خطبه اوّل:

بسْمِ‏اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم

اَلْحَمْدُلِلّهِ رَبِّ الْعالَمینَ، وَالصَّلوةُ وَالسَّلامُ عَلی رَسُولِ اللَّهِ وَالِهِ الْأَ ئِمَّةِ الْمَعْصوُمینَ.

أَعُوذُ باللَّهِ مِنَ الشَّیْطانِ الرَّجیمِ

عِبادَاللَّه اُوْصیکُمْ بتَقْوَی اللَّه وَ اَتِّباعِ اَمْرِهِ وَ نَهْیِهِ

  عید سعید قربان را به امّت عزیز و عموم ملّتهای اسلامی تبریک عرض می‏کنم. قبل از  شروع صحبت نکته‏ای راجع به اقامه نماز عید عرض می‏کنم: از گذشته و در زمان حضرت امام بنا براین شد که در شرایطی که عید (عید سعید فطر یا عید سعید قربان) با جمعه در یک روز می‏افتادند، یک نماز برگزار می‏شد که مقام معظّم رهبری که آن روز خطیب جمعه هم بودند، نماز عید را انجام دادند و نماز جمعه را در تهران برپا نکردند، البتّه در شهرستانها هر دو نوع می‏تواند باشد: هم می‏شود نماز جمعه و هم نماز عید را خواند و هم می‏شود یکی از اینها را اقامه کرد و در جایی که فاصله‏ها زیاد است و آمد و رفت مردم مثل تهران مشکل است، کار یک مقدار دشوار می‏شود که وقتی از صبح تا بعد از ظهر مرتّبا مردم در حال رفت و آمد باشند. این شکل انتخاب شده است و این مسأله سابقه تاریخی داشته و در منابع و کتب فقهی ما هم هست. 

در کتاب شریف « رسایل» یک باب مخصوص همین است که اگر روز عید و جمعه با هم در یک روز تقارن پیدا کردند، چه باید بکنیم؟ سه روایت آنجا آمده و در کتب فقهی هم برای آن یک فصل باز کرده و روی آن بحث کرده‏اند. سابقه این در زمان حضرت امیر و حکومت ایشان بود که این اتّفاق افتاده است، ایشان آمدند و نماز عید را خواندند، در همان موقع برگزاری نماز عید، به مردم اعلام کردند که شما برای نماز جمعه مخیّرید؛ می‏خواهید بیایید و یا نیایید. این رخصت را به مردم دادند. البتّه آن موقع چون نماز جمعه و نماز عید واجب بوده، مسأله جدّی‏تر بوده است، ما الان به صورت مستحب برگزار می‏کنیم و آن مشکل الان نیست. در بین فقهای ما هم نظر مشهور همین است که عرض کردم، البتّه برفرض آنهایی که نماز جمعه را واجب می‏دانند. نظر ضعیفی هم هست که باید هر دو احتیاطاً اقامه شود، منتها چون ما واجب نمی‏دانیم و به عنوان مستحب برگزار می‏کنیم، به همین شکلی که در زمان امام انتخاب شده است، عمل خواهیم کرد و امروز ما اقامه نماز جمعه نداریم، البتّه در شهرستانها به انتخاب خود مردم و ائمّه جمعه هر کسی با شرایط شهر خود انجام می‏دهد. 

 امّا بحثی که به طور فشرده در دو خطبه دارم، در محور حج، عید و مسائل جاری داخلی و بین‏المللی است. اصولاً عید قربان محور و پیامش ایثار و گذشت و فداکاری است که اگر مبنای عید را حرکت مقدّس حضرت ابراهیم بدانیم که هم عید و هم حج و هم قربانی از آنجا سرچشمه می‏گیرد، شروع کار با ایثار عجیبی است که حضرت ابراهیم و حضرت اسماعیل قربانی داشتند که بسیار حادثه الهام‏بخش و سازنده‏ای است. ولی هر چه باشد، با لفظی که برای این عید انتخاب شده و هم با عملی که بین مسلمانها الان رایج است و بعضی وقتها واجب و بعضی از اوقات در مواردی مستحب است، قربانی و اطعام و رسیدن به فقرا جزء ارکان عبادی امروز است که - ان‏شاءاللّه - این الهام را ما از این روز مقدّس بگیریم و این سازندگی را داشته باشیم.

 دو محور دیگری که در حج و در هر منطقه‏ای باید مورد توجّه باشد، توجّه به مسائل جهانی اسلام و مسائل ملّی و داخلی جامعه است. در حج باید بین‏الملل اسلام مورد توجّه باشد و در داخل، هم مسائل بین‏الملل و هم ملّی و داخلی. خوشبختانه ما امسال عید خوبی را برگزار می‏کنیم و حجّ خوبی را برگزار کردیم، در حج آن گونه که شما خودتان در اخبار شنیدید - گرچه رسانه‏های استکباری و امپریالیستی و خبری تقریبا"اخبار حجّ امسال را سانسور و بایکوت کردند، به هر حال به گوش مردم رسید - حجّ موّفقی برگزار شد. ولی از نظر بنده ایده‏آل نیست، گرچه به طور نسبی حجّ خوبی بود، با متانت و با حضور انبوه جمعیّت ایرانی و غیرایرانی و با نظم مورد نظر، این مراسم برگزار شد و افکار انقلابی و اسلامی در پیام مقام معظّم رهبری و در اظهاراتی که آنجا شد، در شعارها و پلاکاردها مطرح و روی آنتنهای دنیا کم و بیش رفت. پیام مقام معظّم رهبری همه چیز را داشت. پیام بسیار جامع، فشرده، گویا و پرمعنایی است.

