سخنرانی آیت الله هاشمی رفسنجانی در مراسم تجدید بیعت با امام راحل

بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله والسلام علی رسول الله

یک بار دیگر توفیق پیدا کردیم که در کنار مرقد و آرامگاه استاد، رهبری و مرجعمان برای علوّ درجات آن عزیز فاتحه بخوانیم. اینها شاگردان امام هستند که با عشق به زیارت مرقد ایشان آمدند.

من نمی‌دانم چه شده که امسال در ماه مبارک رمضان، امام(ره) را زیاد به خواب دیدم. من در طول سال، گاهی ایشان را در خواب می‌بینم. ولی معمولاً این خواب‌ها به‌گونه‌ای بود که ایشان را مثل زمان حیاتشان می‌دیدم. البته گاه گاهی بود و خیلی زیاد نبود. اما در ماه مبارک رمضان امسال، بعد از سحر وقتی به خواب می‌رفتم، ایشان را زیاد در خواب می‌دیدم. گاهی مثل همان حالت قدیم که در سخنرانی، درس و یا محضرشان بودیم و گاهی هم با علم به اینکه ایشان در حیات نیستند، البته برای من، حالت دوم خیلی تازگی داشت، ضمن اینکه تعداد دفعات آن هم زیاد بود. خیلی هم مجال صحبت و یا سؤال کردن، پیش نمی‌آمد. اگر هم آمده، بنده آن را به یاد نمی‌آورم. چون همه خواب‌ها به یاد انسان نمی‌ماند.

البته در حالت اطلاع از رحلت، حال ایشان مساعدتر از آن حالت طبیعی زمان حیات دیده می‌شد. بعضی چیزهایی که به یاد دارم، این بود که یک بار خدمت ایشان عرض کردم، ما بر عهد خود هستیم و با توان تمام میراث شما را پیگیری می‌کنیم و برای حفاظت از آن، از هیچ گونه تلاشی دریغ نمی‌کنیم. ایشان فرمودند: می‌دانم. من گاهی نگران و گاهی هم خوشحال می‌شوم. من گفتم: ما هنوز احتیاج به شما داریم. اما چون نیستید، احتیاج به شفاعت و کمک شما داریم. ایشان گفتند. من بیشتر از زمان حیاتم به شما کمک می‌کنم. از مجموعه چیزهای زیادی که در خواب دیدم، همین مقدار به خاطرم مانده. البته همه اینها خواب است و آدم نمی‌تواند اینها را برای چیزی، حجت بگیرد.

به هر حال به نظر می‌رسد الان دست ایشان از ما بازتر است و امکان شفاعتشان نیز بیشتر است. بنابراین حتماً ما را فراموش نمی‌کنند. اگر میراثی که در اختیار تاریخ گذاشتند، نه تنها ما، بلکه همه مسلمانان و بشریت، آسیب ببیند، قطعاً ایشان ناراحت می‌شوند. لذا حتماً کمک می‌کنند و از اجدادشان شفاعت خواهند خواست.

البته جایگاهی که ایشان دارند، به‌گونه‌ای است که بیشتر از ما می‌بینند. یعنی مثل آن است که ما از پنجره‌های خانه بیرون را می‌بینم و ایشان از پشت بام به بیرون نگاه می‌کنند. بنابراین فضا را بهتر از ما تشخیص می‌دهند.

فقط نکته اساسی مقدار و میزان حضور ایشان در این زمان بود که برای من خیلی تازگی داشت. اما در مجموع امیدبخش این است که خداوند حافظ انقلاب است. خداوند بهتر از همه می‌داند که خیلی از انسان‌ها مخلصانه در راه خدا مجاهدت کردند و در تاریخ یک سند بزرگ به نام مکتب اهل بیت(ع) را ثبت نمودند. حجت جدیدی که خداوند از طریق امام(ره) و دوستان ایشان، به بشریت ارائه نمودند.

ما همه مشکلات را چه در زمان حیات امام راحل و چه بعد از رحلت ایشان، پشت سر گذاشتیم. ولی شرایطی که الان آقایان دارند می‌بینند، قدری متفاوت است. مثلاً وقتی من دیروز گزارش اینها سر قضیه بازرسان هسته‌ای را می‌دیدم، معلوم شد آمریکا و اروپا دارند خیلی اوقات تلخی و تهدید می‌کنند و یا نماینده شورای امنیت دوباره تهدید کرده و درخواست فشار مضاعف بر ایران را نموده.

همه اینها به خاطر آن است که ما به طور طبیعی که حقمان هم است، گفتیم به این بازرسی‌ها اطمینان نداریم و درخواست تعویض آنها را کردیم. این یک حرف قانونی است و یا خلاف قانونی، کاری انجام ندادیم. اینها گزارش دادند ما در بازرسی قبلی فلزی را دیدیم که به درد کلاهک هسته‌ای می‌خورد. اما در بازرسی دومی که انجام دادیم، این فلز را ندیدیم. الان روی این موضوع جنجال درست کردند.

طبیعتاً ایران روی این گزارشات حساس می‌شود. اما آنها می‌گویند ایران دارد ارعاب و تهدید می‌کند. بالاخره مشخص است که اینها دارند فشار می‌آورند و هر روز می‌خواهند این فشارها را بیشتر کنند. چون این مقدار فشار را کافی نمی‌دانند.

به هر حال امام(ره) بیشتر از ما، نگران میراثشان هستند. انشاءالله ایشان به ما کمک خواهند کرد. ولی اصل، تلاش خود ماست و اینها امداد است. چون امداد در فرض اقدام است. یعنی اگر ما اقدامی صورت دهیم، خداوند هم امداد می‌رساند.

انشاءالله لیاقت داشته باشیم که بتوانیم از میراث امام راحل حفظ و پاسداری نماییم.

والسلام علیکم و رحمه الله