از فصل اول می گریستم داستان را

وقتی که گم کرده درونش قهرمان را

سرو بلند افتاده اما خاطراتش

پشت سرش رویانده صد سرو جوان را

از اسب افتادم ولی از اصل هرگز

با دست خالی فتح کردم آسمان را

شاعر نبودم تا خدایم شاعرم کرد

تا که بلرزاند صدایم این جهان را...