پرداخت که ما فی الواقع میخواستیم ترتیبی بدهیم که مالیات دهنده خودش پروژه را انتخاب بکند با این سیاستی که ما بخواهیم اجبار بکنیم بگوئیم که فقط برای بخشهای محروم میخواهید مالیات بریزید این انگیزه را هم خواهیم گرفت. من پیشنهادم این هست که نمایندگان محترم این طرح را رد بکنند، آن تفسیری که وزارت برنامه و بودجه از تبصره (16) کرده به اعتقاد ما اشتباه هست واگر آن تفسیر پذیرفته بشود که من فکر میکنم مجلس آن تفسیر را قبول دارد ریاست محترم مجلس هم این را اعلام کرده اند من فکر میکنم دیگر هیچ ابهامی وجود ندارد بنابراین مشکل بسیاری از برادران که تصورشان ا ین بوده که فقط مالیات مشاغل تهران در خود استان تهران قابل هزینه کردن است ا ین مسأله کاملا منتفی شده هست .والسلام.

رئیس- موافق صحبت کند.
منشی- نوبت آقای نوبخت است، بفرمائید.
محمدباقر نوبخت- بسم الله ا لرحمن الرحیم. با توجه به اینکه ابهامی در صورت مسأله پیش آمده وریاست محترم مجلس هم به آن اشاره کرده اجازه بدهید من یک دور به طور گذار صورت فضیه را روشن بکنم. آنچه که علیرغم حرمت بودجه تنظیم شده وبسته شده ما موافقت کردیم که طرحی به مجلس بیاید و آن نقص برطرف بشود این است که در قسمت 3 بند (ب) تبصره (16) آن عنصر بسیار مفید و مشوقی که وجود داشت و مؤدیان مالیات را تحریک و تفریض میکرد که به مناطق مورد علاقه خودشان کمک بکنند آن در این بند (ب) در قسمت 3 نادیده گرفته شده چون این اشکال و اشتباه بوده بنابراین ضرورت دارد که این بودجه ای که میخواهد یکسال وضعیت مملکت را تحت الشعاع قرار بدهد به این مسأله اساسی توجه داشته باشد. صحبت بر این است که آیا افرادی که در این تقسیم بندی به عنوان نمایندگان شهرهای برخوردار معرفی شده اند عده ای هم به عنوان نمایندگان مناطق محروم ، من انتظار داشتم یک تعریف درستی از برخورداری را برادرمان آقای الویری هم مطرح میکردند که منظور از برخوردار چیست؟ منظور تعداد مراکز درمانی هست؟ منظور تعداد مراکز آموزشی هست؟ منظور تعدا د پروژه های فنی هست که در آن استان وجود دارد؟ با توجه به انیکه در اینجا تعدادی از شهرستانها از جمله رشت به عنوان یک منطقه برخوردار معرفی شده من خدمت شما عرض بکنم قبلا هم در نطق پیش از دستور ا ین را به اطلاع همه نمایندگان رساندم.     منطقه برخوردار رشت ما، جناب آقای الویری منطقه ای هست که مردمش از آب آشامیدنی محرومند! اگر شما تصور بکنید که ما یک متر زمین را بکنیم به آب میرسیم آنوقت آیا آن آب قابل شرب است؟ بیائید بررسی بکنید که چقدر بیماریهای انگلی آنجا وجود دارد چقدر مدارس چند شیفته وجود دارد، چه ازدحامی دربرابر بیمارستانها برای نبود مراکز درمانی کافی وجود دارد. با این همه مشکلات که در آنجا هست شما یک چنین شهری را به عنوان شهر برخوردار معرفی میکنید ضمن اینکه ساری را هم معرفی کردید چند مرکز استان دیگر را هم معرفی کردید  اعتقاد ما براین هست که یک مؤدی مالیات باید این آزادی انتخاب را داشته باشد به همان دلیلی که شما اشاره کردید که آزادی ا نتخاب در میزان استحصال و وصول مالیات تأثیر مثبتی دارد بنابراین باید این آزادی باشد. جناب آقای هاشمی در خود ا صل بودجه مطرح شده که مراکز استانهای غیرمحروم یا برخوردار از این مسأله مستثنی هستند یعنی اگر یک کسی در رشت یا در ساری میخواهد مالیاتش را برای همانجا وارد بکند بیشتر از (100%) نمیتواند و این نقضی هست که ما به آن اعتراض داریم اعتقادمان بر این است برای اینکه جلو این مهاجرتهای بیرویه را بگیریم برای اینکه شهرهایی مثل تهران رشد بادکنکی نداشته باشد و در اطرافش مهاجرین از روستاها نیایند خوب به روستاها بپردازیم. شما الان بسیاری از این مراکزی را که نام بردید من برای شما توضیح دادم که اینها نه تنها برخورداری ندارند بلکه بیشتر از سایر مناطق محروم، محرومیت دارند.   بنده با کلیات آنچه که دراین طرح مطرح شد موافقم، در جزئیاتش باز هم مطلب دارم همان پیشنهادی کمیسیون محترم اقتصاد ودارائی پیشنهاد معقولی است با آن موافقیم ضمن اینکه من به عنوان یک نماینده از این پیشنهاد خودم دفاع میکنم ونظر کمیسیون اقتصاد ودارائی را هم بیان میکنم که با این محدودیت برای مؤدیان مالیاتی مراکز استانها که نتوانند بیشتر از (100%) از مالیات خودشان را به آنجا واریز بکنند مخالفت دارم بنابراین با طرحی که از طرف عده ای از برادران مطرح شده موافقم و انتظار دارم که عزیزان این نقصی را که به صورت بین و آشکار در خود بودجه  سال 68 وجود دارد این را انشاءالله رفع بکنند وبه این طرح رأی مثبتی بدهند.والسلام.
رئیس- مشکل بحث این شده که حرفهای جناب آقای نوبخت با حرفهای آقای یوسف پور درست در نقطه مقابل هم است.
یوسف پور- نوبت من بود که ایشان صحبت کردند، من حالا توضیح میدهم.
منشی- آقای یوسف پور نوبت شما هم میشود.
رئیس- ایشان میگویند مراکز استانها بتوانند بیش از (100%) مصرف کنند برای خودشان، شما میخواهید بگوئید که نتوانند اصلا مصرف کنند بدهند به جاهای محروم.
منشی- آقای رحمتی مخالف هستند بفرمائید.
رحمت الله رحمتی- بسم الله الرحمن الرحیم. من از نمایندگان محترم تقاضا میکنم که به این عرض بنده توجه کنند ما به هیچوجه مخالف این نیستیم که به مناطق محروم کمک بشود اما متأسفانه باید مسائلی در نظر گرفته شود که اینها مورد توجه قرار نگرفته اگر بنا بشود که هر وقت که مسذله درآمدی مطرح میشود ما یک گوشش را در یک جهت خاصی به قول معروف سوراخ کنیم و به آن سمت بخواهیم هدایتش کنیم این خودش تناقض با برنامه ریزی دارد ما از یکطرف مسأله برنامه‌ریزی را مطرح میکنیم از آنطرف هر جا که یک مسأله اعتباری و درآمدی هست فوری یک بخش از آن را میخواهیم به فلان جهت و به فلان سمت ما هدایتش کنیم وبه آن سمت اختصاص بدهیم. مشکل اول کار اینجاست .     مسأله دوم مناطق محرومی که ما مطرح میکنیم ما شهرهای زیاد و بخشهای زیادی را داریم که اینها محرومند ولی نامشان در لیست شهرهای محروم نیست بنابراین وقتی که شما میآئید و اینجا مطرح میکنید که (40%) از این اعتبار مخصوص مناطق محروم در حقیقت حق یک مجموعه ای از افراد محروم دیگری را تضییع میکنید واین مسأله را به یک جای دیگری سمت میدهید ما الان شهرهایی را میشناسیم همین استان اصفهان که اینقدر متأسفانه نسبت به آن حساسیت هست شهرهایی مثل نائین،اردستان ، سمیرم این شهرها را شما بروید ببینید اینها واقعاً در چه شرایطی بسر میبرند. از نظرعمرانی ، از نظر مشکلات رفاهی از نظر زمین ، از نظر مسأله آب کشاورزی این است که ما معتقدیم که این کارار انجام دادن کار صحیحی نیست . یک موضوع دیگر اینکه اصلا واژه محرومیت صحیح تعریف نشده محرومیت یعنی چه؟ من شهری را میشناسم که عنوان محرومیت دارد، و باور کنید در ظرف این چند سالة اخیر بیش از (600%) رشد کرده، ترقی کرده از نظر عمران وآبادی واقعاً وضع بسیار مناسبی دارد ولی اسمش شهر محروم است ولی در مقابل شهر دیگری در شرایط بسیار سختی بسر میبرد.      یک جایی مثل یزد از نظر کمبود آب کشاورزی و نداشتن آب آشامیدنی در حال انهدام است . در بعضی از شهرها کویر به سرعت رو به پیشروی است اینها از نظر آب آشامیدنی، آب کشاورزی محروم هستند یک جایی از نظر داشتن نیروی انسانی بومی محروم هستند، اینها را ما باید مشخص کنیم تا اگر گفیتم عنوان محرومیت را در نظر گرفتیم وخواستیم یک بخشی، یک درصدی از بودجه واعتباری را به مناطق محروم اختصاص بدهیم واقعاً آنجائی این مصرف بشود که ما یک قدم در جهت برنامه پیش رفته باشیم والا به این شکل عمل کردن غیر از اینکه شما یک مقدار پول را ، اعتبار را در یک مناطق خاصی ، در یک مجموعه خاصی بلوکه میکنید و در انتهای برنامه هم، در انتهای سال بودجه ای هم باید این پول را مجدداً هزینه نکرده برگردانید تفاوت این مسأله این هست که اگر از اول حداقل این درآمد به خزانه دولت ریخته بشود و با یک برنامه خاصی در یک برنامه ریزی کوتاه‌مدت، میان‌مدت و بلندمدت هزینه بشود ما می‌فهمیم که مسیر کجاست وداریم به چه سمتی پیش میرویم و در دوسال ، سه سال ، پنج سال آینده تا چه اندازه از این محرومیتها را ما از بین برده وحذف کرده‌ایم ولی اینکه ما بخواهیم فقط به یک شکلی بگوئیم که خیلی خوب این درآمد هست (20%) ، (30%)، (40%) آن اختصاص به مناطق محروم داده بشود شما ببینید اصلا در قبال این بودجه ای که دارید آیا سایر امکاناتش فراهم هست که بتوانید این پول را هزینه بکنید یا خیر؟ آیا نیروی انسانی مورد نیاز و لازمش هست که بتوانید این پول را هزینه بکنید یا خیر؟     بنابراین من با این شکل برنامه ریزی وبا این برخورد به این شکل مخالف هستم و خصوصاً با توجه به اینکه در بحث بودجه مشخص شده است عزیزان که هر مالیات دهنده میتواند (رئیس: وقتتان تمام است) این جمله آخر عرض بنده است ، الان هم جناب آقای هاشمی تصریح کردند که میتواند هر مالیات دهنده آن مالیات خودش را به شهر خاصی، پروژه خاصی که مورد علاقه اش هست اختصاص بدهد شما اگر میخواهید هنر کنید وکاری بکنید در مناطق محروم خودتان بروید آن مالیات دهنده را، بروید ممیزهای مالیاتی را، اینها را ببینید واین پول را به آن جهت سوق بدهید. چرا میآئید از نظر قانونی (40%) اعتبار و درآمد بودجه را بلوکه میکنید در یک منطقه ای که واقعاً این حقی باشد از دیگران تضییع بشود واز بیت المال به این سمت، به این شکل عمل میکنید و این کار صحیح نیست این دلسوزی بیمورد وبیجاست واگر غیر از این بودکه دوستانی که امضاء

کرده اند  همه عزیزان را ما میشناسیم و مورد احترام ما هستند و به آنها ارادت داریم ومیدانیم که از افراد دلسوز هستند واقعاً این را یک کار، یک شعار بیشتر من نمیدانستم. والسلام علیکم ورحمه الله.
