«اَلْحَمْدُالِلّهِ ربِّ الْعالَمین وَ اَلصَّلوةُ وَالسَّلامِ عَلی رَسولِ اللّهِ آلِهِ أَجْمَعیüنْ»

خیلی خوش آمدید شما خانمهای شهید و آقایان و نوجوانان عزیز ما به مجلس شورای اسلامی که خانه خود شماست و ما از طرف شما اینجا انجام وظیفه می‌کنیم.

فداکاری‌های مردممطمئناً شما هم خسته هستید که از راه رسیدید و قرار بود شما ساعت نُه درجنگاینجا تشریف داشته باشید که گویی به خاطر تأخیری که پیش آمده، حتماً گرسنه و تشنه و از راه رسیده هستید و ما میلمان این بود که در شرایط بهتری شما ]را[ زیارت می‌کردیم و یک قدری بیشتر با شما حرف می‌زدیم به طوری که شما هم سرحال باشید. حالا دیگر تشریف آوردید و ما هم منتظر ماندیم، تحقیقاً شما خانواده‌های شهدای مناطق آسیب دیده که مهاجر جنگ هم هستید بیشترین رنج را در این دوران جنگ برده‌اید و حقاً بیشترین حق را به گردن این کشور و این انقلاب دارید. اگر خانواده‌های شهدای دیگر در راه خدا شهید دادند، شما از وطنتان هم آواره شده‌اید، رنج مهاجرت و جنگ زدگی را هم علاوه بر آن شما داشته‌اید، مسؤولان کشور و شخص حضرت امام در جریان فداکاری‌های شما هستند، آن روزهای اول جنگ که شما اولین جزء و اولین هدف بعث عراق بودید، ما خبرهای غرورانگیزی از فداکاری‌های مردم، می‌شنیدیم. اینجا نمایندگان می‌گفتند که بودند خانم‌هایی از شماها که با چوب به میدان رفته بودند و با تفنگ برگشته بودند، در آن شرایطی که ما آمادگی دفاع نداشتیم، خوب این طبیعی بود. وقتی که ما نیروی مسلحمان آماده دفاع نبود و سپاه هم هنوز شکل جنگی نداشت و بسیج هم هنوز راه نیفتاده بود، مناطق شما که در جوار خاک دشمن است طبیعی بود که سریعاً اشغال بشود و آن شرایط بوجود بیاید.

شهرهای شما عملاً از رونق افتاد، روستاهای شما تخریب شد و هستی شما را از بین بردند و هستی امکانات مادی شما را.

گرچه هستی انسانی شما تقویت شده، باز فرزندان شما و برادران شما ماندند و مبارزه کردند و جهاد کردند تا موفق شدیم شر دشمنان را از انقلاب کوتاه کنیم و انقلاب را حفظ بکنیم و بعد از هشت سال تحمل مراحل دفاع و مرارت، ما امروز پیش خداوند و در تاریخ سربلندیم. همه امکانات شیطانی دنیا که دست به هم داده بود تا این مردم و این انقلاب را بشکند، نتوانست کاری انجام بدهد و مردم سربلند و با حفظ انقلابشان و با حفظ کشورشان توانستند مقاومت کنند.

قدردانی و رسیدگیمن نمی‌دانم الان جنگ هنوز تمام شده یا نشده، ما الان جنگمان متوقف به مناطق جنگیاست اما هنوز مذاکرات صلح به نقطه روشنی نرسیده، اگر تقدیر این باشد که در ومرزیجنگ و دفاع باشیم، باز شرایط گذشته را خواهیم داشت و تابع تقدیر الهی هستیم و تکلیفمان را عمل می‌کنیم و اگر تقدیر این باشد که در صلح زندگی بکنیم، صفحه جدیدی در تاریخ انقلاب ما به جلو می‌آید و نقطه عطفی است، دوران بازسازی و ساختن یک انقلاب و ساختن کشور بعد از انقلاب می‌رسد در این صورت تحقیقاً مهمترین وظیفه ما این است که در درجه اول به مناطق آسیب دیده و مردم فداکار و شهید داده و رنج دیده برسیم، این را همه مردم ما قبول دارند، دستور امام همین است و خواست مردم همین است، مجلس شورای اسلامی همین را می‌خواهد و ملت ما هم همین را می‌خواهند و می‌دانند که آنهایی که بیشتر سرمایه‌گذاری کردند در انقلاب و در جنگ، حق آنهاست که اول به آنها رسیدگی بشود، منطقه شما، منطقه پراستعدادی است و منطقه حساسی است هم از لحاظ سیاسی و هم از لحاظ نظامی و هم از لحاظ انسانی وظیفه ماهاست که اول به آن منطقه برسیم.

امیدواریم شما به زودی بتوانید در وطن خودتان و شهرها و روستاهای خودتان خانه‌های مناسب بسازید و مزارعی که تخریب شده است احیاء بکنید و امکانات کشور که در آنجا فراوان است به خدمت گرفته بشود و خداوند به ما توفیق بدهد که بتوانیم به خانواده‌های شهدا و اسراء و مفقودین و مخصوصاً افراد جانباز و کسانی که صحت و سلامتیشان را تقدیم انقلاب کرده‌اند، بتوانیم خدمت مناسبی را انجام بدهیم.

به نظر می‌رسد که اگر این شرایط درست پیش برود، ما در آینده یکی از بهترین مناطق آزاد و آباد و مرفه را می‌توانیم ]در[ غرب کشور و اینجایی که شما زندگی می‌کنید داشته باشیم و حق شناسی ایجاب می‌کند که ما در خدمت شما باشیم، گرچه نیاز هم دارند و خیلی از اینها مستضعف هستند و نیازمندند اما چه چیزی می‌تواند جای یک فرزند دلاوری را بگیرد که جانش را فدای اسلام کرده و از خانواده شما رفته، خانمی که همسرش را از دست داده و خواهری که برادرش را از دست داده و یا مادری را که حالا فرزندش را ندارد، هیچ چیز نمی‌تواند جای خالی آنها را پربکند.

دلجویی از بنابراین جای خالی را شما باید با ثواب الهی و لطف خداوند و مقاماتی که خانواده‌هایخداوند به عزیزان شما و شهید شماها داده با آن پر بکنید، رضایت دل شما با شهدااین آیه تأمین می‌شود که: «رَضی اللّه عَنْهم وَ رضْواعَنه» که خدا از شما راضی است و شما هم از خدا راضی هستید، یا روز قیامت انسان‌هایی از قبیل شماها هستند که می‌گویند: «یاایتها النَفْس اُلمُطمئنهَ اِرْجعی الی رَبْک، راضیة المرضیه»[1] .

با حالت رضایت برو پیش خداوند و "فَدْخُلی مِنْ عِبادی و فَدْخُلی جَنْتَی"، داخل بندگان صالح من باش، آن جزای شماست و آن هدیه و تحفه شماست.

اینکه حالا حکومت و دولت و مجلس مؤظف باشد که مسائل مادی را جبران بکند، اینها چیز کوچکی است و باید به دست خدا و یاری خدا و به دست ما و کمک خود شماها این مملکت بازسازی بشود و روزی به جایی برسیم که کسی جرأت نکند به مرزهای ما تجاوز بکند و شما مرزداران باشید. ان‌شاءالله این حفاظت از مرزها را برای خود حفظ می‌کنید.

            والسلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته

[1] - سوره فجر، آیه 28.