ماجرای پذیرفتن طرح یک صنعتگر خراسانی درباره بیکاری توسط هاشمی در شورای انقلاب در سال 1358تاریخ 20/9/1358      با تشدید بحران بیکاری در کشور و ضرورت اجرای طرحی در این زمینه، قرار شد پیشنهادها و نظرات کارشناسان و مسئولان و سایر افراد علاقمند، دریافت و بر مبنای آن طرحی جامع و قابل اجرا براساس اصول قانون اساسی جدید، تهیه و به شورای انقلاب ارائه شود.     در این ارتباط یک صنعتگر خراسانی طرحی داد که من آن را پسندیدم و کلیات آن را در شورای انقلاب مطرح کردم و موافقت اولیه اعضا را گرفتم. سپس ضوابط و مقررات اجرایی طرح را نیز تهیه نمودم و بار دیگر مسأله را ]در تاریخ 20 آذر  1358[، به شورا بردم و در آنجا پس از بحث و بررسی کامل موضوع، اعضای شورای انقلاب موافقت نهایی خود را با اجرای طرح، به عنوان "طرح اشتغال  بیکاران کشور" اعلام کردند.     براساس این طرح، قرار شد به طور ضربتی واحدهایی در مناطق مختلف کشور تاسیس شود، این واحدها تحت عنوان واحدهای     تولیدی تعاونی، کلیه افراد بیکار را با داشتن تخصص و دادن آموزشهای لازم در زمینه‌های توسعه و احیای کشاورزی و دامپروری و قطع وابستگی به صنایع خارجی، بکار می‌گیرند. این شرکتهای تعاونی دارای کادر اداری و فنی و مدیریت خواهند بود و هر کدام از آنها در مرحله اول با تعداد پنجاه عضو و یا بیشتر از سوی وزارت کشور، به طور رسمی به ثبت خواهند رسید و سپس آموزش‌های لازم در زمینه مقررات نظام شرکت‌های تعاونی به آنان داده خواهد شد. این تعاونی‌ها، نیازهای درجه اول کشور را تامین خواهند کرد و از طرف دولت علاوه بر کمک‌های مالی و زمین، امکانات دیگری نیز در اختیارشان قرار خواهد گرفت و طبیعی است که فعالیت این شرکتها قابل گسترش است و به طور نامحدود فارغ‌التحصیلان هنرستانها، دیپلمه‌ها و کلیه افراد بیکار را تحت پوشش خود قرار می‌دهند.      به این ترتیب ابتکارهای جوانان ما به کار گرفته خواهد شد و همین واحدها و صنایع کوچک، می‌توانند ما را از قطعات صنعتی وارداتی از کشورهای خارج، در آینده‌ای نزدیک بی‌نیاز می‌کنند.      بدیهی بود که اجرای دقیق و کامل این طرح نیازمند مدیریتی قوی، مطلع و کارآمد بود؛ به همین دلیل در اولین قدم و همزمان با تصویب این طرح در شورای انقلاب، رهنمودهای لازم را به استانداریهای سراسر کشور، برای اجرای دقیق آن، ارائه کردم و از آنها خواستم که گزارش‌های دقیق خود را از افراد بیکار، به ستاد مرکزی وزارتخانه، ارسال کنند تا بر مبنای آن برنامه ریزی لازم صورت گیرد و برای بار مالی طرح نیز طبق پیش‌بینی به عمل آمده، قرار شد کلیه درآمد یک روز نفت را که اختصاص به استانها داشت، صرف اجرای طرح و کمک به راه اندازی این واحدها شود.     بعد از این مراحل تصمیم گرفتم با برگزاری کنفرانس استانداران سراسر کشور آنها را نسبت به چگونگی اجرای طرح، توجیه کنم و جدیت و تلاش آنها را در تحقق اهداف این کار، خواستار شوم.     در روز آغاز این کنفرانس که تشکیل آن ]در تاریخ 26 آذر  1358[، مورد استقبال قرار گرفته بود، در سخنانی با اشاره به اینکه: از روزهای اول انقلاب یکی از روزنه‌های امید برای ضد انقلاب داخل و خارج کشور، مسأله فلج اقتصادی کشور و بهره‌گیری از انبوه بیکاران بود"، تاکید کردم: با به کارگماردن بیکاران، دشمنان ما از این دریچه مایوس می‌شوند و برای همیشه این در به رویشان بسته خواهد شد" و افزودم: اگر ما موفق شویم، ظرف یکی دو ماه آینده در طی سال جاری چندین هزار واحد اقتصادی تولیدی در کشور به وجود بیاوریم، موفق شده‌ایم دهها هزار نفر را جذب و مشغول بکار کنیم که علاوه بر بازده اقتصادی، باعث ایجاد روحیه موثر بودن در افراد و شرکت آنها در سازندگی خواهد شد و همچنین با ایجاد این گونه واحدهای اقتصادی که باعث قطع وابستگی ما از خارج می‌شود، طبقه متوسط را که ضامن تداوم انقلاب است، حفظ کرده‌ایم و در مجموع می‌توانیم برای کشورهای جهان سوم الهام بخش باشیم" و آن گاه با اشاره به اینکه: "همه مقدمات و عوامل خدمت آماده می‌باشد و از نظر بودجه نیز خوشبختانه کشور دچار مضیقه مالی نیست و اگرمجریان لایق باشند، مشکلی در راه اجرای طرح وجود ندارد"، از استانداران خواستم "انقلابی‌تر حرکت کنند و برای اجرای این طرح، گامی انقلابی بردارند".   منبع: کتاب هاشمی رفسنجانی، کارنامه و خاطرات 58-1357 ، انقلاب و پیروزی، زیر نظر عباس بشیری