منشی- آقای یوسف پور به عنوان موافق بفرمائید.
علی یوسف پور- بسم الله الرحمن الرحیم. برادرهایی که موافق و مخالف صحبت کردند متأسفانه تعریف درستی از مناطق محروم ارائه ندادند. ببینید در دور دوم سازمان برنامه و بودجه به همراه حدود50-60 نفر از نمایندگان مجلس جلسات متعددی داشتند تا توانستند ملاکها و معیارهائی که برای محرومیت هست مشخص نمایند. آقای نوروزی میفرمایند که چهار تا روستا توی دماوند هست که جاده‌شان را مثلا سیل برده، برادر عزیز توی مناطق محروم ، هر دهستان یا هر بخش ما 50-100 تا روستا دارد که اصلا را ه ندارد، یک معلم به چشمشان ندیده اند. اگر زنی بخواهد زایمان کند قطعاً یا باید خدا به دادش برسدیا اگر نرسید عزرائیل به دادش میرسد! این قضیه سهت اصلا محرومیت درست است یا آقای رحمتی میفرمایند که یزد آب ندارد بخورد. خوب آب ندارد بخورد که سازمان آب اصفهان یک میلیارد تومان پول یزد را در عرض 10 سال بالا کشیده خوب چرا آنموقع نیامدید اعتراض کنید؟ اینستکه در مورد ملاکهای محرومیت 196 نقطه وقتی که محروم حساب شدند روی قضیه 4-5 سال کار شده و ما جائی را محروم میگوئیم که کارهای سرمایه‌ای ندارند، راه ندارند، مدرسه ندارند، بهداشت ودرمان ندارند، هیچی ندارند،این محروم میشود برای نائین درست است شاید از اصفهان محرومتر باشد ولی نائین واقعاً تا اصفهان چقدر راه است آیا در نائین روستاهائی هستند که جاده نداشته باشند؟  این یک تعریفی از قضایا ، اما عملکرد:     ببینید برادرهای عزیز ، ما علمکرد را نشان برادرها میدهیم، شعار اینکه این پولها به منطقه محروم میرسد با «حلوا حلوا گفتن دهان شیرین نمیشود» عملکرد تبصره درسال 66 به همین صورتی که الان تصویب شده بوده من عملکرد را برای شما میخوانم شعار هم نمیخواهیم بدهیم. ببینید عملکرد سال 66 اینجوری بوده که (استانی اول) استان فارس 147 میلیون تومان، خراسان 340 میلیون تومان، اصفهان 240 میلیون تومان و آذربایجان شرقی 230 میلیون تومان یعنی این 5 تا استان از یک میلیارد تهران که مالیات حواله به شهرستانها شده تقریباً (90%) آن را به خودشان اختصاص دادند توجه بفرمائید یعنی استانهای بزرگ چون اصفهانیهایی که در تهران هستند، خراسانیهایی که در تهران هستند، آذربایجانی که در تهران هستند خوب قطعاً اکثریت هستند بنابراین بیشترین پول را اینها حواله میکنند این استانی است که ببینید چقدر تفاوت وجود دارد اما (شهرستانی) ببینید بعد استانهای کوچک. کهکیلویه، بویراحمد، ایلام ، چهارمحال و بختیاری اینها روی هم رفته 10 میلیون تومان نتوانستند ببرند بلکه زیر10 میلیون تومان هست آنوقت (شهرستانیش ) در استان مرکزی یک شهرستان توجه بفرمائید برادرها یک شهرستان د راستان مرکزی 70 میلیون تومان میبرد آنوقت یک استان در کشور 1 میلیون تومان میبرد برای این که استانهای محروم در تهران مؤدی مالیاتی نداردند.  در وزارت اقتصاد و دارائی مدیر کل ممیزی یا سرممیزی نداریم متأسفانه، خوب این را چکارش کنیم؟ این عملکردش بنابراین در خود استان مرکزی یک شهرستان مثلا یا در کردستان یک شهر (80%) آن کل مالیات مشاغل را میبرد خوب این واقعاً ظلم نیست؟ آنوقت یک شهرش مثلا (1لله) میبرد! بنابراین از این یک میلیاردی که سال 66 از تهران حواله شده بود 18 شهر کشور بیشترین مالیات را بردند (18 تا شهر) آنوقت تفاوت پروژه ها را ببینید در یک شهر میآیند روکش آسفالت درست میکنند مثلا کمربندی درست میکنند، سالن ورزش درست میکنند در مناطق محروم برادران عزیز ما (97%) ، (90%) بیسواد داری خوب شما هنوز یک مدرسه بعد از 10سال که از انقلاب میگذرد هنوز یک مدرسه توی بعضی از روستاهایمان نساختیم با این همه که مدرسه ساخته شده است . بنابراین صحبت وتعریف از مناطق محروم کی باید بکند؟       برادرانی که به عنوان مخالف صحبت کردند خوب ببینید آقای رجائی نماینده تهران ، آقای نوروزی نماینده دماوند، آقای الویری هم نماینده تهران هم نماینده سابق دماوند ما ارادت داریم خدمتشان، برادران دلسوزی هستند اما آیا تا حالا بازدید از مناطق محروم واقعاً داشته اند یا سوار «مال» شده اند بروند؟ حاج آقای هاشمی یک شب توی مناطق محروم گیر کردند. انصافاً حالا توضیح بدهند که جاده منطقه محروم یعنی چه؟ یعنی دو تا تراکتور یک ماشین توی گل را نمیتواند بکشد وحاج آقا هم سوار بلدوزر کرند واز رودخانه آوردند این سمت (رئیس: خوب آن جاده که ساخته شد) بله، یکی ساخته شده ، یک چند تا دیگر مانده که آن  را هم باید انشاءالله عنایت کنید. ببینید این قضیه، اما  ایراداتی که آقای الویری فرمودند برادرها توجه بفرمائید ، آقای الویری یک مقداری متناقض صحبت کردند ایشان فرمودند که : اولا توی طرحی که مصوبه کمیسیون هست(رئیس: وقتتان تمام است) ما در وزارت برنامه و بودجه اصلا استان محروم نداریم یعنی این یک عبارت مبهم هست ا ستان محروم کدام استان است؟ یعنی چند تا زا استانها را باید استثناء کرد؟ بعد برخوردار تعریفش چیست؟ این هم نیست اینکه میفرمایند که در طرح قدیم به نفع مناطق محروم بود اینجوری نیست ما درسال 67کمیسیون بودجه بعد از چندسال آمد اصلاح کرد و (7%) مالیات تهران را به مناطق محروم داد این (7%) درصدی که سال 67 به مناطق محروم داده شد این خیلی چیز خوبی بود. بنابراین بحث این است که مراکز استانها هم میتوانند برای بخشهای خودشان حواله کنند، مابقی تهران هم برای شهرستانهای دیگر حواله میشود و انشاءالله با تصویب این برای هر بخش محرومی حدوداً 8-9 میلیون تومان گیر بخشهای محروم میآید. بقیه اش هم برای شهرستانهای دیگر. این هم که آقای الویری فرمودند که فقط 5/1 میلیارد برای تهران  میماند بقیه شهرستانهای کشور هستند. یعنی 200 تا بخش محروم کشور واستان تهران 50% بقیه شهرستانهای کشور هم که نسبتاً برخوردار هستند 50%  و یک توضیحی راجع به سازمان آب دادند.اینکه من گفتم 5/1 میلیارد تومان را بالا کشیده قضیه این است که درعرض 10 سال سازمان آب اصفهان 5/3 میلیارد بودجه داشته که در یزد واصفهان و چهارمحال خرج کند همه 5/3 میلیارد را در اصفهان خرج کرده قضیه اش این بوده والسلام علیکم و رحمه الله و برکاته.
