بسم‌الله الرحمن الرحیم
الحمدلله و السّلام علی رسول الله و علی آله ائمه المعصومین
مایه افتخار بنده است که بعد از پیروزی انقلاب چند بار به زیارت شما مردم انقلابی، متدین و هوشیار پیشوا آمده‌ام. در جوار مرقد فرزند بلافصل حضرت موسی‌ابن جعفر(ع) که مایه برکت در این منطقه هستند، با مردم پیشوا به عنوان مردمانی متعهد و انقلابی از اوایل شروع نهضت روحانیت آشنا شدم.
آن موقع در سربازخانه بودم. ما جمعی از طلبه‌ها را برخلاف قانون در قم دستگیر کرده و به سربازخانه باغشاه برده بودند که امروز پادگان حر است. به سربازی مشغول بودیم که آن روزها امام(ره) را بازداشت کردند و آن حادثه عظیم 15 خرداد رخ داد و ما در سربازخانه شاهد قساوتها و ظلمهای عمّال شاه بودیم. چون ستاد آنها برای سرکوب قیام مردم در باغشاه بود. چتربازها و لشکر گارد در آنجا بودند. از جاهای دیگر هم نیرو به باغشاه می‌آمد و سازماندهی و وارد شهر می‌‌شد. ما هنوز در سربازخانه بودیم. اولین خبری که به ما رسیده، حرکت ارزشمند مردم پیشوا و ورامین بود.
واقعاً به صورت نمونه تعهد و انقلابی و اسلامی همیشه بین ما مطرح بود از پیش بامرقد مطهر این سید بزرگوار آشنا بودیم. همان حالات باعث شد که ارتباط قلبی، عاطفی و انقلابی ما نیست به شما مردم عزیز دائماً مطرح باشد و علاقمند به زیارت شما باشیم. امروز هم با عشق خدمت شما رسیدم. خوشحالم که درست روزی به زیارت این بارگاه آمدم که بزرگداشت دو نفر از بهترین دوستان دوران تحصیلم در اینجا برگزار می‌شود.
هم آیت‌الله جنیدی وهم آیت‌الله قمی جزو بهترین دوستان و همراهان ما در دوران مبارزات و بعد از پیروزی انقلاب بودند. شهادت فرزندانشان را مثل شهادت فرزندان خودم – اگر اتفاق می‌افتاد – حساب می‌کردم. این افتخار را این دو بزرگوار در پرونده روحانیت منطقه و ایران ثبت کردند. شما از این جهت غنی هستید. فرزند امام(ره) جمعه محترم ورامین هم در این مسیر تقدیم انقلاب شده است. ما طلبه‌ها و روحانیون سرفرازیم که فرزندان فراوانی از علمای اعلام و خود علمای اعلام در این راه با مردم همراه بوده‌اند.
به هرحال این توفیق را برای خودم بسیار ارزشمند می‌دانم. نفس حضور در مراسم شما برایم مهم است. نکاتی را که امام(ره) جمعه پیشوا حضرت آقای هدایتی‌نژاد از روحیات این مردم گفتند و برنامه عزاداری بنی‌اسد، برای بنده تازگی داشت. اگر قبلاً هم شنیده بودم، یادم نبود. همین سنت‌ها حافظ روحیات دینی است. نمی‌دانم چه کسی این سنت را رسم کرد، ولی هرکسی کرد، این افتخار را در منطقه شما به وجود آورده است که کار بزرگ قوم بنی‌اسد را در 12 محرم تکرار می‌کنید که تاریخ آن را خیلی پررنگ ثبت کرده است.
لقب شهر خون و قیام برای قم زیبنده است و در بین شهرها و قرا و بخشهای سراسر کشور جاهای زیادی هستند که برجستگی پیدا کردند که یکی از آن بخشها و شهرها، پیشوا ورامین هستند. این هم بخاطر حرکتی است که مردم شما در سال 42 کرده‌اند. آنها به تهران نرسیدند و موفق نشدند در مجمع مردم تهران که هدفشان بود، در تظاهرات و مطالبه مطالبات و حمایت از امام شرکت کنند، اما صدایشان از همین بیابان، در کنار پلی که به شهادت رسیدند، به همه دنیا رسید. یعنی فریاد آنها به اندازه انبوه مردمی که در تهران جمع شده و تظاهرات می‌کردند، در تاریخ جا گرفت. چون به صورت بسیار قساوتمندانه این بندگان خدا را که چیزی جز آزادی مرجع تقلیدشان را از زندان نمی‌خواستند و با پای پیاده به طرف شهر می‌رفتند، آنگونه از پای درآوردند.
