بسم الله الرحمن الرحیم

الحمدلله و السلام علی رسول الله وآله

این لحظات شکوهمند و به یادماندنی از تاریح کشور عزیزمان است. بعد از سالها تلاش و کوشش و پیگیری و صرف هزینه‌های هنگفت، امروز به چنین اثر مهم صنعتی و اقتصادی رسیده‌ایم که نقطه عطفی در تاریخ صنایع نفت کشور در داخل کشور است.

من این پیروزی را به ملت عزیزمان و به پیشگاه رهبر بزرگوار و گرانقدرمان و ارواح مقدس امام راحل و شهدای گران سنگ و بزرگوار تبریک می‌گویم و از همکارانمان در وزارت نفت به خاطر زحمات و توفیقاتی که برای ملت ما به ارمغان آوردند، تشکر می‌کنم.

از جهات محتلفی این طرح برای ما ارزشمند است. از جهت اقتصادی به خاطر درآمدهای سرشاری که این طرح خواهد داشت، سالانه نزدیک 500 میلیون دلار از این پالایشگاه عظیم درآمد خواهیم داشت که علاوه بر تأمین مصارف خودمان، در دوران ساخت نزدیک به یک میلیارد دلار صرفه‌جویی ارزی داشتیم. همانطور که وزیر نفت، جناب آقازاده گفتند [1]، در آخرین مناقصه‌ها دو میلیارد و 400 میلیون دلار از ما می‌خواستند و مسلماً هزینه‌های تبدیل و تأخیر و این چیزها هم تعدیل می‌شود و ما با یک میلیارد و نیم این طرح را تمام کردیم.

برای سایر عواید اقتصادی که در گزارش‌ها آمده و چون رسانه‌ها گفته‌اند، من خیلی بر آنها تکیه نمی‌کنم. ولی بعد دوم، از جهت فنی و دانش است که از این طریق نصیب کشور شد. در دوران ساخت پالایشگاه چندین بار به اینجا آمده‌ام و با پیمانکاران صحبت کردم. آن‌ها عمیقاً متشکر بودند که نظامشان این اعتماد را به آنها کرده و کار را به آنها واگذار کرده است. همه آنها اظهار می‌کردند که اینجا دانشگاهی برای صنعتگران ما شد و توان ما را چند پله از لحاظ تکنولوژی بالا برد. چیزهایی که هیچ وقت فکر نمی‌شد که به ایرانی واگذار شود. آن‌ها هم انصافاً خیلی خوب از عهده کار بر آمدند که مایه آسایش و آرامش خاطر مدیران کشور را فراهم کردند. همچنین اشتغال بسیار خوبی که در دوران ساخت در منطقه داشتیم و بعداً هم بهره برداری خواهیم داشت.

بعد دیگر این عظمت از اهداف سیاسی ناشی می‌شود. کشوری که امروز بتواند چنین طرح بزرگی را به موقع اجرا کند، آنچنان اعتباری در دنیا پیش اهل نظر پیدا می‌کند که حساب جدیدی روی آن باز می‌شود. در دنیا کشورهایی که بتوانند چنین طرح بزرگی را با آخرین تکنولوژی‌های امروزی اجرا کنند، خیلی کم هستند و بی شک موفقیت ما بعد از اجرای این طرح در دنیا و در میان ناظران آگاه دنیا بالا می‌رود. شاهد بودیم که آنها در افکار عمومی، برای آنکه ایران را عقب‌افتاده، اسلام را غیر کارا و انقلاب را عامل انحطاط یا درجا زدن معرفی کنند، تبلیغ می‌کردند، ولی همه این تبلیغاتشان با راه‌اندازی این پالایشگاه بزرگ و مدرن و پیشرفته از بین می‌رود و می‌سوزد. البته شاید برخی از مردم این خبرها را نفهمند و تحت تأثیر این تبلیغات بمانند، اما دیگر نمی‌شود این خورشید را با ابرهای مصنوعی پوشاند.

این بخش به تدریج همراه با سایر بخش‌هایی که از دستاوردهای دوره سازندگی است، ایران و اسلام و انقلاب و نیروهای متخصص و متعهد را بتدریج به دنیا معرفی می‌کند. ما می‌گوییم 232 هزار بشکه، ولی واقعاً حجم کار بیش از این حد است. در پالایشگاه دیگر، وضع ما همین طور است، مثلاً ما پالایشگاهی را که ظرفیت اسمی‌اش را 150 هزار بشکه معرفی کردیم، امروز نزدیک به 200 هزار بشکه با آنها کار می‌کنیم و باز هم می‌توانیم اضافه کنیم، چون پایه اینجا خیلی قوی گرفته می‌شود و این ظرفیت اسمی حداقل است. از لحاظ سیاسی بعد دیگری هم دارد و آن استقلال اقتصادی و تأمین نیازهای خودمان است.