رئیس- دولت صحبت کند. در ضمن توضیح هم بدهید که چطور آن را تفسیر کردید؟
دکتر شیرازیان(معاون وزارت برنامه و بودجه)- بسم الله الرحمن الرحیم. من چند تا عدد و رقم خدمت برادران توضیح بدهم که اولا مشخص بشود که آنچه که در آئیننامه آمده اولا عین تبصره است و تنها نکته ای که تفاوت با تبصره دارد بحث مشخص کردن منطاق محروم است که در تبصره مشخص نشده بوده اما طبق آئیننامه ها و پیشنهاداتی که برنامه و بودجه به عنوان مناطق محروم یا بخشهای محروم عنوان کرده بوده است آمده یک سری بخشهای محروم را اضافه کرده به آن مجموعه ای که به عنوان آئیننامه اجرائی تبصره نوشته است. اما آماری که خواستم خدمت برادران عرض بکنم این است که در ارتباط با ردیف 503082 آقای مهندس الویری یک سری توضیحاتی دادند . سال گذشته حدوداً 35 میلیارد  ریال برای ردیف یا این بند خاص منظور شده بود که بعد در اصلاحیه هایی که خود برادران در خلال سال دادند این 35 تا به حدود 50 میلیارد افزایش پیدا کرد این یک نکته که خواستم توضیح داده باشم عملکرد سال گذشته را با یک چیزی حدود 86 میلیارد کل کشور بوده که 40 میلیاردش مالیات وصولی تهران است 46 تایش هم مال سایر استانها است. پیش بینی که امسال داریم یک چیزی حدود 100 میلیارد ریال کل پیش بینی امکان مالیات وصولی است که باز 40 تایش را برای تهران پیش بینی کرده اند. 60 تایش را هم برای سایر استانها. یک نکته دیگر، یک آمار دیگری که لازم است برادران داشته باشند این است که حدود 2 هزار پروژه نیمه تمام با این اعتبار شروع شده است که بر اساس قسمت چهارم بند «ب» تبصره 3 چون مجاز بودند آنچه که از سال 67 مانده است برای آن تأمین ا عتبار مجدد بکنند 10 میلیارد ریال تعهدات این پروژه های نیمه تمام سالهای قبل ماست . یعنی همین الان که داریم بحث میکنیم از مبلغ 35 میلیارد ریال 10 میلیاردش را تعهدات سال قبل داریم . اگر آن نکاتی را که آقای مهندس الویری گفتند توجه بفرمائید با توجه به اینکه 50% کل این مبلغ هم به استان تهران میخواهد تعلق پیدا کند از 35 تا 20 تایش میرود آنجا 10 تایش هم تعهدات پارسال است یعنی همه بحث میماند سر پنج میلیارد، این است که جمع بندی کنم من عرایضم را بعد از این توضیحات که اولا آماری که برادرمان آقای یوسف پور دادند آماری است در ارتباط با عملکرد سال 6 که همین طور که خود برادران میدانند مجموعه نمایندگان محترم مجلس با آن عملکرد سال 66 موافق نبودند به همین دلیل در سال 67  و به تبع آن سال 68 تغییرات اصولی وکلی در فرمت (Format)

آئیننامه و در فرمت تبصره 3 داده شده که آن مشکلات رفع بشود وبه طور کلی سلیقه ای به قول معروف اعمال نشود.      نکته بعد این است که ماهیت این پیشنهادی که برادران دارند اگر بدون تغییر سقف باشد با آن توضیحی که دادم که کلا 5 میلیارد اعتبار میماند که بخواهیم برایش بحث را باز بکنیم معنایش این میشود که یک سری پروژه را در استان ها تصویب خواهیم کرد ولی اعتباری در عمل برایش نخواهیم داشت مگر اینکه اینجا تصمیم بگیرید که سبقف را ببرید بالا، حالا یا سقف 35 میلیارد را ببرید بالا، یا تخصیص یافتگی اش را بردارید، یا کل 100 میلیاردی که هست تخصیص یافته کنید که اصلا دست وبال دستگاه وکمیته های برنامه ریزی استانها باز بشود تا بتوانند مصرف کنند. نکته بعدی که باز توضیحاتش را بعضی از برادران دادند در ارتباط با این نکته که در بند (3) 10% را محدود کرده برای شهرهای استثناء شده که مراکز استانها باشند. با این طرح پیشنهادی فعلی آن 10% محدودیت برای تهرانش میماند برای بقیه جاها برداشته خواهد شد این هم باز تصمیم گیرش شما هستید هر طول که خواستید اعمال بفرمائید منتها خواستم این نکته مشخصاً روشن بشود که مراکز استانهای دیگر که ما داریم دست وبالشان را باز میگذاریم ا لان یک چیزی حدود 10 میلیارد عملکردشان ونیازشان هست که جمع کنید اینها را با همدیگر ببنید ازاین سقف 35 تا اصلا چیزی نمیماند برای تصمیم گیری. دررابطه با یک نکته دیگر اگر که نظر کلی را بخواهم عرض کنم خدمت شما، در مجموع با این طرح با این شرایط فعلی ما نظر موافق نداریم و اگر بنا است که روی این مقوله نظر موافقی برادرها بدهند دو نکته را رعایت بفرمایند. یکی اینکه اولا اعتبارات در آن حد محدود است نکته ارزش را هم فراموش نکنید که به همین نسبت اگر امکانات ارزش نباشد پروژه عمرانی نمیتوانید اجرا کنید. نکته دوم این است که حتماً اولویت‌بندی برنامه را هم رعایت بفرمائید یعنی شما الان دارید زحمت میکشید از آن طرف که یک برنامه ای را به عنوان برنامه 5 ساله تدوین بفرمائید و از این طرف دارید یک اختیاراتی میدهید به یک عده ای که پروژه ها و طرحهائی را بدون هیچ گونه برنامه ریزی وبدون هیچ گونه فکر قبلی شروع بکنند 2-3 تا آمار دیگر هم من عرض کنم با توجه به این آئین نامه جدیدی که عرض کردم تعارضی با آنچه که برادران میفرمایند ندارند این که مثلا فرض کنید که عملکرد سیستان و بلوچستان یک چیزی حدود 90 میلیون تومان بوده (عملکرد وصولی مالیات سال 67 آن) حال اینکه چیزی که ما الان برایش فعلا پیشنهاد کرده ایم 160 میلیون تومان است، یا مثلا استان ایلام 14 میلیون تومان بوده 80 میلیو ن تومان برایش پیشنهاد شده. استان کهکیلویه وبویراحمد باز 14 میلیون تومان بوده 80 میلیون تومان برایش پیشنهاد شده یعنی آن آئین نامه اجرائی که تدوین شده این اختیارات را میدهد که علیرغم اینکه عملکرد استانها پائین تر هم بوده ولی حداکثر با توجه به ا مکانات اجرائی استان برایش ا عتباراتی منظور شده باشد.این است که آن تعارضی که برادران میگویند من تعارضی را در مجموع نمی بینم بین آنچه که به عنوان آئیننامه اجرائی داده شده وآنچه که درمتن اصلی قانون هست. 
رئیس- از وزارت دارائی هم چون مالیات به شما مربوط میشود میتوانید چیزی بگوئید منتها مختصر بگوئید.