 حرفها و پیام انقلاب در آن پیام هست و برای دنیا و  آنهایی که علاقمندند حرف اسلام و انقلاب را بفهمند، از تریبون حجّ امسال این امکان به وجود آمده که ما باید واقعاً  اوّلاً از تدبیر مسؤولان و مجریان رهبری تشکّر کنیم که در حسن اجرای کار بسیار مؤثّر بود و به دولت میزبان این اطمینان را داد که حجّاج ایرانی قصد به هم زنی امنیّت و نظم کشور آنها را ندارند و مکلّفند با نظم و هماهنگی، با همه حاجی های همه فِرَق برخورد کنند که این هم باعث شد که دولت میزبان برخلاف سالهای گذشته رفتار خوبی با حاجیهای ما داشته باشد؛ انتظامات را خودشان به عهده گرفتند و خوب اداره کردند، اتوبوسها را فرستادند و حدود دوهزار وسیله نقلیه را برای نقل و انتقال حاجی ها به کار گرفتند که این نقطه بسیار جالب است.

 تا امروز و تا امسال عربستان سعودی نپذیرفته بود که جمهوری اسلامی به طور رسمی مراسم برائت را انجام دهد. همیشه انجام می‏شد، امّا آنها هم متعرض بودند، ولی امسال آنها پذیرفتند و کمک  و همکاری کردند و این یک نوع موفّقیّت بسیار بالایی است و ما از این موفّقیّت باید برای سال آینده استفاده کنیم که آن طوری که عقیده و میل داریم، حج برگزار شود. آن چه که تا به حال شد، بسیار خوب است و به طور فشرده مسائل اسلام و انقلاب و آن مراسم خاصّ برائت و موضع‏گیری مناسب در این کنگره بین‏المللی در مقابل مسائل جهانی انجام شده، امّا عمق مسائل باید بیش از اینها باشد.

 اوّلاً یک نقطه ضعف در کار است که من از فقهای بزرگوارمان تقاضا می‏کنم به این نکته که توجّه کنند و این مسأله را حلّ کنیم. این درست نیست که ایران امّ‏القراء به خاطر رؤیت هلال، گاهی مجبور شود شرایطی را انتخاب کند که بین عید ما و عید سایر مسلمانها فاصله بیفتد. این چیز مناسبی نیست و گر چه ما ناچاریم مبانی فقهیمان را در نظر بگیریم، امّا فقهای بزرگواری هم از شخصیّتهای قابل توجّه امروز و دیروز ما به این مسأله فتوا دادند که می‏شود بگونه‏ای یک روز در سراسر جهان اسلام، این عید را برگزار کنیم؛ مثلاً، وقتی که کشورهای دیگر مسلمان که همه، چشمشان به تهران و ایران است، روز دیگری عیدشان را برگزار کنند و ما در یک روز دیگری، قطعاً آثار منفی دارد و با توجّه به این کار می‏شود که این مسأله حل شود. البتّه ما در مکّه به دستور رهبری متابعت کردیم و قبلاً نیز به دستور امام و همیشه از همان جمع غالب و وضعی که در خود مکّه هست، چنین بوده، امّا این باید سراسری باشد.

