بسم‌الله الرحمن الرحیم الحمدالله و السّلام علی رسول الله و آله          این مجلس برای من مجلس شیرینی است که در بین دوستان، بستگان و دانشجویان هستم. فکر می‌کنم جای خوشحالی است که رفسنجان به تدریج جایگاه علمی پیدا می‌کند. بعد از دیداری که از دانشگاه داشتم، احساسم این بود که نسبت به سفر قبلی پیشرفت خوبی داشته است. اینهمه دام در کشور است، دام‌های سبک و سنگین، دامداری و طیور مختلف و بخش عطیمی از ثروت کشور را دربردارد که اداره بخش عمده آن به دست افرادی است که دوره علمی ندیدند. بعضی از آنها تجربه دارند، ولی خیلی فرق دارد که با علم و داشتن همراه باشد. حساب کردیم و دیدیم بیش از 100 هزار نیروی کیفی لازم داریم، در حالی‌که در تمام دانشگاه 13000 نفر در این زمینه درس می‌خوانند. این در کشور یک اشکال واقعی است. در زمان وزارت آقای دکتر نجفی طرح آموزش کاد را مطرح کردیم و قرار بود بخش عمده‌ای از جوان‌ها را در حرفه و فن مشغول کنیم. البته این طرح به آن معنا نبود که راه دانشگاه آنها را مسدود کنیم. آنها مشغول کار می‌شدند و با امتیازاتی می‌توانستند وارد دانشگاه شوند و دوره‌های بالاتری ببینند. متأسفانه آن طرح فعلاً متوقّف شده است. قبلاً مشکل این بود که ماشین‌آلات ندارند. بالاخره فرق هنرستان با مدارس عادی در این است که در هنرستان باید ماشین‌آلات و ابزار خاصی که مورد نیاز است، وجود داشته باشد. حدود 20 میلیارد تومان برای یک‌سال دادیم تا پشتوانه شروع کار باشد که آن هم پیگیری درستی نشده است و باید در این مورد هم جهشی صورت بگیرد. در جلسه‌ای که امروز صبح با مدیران ارشد استان در کرمان داشتیم، طرح بسیار خوبی برای آینده استان دادند که بسیار زیبا بود. یک نمونه رسیدن به اهداف برنامه چشم‌انداز بیست ساله بود. یکی از خلاءها و کمبودهایی که وجود دارد، همین نیروی کار ماهر است که طبعاً باید از هنرستان‌ها یا مراکز فنی و حرفه‌ای در دانشگاهها تأمین شود. به آقای مرعشی تبریک می‌گویم که به این قسمت توجه کردند. البته باید به ایشان کمک شود تا بتوانند نمونه‌های خوبی ارائه بدهند و دیگران تشویق به توسعه این بخش شوند. البته این فقط مخصوص شما نیست و برای همه کشور است. نزدیک به 2 میلیون دانشجو، و اساتید نسبتاً خوب، فضاهای آموزشی مناسب، آزمایشگاههای خوب و کتابخانه‌های خوب داریم و زمینه برای تحصیلات عالی در حال تکمیل است که بخش قابل توجه آن را دانشگاه آزاد برعهده گرفته است که در مملکت ما کار بسیار ضروری است.در اوّل انقلاب همه چیز را دولتی می‌خواستیم و معمولاً نیروهای انقلاب با بخش غیردولتی موافق نبودند. با کمک و حمایت امام توانستیم آموزش غیردولتی را شکل بدهیم. الان بیش از یک میلیون دانشجو، بیش از 35 هزار استاد و معلم و نزدیک 170 واحد آموزشی در کشور داریم که حدود 7 میلیون متر مربع ساختمان را در برگرفته که در حال توسعه است. اینطور که می‌گویند بزرگترین دانشگاه دنیاست. البته بصورت مجموعه درنظر می‌گیریم. دنیا هم به این حرکتی که در ایران شده، احترام می‌گذارد و به تدریج عمق پیدا می‌کند. دانشگاههایی مثل دانشگاه شریف را نگاه کنید، از ابتدا با دو سه رشته و چند استاد شروع کردند و الان مجموعه بسیار ارزشمندی هستند. دانشگاه آزاد هم هنوز خیلی جوان است و فکر می‌کنم می‌تواند در آینده از لحاظ سطح تعلیم موقعیت بسیار بالایی داشته باشد. دو سه سال است که روی تحقیقات متمرکز شدیم و بودجه زیادی را روی تحقیقات گذاشتیم و با دست باز مراکز تحقیقی کشور را تقویت می‌کنیم. پول نسبتاً خوبی هم از طریق مردم جذب می‌شود. سالی حدود 350 میلیارد تومان هزینه توسعه و بخشی هم هزینه آموزش می‌شود و فکر می‌کنم جای خوبی برای باسواد کردن مردم کشور باشد.اگر بخواهیم روزی ایران مقتدر و پیشرفته داشته باشیم، اولین شرط با سوادی مردم ماست. اگر مردم باسواد شوند، کار اصلی را انجام دادیم و خودشان بقیه کارها را انجام خواهند داد. خوشبختانه خانم‌ها که در گذشته بخش عظیم آنها در خانه‌ها می‌ماندند و تحصیل نمی‌کردند، الان به وسعت وارد تحصیلات عالیه شدند و در کنکورها میدان را بر آقایان تنگ کردند. چون خانم‌ها در تحصیل جدّی‌ترند و اوقات فراغت بیشتری دارند. در هیچ جای دنیا سطح ورود خانم‌ها به تحصیلات عالیه این مقدار نیست و این هم از افتخارات است.از دانشگاه آزاد ولی‌عصر و مدارسها می‌خواهم جدّیت به خرج دهند و از لحاظ اخلاقی و فکری مواظب جوان‌ها باشند که دانشمندان متعهّد و متدیّن داشته باشیم. انشاءالله مبارک باشد و به امید خداوند آن را توسعه دهید.والسّلام علیکم و رحمه الله و برکاته