پاکنهاد (معاون وزارت دارائی)- بسم الله الرحمن الرحیم. نکته ای که وظیفه خود م میدانم خدمت نمایندگان محترم عرض کنم ا ین است که هدف ا صلی این تبصره 16 همان طور که برادرمان اشاره فرمودند ضرورت دگرگونی فرهنگ مالیاتی در کشور است. یکی از مشکلاتی که یک حالت تدافعی که الان ما با آن مواجه هستیم حصول اطمینان از محل مصرف مالیات پرداخت شده است به عبارت دیگر تبصره 16 در 2-3 سال اخیر اثبات کرده که اگر مؤ‌دیان محترم مالیاتی از محل مصرف مالیاتی که پرداخت میکنند بیشتر مطمئن بشوند آن نقطه اعتماد بین مؤدی و محل تشخیص‌دهنده آن بیشتر تحقق پیدا میکند، در نتیجه با این هدف تبصره 16 در ادامه پیدا کرده ونکاتی که برادران در ارتباط با تعارض بند 3 و بند 1 اشاره فرمودند و همچنین در انطباق موضوع تبصره با آئین نامه اجرائی بنده استدعا میکنم اگر عنایت به خود بند 3 و بند 1 بشود بند 1 موظف کرده دولت را نسبت به اختصاص دادن مالیاتهای وصولی در هر استانی حالا اعم از اینکه من مؤدی مالیاتی از تهران برای آن استان ارسال کرده باشم برای پروژه های مصوب کمیته برنامه ریزی آن استان در بند 3 تبصره (16) هم حکم آن حالت تأخیری مؤدیان مالیاتی را پیش بینی کرده که به پروژه ای از پروژه های مصوب کمیته برنامه ریزی استان که بخواهد میتواند اختصاص بدهد در نتیجه آنها به اعتبار موضوع و خود حکمی که دارند به هیچ وجه در تعارض نیستند. تنها چیزی که ممکن است شبهه در برخی از نظرات برادران ایجاد کرده باشد سقف تعیین شده یعنی تلقی بعضی از برادران این است که سقف تعیین شده در آئین نامه اجرائی برای فلان استان تا 100 میلیارد بیشتر نمیتوان پروژه تعیین کرد هست که این سقف از نظر خود تبصره (16) غیر از آن سقف 35 میلیارد نمیتواند باشد. این بیشتر در ارتباط با آن سیاستهای برنامه ریزی پروژه هائی هست که با توجه به اولویتها و ضرورتهای هر منطقه پیش بینی کرده که زائد بر آن میزان سقف اصلی تبصره که 35 میلیارد هست نشود. در حالیکه اگر شما عنایت بفرمائید معیار اصلی هم مالیات مشاغل وصول شده در سنوات قبل است. یعنی اگر فرض بفرمائید که در خود آئیننامه اجرائی برای ایلام پیش بینی شده 800 میلیون مالیات مشاغل ایلام در سال (67) – 146 میلیون است چهار محال و بختیاری 800 میلیون پیش بینی شده در حالیکه مالیات مشاغلش 497 میلیون است یا همان طور که سایر جاها را اشاره فرمودند در نتیجه آن بر اساس ضرورتهای هم نقاط محروم از یک طرف و اولویتهای پروژه‌ای در هر منطقه به اعتبار آن اهمیتها و میزان بهره برداری که در منطقه میرود هست وهیچگونه این سقف از نظر برادران تلقی نشود که اگر شهبه ای هم باشد من استدعا میکنم که برطرف شده تلقی بفرمائید. در هر صورت هدفی که برادران نسبت به آن 90% باقیمانده مالیات مشاغل استان تهران داشتند در آئین نامه اجرائی به نظر میرسد که پیش بینی کرده اند. و اصل قضیه مقروض هست در آئیننامه اجرائی. درهر صورت این توضیحی بود که بنده وظیفه خودم میدانم نسبت به اساس وهدف این تبصره (16) خدمت نمایندگان محترم عرض کرده باشم. اگر کلیاتش تصویب بشود از نظر اجرائی بخاطر اینکه ما امکانات اجرائی خاصی در جهت اینکه مشکلات بیشتری برای ما فراهم بشود، کنترل هر گونه همه مؤدیان از یک طرف وهر پروژه در هر استانی نیازمند یک کادر اجرائی بسیار زیادی هست که به نظر میرسد که پیشنهاد کمیسیون اقتصاد ودارائی مجلس محترم مشکلات اجرائی کمتری خواهد داشت.
رئیس- خیلی خوب، کمیسیون بفرمائید صحبت کنید.
عبدالعلی زاده (مخبر کمیسیون برنامه وبودجه)- بسم الله الرحمن الرحیم. خوشبختانه بحثهای موافق ومخالف یک نکته ای را روشن کرد وآن این است که اکثریت تقریباً قریب به اتفاق نمایندگان محترم به مسأله بودجه حساسیت دارند واهمیت میدهند خوشبختانه لایحه بودجه مورد بررسیهای کافی قرار میگیرد و مجلس رویش بحث کافی میکند، در نتیجه یک همچو طرحهائی که ارائه میشود برای تغییر بعضی از قسمتها تغییر عمده ای را در بر ندارد و یک چیز جدیدی را طرح نمیکند. آنچه که هست و تفاوتی که طرح ارائه شده با لایحه مصوب ومورد عمل دارد همین بحث 40% هست که از مالیات مشاغل تهران سقفش را تعیین کرده اند برای مناطق محروم ، من با عنایت به صحبتهائی که شده اینجا لازم است که توضیح بدهم که از 501 بخش موجود در کشور 180 بخش جزو بخشهای محروم تعیین شده، اسم برده اند که میتواند از این 40% استفاده کند. یعنی در واقع پیشنهاددهندگان محترم با این پیشنهادی که داده اند 16 میلیارد ریال از مالیات مشاغل وصولی را برای 180 بخش منظور کرده اند و 15 میلیارد ریال برای 320 بخش دیگر و 4 میلیارد ریال برای شهر تهران که ما اگر واقعاً بخواهیم به شعار حمایت از مناطق محروم و رسیدگی به آنها عنایت بکنیم این امتیازی که اینجا داده شده که 180 بخش محروم به اندازه 320 بخش دیگر کشور به طور مساوی از این امتیاز بهره مند شده اند به اعتقاد من یک سیاستگذاری صحیح ودرستی هست وعلتی هم که کمیسیون به این طرح رأی داده همین نکته است که 180 بخش محروم در برخورداری از یک امتیاز مساوی با 320 بخش دیگر هستند وهر دو در حدود 15 یا 16 میلیارد ریال از این اعتبار میتوانند استفاده بکنند. آن مطلبی هم که در خود قانون هست که شهرهای بزرگ کشور فقط از 10% مالیات مشاغل خودشان میتوانند استفاده بکنندولی دراین طرح مصوب نیست این  خوشبختانه جزو پیشنهادهای نمایندگان محترم هست که در صورت تصویب کلیات در بررسی پیشنهادات آن هم تأمین بشوداین امتیاز خاصی که برای مناطق محروم درنظرگرفته شده عملی خواهد شدو چیزتازه ای هم دربودجه اتفاق نخواهدافتاد که بقول مخالف محترم بشود گفت که بی‌ثباتی درقانونگذاری را درپی داشته باشد.من‌نکته آخری که‌فکرمیکنم تذکرش اینجاخدمت نمایندگان محترم

لازم است این است که برادران محترمی که طرح تهیه میکنند دررابطه با قانون بودجه سال 68 ارائه میدهند به همین طرح توجه بکنند که بعد از کلی بحث واتلاف وقت کمیسیون و مجلس به اینجا میرسند که تغییری را که میخواستند در قانون بدهند خود دولت آمده و میگوید که من در آئیننامه اجرائی این نظررا تأمین کرده ام. یعنی تغییر عمده ای طرحها به وجودنمیآورند الا گرفتن وقت مجلس ما الان 4-5 تا طرح در رابطه با قانون بودجه سال 68 داریم که همین بحثها هستند وهمین تغییرات جزئی را دنبال میکنند که با توجه به اینکه واقعاً وقت مجلس ونمایندگان محترم اولی تر از این قضیه است ورسیدگی به این طرحها اگر ادامه پیدا بکند درماه چهارم پنجم سال ما بیائیم برای یک تغییر جزئی در یک تبصره قانون بودجه بخواهیم وقت مجلس را بگیریم این شاید درست نباشد، صحیح نیست. برادران اجازه بدهند قانون بودجه آنطوری که تصویب شده عمل بشود انشاءالله ودر بودجه سالهای بعد تغییراتشان را به موقع ارائه بدهند تا رعایت بشود. به هر حال ما به لحاظ اینکه این طرح پیام حمایت از مناطق محروم را صریح تر دارد و آن چیزی را که در آئیننامه آورده شده رشون تر اینجا به صورت قانون بیان کرده با این طرح موافق هستیم وانتظار داریم که این همه که بحث شده ووقت رویش تلف شده نمایندگان محترم به این طرح رأی بدهند. والسلام علیکم و رحمه الله.
رئیس- بسیار خوب 180 نفر درجلسه حضور دارند آقایان توجه بفرمایند دو نقطه را، که از استانی به استان دیگر نمیتوانند بدهند آن منتفی است یعنی ما با بررسی که کردیم منتفی است کاملا با توجه به آن رأی بدهند. نمایندگانی که با کلیات این طرح موافق هستند قیام بفرمایند. (اکثر برخاستند) تصویب شد. خوب، حالا وارد شور دومش میشویم پیشنهادها را مطرح کنید.
منشی-‌آقای علاء اولین پیشنهاد که حذف قسمتی است را داده اند . آقای علاء بفرمائید.
عین الله علاء- بسم الله الرحمن الرحیم. همان طور که بنده در موافقتم با کل تبصره واصلاحیه عرض کردم فقط کار فرهنگی اش بود به این دلیل که کل جریان زیر سؤال نرود. اما آنچه که مخالف هستم اینکه 40% را بیائیم اختصاص بدهیم به مناطق محروم، اصلا با کل فلسفه این تبصره مغیر است برادران ما عرض کردیم که برادران نماینده به کمک وزارت ا مور اقتصادی ودارائی درارتقاء سطح فرهنگ مالیاتی همت بکنندو کار بکنند اما الان وقتی که میگوئیم 40% به مناطق محروم اختصاص بدهیم یعنی اینکه برادرانی که نماینده مناطق محروم هستند خیالشان راحت است میروند می نشینند وهیچ کار مالیاتی کار فرهنگی نمیکنند حتی یک تبلیغ هم نمیکنند، اگر این طوری بخواهد باشد که آن فلسفه تبصره (16) از بین میرود. ما قصد این را نداشتیم از ابتدائی که این تبصره به وجود آمد یک همچو کاری انجام بشود. چه اشکال دارد که نمایندگان مناطق محروم هم به کمک بقیه برادران نماینده مردم را جمع بکنند با آنها صحبت بکنند. تبلیغ بکنند ویک سهمیه‌ای بگیرند به مناطق محروم بدهند. مردم هم مشتاق تر میشوند به آنجا بدهند ولی یک کار فرهنگی باید بکند برادر نماینده واگر این کار را نکند طبیعتاً یک مبلغ راحتی را اختصاص میدهد به آنجا. ما به مناطق محروم دادن را مخالف نیستیم ولی این قدر بودجه ها هست بدهید همان طوری که در قانون بودجه کل کشور داده اند،الان هم پول نفت جای دیگر بدهید ما هم موافقیم دفاع هم میکنیم. اما این کار درستی نیست. که بیائیم یک کار فرهنگی که میخواهد انجام بشود، این زائده ای است یک چیزی در کنار بودجه کل کشور هست فقط برای کار مالیاتی و کار فرهنگی بود. حالا این را بیاوریم و  اختصاصش بدهیم 10% آنجا 40% آنجا یعنی هیچ، بقیه اش دیگر چیزی نمیماند برای کار فرهنگی من مخالف با این قضیه هستم. والسلام .