 از جمله نکات دیگری که ما در آن از حج عقب هستیم، این است که به طور عمیق و همه جانبه، همه مسائل جهان اسلامی درحج مطرح نمی‏شود. درست است که ما به صورت فشرده و شعاری و فهرست وار می‏گوییم، امّا این فرق می‏کند با اینکه بنشینند و تصمیم بگیرند و عمل کنند. ما الان مسائل عمده‏ای در دنیای اسلام داریم؛ مثلاً، مسأله بوسنی هرزگوین. جمعیّت اسلامی یک کشور کوچک تازه استقلال یافته، به شدّت تحت ظلم و فشار ستمگران است و هر روز عدّه زیادی از آنها کشته می‏شوند و منابع آنها تخریب و بمب به سرشان ریخته می‏شود که چون مسلمان هستند. در محاصره کفر قرار دارند، دنیای اسلام با این قدرت و عظمت آن هم در زمان حج، حالا که شخصیّتهای اسلامی در حج جمع می‏شوند، آیا واقعاً این مسأله به این سادگی است که ما پیامی بدهیم و مردم گوش بدهند؟! قطعاً این طوری نیست. الان آنها به دارو، سلاح و پول نیاز دارند و همه جمعیّتی که در حج جمع شده‏اند، مردم متمکّنی هستند. این چه حجّتی است؟ این چه پیامی است؟ این چه وضعی است که آنجا فقط با یک شعار بگذریم؟ اگر شرایط مکّه شرایط مناسبی باشد، سران و بزرگان می‏نشینند و بحث می‏کنند و تصمیم می‏گیرند، قطعنامه می‏دهند، دولتهایشان را دعوت می‏کنند و مسأله را مورد توجّه قرار می‏دهند که تأثیر هم دارد. ما یک کارهای مردمی داریم و یک کارهای دولتی، همیشه هم همین طور بوده و در آینده هم همین طور است. حج تبلور اراده مردم است. ما، در کشورهای اسلامی و در کنفرانس اسلامی این کار را می‏کنیم و جمهوری اسلامی قبل از حج هم پیشقدم شد و دعوت کرد و مؤثّر هم واقع شد. به محض اینکه وزارت خارجه اعلام کرد که کنفرانس اسلامی جلسه تشکیل دهد، مستکبران دستپاچه شدند و به تحرّک درآمدند و در سازمان ملل و شورای امنیّت برای بوسنی و هرزگوین قطعنامه گذراندند و مسأله را جدّی گرفتند و جلسه‏ای که به همین زودی در ترکیه با دعوت جمهوری اسلامی برگزار می‏شود، قطعا" مؤثّر است و می‏بینیم که تأثیر دارد. امّا بُعد مردمی قضیه در حج تبلور خودش را نشان نداد که این اشکال در حج ماست. در همین شرایط مسأله لبنان و فلسطین را می‏بینید. هر روز مردم مظلوم لبنان و روستاها و شهرها گلوله باران می‏شوند. هواپیماهای جنگی اسراییل گستاخانه و جسورانه شب تا صبح در کشور همسایه پرواز می‏کنند و هر وقت می‏خواهند، هر جا را موشک می‏زنند و بمباران می‏کنند و توپخانه ها از راه دور روستاها را می‏کوبند. در داخل فلسطین اشغالی، مردم مظلوم فلسطین هیچ گونه امنیّتی ندارند و هر لحظه جلاّدهای صهیونیست آنها را تحت تجاوز و فشار قرار می‏دهند. 

این مسائل در حج با یک پلاکارد پیام حل نمی‏شود، آنجا باید به این مسأله برسیم و بررسی کنیم، باید آنجا تصمیم بگیریم. وقتی که دو میلیون حاجی از مکّه باز می‏گردند، می‏تواند یک میلیارد و دویست میلیون جمعیّت مسلمان دنیا را تکان دهد و این در حج اتّفاق نمی‏افتد. مردم عراق این گرفتاریهای شدید را دارند، لیبی اخیرا" گرفتار خشم استکبار شده، در قفقاز ما شاهد کشتار مسلمانها و اشغال اراضی اسلامی هستیم، کشمیر آن وضع را دارد، افغانستان به کمک نیاز دارد، مردم از سیزده سال جهاد و خرابی بیرون آمدند و گرفتاری دارند. این مسائل همه به صورت شعاری در حج مطرح شده، امّا اثر عملی جدّی نداشته است. با این راهی که امسال باز شده و با تفاهمی که عملاً بین ما و عربستان به وجود آمده است، پذیرفتند که این مراسم عبادی سیاسی باشد و برائت از مشرکین می‏تواند جزء برنامه‏های حج باشد و این قدم مؤثّری بود. با حسن برخورد و مدیریتی که مدیران ما در حج کردند، به آنها نشان دادند که ما هیچ گونه نظری به نظام و نظم داخل عربستان نداریم و نمی‏خواهیم مزاحم آنها باشیم. این تفاهم به وجود آمد، مطبوعات ما در رسانه‏های ایران به این مسأله دامن نزنند که دوباره بین ایران و عربستان دعوا درست کنند که این کاری که شروع شده، انجام نشود. مصالح را در نظر بگیرند. ما که نمی‏توانیم همه نظراتمان را بر همه کشورها تحمیل کنیم، ولی می‏توانیم روی مشترکات اسلامیمان تفاهم  و کار کنیم تا اینکه بتوانیم این مسائل عمده دنیای اسلام را برسانیم و این راه خوبی است که شروع شده و همگی باید همکاری کنیم و حج را آن طور که هست، بفهمیم و عید قربان که مرکزش در حج و در کنار خانه خداست، آنجا جلوه کند و ما بتوانیم ایثار و رسالتی [را] که امّت اسلامی در این عید دارد، خوب برگزار کنیم و به وظیفه‏مان عمل کنیم که - بحمداللّه - ما این راه را باز می‏بینیم و قطعاً روح مقدّس امام بزرگوارما - که من می‏دانم تا آخرین لحظات عمرشان نگران بودند از اینکه راه کعبه به روی ملّت ما بسته شده و حالا می‏بینید این جوری منظّمترین حج متعلّق به جمهوری اسلامی بوده و عظیم‏ترین جمعیّت را جمهوری اسلامی داشته و آبرومندترین مراسم را اینها برگزار می‏کنند - قطعاً شاد هست و ان‏شاءاللّه در آینده شادتر خواهد شد.