از اینجا استنتاج کنیم و نتیجه بگیریم که این حوادث کوچک و بزرگ در تاریخ ملت‌ها اتفاق می‌افتد و تبدیل به جریانات سازنده و الهام‌بخش می‌شود. این جزو الطاف الهی است. یک حرکت طبیعی، عاطفی و اسلامی، افتخاری به نام ورامین ثبت می‌کند که فرزندان ورامین همیشه به آن می‌بالند و افتخار می‌کنند و به آنها الهام می‌دهد که خود را فرزند آن حادثه بدانند و به آن حادثه وفادار باشند.
از این نمونه‌ها می‌توانید در تاریخ پیدا کنید که اتفاق افتاد و این سازندگی انسانهای صالح و الهام‌بخشی را به عهده گرفته است. شما این نعمت را شکر کنید. وجود دو عالم فرهیخته و امتحان داده که امتحانشان را با قربانی کردن فرزندانشان تثبیت کردند، باعث شد که اگرچه خودشان نیستند، اما یادشان، آثارشان، فرزندانشان و بیتشان در این منطقه الهام‌بخش، ارشاد کننده و انسان‌ساز باشد. خداوند این‌گونه نعمت‌ها را دائماً در فضای زندگی بندگانش می‌آورد. افرادی موفق می‌شوند که از نعمت‌ها بهره بگیرند و افرادی به هردلیل محروم می‌مانند. ما باید همیشه هوشیار باشیم که از فرصت‌ها استفاده کنیم.
در روایات ما آمده است: «الفرص تمرّ کالمّّر السحاب» یعنی فرصت‌هایی که در تاریخ انسانها پیدا می‌شود، مثل ابراز فضای انسانها عبور می‌کند. یکی از آن فرصت‌های مهم که مقدمه را برای آن عرض کردم، همین انقلاب اسلامی است. از شروع اسلام تا به حال 1400 سال می‌گذرد. قبل از آن هم همین مقدار سال ایران ما یک کشور با تمدن و دارای امپراطور‌های نیرومند بوده است.
شاید بهترین فرصتی که نصیب ایرانیان شد، همین انقلاب اسلامی باشد. کسانی که اهل تاریخ هستند، می‌دانند و برای کسانی که اهل تاریخ نیستند، عرض می‌کنم که از صدر اسلام در منطقه‌ای از مناطق دنیا، به خصوص در ایران ما اتفاقی مثل انقلاب اسلامی نیفتاد که خصوصیات خاصی داشت. روحانیتی مثل امام(ره) راحل پیشتاز و رهبر باشند و مردم با ایمان و اعتقاد به کار آنها وارد میدان شوند.
با قدرت مردمی – و نه هیچ چیز دیگر – پیروز شد. هیچ قدرت خارجی از ما حمایت نمی‌کرد. در داخل هم جزو مردم پشتوانه‌ای نداشتیم. با حضور در خیابانها و با مشت‌های گره کرده که جز الله اکبر اسلحه‌ای نداشتند و با تحمل سختی‌هایی که برای مبارزان پیش می‌آمد، چند سال مقاومت کردند. خداوند رژیم 2500 ساله شاهنشاهی را از زمین کند و به جای آن حکومت اسلامی گذاشت.
این نکته مهم است. در خیلی از جاها انقلاب می‌شود و حکومت‌ها زیر و رو می‌شوند. کسانی که می‌آیند، بهتر و یا بدتر هستند. این سنت تاریخی همه دنیاست که دائماً تکرار می‌شود. اما اتفاق مهمی در ایران افتاد که حکومت اسلام و قرآن و حکومت برپایه ولایت فقیه در ایران تثبت شد که سابقه ندارد. در جاهایی در تاریخ ایران حکومت‌هایی به نام اسلام و شیعه داشتیم. مثلاً در طبرستان حکومت مرعشی‌ها بود و در مناطق کوهستانی و کوههای مرتفع گیلان حکومت علوی‌ها بود. از این قبیل در گوشه‌هایی بود، اما فقط مسلمان بودند، یعنی دعوت به اسلام می‌کردند. سازمان حکومت اسلامی نداشتند و ساختار حکومت اسلامی شکل نگرفت.