در این شرایط نامناسب دنیا و فشارهایی که استکبار به ما می‌آورد، اگر ما در فرآورده‌های نفتی به کشورهای خارجی وابسته باشیم، هر لحظه خطر شوک شدن در کشور ما وجود دارد. اگر در درون کشور نیازهای حیاتی خودمان را تأمین کنیم، طبیعتاً خیلی مطمئن‌تر می‌توانیم برنامه ریزی و کار کنیم.

شما نمونه‌ای از صرفه‌جویی‌ها و قدرت فن آوری کشور ما را در همین طرح آبی که آقای آقازاده به آن اشاره کردند، می‌بینید. واقعاً آن روزی که شنیدیم. در مناقصه می‌خواهند که 180 میلیون دلار از ما برای انتقال آب به اینجا و برای سیستم خنک‌کنندگی پالایشگاه بگیرند، به وزیر نفت گفتم: تلاش کنیم که این کار را خودمان انجام دهیم، به نظر می‌رسد که سیستم آبرسانی نباید آن قدر پیچیده باشد. ایشان مدیرانشان را جمع کردند و از آنها خواستند که کار را خودشان اجرا کنند.

یک نکته ظریف در اینجا، این است که طراح و مشاور به‌گونه‌ای طرح اصلی را می‌دهد تا چیزی در ایران قابل ساخت نباشد. مثلاً یک نوع لوله‌های خاصی که در جای دیگر باید ساخته شود و با هزینه‌های هنگفت حمل و نقل به ایران انتقال یابد و در دنیا هم دو سه کارخانه باشد که آنها را بسازند. ولی وقتی قدرت طراحی را خودمان داشته باشیم، طرح و لوله‌ها را عوض می‌کنیم و مشکل آن را هم رفتار می‌کنیم و آن را به صورتی در می‌آوریم که خودمان بتوانیم بسازیم. این است که شما یک دفعه می‌شنوید که برای ما 24 میلیون دلار هزینه ریالی داشته است که تحمل هزینه ریالی در کشور برای ما آسان است و اشتغال و پولی است که در دست ما قرار می‌گیرد و از این جیب به آن جیب می‌گردد و دوباره سراز بانک‌ها درمی‌آورد.

این یک مثال بود، تعبیه که انجام شده و انبوهی از صنایع گرانبها، فولادهای مخصوص آلیاژی و آلومینیوم و سایر مصنوعات بسیار گرانقیمت، ظروف تحت فشار، مبدل‌های حرارتی و خیلی از چیزهایی که ساخت همه‌شان در کشور بدیع است و از دستاوردهای همین دوره سازندگی است.

واقعاً هر یک از آنها ارزش آن را دارد که کشور و صنعتگران ما برای آنها سرمایه‌گذاری کنند. ولی این قدر این اقیانوس وسیع از فن و دانش و کارهای جانبی سرشار است که انگشت گذاشتن روی یک قسمت خاص آن مشکل است. ما واقعاً خوشحالیم و خداوند را شکر می‌کنیم که نخواست ملت ایران همیشه آن دوران عقب‌افتادگی و تو سری خوری و تحقیر را در تاریخ خود ببیند و کار ما را به جایی رساند که از کشورهای دیگر می‌آیند و از ما ساخت پالایشگاه می‌خواهند و یا در مناقصه‌های بزرگ، جای ما در کنار پالایشگاه‌سازان قدیمی رواج می‌یابد.

خداوند به ما توفیق بدهد که قدر و ارزش این انقلاب و این راه و این مسیری که امام راحلمان پیش پای ما گذاشتند و ملت ما با پشتیبانی همه‌جانبه این راه را هموار کرد، بدانیم و شُکر نعمت‌های خدا را نماییم. انشاءالله با این حرکت‌های عمیق و بنیادی اقتصادی و فنی که در کشور جریان دارد، ایران اسلامی بتواند با ثروت‌ها و مخازن عظیم استراتژیکی که در اختیار دارد، جایگاه خودش را در دنیای امروز به دست آورد.

این ملت ریشه‌دار و متمدن و پرسابقه امروز مسلح به عالی‌ترین فرهنگ، فکر، عقیده و معارف اسلامی است. هستند کسانی که هنوز خیلی راه دارند که بخواهند به این درجه از فرهنگ و سابقه برسند. انشاءالله عظمت و اعتبار و اعتلای ایران را در سایه همین تلاش‌ها و کوشش‌ها در آینده‌های خیلی دور ببینیم.

باز هم از شما تشکر می‌کنیم و از برادرانی که این برنامه ما را با سرودهای خوبشان شیرین کردند، صمیمانه تشکر می‌کنیم. برای همه شما مبارک باشد.

                والسلام علیکم و رحمه الله