اَعُوذُ باللَّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم

بسْمِ‏اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم

اَرَاَیْتَ اْلَّذی یُکَذِّبُ بالدّینِ/ فَذلِکَ الَّذی یَدُعُّ الْیَتیمَ/ وَلا یَحُضُّ عَی طَعامِ الْمِسْکینِ/ فَوَیْلٌ لِلْمُصَلّینَ/ الذَّینَ هُمْ عَنْ صَلاتِهِمْ ساهُونَ/ الذِّینَ هُمْ یُراعُونَ/  وَ یَمْنَعُونَ الْماعُونَ.

     خطبه دوّم:

بسْمِ‏اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم

اَلْحَمْدُ ِللَّهِ رَبِّ اْلعالَمینَ، وَالصّلوةُ وَ السَّلامُ عَلی رَسُولِ اللَّهِ وَ عَلی عَلِیٍّ أَمیرِاْلمُؤْمنینَ وَ عَلی الصِّدّیقة الطّاهِرة وَ عَلی سبْطَیِ الرّحْمَةِ الْحَسَنِ وَالْحُسَیْنِ وَ عَلی عَلِیِّ بْنِ الْحُسَیْنِ وَ مُحَمَّدبْنِ عَلِیٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ موُسَی بْنِ جَعْفَرٍ وَعَلِیِّ بْنِ مُوسی وَ مُحَمَّدبْنِ عَلِیٍّ وَ عَلِیِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَالْحَسَنِ بْنِ عَلِیٍّ وَ ألْخَلَفِ اْلهادی اْلمهْدیّ (عج).

 در خطبه دوّم، همان طور که وعده دادم، بُعد داخلی و توجّه به مسائل امّت را مورد توجّه قرار داده و چند مطلب را عرض می‏کنم: شهادت امام بزرگوار، امام محمّد باقر(ع) را خدمت عموم مردم تسلیت عرض می‏کنم و یاد شهید بزرگوار آیت اللّه سعیدی را گرامی می‏داریم. مسائل عمده‏ای که ما این روز ها در داخل در رابطه با مسائل خودمان و جهانی داشتیم، چند موضوع مهمّ است، و چند نکته ریز دیگر هم هست که به آنها زیاد نخواهیم پرداخت.

 اوّلین مسأله بحمداللّه برگزاری خوب انتخابات و محقّق شدن یک مجلس مطلوب و جالب و رضایت‏بخش است. مردم با وسعت در انتخابات شرکت کردند. تعداد کاندیداها بسیار زیاد بود که میدان را برای انتخابات مردم بازتر کرده بودند. انتخابات در نظم و آرامش مناسبی برگزار شد و نماینده‏ها بسرعت به مجلس رسیدند و خود نماینده‏ها هم نمایش خوبی از آگاهی، هوشیاری و تعهّد دادند. اعتبار نامه ها به سرعت تصویب شد و مجلس آماده قانونگذاری گردید، مجلس کمیسیون‏بندی و هیأت رئیسه انتخاب و سپس رئیس آگاه و انقلابی و هوشیار و پرکاری را انتخاب کردند. امروز مجلس آماده انجام وظیفه است.  خیلیها فکر می‏کردند که زمان بیشتری طول بکشد. در روزهای اوّل در بحثهای مربوط به اعتبارنامه‏ها، مجلس از خودش رشد و بلوغ خوبی نشان داد. آن دعواها، برخوردها، خورده‏گیریها و اتّهاماتی که معمولاً ضرر داشت و اینکه کسی را به خاطر شایعات و یا حرفهای نامناسبی زیر سؤال ببرند و از تریبون آزاد، او و خانواده و رأی دهندگان او را ناراحت کنند و کینه درست کنند، بحمداللّه امسال در مجلس کم بود و یا اصولاً نبود. بسیار جالب است.

 این افراد از فیلترهای متعدّدی عبور کرده‏اند. قبلاً صلاحیّتشان مشخّص شده است. اغلب اینها هم انسانهای شناخته شده‏ای هستند و لااقل در شهر خودشان آن قدر مشهور هستند که اکثریت به آنها رأی داده‏اند. امیدوارم در آینده هم مجلس همین پیش درآمد خوبی را که ارائه داده است، ادامه دهد. تریبون مجلس می‏تواند خیلی سازنده باشد و روی جامعه تأثیر دارد. اگر این اخلاق اسلامی همین طور ادامه پیدا کند، این مجلس می‏تواند به مرحله بسیار مهمّ تاریخی ما برسد و کارهای بزرگی را انجام دهد که من این امید را دارم.

