سیاستمداری با مشی مدیریتی امیرکبیر

هاشمی رفسنجانی را باید به‌عنوان بخشی از ماهیت انقلاب معرفی کرد که عمر خود را با مجاهدت و تلاش فراوان گذراند و از زمان جوانی نسبت به مبارزه علیه رژیم پهلوی همراه با حضرت امام(ره) تلاش‌های فراوانی کرد.
 از فعالیت‌های مهم ایشان، قبل از انقلاب، فعالیت‌های سیاسی بود که در نتیجه آن، تبعید شده و به زندان رفتند. از آنجا که ایشان فعالیت‌های اقتصادی نیز داشت، بسیار به طلبه‌ها و خانواده‌های روحانیون مبارزی که در بند بودند، کمک می‌کرد.
آیت‌الله رفسنجانی همچنین، فعالیت‌های علمی متعددی داشتند و از آن جمله می‌توان به کتاب امیرکبیر او اشاره کرد که از قضا در سبک مدیریتی ایشان هم بسیار اثرگذار بوده است.
ایشان قبل از انقلاب سفرهای بسیاری به کشورهای مختلف اسلامی داشتند و همین باعث شد تا نگاه باز اجتماعی داشته باشند.
هاشمی رفسنجانی بعد از پیروزی انقلاب، در تأسیس شورای انقلاب نقش بسزایی داشت و امام(ره) بسیار به ایشان اعتماد داشتند. از دیگر فعالیت‌های ایشان می‌توان به ریاست مجلس شورا، مبارزه با جریان لیبرالیست‌ها بویژه تفکر بنی‌صدر و روشنگری آن، افشاگری جریان منافقین و... نیز اشاره کرد.
هاشمی رفسنجانی بعد از ارتحال امام(ره) هم همیشه همراه و پشتیبان رهبر معظم انقلاب بودند.
ایشان بر اساس مدل خاصی از عقلانیت می‌اندیشیدند و متأسفانه کمتر در خصوص اندیشه و منظومه فکری او کتاب نوشته شده است. معتقدم ایشان در دهه اول انقلاب دغدغه عدالت محوری و در دهه دوم بیشتر دغدغه توسعه را داشتند و نسبت به رابطه توسعه و عدالت به نوعی معتقد به تقدم توسعه بر عدالت بودند.
هاشمی شخصیتی چند ضلعی است هم یک ضلع سیاسی دارد هم یک ضلع مدیریتی و در نهایت ضلعی فکری و اندیشه‌ای داشتند و معتقدم در ضلع سوم باید بیش از پیش تأمل کرد.
*روزنامه ایران