بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله والسلام علی رسول الله و آله

مهمانان عزیز، آقایان و خانم‌ها و در حقیقت فرزندان امام خیلی خوش آمدید. امام کمیته امداد را در اولین فرصت بعد از انقلاب تأسیس فرمودند.

امشب شب مقدسی است. هم به خاطر ماه رمضان و هم به خاطر میلاد حضرت امام حسن(ع) که در حقیقت ما این کمیته امداد را از اقتدای به ایشان داریم. امام حسن(ع) در طول حیاتشان مهمان‌خانه‌‌ای در مدینه داشتند که در آن همیشه باز بود. هر کس که احساس می‌کرد جایی و غذایی ندارد، به آنجا می‌رفت و هیچ محدودیتی هم نبود. مهمانان با کرامت می‌رفتند و برمی‌گشتند. این‌گونه نبود که در مدینه با وجود آن مضایق کسی در خانه امام حسن(ع) گرسنه بخوابد. ظهر و شب مهمان داشتند. این یک نمونه از کارهای ائمه(ع) بود و برای ما که زود شروع کردیم، الهام‌بخش بود.

توضیحاتی که جناب آقای انواری دادند، برای من خوشحال‌کننده بود که به نکات ریز پرورشی و شخصیتی انسان‌ها توجه دارد. نوجوان‌ها به شدت نیازمند این هستند که غرور ملی، انسانی و شخصیتی آنها محفوظ بماند. با غرور و اعتماد به نفس وارد جامعه شوند و این برنامه‌های فرهنگی می‌تواند بخشی از این نیاز را تأمین بکند.

سرودی را که اجرا کردید، یکی از سرودهای تاریخی است که در فرهنگ ما ماندگار می‌شود. از نوازندگان موسیقی و شما تشکر می‌کنیم که خوب اجرا کردید. حقیقتاً استفاده کردیم و ما را در آستانه افطار سر حال آوردید.

شاید مهمترین بخش خدمات کمیته امداد، تربیت نوجوان‌هاست. البته اینکه زندگی نیازمندان را در حدی که بتوانند معاش مختصری داشته باشند تأمین می‌کنند، جای خود دارد. اما آنچه که ماندگار است و به عنوان سرمایه دهها برابر آنچه که هزینه می‌شود، برگشت دارد، تربیت انسان‌ها است. استعدادهای بسیار باارزشی در خانواده‌های نیازمند وجود دارد. به علاوه احساس نیازی که انسان برای این خانواده‌ها می‌کند، زندگی واقعی قشر محروم جامعه در ذهن شما شکل می‌گیرد و برای کارهای آینده شما نقش می‌بندد.

امروز می‌بینیم انبوهی از دست‌پرورده‌های کمیته امداد - هم خانم‌ها و هم آقایان- در مدارس و دانشگاه‌ها هستند و خیلی از آنها فارغ‌التحصیل شدند و مشغول خدمت در جامعه هستند. اینها از بهترین اقشار اجتماعی جامعه ما هستند. این هم به خاطر همان خواستگاه خانوادگی آنهاست و اینکه درد انسان‌ها را در زندگی خوب فهمیدند و هیچ غفلتی نمی‌کنند و اثرش را در همه برنامه‌ها دارد. باید در این برنامه‌ها دقت بیشتری شود که شخصیت، انسانیت و کرامت آنها اگر از دیگران بیشتر نیست، کمتر نباشد.