 مسأله دوّمی که مایه رضایت است، مسأله خوب برگزار شدن مراسم سالگرد ارتحال حضرت امام است. شرکت وسیع مردم، بحثهای مفید و سازنده، تجدید عهد با اندیشه‏های امام و آرمانهای انقلاب اسلامی و اینجا هم مخصوصاً  اظهارات و مطالبی که از طرف رهبر انقلاب مطرح شد، همه جزء دست آوردهای خوب امسال است که انقلاب با این دو موضوعی که عرض کردم، طراوت و نشاط خودش را تجدید کرده است و ما وارد کار سازندگی و ادامه بازسازی کشور هستیم و با این پشتوانه می‏توانیم امسال موفّقتر از سالهای گذشته باشیم.

 مسأله تلخی که داشتیم - که بحث عمده من را هم تشکیل می‏دهد- صحنه‏هایی بود که مناسب کشور و انقلاب ما نبود و دو سه موردی از آشوب و بی‏نظمی از برخی افراد دیده شد که خود مردم ما در جریانش هستند. این را قدری بازتر می‏کنم و تحلیلی - آن طور که خودم می‏فهمم - رویش می‏گذارم که مردم ما آنهایی که حرف ما را قبول دارند، بدانند این حوادث چه زمینه‏هایی دارد و چگونه باید با آن برخورد کرد و سیاست دولت و نظام در قبال این حوادث چیست.  به نظر من چنین مسائلی در وضعی که ما الان داریم (با فشارهای جهانی که وجود دارد) دور از انتظار نیست. پیشرفتها و موفّقیّتها و حسن اجرایی که کشور داشته و حضور وسیع مردم در صحنه، تقریباً جای خودش را در دنیا کاملاً باز کرده و دشمنانی که در این مدّت برای مبارزه و شکستن انقلاب نیرو گذاشته‏اند، مأیوس شدند و یا در آستانه یأس کامل قرار گرفتند. طبیعی است که نه آنها دست از دشمنی بردارند و نه ما دست از انقلاب خود برداریم. اگر این مسائل را بپذیریم - که این واقعیّت است و معلوم هست که این طور است - باید منتظر باشیم آن نوع شرارتهایی که می‏توانند بکنند که برای جامعه ما دل مشغولی باشد و در سر راه انقلاب مانع درست کنند (هر چند موانع کوچک) باید آنها از همه این ابزار استفاده کنند، چه در داخل و چه در خارج. ما هم در داخل و هم در خارج دشمنان و افراد نابابی داریم. گر چه اینها متشکّل و سازمان یافته نیستند، به طور متفرّق فعّالیّت دارند. البتّه اشاره می‏کنم چه نوع کسانی هستند. در خارج هم به طور سازمان یافته دشمن داریم و اینها با هم ارتباط دارند. حالا یا ارتباط سازمانی یا ایجاد ارتباطات مقطعی و تک نوبتی که هر دوی اینها هست.  در داخل شما می‏بینید وقتی اینها از انقلاب ضربه دیدند، میدان آنها که میدان تجاوز و مفت خوری است، بسته شد. قبلاً دست آن بی‏بند و بارها، ولگردها و اوباشها برای بی‏بند و باری و عیّاشی و امثال اینها باز بود. آنها ناراضی هستند. آنها یک چنین صحنه‏هایی را می‏خواهند، کاباره‏ها و لب دریاهای گذشته را می‏خواهند. مهر زندگی قاچاقچیان و این شرورهایی که هنوز هم هستند، دارد از بین می‏رود و در بیابانها و کویرها تحت فشار قرار گرفته‏اند. خوب، اینها به طور طبیعی ناراضی هستند. عدّه زیادی در این مدّت ضربه خوردند و مجازات شدند و کیفر دیدند. خوب، دوستان و بستگان و بچّه‏های اینها ناراضی هستند. دل تیپی از سیاستهای چپ و راست، لیبرال و سلطنت‏طلب و امثال اینهاکه بکلّی سرکوب شدند و نه در خارج و نه در داخل موقعیّتی ندارند، با ما نیست، اینها ناراحت و در جامعه پخش هستند و همه جا هستند و ما هم تسویه عمومی نکردیم که همه اینها را جارو کنیم. آنهایی که آرام گرفتند و در خانه‏هایشان نشستند، معمولاً کارشان نداریم. شاید دلشان هم با ما نباشد، ولی ظاهرا" توبه کرده‏اند و خود ما هم می‏دانیم این طور افراد را در جامعه داریم. اگر بخواهیم جمعشان کنیم، آنها را می‏شناسیم و می‏توانیم. ولی سیاست جمهوری اسلامی ایران این نیست. براساس مهربانی است تا اینها کم‏کم اصلاح بشوند. مخصوصاً به خاطر خانواده‏هایشان که نمی‏توان اینها را ندیده گرفت. به هر حال اینها باید کار داشته باشند و زندگی کنند. می‏بینید تیپ اینها یک تیپ اوباش و شرور است.  تعبیراتی که رهبر انقلاب از اینها کردند، صحیح و درست است؛ یعنی همینها هستند که الان طرف ما هستند. شاید مردمی هم باشند که مشکلاتی داشته باشند و ناراضی باشند، امّا اینها شرور نیستند. مشکل دارند و امید هم دارند و شاید هم انتقاد کنند. امّا اینهایی که دست به این کارها می‏زنند، تحقیقاً از آن نوع هستند؛ یعنی آدمهایی که بی‏ریشه و بدسابقه هستند. خارجیها به عیان هم می‏بینند که جمهوری اسلامی در حال تبدیل شدن به یک قدرت بسیار عظیم و بی‏رقیب در منطقه است  و این تحقیقا" برای آنها دشوار است.  آنها حرکت و برنامه ما را می‏بینند و مشاهده می‏کنند که ما از برنامه جلوتر هستیم و در بسیاری از موارد حرکت می‏کنیم و همه مسیر حرکت هم در جهت استقلال و خودکفایی است. مهمّترین اشکال کشورهای جهان سوم وابستگی و نیاز آنها هست. همیشه به این نیاز اسیر هستند. اینها مشاهده می‏کنند جمهوری اسلامی ایران به کمک مردم و با صبر و ایثار مردمش دارد یکی یکی رشته‏های وابستگی را قطع می‏کند و به طرف استقلال واقعی می‏رود. زیربنای کشور را می‏سازد و مردم با مشکلات دوران سازندگی و بازسازی، می‏سازند و می‏فهمند.  این تلخترین چیزی است که در ذائقه دشمنان انقلاب اسلامی وجود دارد. آنها همه حربه‏هایشان را به کار برده‏اند و موّفق نشده‏اند، حالا باید از این حرفه‏های ضعیف و کثیف استفاده کنند. من نمی‏گویم آنها مستقیماً گفته‏اند اینها کار کنند و اینها کار می‏کنند. ممکن است اینها با همان مسائل روانی که برایتان تشریح کردم، کار کنند. امّا قطعاً آنها بعداً کارگردان می‏شوند، اگر هم نبودند، حالا شده‏اند. الان رادیو «بی، بی، سی» و رادیو آمریکا درست دارند برای اینها کارگردانی و برنامه ریزی می‏کنند. در آمریکا شعبه آمریکایی عفو بین‏المللی برای فرد شروری که ماشین شرکت واحد را آتش زده است و کیفر می‏بیند، دلسوزی می‏کند. یا در لندن چهار نفر جمع می‏شوند یا فراریهایی که باز از همین تبار هستند، برای این افراد دلسوزی می‏کنند. اگر هم از ارتباط نبود، حالا ایجاد شده است.