منشی- آقای عابدی مخالف بفرمائید.
نورالله عابدی- بسم الله الرحمن الرحیم. با همه ارادتی که خدمت برادر عزیزمان جناب آقای علاء داریم ولی انصافاً استدلال نکردند که چرا سیاستگذاری در رابطه با اجرای پروژه های عمرانی و تخصیص اعتبار نشود؟ وزارت دارائی ، الان اینجا هست ، برادران وزارت دارائی ا ین را بخوبی واقفند سالی که ما ممنوع کردیم مالیات را به این صورتی که درسالهای گذشته بود ه والان هست که هر کسی برود مالیات بگیرد وببرد به منطقه خودش سالی که ما ممنوع کرده بودیم درآمد مالیاتی ما افزایش پیدا کرده واین نشان میدهد که مسؤولین اجرائی و یا حتی بعضی از نمایندگان بین وزارت دارائی و مالیات دهنده که حقی است بر گردن او واسطه میشوند بخاطر اینکه پول را در منطقه خودشان جذب کنند و مالیات کمتری مالیات دهنده پرداخت کند. حالا برادران کمیسیون برنامه وبودجه آمده اند سیاسگذاری کرده اند. اصلا این فرهنگ ، فرهنگ غلطی است که ما نمایندگان یا مسؤولین اجرائی مراجعه کنند به مالیات دهنده و بگویند خواهش میکنیم ، التماس میکنیم شما مالیاتتان را به پروژه ای که در شهرستان ما دارد اجرا میشود بپردازید. آخر برادران عزیز! اگر حق است که این مالیات باید پرداخت بشود مالیات دهنده گردنش از مو باریک تر باید بپردازد چرا شما این حق را به کارمند دولت که مالیات زیادی را پرداخت میکند قائل نیستند؟ و آیا این یک فرهنگ مالیاتی است که ما تبلیغ کنیم یا فرهنگ ضد مالیاتی است؟ که من منطقه خودم را ببینم، فلان نماینده منطقه خودش را ببیند و آن کسی که نمیخواهد شخصیتش پایمال بشود، پرستیژ جمهوری اسلامی زیر سؤال برود مراجعه نمیکند. مسلماً نماینده هائی که روی بعضی از اصول تکیه دارند و مراجعه نمیکنند مناطق شان همیشه از این مزیت برخوردار نخواهد بود. چرا در همین مجلس بعضی از آقایان نماینده ها توانستند 70-80 میلیون تومان از مالیات مشاغل تهران را بگیرند و به مناطق خودشان ببرند آیا این سیاستگذاری است یا ضد سیاستگذاری است چرا توانستند؟ و بعضی از نماینده ها حتی به خودشان اجازه ندادند به یک تاجر به یک تبعیض است ، یک بیعدالتی است که در جامعه ما دارد رواج پیدا میکند. ما نباید فرهنگ بی عدالتی را در جامعه مان رواج بدهیم و فرهنگ چاپلوسی وسمت گیری به سوی پولدار در مملکت ما جهت پیدا بکند، این غلط است . د رجاهای دیگر هم بوده ، مسوؤلین اجرائی هم این کار را میکنند. یک مشکل کوچکی در دستگاهشان پیدا میکنند مراجعه میکنند به فلان مالیات دهنده. برادر عزیز! شما این فرهنگ را در جامعه جا بیندازید که مالیات دهنده موظف است در ازای خدماتی که از نظام جمهوری اسلامی ایران میگیرد مالیاتش را پرداخت کند. این چه دلیلی دارد ؟ به قول یکی از برادران این وضعیت ، وضعیت نابسامانی است و ما نباید به وضعیت نابسامان ادامه بدهیم و توسعه بدهیم این وضعیت نابسامان رادر کشور. به این ما توجه داشته باشیم که ما در همه زمینه ها دستگاههای اجرائی و دستگاه مقننه (نایب رئیس: آقای عابدی وقتتان تمام است) باید سیاستگذاری کند ومنابع درآمدی خودش مگر چند تا منابع درآمدی داریم؟ مالیاتها هست و نفت هست و سایر. خوب، شما اگر مالیاتها را جهت ندهید، چرا میخواهید جهت بدهید؟ درصد زیادی از مالیاتها از درآمد ما مالیاتها را شامل میشود خوب این مالیات باید در اختیار حکومت باشد که مناطق محروم را بپوشاند ، سیاستگذاری کند برای مناطقی که محرومند و برخوردار نیستند. اعمال این سیاست و این پیشنهادی که برادرمان عنوان کردند، یعنی اینکه به مناطق برخوردار وبه مناطقی که دستشان میرسد ببینیم پولدارها در کجا زندگی میکنند این پولدارها  به کجا فکر میکنند یعنی رسیدگی به آن مناطق. والسلام.
نایب رئیس- اولین موافق آقای اکرمی بفرمائید.
سید رضا اکرمی- بسم الله الرحمن الرحیم. من استدعا میکنم اولا جناب آقای عابدی توجه بفرمایند بحثی که میکنند در موضوع باشد . آنچه را که جناب آقای عابدی فرمودند با آنچه که قبلا در باره موافقت هیچ تفاوتی ندشات. انصافاً بحث در موضوع نبود. نکته دیگر پیشنهاد آقای علاء و موافقت من بحث مراجعه نیست باید به متن قانون عنایت کنید. متن این است. 40% از مالیات مشاغل شهرستانها تهران، ری. شمیران،  کرج جهت طرحهای عمرانی بخشهای محروم کشور قابل تخصیص میباشد در این نه بحث مراجعه دارد، نه بحث چاپلوسی مطرح است، نه بحث تملق مطرح است. خوب این چه سبک حرف زدن است؟ کدام انسان مسلمانی حاضر است که جز در برابر مقام رهبری و در برابر معلم و در برابر پدر و مادر بیاید تملق بگوید یا چاپلوسی بکند؟ چرا ما جوری حرف میزنیم که گوئی خدای ناکرده نماینده مردم یک آدمی است متملق ، چاپلوس و چنین وچنان این هم نکته دوم.      نکته سوم فرهنگ مالیات را مطرح کردند من تعجب میکنم پیغمبر اکرم عامل زکوه داشت امیرالمؤمنین (ع) عامل زکات داشت و یکی از مصارف زکات دادن به عامل زکات یعنی مأمور میفرستادند که زکات را بگیرند وباید این طروی باشد چون خودتان میگوئید حق گرفتنی است «خذمن اموالهم و صدقه» باید بگیرید بعد هم که داد «وصل علیهم ان صلوتک سکن لهم» بنابراین

هرواسطه بودن و هر مراجعه کردن کارش تملق و چاپلوسی نیست بلکه جهت دادن و خط دادن است و این فرهنگ اسلام است ، هیچ گیری هم ندارد، بله باید بحث ذلت  و تضرع وخواری و امثال اینها نباشد. اما اصل پیشنهاد، بحث بر سر این است . ما مناطق محروم زیاد داریم برادرهای نماینده خدا میداند در شهر خود من که مرکز استان است ما آبی داریم که سختی اش از 1200 است تا 1800 آیا این یک نوع محرومیت نیست که مردم یک آب آشامیدنی بهداشتی مناسب (نمیگویم مطلوب) آن وقت شما میگوئید آقا مرکز یک استانی نتواند مالیات خودش را حتی هزینه بکند ونتواند از جای دیگر بگیرد، چرا نتواند؟ و ما مارکزی داریم که از نظر ظاهر محروم نیستند اما واقعاً مسائل آموزشی دارد، مسائل بهداشتی دارد ولو اینکه جزء مناطق محروم نیست. بگذارید راه باز باشد آن کسی که میخواهد آن هم طبق برنامه ای که در کمیته برنامه ریزی تصویب میشود. هر کسی که نمیتواند بگوید آقا من مالیات را میخواهم بدهم به یک جائی. د رهر استانی کمیته برنامه‌ریزی مصوب شده به افرادی که میخواهند مالیات بدهند به آنها پیشنهاد داده میشود که آقا مالیاتتان را بدهید به این طرحها نه اراده خوشد است نه خواسته000 بلکه یک کار حساب شده وبرنامه ریزی شده است بنابراین من با پیشنهاد حذف این 40% موافقم برای اینکه بگذاریم این مسأله یک سنت حسنه ای بشود که مالیات دهنده ها بتوانند به آن طرحهائی که مصوب کمیته برنامه ریزی هست مالیاتش را واریز کنند. والسلام.
منشی- دولت صحبت کند آقای دکتر شیرازی بفرمائید.
دکتر شیرازیان(معاون وزارت برنامه وبودجه)- همانطور که قبلا هم خدمت شما عرض کردم هرگونه تغییری در بندهای مختلفه تبصره 3 مستلزم این است که حتماً سقف را بالا ببرید شما این چهل درصد را اگر بگذارید که تخصیص یافته هم تلقی شده است معنایش یعنی بیست میلیارد. عرض کردم ده میلایرد هم از قبل تعهدات داریم میشود سی میلیارد، یعنی کل مابقی بحثتان میماند 105 میلیارد . حالا با توجه به این محدودیت سقف اگر که این چهل درصد را منظور بکنیم وتصویب بکنیم معنای آن اینست که برای بقیه بحثها آن لغت مابقی را دیگر حداقل حذف کنید چون پنج میلیارد دیگر ارزش بحث کردن ندارد.
نایب رئیس- مخبر کمیسیون بفرمائید.