همان‌طور که آقای انواری توضیح دادند، فقدان پدر، مادر یا سرپرست سراغ همه می‌رود. به خصوص اینکه خداوند مهمترین پیغمبر خودش را از خانواده‌‌ای برگزید که فرزند یتیمی را تحویل جامعه دادند و این‌گونه نبود که حضرت رسول(ص) در زندگی مرفه باشند. حالت شبانی داشتند و همراه گوسفندها به بیابان می‌رفتند و برمی‌گشتند. این‌گونه باعث تقویت شخصیت ایشان شد. درد جامعه و بشریت را این‌گونه حس کردند. البته پیامبر(ص) به خاطر وحی و عصمتی که دارد بدون اینها هم، این حالات را دارد. اما اینها درسی برای ماست. این تک درخت‌هایی که گاهی در صخره‌های کوهها باقی می‌ماند. در مقابل تشنگی و گرما و سرما مستحکم هستند و با درختی که لب آب بزرگ شده و با یک ورزش باد تند آسیب می‌بیند، فرق دارند. اما آن درخت‌ها را باد و طوفان بزرگ هم نمی‌تواند آنها را از جا بیرون بیاورد. این خاصیت زندگی همراه با مشکلات است.

شما این سرمایه را غنیمت بدانید. کمیته امداد هم لطف خداوند برای انقلاب بود. قبل از اینکه انقلاب پیروز شود، ما جایی به نام رفاه داشتیم که حالا مدرسه آن هست، صندوق رفاه بود و کار ما این بود که از خیّرین می‌گرفتیم و در درجه اول برای خانواده‌های زندانی و خانواده نیازمند هزینه می‌کردیم. همان گروهی که در آن صندوق کار می‌کردند، بعد از انقلاب هم پذیرفتند که در کمیته امداد بیایند.

اولین کاری که شورای انقلاب به دستور امام کرد، این بود که یک روز نفت را برای کمیته امداد گذاشتیم. با همان سرمایه و اینکه کم‌کم از مردم هم کمک گرفت و سال به سال هم بودجه آنها قوی شد، به اینجا رسید که می‌دانید. چون می‌دانستم این کار چقدر در زندگی جامعه و آینده ما تأثیر دارد، وقتی که مسئولیت ریاست جمهوری را پذیرفتم، بودجه کمیته امداد را چهار  برابر کردم. یعنی مثلاً اگر صد میلیون تومان بود، به 400 میلیون تبدیل کردیم که بودجه خیلی زیادی بود و این را مثل می‌زنم. جهشی را به وجود آوردیم که البته هنوز هم کافی نیست.

همین الان جمع زیادی از مردم نیازمند در صف هستند که به این خانواده بزرگ بپیوندند. بودجه‌ها کافی نیست. اما یک افتخار است. انقلاب در 22 بهمن تأسیس شد و حدود بیست روز از انقلاب گذشته بود که کمیته امداد را تأسیس کردیم. خیلی زیاد خیرات، برکات، کمک و ثواب شده است و خیلی از مردم در این کار خیر شریک شدند و امروز هر کس در هر جای ایران که بخواهد کار خیری انجام بدهد و انفاقی بکند، اولین جایی که به ذهن می‌رسد، صندوق‌های کمیته امداد است. چون می‌داند که اینجا حرف واقعی دارد.

دلسوزانی هم که اینجا را اداره می‌کنند، انسان‌هایی هستند که قبل از انقلاب هم با اینکه آنها تاجر، کاسب و بازاری بودند، اما این کار را انتخاب کردند. از زندانی‌های بسیار زندانی کشیده بودند و هر شغلی را می‌توانستند انتخاب کنند، اما این کار را انتخاب کردند و امروز هم موفقیت خودشان را می‌بینند و خداوند هم به ما و شما برکت می‌دهد.

این افتخار جمهوری اسلامی است. بنای ما این بود که در خیلی از جاهای دنیا که مسلمان‌ها و مخصوصاً فقرایی دارند، کمک کنیم که گرفتار جنگ و مشکلات شدیم و دست ما آن قد باز نیست. اما توانستیم این سنت حسنه را حفظ کنیم.

باز هم خدمت شما خوش‌آمد می‌گویم و چون که شب عید است، از آقای انواری درخواست می‌کنم که به شما و آقایان و خانم که مهمان ما هستند، مبلغ پنجاه هزار تومان به عنوان عیدی به هر نفر پرداخت نمایند.

والسلام علیکم و رحمه الله