 آنها چیز دیگری را دنبال می‏کنند. آنها می‏بینند ما، در بحث آموزش آن چنان پیش رفته‏ایم که امروز در اکثر رشته‏های آموزش عالی دوره دکترا تأسیس کرده‏ایم و بسیاری از کسانی که مجبور بودند برای تحصیل به خارج بروند، الان مجبور نیستند و در داخل کشور بچّه‏های ما به طور گسترده دارند درس می‏خوانند و این حالت معلوم است که آینده‏اش یعنی چه، و در آینده تعداد زیادی متخّصص در کشور با تحصیلاتی که در داخل کشور خودشان دارند، وارد جامعه می‏شوند. در بُعد فرهنگی مشاهده می‏کنند (خیال می‏کردند اصلاً جمهوری اسلامی ایران با مسائل فرهنگی بیگانه است) 

 فیلمهای ساخت ایران در قلب لندن و در بهترین سالنهای نمایش مورد توجّه نقّادان بی‏طرف و منصف قرار گرفته و تعبیر آنها این است که جمهوری اسلامی ایران چیز بزرگی عرضه کرده است. برخلاف کاری که در سینما با سکس و خشونت و نزاع و هیجان مردم را جمع می‏کردند، امروز جمهوری اسلامی ایران با اخلاق، ادبیات قوی و تقویت خانواده مردم را در سینماها جمع می‏کند. این درست تفسیر خودشان است. عین تعبیرات آنهاست. در بخش آموزش عمومی می‏بینیم که تعداد بی‏سوادان در حال کم شدن است. از سوی دیگر مشاهده می‏کنند تعداد بیکاران دائماً در حال کاهش است. نرخ بیکاری پایین می‏آید و این در حالی است که در همه جا این نرخ رشد داشته است و جمهوری اسلامی ایران در حال سازندگی است. در سیاست خارجی مشاهده می‏کنند ایران همه جا حضور فعّال دارد و در مجامع بین‏المللی حرفش پذیرفته می‏شود و یا مورد توجّه قرار می‏گیرد و فراوان به صحبتهای جمهوری اسلامی ایران گوش فرا می‏دهند. آنها ناراحت هستند و نمی‏خواهند این اتّفاقات بیفتد. مدّتی ما را تروریسم و مخل امنیّت بشری و ماجراجو معرّفی می‏کردند. حالا می‏بینند چیز دیگری دارد اتّفاق می‏افتد. در منطقه مشاهده می‏کنند ما از همه کشورهای اطراف خودمان وضع روبه راه‏تر و با ثبات‏تری داریم. برایشان سخت است با این همه مشکلات جنگ اینها را باور کنند. در بُعد اقتصادی می‏بینند همه رشته‏های وابستگی دارد قطع می‏شود. کشوری که تا دو سال پیش 4 میلیون تن فولاد وارد می‏کرد، امروز فولادش را خودش تهیه می‏کند و در آستانه صادرات فولاد قرار گرفته است. کشور در داخل آلومینیوم و مس و معادن مورد نیازش را خودش با متخصّصین خودش دارد به کار می‏گیرد، مواد شیمیایی یا موادّ اوّلیه و ساخته شده‏اش که از موادّ صنعتی دنیا است، بسرعت جایگزین  موادّ اوّلیه خارجی می‏شود. طرحهای عظیم ایران، ژاپن، اراک، اصفهان و تبریز را می‏بینند که دارد به بهره‏برداری می‏رسد که فردا ما جزء صادرکنندگان مهمّ دنیا می‏شویم. می‏بینند آبهایی که در قرون متمادی هدر می‏رفته، الان دارد به دست متخصّصان و کارگران ما مهار می‏شود که این آبها فردا اراضی کویر و خشک را تبدیل به گلستان می‏کند. می‏بینند با سرعت طرحهای عظیم ساخته می‏شود. بخش عظیمی از کشور ما که محروم بوده، جمهوری اسلامی دارد