علی عبدالعلی زاده( مخبر کمیسیون)- این پیشنهاد را آقای علاء اعتقادم بر این بودکه منصرف میشدند بهتر بود برای اینکه این پیشنهاد یعنی حذف طرح، به هر حال طرح رأی آورده دوباره مجدداً برگشتن به بحث اول که این طرح آمد. من توضیح دادم تنها امتیاز این طرح آن چهل درصد است که حالا پیشنهاد حذف آن را هم میدهند یعنی عین اول هیچ فرقی نکردو این همه بحثها هم هیچ. ما با این پیشنهاد مخالف هستیم واین را نفی طرح میدانیم.
نایب رئیس- رقم 181 نفر پیشنهاد برای رأی گیری قرائت میشود.
منشی- پیشنهاد آقای علاء این است که این عبارت از متن ماده واحده حذف بشود.    «چهل درصد از مالیات مشاغل شهرستان تهران، ری ، شمیران و کرج جهت طرحهای عمرانی بخشهای محروم کشور قابل تخصیص میباشد.»
نایب رئیس- رقم 181 نفر موافقین با این پیشنهاد قیام بفرمایند (عده کمی برخاستند) رأی نیاورد.  جلسه برای تنفس تعطیل میشود خواهش میکنم به موقع تشریف بیاورید.       (جلسه ساعت 30/10 به عنوان تنفس تعطیل و مجدداً ساعت 20/11 به ریاست آقای مهدی کروبی«نایب رئیس» تشکیل شد).
نایب رئیس- بسم الله الرحمن الرحیم. جلسه برای ادامه مذاکرات رسمی است.
5- اعلام وصول لایحه راجع به همه پرسی د ر جمهوری اسلامی ایران باقید دو فوریت و تصویب یک فوریت آن.
رئیس- یک لایحه دوفوریتی داریم مطرح بشود.
منشی- لایحه راجع به همه پرسی د رجمهوری اسلامی ایران که بنا به پیشنهاد شماره 000 وزارت کشور در جلسه مورخ 23/2/68 هیأت وزیران به تصویب رسیده است به پیوست تقدیم وتقاضای تصویب آنرا با قید دو فوریت دارد. آقای صدر تشریف بیآورید توضیح بدهید.
دکتر صدر(معاون سیاسی وزارت کشور)- بسم الله الرحمن الرحیم. برادرها توجه بفرمایند.برگزاری  انتخابات ریاست جمهوری روز 27 مرداد خواهد بود و چون تصمیم بر این هست که همه پرسی با انتخابات ریاست جمهوری با هم برگزار بشود بنابراین روز 27 مرداد تا امروز درست سه ماه فاصله است. دستور انتخابات درست یک ماه قبل از 27 مرداد یعنی 27 تیر داده میشود و د راین دو ماه این لایحه باید در مجلس به تصویب رسیده باشد و آئین نامه اجرائی آن در دولت به تصویب برسد وبعد دستورالعملهای اجرائی از طریق وزارت کشور تهیه وجهت استانداریها، فرمانداریها  و بخشداریها ارسال بشودو تمام این کارها باید در عرض دو ماه انجام بشود. ضمناً خود قانون شامل 35 ماده است وحدوداً شش صفحه که بررسی آن در مجلس حتماً حداقل چهار جلسه را به خودش اختصاص میدهد وطبیعتاً دو هفته ممکن است طول بکشد که اگر این کار ا نجام نشود ما نمیتوانیم این سیری را که الان من به عرض نمایندگان محترم رساندم طی بکنیم و در روز 27 مرداد همه پرسی قانون اساسی را همراه با انتخابات ریاست جمهوری برگزار کنیم والسلام.
منشی- آقای آقامحمدی مخالف فوریت.
علی آقامحمدی- بسم الله الرحمن الرحیم. از اینکه فوریت دارد این مطلب و باید به سرعت انجام بگیرد بحثی نیست ولی میدانید که همه پرسی در یک چنین زمینه ای امر ساده ای نیست که ما دردو فوریت بیائیم اینجا با هم بحث کنیم وتمام بکنیم. این موارد بسیاری دارد که باید ریزه‌کاریهایش را کارشناسان بیایند اظهار نظر بکنند،مخالف و موافق بحث هایشان را انجام بدهند و واقعاً یک بحث پخته ای صورت بگیرد.این زشت است برای کشور که ما بیائیم اینجا یک چیزی را دربیاوریم که بعدها هم نتوانیم اجرایش کنیم با مسائل و مشکلات برایش درست کنیم. یک  فوریت مناسب تر است ودو فوریت مناسب این کار اصلا نیست و نمیشود این کار را کرد، تجربه هم داریم در این کار ویک فوریت هم چندان تغییری ندارد. کمیسیون داخله آنچنان دستورهایی الان از لحاظ ارجاعی ندارد میتواند اینرا یک فوریت بلافاصله انجام بدهد، هفته بعد هم به انجامش برساند هفته بعد از آن هم در دستور کار قرار بگیرد ومصوب بشود وبرود وتغییری هم نمیکند. بنابراین دو فوریت من فکر میکنم پیشنهاد ناپخته ای هست.
نایب رئیس- متشگر .
منشی- آقای قمی (موافق):
محمد قمی- بسم الله الرحمن الرحیم. با توجه به اینکه قطعاً بایستی اول تکلیف قانون اساسی روشن بشود وبعد بحث انتخابات ریاست جمهوری انجام بپذیرد یعنی ما در واقع نمیتوانیم اول یک لباسی بدوزیم بعد بگردیم دنبال یک کسی که این لباس به اندازه او باشد. بایستی اول مردم بدانند که رئیس جمهور چه اختیاراتی دارد وچه وظایفی دارد و بر اساس آن تکلیف همه پرسی ا نجام شده باشد که بعداً بتوانند انتخابات ریاست جمهوری را انجام بدهند. با توجه به اینکه قطعاً فاصله همه پرسی وزمانی که برای  این کار هست حدود دو ماه در نظر گرفته شده ودراین فاصله دو ماه اگر این دو فوریت قضیه تصویب نشود وزارت کشور نمیتواند بموقع ا ین بحث همه‌پرسی و انتخابات ریاست جمهوری را  انجام بدهد. اگر این طرح یک فورتیش رأی بیاورد و به تصویب برسد با توجه به زمان محدود این عمل انجام شدنی نیست، به این جهت بایستی دوفوریتش تصویب بشود که وزارت کشور آمادگی کامل را برای این مسأله واین معنا پیدا بکند. بنابرانی ضرورت دارد که این دو فوریت تصویب بشود وبا فرصت مناسب وزارت کشور اقدام به برگزاری انتخابات و همه پرسی بکند.
منشی- دولت برای لایحه همه پرسی در جمهوری اسلامی ایران تقاضای دوفوریت کرده است.
نایب رئیس- 181 نفر حضور دارند موافقین با دو فوریت قیام فرمایند (عده کمی برخاستند) تصویب نشد.      عده ای از نماینده ها درخواست وپیشنهاد داشتند که با یک فوریت باشد، موافقین با یک فوریت قیام فرمایند (اکثربرخاستند) تصویب شد. طرح بعدی را مطرح کنید.

6- اعلام وصول یک طرح یک فوریتی تضمین خرید محصولات اساسی کشاورزی و تصویب یک فوریت آن.
منشی- یک طرح یک فوریتی دیگر هم هست که من اعلام میکنم بعد یکی از امضاءکنندگان صحبت کنند.       «طرح تضمین خرید محصولات اساسی کشاورزی» آقای سلامتی بفرمائید.
محمدسلامتی- بسم الله الرحمن الرحیم. اول عرض بکنم که این طرح چیست؟ طرح د رارتباط با تضیمن خرید محصولات اساسی کشاورزی است توسط دولت از کشاورزان و همینطور قیمت‌گذاری برای محصولات اساسی کشاورزی که معمولا این قبلا متداول بوده، دولت قیمت‌گذاری میکرده یک قیمت عادلانه ای را میگذاشته وتولیدات کشاورزی اگر روی دست کشاورز باقی میماند از کشاورز میخرید  که کشاورز متضرر نشود یا محصولات از بین نرود. منتها بعد از انقلاب یک مدتی تعطیل شد واین کار فعلا به آن شکلی که لازم هست انجام نمیشود. منظور از تهیه این طرح هم حمایت از تولید است ، حمایت از کشاورزان است. همانطور که میدانید ما گاهی تولید بعضی از محصولات را زیاد داریم به علت اینکه سیستم توزیع خوبی نداریم کالا روی دست کشاورز باقی میماند وفاسد میشود ومعمولا دور میریزند. مثل سیب زمینی که سال گذشته این سرنوشت را پیدا کرد و همین موجب میشود که ما هر ساله یک رابطه مناسب بین محصولات مختلف در رابطه با سطح زیر کشت وتولید نداشته باشیم وگاهی کشاورزان ما مأیوس بشوند وول بکنند روستا را وبیایند به شهر. این بطور مختصر از مسأله خود طرح هست ودر همه کشورها این انجام میشود  برای حمایت از تولیدوحمایت از کشاورز که البته بعداً انشاءالله صحبت مفصل خواهیم کرد در این زمینه. اما د ررابطه با لزوم فوریتش . ببینید سال زراعی از ابتدای مهر شروع میشود تا آخر شهریور سال بعد. کشاورز برای اینکه حساب و کتاب کار خودش را داشته باشد باید برنامه دولت برایش مشخص باشد. کشاورز باید بداند که دولت قیمت محصولات تضمینی را چقدر تعیین میکند که بتواند به موقع مسأله برنامه کشت خود را مشخص بکند، تدارکات امکانات لازم را فراهم بکند. یعنی اینکه کود، بذر، سم به مقدار کافی و مناسب با آن محصولی که میخواهند کشت بکند وهمینطور میزان سطح زیر کشت را برنامه ریزی بکند با توجه به میزان آبی که دارد، با توجه به امکاناتی که دارد و کلا حساب میکند که درآمدش چقدر خواهد شد بر اساس این قیمت گذاری که دولت روی کالاهای اساسی انجام داده. ما اگر این تصمیم گیری را به تأخیر بیندازیم بی فایده میشود. یعنی اگر احیاناً بیفتد به چند ماه دیگر تا وقتی که برود در هیأت دولت آ“جا قیمت محصولات کشاورزی را بررسی بکنند و بعد تصویب بکنند، ممکن است بعد از فصل کشت باشد وبرای کشاورز هیچ فایده ای نداشته باشد وبرای دولت هم که با اعمال این سیاست میخواهد نظم تولید را برقرار بکند وحمایت از تولید واز کشاورز بکند در واقع به این هدفش نرسد. روی این حساب برای اینکه فرصت مناسبی در رابطه با این کارها باشد ما با قید یک فوریت این طرح را عرضه کردیم یعنی اگر انشاءالله ظرف یکی دوهفته دیگر این در مجلس به تصویب برسد به دولت ابلاغ میشود، بعد وزارت کشاورزی موظف میشود که این قیمت محصولات اساسی کشاورزی را به شکل عادلانه ای که مطرح هست تعیین بکند، به هیأت دولت تقدیم بکند، هیأت دولت وقتی تصویب کرد اعلام میکند که این اعلام قاعدتاً باید قبل از فصل زراعی باشد، قبل از سال زراعی باشد یعنی قبل از مهر باشد که کشاورز بتواند برناه خودش را تنظیم بکند. بر این اساس لازم است که هر چه سریعتر این تصویب بشود.