این بار ساختار شکل گرفت. یعنی قانون اساسی توسط مردم با رفراندم تصوب شد و در آن قانون اساسی تصویب شد که باید همه مقررات و قوانین کشور اسلامی باشد. برایش ناظر گذاشتند. چیزی به نام شورای نگهبان تعبیه شد تا هر قانونی که برای مقررات کشور تصویب می‌شود، در آنجا رسیدگی شود که خلاف اسلام نباشد.
چون ما شیعه و معتقد به امام زمان (عج) هستیم و او را صاحب الامر می‌دانیم، مشروعیت حکومت را مربوط به ایشان می‌دانیم. در آنجا قید شد که باید نائب امام(ره)‌زمان (عج) در رأس حکومت باشد که ولی فقیه است.
شرایطی برای این حکومت درنظر گرفتیم. بقیه نظامها هم رئیس و رهبر دارند، ولی این شرایط را ندارند. ما گفتیم باید مجتهد، عادل، شجاع، مدیر و مدبر باشد و هریک از اینها را نداشته باشد، دیگر حاکم نیست. چنین شرایطی در هیچ حکومتی نیست. بعد از انقلاب مشروعیت حکومت در صورتی پذیرفته می‌شود که رهبر جامعه این شرایط را داشته باشد و مجلس باید قوانینی را بگذراند که مطابق شرع باشد.
کسانی باید ناظر بر آن قوانین باشند که خودشان مجتهد هستند و قانون و دین را می‌شناسند تا خلاف شرع نباشد. این، اتفاق مهمی است. دستاوردهای انقلاب در تاریخ بی‌نظیر است که برای امت اسلامی در جامعه اسلامی تعبیه شده است.
شما مردم ورامین و به خصوص پیشوا در سایه این امامزاده عظیم‌الشأن موفق شدید در گام و خشت اولی که برای این انقلاب به زمین زده شد، شریک باشید. نام مردم پیشوا و ورامین در پایگاه اولیه شروع حکومت اسلامی جایگاهی را کسب کرد.
الحمدالله امروز همان افتخار راهنمای شماست و این افتخار را برای همیشه حفظ خواهید کرد. چند روز پیش که برادران عزیز مهندس نوش‌آبادی و توسلی تشریف آوردند و پیشنهاد کردند که در مراسم شهدای ورامین در شهرهای قرچک، ورامین و پیشوا شرکت کنم، با کمال میل، علاقه، عشق و خوشحالی پذیرفتم.
امروز از صبح در خدمت مردم شما بودم و برای بزرگداشت 1340 شهید شما و 1800 جانباز و چند صد آزاده و مفقود و خانواده‌های بزرگوارشان که مایه افتخار هستند و سرداران بزرگی مثل شهید ستاری، شهید اردستانی و شهید مهتدی و شخصیت‌های دیگر به منطقه آمدم که جزو روزهای خوب زندگی من است.
فکر می‌کنم این وضعی که در این سه برنامه، برنامه قرچک و برنامه ورامین که در دانشگاه آزاد اسلامی برای شهدای طلاب و روحانیون برپا بود و اساتید و علما حضور داشتند و اینجا که نور از اجلاس شما می‌بارد و در کنار مرقد امامزاده جعفر (ع) خداوند این نعمت را به من و همراهانم اعطا کرد که به زیارت شما بیاییم و از محبت‌های خونگرم و دلپذیر شما برخوردار باشیم و مراتب ارادت خودم را به شما عرض کنم.
انشاءالله مسئولان کشور به وظایف خود در مورد رسیدگی بیشتر به این منطقه پرخیر و برکت که حقیقتاً پشتیبان تهران است، عمل کنند.
بخش زیادی از نیازهای خوراکی و مصرفی شهر بزرگ تهران با زحمات مردم در این منطقه تأمین می‌شود. انشاءالله مسئولان هم وظایفشان را درست انجام می‌دهند. از شما التماس دعا دارم و همه شما را به خداوند می‌سپارم. به خصوص برای عظمت خانواده‌های ایثارگر دعا می‌کنم و امیدوارم ملت ما همیشه آنها را در بین خود گرامی بدارد.
 والسّلام علیکم و رحمه الله