اینها را حمایت و به مناطق رشد یافته نزدیک می‏کند و محرومیّت زدایی می‏کند، ارتباطاتش را وسیع می‏کند، وسایل ارتباطی و مخابراتی خود را تقویت می‏کند، امنیّت را تقویت و اشرار را در اعماق کویرها و در قلب کوهستانها تعقیب می‏کند و جلوی شرارتها را می‏گیرد. اینها همه، چیزهایی است که یک کشور مستقل و آبرومند و دارای منابع عظیم می‏تواند خودش را از این بلایی که کشورهای دیگر را گرفتار کرده‏اند، نجات دهد. منابع نفت، گاز و معادن را دارد به دست خودش می‏سازد و بازسازی و یا کشف می‏کند. کشاورزی را به صورتی در می‏آورد که مواد غذایی داخل کشور تأمین شود و همین حالا شما می‏بینید سالانه 800 هزار تا یک میلیون تن به تولید ما اضافه می‏شود و مسیر تولید به گونه‏ای است که مجموعا" در زمینه گندم و برنج، جو و چیزهایی از این قبیل، حدود دو میلیون تن هر ساله اضافه تولید داریم و در صدد تقویت دامداری هستیم. می‏بینند غذا، صنعت، معدن، آب و برق و همه مسائل، در کشور و به دست خود این مردم و متخصّصینشان در حال ساخته شدن است. اگر چنانچه این اتّفاقات، یعنی به اتمام رسیدن این پروژه‏ها تحّقق پیدا کند و یا برنامه طیّ سه، چهار سال آینده به همین منوال موفّقیّت‏آمیز به پیش برود، آیا دیگر ما به چیزی در کشور نیاز خواهیم داشت؟ اگر بتوانیم در زمینه‏های آب، برق، غذا، گوشت، صنعت، معدن و ارتباطات به خودکفایی برسیم و از متخصّصین و مراکز دانشگاهی به اندازه کافی در اختیار داشته باشیم، دنیای استکبار دیگر با چه اهرمی خواهد توانست بر ما فشار وارد سازد؟ اگر چنانچه قرار باشد توطئه‏ای یا طرح مغرضانه‏ای از جانب استکبار جهانی بر علیه ما عملی شود، در واقع زمانش در شرایط کنونی است یا اینکه اگر استعمار بخواهد از مردم ما سوءاستفاده بنماید، با توجّه به شرایط موجود وقت آن همین الان است. لذا این اتّفاقات دارد به وقوع می‏پیوندد. حالا این اتّفاقات یا در نتیجه اقدامی است که توسط شخص نادانی صورت می‏گیرد که عوامل فرصت طلب هم از شرایط حادث شده سوء استفاده می‏کنند یا به نظر من این وضع روشن است و ما باید منتظر وقوع این گونه شرارتها باشیم. قطعا" باید در انتظار چنین شرارتهایی باشیم. لیکن ما با هوشیاری باید جلوی وقوع این نوع توطئه‏ها را بگیریم و شرارتهایشان را از اساس خنثی نماییم. دوران مربوط به تحمیل جنگ به پایان رسید، دوران توطئه سازمانهایی که در داخل کشور ضربه می‏زدند، سپری شد و حالا نیز زمان استفاده از عدّه‏ای افراد معلوم‏الحال، چاقوکش، رذل، اوباش و بی‏پایه و بی‏بوته و امثالهم که مأموریتشان همین کارهاست می‏باشد، که یک اتوبوسی را به آتش بکشند و یا اینکه یک اداره‏ای را تخریب کنند. خوب، طبعا" برای انجام چنین کاری هدف خاصّی در کار نیست، فقط به تشفّی همان روحیات طغیانی خود نیازمند است. ما برای مواجهه با این مسأله که مهمّ هم نیست، خود را آماده ساختیم. قبلاً هم ماهیّت چنین حوادثی برای ما روشن بوده است.