منشی- آقای اکرمی مخالف فوریت .
سید رضا اکرمی- بسم الله الرحمن الرحیم. اولا برادران عزیزی که این طرح را به صورت پیشنهاد مطرح کردند آن هم با قید فوریت عنایت کنند اگر این طرح را به صورت پیشنهاد مطرح کردند آن هم با قید فوریت عنایت کنند اگر این طرح بار مالی داشته باشد از نظر قانون اساسی قابل طرح نیست. اما اینکه میگوئید بار مالی ندارد، ما میگوئیم بار مالی دارد چون شما دولت را میآئید الزام میکنید که بیاید قیمت بعضی از کالاها را از نظر خرید تضمین بکند . اگر بخواهد تضمین بکند قبلا باید بودجه وانبار وچه وچه را فراهم بکند ولو بالقوه و آنگاه بیاید اعلام بکند که آقا من تضمین خرید میکنم، پس قطعاً بار مالی دارد . نکته دوم اینکه ما بنظرمان میآید این تحصیل حاصل است چون در دور دوم مجلس شورای اسلامی ما به وزارت کشاورزی یا به دولت گفتیم که لایحه بیاورد برای خودکفائی کالاهای اساسی از کشاورزی و اینها رفتند برنامه شان را آوردند و الان آن برنامه موجود است ، ما از نظر طرح وبرنامه مشکل نداریم، مشکل در امکاناتی است که برای کشور وجود دارد. فی المثل در مورد گندم مجلس آمد قیمت گندم را در لایحه بودجه آورد بالا گفت دولت باید کیلوئی صد ریال تضمین خرید بکند، در مورد پنبه همین مسأله هست، در مورد نیشکر، در مورد چغندرقند و امثلا اینها که اینها کالای اساسی کشاورزی است این طرح تضمین خرید وجود دارد.       نکته سوم اینکه برادر من ، الان هر چه از این نوع کالا باشد الی ماشاءالله خریدار دارد و آقای نوبخت در نطق قبل از دستور صبحشان راجع به برنج گزارش دادند. شما اصل کالا را بیاور ماشاءالله برای ده سال آینده هم خلق الله حاضرند خرید بکنند چه رسد برای یک سال. گفت «اول برادری ثابت بشود بعد ادعای چیزهای دیگر».     نکته مهم در مورد مخالفت من با فوریت این است، اگر این کار یک کار اساسی و بایسته هست قطعاً باید فرصت کافی باشد که هم نمایندگان محترم مجلس و هم مسؤولین دولت بیایند در باره آن نظر بدهند، کار کارشناسی بکنند، راجع به آن بحث بکنند، یک کار اساسی با این فوریت و ضرب الاجلی نمیشود آنرا انجام داد. نکته دیگر ما قبلا هم داشتیم در دوره دوم میگفتند که مجلس نمیتواند دولت را الزام بکند به یک کاری. این را هم از نظر قانون اساسی میگفتد یک چنین اشکالی وجود دارد. برای اینکه این طرح همه جانبه تر دیده بشود اجازه بدهید همان روال عادی را طی بکند منتها خود نمایندگان میتوانند امضاء بدهند 15 نفر بگویند از نظر اینکه در دستور کار مجلس قرار بگیرد زودتر قرار بگیرد کمیسیون کار خودش را انجام بدهد و زودتر بیاید در دستور مجلس که انشاءالله کار آنچنانی نخواهد بود و نکته پایانی ماشاءالله آنقدر طرح دو فوریتی ، یک فوریتی داریم که دیگر فوریت بالای فوریت نمیتواند مشکلی را حل بکند. والسلام.
منشی- آقای عبدالعلی زاده موافق فوریت.
علی عبدالعلی زاده- بسم الله الرحمن الرحیم. نمایندگان محرم توجه بفرمایند که ما همواره شعار حمایت از کشاورزی را داده ایم وهمه مان هم معتقد هستیم که حمایت از کشاورزی بدون تأمین حداقل تضمین برای کشاورز عملی نیست. مخالف محترم فرمودند این طرح بار مالی دارد. اولا الان بحث فوریت است، بحث بار مالی نیست ثانیاً این طرح بار مالی ندارد و تضمین خرید حاکی از این نیست که حماً بخرند وضرر بکنند حاکی از این است که بخرند، سیاستگذاری بکنند ، اگر کالا زیاد است صادر بکنند مثلا اگر یک سالی سیب زمینی زیاد شد، یا اگر توزیع این صحیح نیست دولت با آنچه که خریده و حتی با یک سود عادلانه این را توزیع بکند بدست مصرف‌کننده در جا و زمان مناسبش برساند. این نیست که دولت بخرد وضرر بکند. فرمودند که قبلا شورای نگهبان نظر داده اند که نمیشود دولت را الزام به کاری کرد. آن مطلبی که هست در سال 66 بوده، شورای محترم نگهبان نظر دادند که مجلس نمیتواند دولت را ملزم به ارائه لایحه بکند. ما طرح داشتیم که دولت ملزم هست همین لایحه تضمین خرید محصولات اساسی را بیاورد در مجلس دروه دوم، شورای محترم نگهبان جواب دادند که مجلس نمیتواند دولت را ملزم به ارائه لایحه بکند والا قوه مقننه برای تعیین تکلیف و تعیین کار و مأموریت برای قوه مجریه است. ما وظیفه داریم اینجا قانون تصویب کنیم وقوه مجریه موظف است که آنرا اجرا بکند. اینجا تعیین تکلیف برای انجام کار است وهیچ مغایرتی با وظایف مجلس که ندارد هیچ، بلکه صددرصد وظیفه مجلس است. اما اینکه میگوئیم فوریت ، ببینید ما میگوئیم که اگر تا شهریور ماه امسال دولت نگوید که سال آینده سیب زمینی و پیاز وحبوبات وبقیه محصولات اساسی کشاورزی را با چه قیمت تضمینی تضمین میکند که حداقل به آن قیمت بخرد؟ اگرامسال محصولی اضافه باشد وکشاورز ضرر بکند سال آینده آنرا نخواهد کاشت و این برنامه ای که چندین سال است بر کشاورزی ما حاکم است . یک سال سیب زمینی و پیاز زیاد است، ضرر میکند کشاورز، سال بعد نمیکارد، کم میشود بازار آن جوری میشود که امسال شما دیدید به هشتاد تومان رسیده سیب زمینی. بعد کشاورز طمع میکند میکارد باز زیاد است ضرر میکند، این وسط یک عده واسطه خون کشاورز ر می‌مکد، کشاورز یک سال میکارد وضرر میکند، یک سال نمیکارد و ضرر میکند. خوب ما گفتیم که دولت بیاید بگوید کشاورز تو بیا بکار سیب زمینی حداقل پنج تومان هزینه دارد. بنده از تو میخرم نمیگذارم ضرر بکنی. خوب

این کجایش بد است؟ فوریتش این است که اگر تا شهریور دولت این قیمت را اعلام نکند سال آینده هم از دستمان رفته ومابرای اینکه بتوانیم سال آینده داشته باشیم یعنی کشاورز پائیز بداند که چه بکارد باید حداقل شهریور به او بگوئیم سال آینده محصول تو را به چه قیمتی میخریم که در پائیز انتخاب کند برود بکارد والا دست روی دست بگذاریم وقتی که محصول بهاره هم رفت و به هر  شکلی فروخته شدو فصل کشت هم گذشت قیمت را ابلاغ بکنیم خوب میگوید خدا عمرت بدهد اینرا سه ماه، چهار ماه ، پنج ماه زودتر میگفتی من میرفتم میکاشتم، تولید میکردم. اینست که به لحاظ اینکه ما سال آینده زراعی را از دست ندهیم وازهمین حالا برای کشت پائیزه کشاورز برنامه داشته باشیم وتکلیفش را با تولیدات کشاورزی سال 69 روشن بکنیم برای این طرح تقاضای فوریت کردیم وبه اعتقاد ما کاملا ضرورت دارد . شما اگر میخواهید به این آشفته بازاری که هست، یکسال محصول زیاد است قیمت پائین است، یکسال محصول کم است قیمت بالا است واین نوساناتی که در بازار است خاتمه بدهید به اعتقاد ما بایستی با یان طرح مجلس برخورد فعال کند. این که گفتیم یک فوریتی برای همین است که فرصتی باشد برود د رکمیسیونهای تخصصی بررسی و کار کارشناسی رویش بشود منتها با سرعت به مجلس بیاید تصویب بشود که انشاءالله تا شهریور ماه برای سال آینده قیمتهای تضمینی اعلام بشود، کشاورزها با دلگرمی بهتر و با تکلیف روشنتری اندام به کشت پائیزه وبهاره سال آینده بکنند. با عرض تشکر از نمایندگان محترم تقاضا میکنیم به فوریت این طرح رأی بدهند که انشاءالله خیر وبرکت برای کشاورزی کشور ما را در پی دارد والسلام علیکم و رحمه الله.