 اوّلاً، اوّلین کار این است که به مدیران و مسؤولان خودمان اعلام کنیم که بهانه به دست این اوباشها ندهند. واقعاً باید به کار مردم هم سریعتر رسیدگی بشود که در یک جایی چنانچه چهارنفر آدم هم که حرف حقّی برای زدن دارند، به کارهایشان رسیدگی بشود که اراذل و اوباش نتوانند وارد ماجرا شوند تا سوءاستفاده نمایند. دوّم اینکه نیروهای اطّلاعات باید پیش‏بینیهای لازم را بنمایند و مواظب اوضاع نیز باشند. مسأله اساسی خود مردم هستند، همچنان که در سایر موارد هم حضور خود مردم مهمّ و اساسی بوده است، خود مردم جواب این شرارتها را بدهند بهتر است تا اینکه ما متوسّل به خشونت، تنبیه و کیفر بشویم. البتّه چنانچه ضرورت پیدا کند، این کار را هم خواهیم کرد، منتها بهتر این است که خود مردم مواظب دستآوردهای انقلابشان باشند تا کمتر شاهد وقوع این اتّفاقات باشیم. همچنین در کنار این مسائل نیروهای انتظامی باید به وظایف خودشان به طور جدّی عمل نمایند. نیروی انتظامی باید به هر قیمتی که شده، جلوی تخلّف قانونی علنی را بگیرد. البتّه باید این کار طیّ مراحلی انجام شود، یعنی در جایی این وظیفه با نصیحت، و در جایی نیز از طریق توسّل به باتوم و در جایی هم با وسایل دیگر و در صورتی که اقتضا بکند از هر چیزی که نیاز باشد، برای جلوگیری از تخلّف قانونی استفاده کنند. وظیفه نیروهای انتظامی این است که نگذارند عمل خلاف و یا نا امنی برای مردمی که مشغول فعّالیّت و کار و زندگی در کشور هستند، صورت بگیرد. البتّه در گذشته دستور صریحی در رابطه با برخورد با این گونه مسائل را نداشتند، هر چند که اصل وظایفشان در این موارد مشخّص است؛ چون برخورد ما در این مدّت همیشه با عطوفت و گذشت همراه بوده است و نیروهای انتظامی به این روحیات عادت کرده بودند، ولی از هم‏اکنون موظّفند در هر جایی که دیدند عدّه‏ای آدم شرور در صددند تا به تجاوز از حدّ و حدودشان برآیند، با آنها برخورد کنند.  شما مردمی هستید که همه کاره هستید و اصل، شما هستید و ما هم با اتّکا به حمایتهای شما همیشه توانسته‏ایم با مشکلات برخورد کنیم و این را هم مشکل آن چنانی تصوّر نمی‏کنیم. فقط خواستیم به طور روشن با کسانی که در مغزشان یک چنین تفکّرات نامناسبی ممکن است خطور نماید، اتمام حجّت کرده باشیم. چون این امکان‏پذیر نیست که آنها خیال کنند یک انقلابی که مردمش به مدّت 30 سال از عمر مبارزاتیشان می‏گذرد و با دادن این همه خون توانستند این انقلاب را به این مرحله برسانند، حالا این انقلاب را به عدّه‏ای آدم علیل و مریض بسپارند تا دل مردم را این گونه به درد آورند و قلب مردم را بشکنند، یا اینکه با این کارشان دشمن را خوشحال سازند. تحمّل چنین چیزی غیر ممکن است. بعد از طیّ همه این مراحل اگر مسأله‏ای باز باقی ماند، این دادگاهها هستند که وظیفه‏شان را بخوبی انجام می‏دهند. دیدید که با سرعت وارد می‏شوند و آدمهای شرور را به کیفر اعمالشان می‏رسانند که البتّه این افراد شرور حقّشان هم همین است؛ یعنی کسی که واقعاً با این امّت و با این تیپ از انسانهایی که دنیا در مقابلشان به احترام وخضوع برمی‏خیزد، درصدند مقابله کنند و دستآوردهای این مردم را مخدوش سازند، کیفری جز آن چه که نسبت به آنها اجرا شد نخواهد داشت. ان‏شاءاللّه این افراد معلوم‏الحال متنبّه شوند تا ما شاهد چنین مسائل نامناسبی نباشیم. دشمنان خارجی ما هم دلشان را بی‏جهت به این مسائل خوش نکنند؛ چون شما دیدید که این جمهوری اسلامی چه مراحلی را سپری کرده است. ضدّانقلاب هم فکر نکند که حالا اینجا یک چیزی پیدا شده که مثل مارهای افسرده‏ای که در زمستان تحرّکی نداشتند، حالا در صدد تکاپو و تحرّک برآیند.

اَعُوُذُ باللَّهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیم

بسْمِ‏اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیم

اِنَّا اَعْطَیناکَ الکَوْثُر/ فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَر/ اِنَّ شانِئکَ هُوَالْاَبتَرُ.