منشی- برای طرح تنطیم خرید محصولات اساسی کشاورزی به وسیله جمعی از نمایندگان درخواست یک فوریت شده است.
نایب رئیس- 181 نفر حضور دارند موافقین با یک فوریت قیام بفرمایند (اکثر برخاستند) تصویب شد.
7- اعلام وصول طرح الحاق ماده واحده به قانون زمین شهری مصوب 22/6/66 با قید یک فوریت و تصویب فوریت آن.
نایب رئیس- امروز مثل اینکه بهار یک فوریتی است یک طرح یک فوریتی دیگر هم داریم که مطرح میکنیم.
منشی- طرح الحاق ماده واحده به قانون زمین شهری مصوب 22/6/66 رسیده است.یکی از امضاءکنندگان لطفاً توضیح بدهند. آقای رشیدیان بفرمائید.
محمدرشیدیان- بسم الله الرحمن الرحیم. برادران و خواهران نماینده توجه بفرمایند این ماده واحده‌ای که با قید یک فوریت تقدیم مجلس شده به خاطر اجرای قانون زمین شهری است در شهرهای جنگی زیر آتش مثل آبادان، خرمشهر، دهلران، قصرشیرین و شهرهای آذربایجان غربی وبعضی از شهرهای کردستان. این شهرهای جنگی زیر آتش  که در طول 8 سال زیر آتش مستقیم دشمن بودند از بسیاری از مسائل و مزایای انقلاب از جمله خانه سازی و گسترش شهرسازی و مسائل فرهنگی واجتماعی محروم بودند و مردمش در شهرهای مختلف مهاجر وآواره بودند. قانون زمین شهری که در مرحله اول شامل کل کشور ایران و شهرهای ایران بود شامل حال این شهرها نشد و بعد هم که آمدندو محدود کردند به چندشهر(به سی یا سی وچندشهر) باز هم شهرهای آبادان  و خرمشهر و قصر شیرین و دهلران وشهرهای کردستان و آذربایجان غربی و 6 تا استان از این قانون بهره مند نشدند. الان که فصل بازسازی است و مجلس بودجه بسیار مناسب و خوبی را برای بازسازی شهرهای جنگی واستانهای جنگی در نظر گرفته چه بودجه 5 میلیارد تومانی آخر سال 67 چه بودجه 7 میلیارد تومانی سال 68 امکانات وسیع واقدامات و برنامه های بسیار خوب و ارزنده ومناسبی را میطلبد.     ما در شهرهای آبادان و خرمشهر و شهرهای نوار مرزی جنگی چند تا مشکل اساسی در بازسازی خواهیم داشت. اول کارکنان دولت ، کارکنان دولت در آبادان وسایر شهرهای جنگی اغلب فاقد منزل مسکونی وواحد مسکونی بودند. اغلب کرایه نشین بودند در یک یا چند اتاق الان اگر بخواهیم بازسازی کنیم کارکنان دولت هیچ جایی را ندارند، خانه های مردم هم که بازسازی نشده که برگردند . مثلا در آبادان به عنوان مثال پالایشگاه الان دارد کار میکند نزدیک به 40-50 هزار نفر کارکنان پالایشگاه آبادان هم هستند حالا میخواهیم ده ، دوازده، پانزده هزار خانواده فرهنگیان را برای تدریس به آنجا برگردانیم. اصلا منزلی ندارند ، مسکنی ندارند، حالا اقشار دیگر که برگردند همینطور. برای خانواده های شهدا، ما در آبادان الان نزدیک به 2000 شهید آبادانی داریم که دفن شده اند و خانواده هایشان الان مهاجرند و بنیاد شهید هم در سراسر کشور به دلیل قوانینی که داشته وبه خاطر اینکه تشویق میخواسته بکند اینها به آبادان برگردند در نظر گرفته که در شهر آبادان برایشان خانه بسازد مثلا یا در خرمشهر یا در قصر شیرین یا در دهلران بسازد. که الان هم 300 واحد را آقای کروبی موافقت کرده اند. انشاءالله که ترتیبش را بدهندکه با همکاری زمین شهری آنجا ساخته بشود.اینهم خانواده های شهدا وجانبازان و اسراء و مفقودین.      یک عده مردمی بودند که واقعاً کرایه نشین بودند از اقشار مردم، ایتام، بی سرپرستها، خانواده های کثیرالاولاد ویک عده دیگری که قابل توجه است که نباید از نظر دور بدارد زمین شهری و قانون مجلس انشاءالله ، این است، نسل جدید، نسلی که وقتی از شهرهای جنگی آمد بیرون کودک بود و امروز که برمیگردد به آبادان وخرمشهر، سوسنگرد وبستان دارای زن وفرزند است. یعنی عائله مند شده، عائله مندی که وقتی از شهرش بیرون آمد یکنفر بود و کودکی بود همراه خانواده اش، امروز دارای زن وفرزند است. (اکرمی: راجع به فوریت صحبت کنید) فورتیش هم این است که دو ماه از بازسازی گذشته و این را میباید سال 67 میآوردیم. متأسفانه به علت تأخیراتی که شد حالا آوردیم، جنگ زده اند یک مقدار کمک هم بکنید . (نایب رئیس: آقای رشیدیان صحبت بفرمائید راجع به محتویات حالا لازم هم نیست جواب بدهید) فوریتش هم ا ین است که البته ما خواستیم اینرا دو فوریت بیاوریم بعد گفتیم ببریم کمیسیون مربوطه (مسکن) آنجا هم اصلاحاتی بکنند تقویت کنند، کمکهایی بکند آنچه که در این طرح غایب مانده یا از نظر دور مانده آنرا ترمیم بکنند بعد بیاورند. این است که قید یک فوریت به این دلیل است که الان بودجه بازسازی در اختیار است برنامه و کار میطلبد. بنیاد شهید میخواهد آنجا احداث کند، بنیاد مسکن میخواهد آنجا برای کرایه نشینها، مستضعفین و عائله مندان احداث کند و فصل کار هم همین فصل است. یعنی اگر این فصل بگذرد در آذربایجان در کردستان در قصر شیرین، دهلران در شهرهای مختلف دیگر بعد از این فصل نمیتوانند کار کنند زمستان است و همه بیکار میشوند و فصل تابستان هم در بعضی حاها نمیشود کار کرد این است که خواهش میکنیم برادران عزیز همانطور که محبت کردند در قانون بودجه نهایت لطف را کردند و کمک کردند به این طرح یک فوریتی رأی بدهند. والسلام علیکم ورحمه الله.
نایب رئیس- مخالف و موافق صحبت کنند.
منشی- مخالف یک فوریت؟(اظهاری نشد)
نایب رئیس- مخالف وموافق صحبت نمیکنند، متن را برای رأی گیری بخوانید .   (به شرح زیر خوانده شد.)       «طرح قانونی اصلاح قانون زمین شهری مصوب 22/6/66 مجلس شورای اسلامی.»
نایب رئیس- 181 نفر حضور دارند موافقان با یک فوریت قیام فرمایند (97 نفر ایستادند) تصویب شد.
8- اعلام وصول طرح اصلاح قانون طلاق.
نایب رئیس- طرح رسیده را اعلام کنید.
منشی- طرحی با 15 امضاء رسیده که اعلام وصول میشود. طرح قانونی اصلاح قانون طلاق که برای بررسی به کمیسیون فرستاده میشود.
نایب رئیس- توجه بفرمائید از فردا جلسه ساعت هفت ونیم شروع میشود. انشاءالله آقایان زودتر خودشان را آماده کنند. اسامی غائبین و دیرآمدگان را بخوانید.
منشی- ما امروز اسامی غائبین و تأخیرکنندگان پریروز را هم میخوانیم چون آنروز نخواندیم.    ‎غائبین پریروز عبارتنداز آقایان: کریم شافعی، قادر شریف زاده، امیر میرو هاشم هاشمزاده اصل.  تأخیرکنندگنا پریروز عبارتنداز آقایان: محمد رضا بهزادیان(16 دقیقه)،

مروت الله پرتو(18 دقیقه)، سید حسن حسینی شاهرودی(16 دقیقه)، خسرو ضیاء پور (24 دقیقه)، ذبیح الله صفایی (29 دقیقه)، اینها مال پریروز است.       و اما غائبین امروز عبارتند از آقایان: حسین اربابی فرد، کریم شافعی، قادر شریف زاده، خسرو ضیاء پور رازلیقی، خدانظر قاسمی، سید نورمحمد محمودیان، سید عباس موسوی، امیر میر، سید کاظم میرولد و جواد حسین زاده.
9- پایان جلسه وتاریخ تشکیل جلسه آینده.
نایب رئیس- ختم جلسه اعلام میشود ، جلسه بعدی فردا صبح ساعت 30/7 .    (جلسه ساعت 00/12  پایان یافت).    رئیس مجلس شورای اسلامی- اکبرهاشمی رفسنجانی